Էս արտասահմանցիները որ չեն սկսում քարոզ կարդալ
Դիվ իմ կարծիքով ամբողջ խնդիրն էլ հենց այն է, որ մի երկրում հասկանում են, իսկ մյուս երկրում չեն հասկանում: Դու Կանադայի քաղաքացիներին հարցրու շահերից ու արի Հայաստանի քաղաքացիներին հարցրու շահերից ու հլը տես մարդկանց մոտ լրիվ նույն արժեհամակարգերն ե՞ն: Որ Սպարտակի վիճակի ու Հայաստանի քաղաքացու վիճակի նմանությունը ցույց տաս, կասեմ թե Սպարտակին ինչը դրդեց ապստամբելու
Նայած ումը: Արի մի հատ տես Լֆիկ Սամոյի սուպերմարկետները, կամ Հրանտ Վարդանյանի հրուշակեղենի կոմբինատը, կամ Գագիկ Ծառուկյանի կաթնամթերքի կոմբինատը, ու կտեսնես որ խելքները լավ էլ հասնում է: Ու առհասարակ Հայաստանում օլիգարխները երկու խմբի են բաժանվում՝ նրանք, ովքեր սկբից բիզնեսով են սկսել հետո գնել իշխանություն, որ բիզնեսը ապահովագրեն, և նրանք, ովքեր իշխանությամբ են սկսել, թալանել են բյուջեն, ու հետո նոր գնել են բիզնես, որ փողերը ապահովագրեն: Օրինակ ես Գագիկ Ծառուկյանին այդ առումով չէի համեմատի ասենք Ռոբերտ Քոչարյանի հետ, լրիվ տարբեր ճանապարհներ անցած կերպարներ են: Հայաստանի ողջ դժբախտությունը կայանում է նրանում, որ բիզնեսն ու իշխանությունը նույն հարթության վրա են: Քանի հարկային-մաքսային առավելություններից օգտվելը ու լավ տղերքին մուծվելը ավելի ձեռնտու է, ապա սենց է մնալու: Հենց լավ տղերքի գործերը էնքան վատ գնան, որ սկսեն բիզնես անողներին նեղել, էդ ժամանակ հնարավոր է որ բան կփոխվի: Իսկ եթե «դուխ» կոչվածին այդպես շատ կարևորություն ենք տալիս, ապա նախ և առաջ ժողովդրին պետք է սեփական իրավունքները բացատրել, նոր դուխ տալ, առանց հասկանալու դուխը կնշանակի՝ ով ավելի շատ դուխ ունի, նա էլ լավ տղա է, իսկ հիմա հենց այդպես է որ կա, այսինքն անհասկանալի է, թե ինչ է փոխվելու:
Վիշապ-ի խոսքերից
Էս արտասահմանցիները որ չեն սկսում քարոզ կարդալ
Մեջբերել
Էջանիշներ