Ես խոսում եմ ընդհանուր օրինաչափությունների մասին դու խոսակցությունը քաշում ես կոնկրետ բացառությունների վրա:Kuk-ի խոսքերից
Շարժման մեջ երևի 100000 երիտասարդ է եղել ու 10000 տարիքավոր: Հիմա գնա մնացած 90000 տարիքավորին ասա թե ինչի եք կողքի կանգնած:
Հիմա էլ կասես, թե ցույց տուր, որտեղ է գրված, որ շարժման մեջ ջահելները 9 անգամ շատ են եղել: Ու գնաց- նույն կաշը:
Բիձա ջան, նկատել ե՞ս, որ ասածդ չես կարողանում հիմնավորել, տանում ես դեպի ընդհանուր օրինաչափություններ: Ասում ես՝ հերոս ա, որտև սենց բան ա ասել, հետո տեսնում ես, որ էդ հերոսդ կռուտիտ ա ըլնում՝ ասում ա՝ ես տենց բան չեմ ասել, ու դու սկսում ես արդարացնել էդ կռուտիտը, ես էլ էդ արդարացմանդ հակադարձում եմ նմանատիպ մեկ այլ օրինակով, ու դու էլի՝ ընդհանուր բլա, օրինաչափություններ բլա բլա…
Ու էլի չասիր՝ հերոս ե՞ն մնում, թե՞ գծերից ընգան արդեն:
Վերջին խմբագրող՝ Kuk: 10.12.2009, 02:36:
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Ապեր իրանք ասել են էն հույսով որ մարդ չի իմանալու ու պատասխան չեն տալու… "տկից խոսալն" էլ ոնց ա լինում … ես չգիտեմ իրանց շրջապատն ով ա ու ոնց հասկանում եմ իրանք շրջապատին չի որ պատասխան պտի տան… կակ ռազ շրջապատին պատասխան տալ պետք չի… ով որ վիդեոն նայում ա նրանց պտի տան…
… ապեր ես ռազբորկեքի մեջ չկամ, բայց որ թաքուն քրֆելուց բռնցնում ենք ու հետո ասում են տենց բան չկա էտի ես չեմ, ի՞նչ մտածեմ… ասեմ էս ի՞նչ լավ մարդ ա՞… հերոս ա՞…
Կուկ, ես ցույց էի տվել թե ինչ եմ ասել ու տեր եմ իմ ասածին: Թոխատյանն էլ Ազարյանն էլ 15 տարի առաջ էլ, հիմա էլ նույն մարդիկ են: Ոչ ինձ են խաբել, ոչ քեզ: Ու էդ զապիսի ժամանակ էլ թքած են ունեցել սեռժի վրա:
Դու նաղդ ասածը թողել ես մտել ես պեչենու բաղերը- բա դե տղա յա, թող հիմա էլ տեր կանգնի իր խոսքերին:
Տղա յա- բայց ապուշ չի:
Զապիսի ժամանակ քանի մարդ էր կողքից հռհռում՞ :
Էդքանի մոտ ասածը հույս ունեին թաքուն պահեն՞:
Լավ, ենթադրենք Ազարյանը բառերը շշկռեց, քրֆեց, բայց Թոխատյանն էլ հո դերասան ա, ոչ մի բառ էլ չէր մոռացել: Մարդը բացահայտ կայֆով, տեքստը քողած, ռազբիրատ էր անում Զախարյանին: Հո կույր կամ խուլ չենք՞:
հենց էդ էլ իրա շրջապատն ա էլի… ինքը դրանց չի պատասխան տալու… իսկ եթե էդքան չի "վախում" թող ասեր ես չեմ մասնակցում" ով էր իրան խանգարում …
… ինքը դերասան մարդ ա դրա համար էլ լավ գիտի որ էդ մասերը մոնտաժվում ա… էսի "հասցեատիոջն" ուղղված չի եղել ընգեր… եթե մեկին մի բան ես ուզում ասել դրա ձևերը շատ են ու էսի դրանցից մեկը չի…
ու էն որ սա էֆեկտիվ ա դա նրա շնորհքը չի այլ Յուտրուբում դնողինն ա
Askalaf (12.12.2009)
Ժող, իսկ էդ վիդեոն ե՞րբ ա նկարվել:
Նկարահանումներն ինչ՞ կոնկրետ առիթով են արվել, Հրանտինը, մասնավորապես, տեղյակ ե՞ք:
ես չէ, Գալ ջան
Պարզապես հետաքրքիր կլիներ իմանալ՝ երբ Հրանտը նախկին քաղաքապետին վատ մարդ էր անվանում, այդ պահին վերջինս արդեն նախկին էր, թե՞ դեռ ոչ:
Հրանտը ներկա ժամանակով է խոսում,թերթից ոնց հասկացա նկարվել է 2008 թ ին ընտրությունների ժամանակ:
Պարզ չի, որ հռհռացողները սեռժի կամպանիայի կլիպ նկարահանողներն են եղել՞:
Իհարկե Հրանտը գիտեր որ դա մոնտաժվելու է: Իհարկե Հրանտը գիտեր որ Սեռժի կլիպի մեջ քաղաքապետ չպետք է քննարկի:
Բայց Հրանտը կարող էր նաև մտածել, որ մի օր դա սեռժ ու զախարյան է հասնելու ու լեզուն իրեն պահեր: Բայց էդքանը գիտենալով հանդերձ, տղան կատակասեր է և իր կայֆն է բռնել:
Հիմա ինչով ենք զբաղված՞: Ինչ ենք ուզում ապացուցել- որ ինքը վախկոտ, անարժանի մեկն է, որ թե տղա էր, թող տկանց չասեր, դուրս գար քյասար ասեր՞: Էլ բան ու գործ չկա՞:
Ինքը ասել է, լավ է արել, այդ պահին հռհռացել են, գնացել պրծել է: Հիմա էլ ամեն ինչ հանգիստ կանցնի կգնա:
Քննարկում էինք, ասեցի որ դա ինչ որ տեղ հերոսություն է: Կրակն ընկա Կուկի ու հիմա էլ Մեֆի ձեռը: Բա դու նման "ոչ քաղաքացուն" հերոս ասես՞:
Հետո՞:
Tig (10.12.2009)
ՀՀԿ-ն ղժժում էր
Լրագրողները երեկ որոշեցին մի փոքր լուսավորել հանրապետական պատգամավորներին եւ նրանց ցույց տվեցին 2008-ի նախագահական ընտրություններում Սերժ Սարգսյանի քարոզարշավի համար նկարահանված երկու հոլովակների մոնտաժի արդյունքում դուրս մնացած հատվածները: Հիշեցնենք, որ այդ հատվածներում օլիմպիական չեմպիոն Ալբերտ Ազարյանը հայհոյում է Սերժ Սարգսյանին, իսկ դերասան Հրանտ Թոխատյանը` Երեւանի նախկին քաղաքապետ Երվանդ Զախարյանին: Հանրապետական պատգամավորների ռեակցիան իրենց նախագահի հասցեին արված հայհոյանքները լսելիս շատ հետաքրքիր էր. նրանք քթների տակ սկսեցին ծիծաղել, հետո հետաքրքրվում էին, թե որտեղ են տեղադրված այդ վիդեոները: Պարզվեց, որ որոշներն էլ արդեն տեղյակ էին տեսագրության մասին եւ դիտել էին այն: Ի դեպ, սույն կտորները երեկ դարձել էին օրվա հիթը. Youtube-ում միայն երեկ այդ տեսագրությունը մոտ 8000 հազար մարդ է դիտել: http://hzh.am/09-12.html
Բա իմանալով, որ մի օր ջրի երես դուրս կգա էդ ասածները, իմանալով, որ սերժի կամպանիայի նկարողներն են, ապուշ էի՞ն, որ մոտները կայֆեր էին բռնում, թե՞ մազոխիստությունները բռնել էր, սատանի մայլում քյանդրբազություն էին անում: Էս քո ասած հերոսներին՝ հակառակ իրանց կամքին բերել դրել էին էդ առաջ Հայաստան պլակատի դեմը ու ասել էին՝ կասես էն, ինչ մենք կասենք, ու թքած թե դա քո սրտով չի, բայց դու քո անունից դա կասես, դու քո անունից կխաբես Կուկին էլ, Բիձային էլ, մյուսներին էլ, որտև մենք ենք տենց ուզում, ա՛յ հերոսիկներ:
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Հնարավոր է, որ կոնկրետ սխալի ու ճշտի մասին գրված բան չի եղել, բայց իմ մոտ տպավորություն էր ստեղծվել, որ մեկ-մեկ ստանձնում ես Վազգենի Մանուկյանի դատապաշտպանի դերը:
Ի միջի այլոց, 96-ին ես էլ, մնացած ռոմանտիկների պես, հավատում էի արդար ընտրություններին ու մասնակցում էի միտինգներին, մինչև վերջին օրը ներառյալ:
Իսկ իմ մոտ հակառակ տպավորությունն է: Լևոնը արդեն մի անգամ Վազգենի հետ անցել էր 96-ի միջով, ու շատ լավ գիտեր որ նախ, առանց կտրուկ գործողությունների ոչ մի բանի հասնել հնարավոր չի, երկրորդ, կտրուկ գործողությունների համար շարժումը պիտի հասնի կուլմինացիային ու քո կողմը պիտի անցնեն նաև ուժայինների մի մասը: Լևոնը սեփական փորձով գիտեր, որ տղերքը նաղդ կրակող են: Ես չեմ հավատում, որ Լևոնը կարծում էր, թե հրապարակում պար գալով ի վերջո իշխանությունեը բերելու են ու դնելու ոտքերի առաջ: Լևոնը ուղղակի բաց թողեց կուլմինացիայի պահը` հույս ունենալով որ հաջորդ մի քնաի օրերի ընթացքում ուժայիններից մարդիկ կսկսեն միանալ իրեն: Իսկ ՌՔ-ն պահը բաց չթողեց, ու ճիշտ ժամանակին, ճիշտ տեղում հարված հասցրեց: Հարցը պրակտիկից հիմա դուրս է գալիս սուբյեկտիվ գնահատականների դաշտ, ու մենք կսկսենք քննարկել թե երբ էր կուլմինացիան: Իմ համար փետրվարի 26-27-ն էր: Լևոնի համար երևի դեռ չէր հասունացել: Ամեն դեպքում, Վազգենը բոլորին կտրուկ տարավ ԱԺի վիա ու պարտվեց: Լևոնը բաց թողեց ԱԺ-ի վրա տանելու պահը, ու էլի պարտվեց: Հաղթեցին նրանք, ովքեր ժամանակի մեջ իրենց ուժերը ճիշտ գնահատեցին ու ճիշտ պահին դիմեցին կտրուկ գործողությունների: Այսինք Լևոնի ու Վազգենի գործողությունների ծրագիրը իրարից տարբերվում էր, բայց ժամանակի զգացումը երկուսի մոտ էլ սխալ էր աշխատում - մեկի մոտ արագ, մյուսի մոտ դանդաղ:
Վազգենին մեր ժամանակների հիմնական "հերոս" հաստատ չեմ համարում: Վազգենը իմ համար ավելի շուտ տրագիկ քաղաքական գործչի տպավորություն է թողնում: Մարդ, որը նույնիսկ իր ամենամտերիմ շրջապատին, գոնե քաղաքական դաշտում գործողների մասին է խոսքը, չկարողացավ գոնե միջնաժամկետ կտրվածքում պահել իր կողքին:
Բայց Վազգեն Մանուկյան քաղաքական գործիչը իր վարկի վերջին մնացորդները փոշիացրեց շարժմանը չմինալով ու հետո Սերժի մոտ գործի ընդունվելով: Միանար ու հաղթելուց կամ նույնիսկ պարտվելուց հետո, թքեր Լևոնի էրեսին ու ասեր "դե տես այ տղա, ոնց ա լինում սկզբունքային քաղաքական գործիչը": Իսկ ինքը անձնական ատելությունը մղեց առաջնային պլան ու վերջում ստացավ Արտաշես Գեղամյանի անվան պատվավոր շքանշան, ու ջնջեց իր ու Բերիկյանի, Շավարշի ու Սեյրանի միջև եղած տարբերությունը: Մի բան, որը գոնե մինչև հիմա Լևոնը չի արել: Այսինք լինելով անբարտավան, միևնույնն է մի պահ կարողացել է մի կողմ դնել անձնականը ու հանուն ինչ-որ բանի, մի գուցե հենց հանուն իշխանության, թքել է հին հաշիվներին վրա: Վկան շարժումից առաջ իր ոտով դաշնակների դուռը գնալն էր:
Վերջին խմբագրող՝ Տրիբուն: 10.12.2009, 16:48:
Վազգենի մասով համաձայն եմ վերլուծությանդ, բայց Լեվոնի դեպքում ես չեմ կարծում, թե ինքն առհասարակ կտրուկ գործողությունների պլան է ունեցել:
Իր ծրագիրն այն էր, որ եղած առնետավազող դեմքերը վախենալով հրապարակում հավաքվող մասսայի աճող ծավալից, կմտքափոխվեն ու կվազեն իր կողմը և իշխանությունը ոչ թե ինչ որ կտրուկ գործողություններով կվերցվի, այլ ուղղակի կփսքի ծակ գնդակի պես, կքանդվի, ինքն էլ դուրս կգա սպիտակ կամզոլով:
-Բառադի, վախկոտ հաշվարկ էր:
Ռոբը շատ շուտ էր հասկացել այդ պլանը ու կտրուկ քայլերով տատանվող առնետների թաթիկները կապեց, պոչները կտրտեց, բերանները արունլվա արեց ու կոխեց իրենց ծակերը:
Գոնե այդ ժամանակ Լեվոնը պետք է հասկանար, որ իր պլանները վարի են գնացել ու ինչ որ գործողությունների մասին մտածեր, բայց դա էլ չարեց մեծ ստրատեգը ու ստացավ այն ինչ ունի հիմա:
Իմ գնահատականներում Լեվոնին ու Վազգենին հավասարեցնելը դա գումարային արդյունք է: Վազգենը պարտվեց որպես քաղաքական պայքարի դեռ չանցած էջերում գլուխ չհանած գործիչ, հետագայում էլ որպես անձնապես թույլ մարդ: Վազգենի պարտության հասարակական գինը այնքան էլ մեծ չէր: Հակառակը արժեքավոր դաս էր- հասկանալու հայկական «քաղաքական» դաշտի տրամաբանությունը, սկզբունքներն ու գործողության մեխանիզմները:
Լեվոնը գործը սկսեց նախկին պրեզիդենտության, 95, 96-ի, 98, 99-ի ու այլ բազմաթիվ մեզ անհայտ խոհանոցային մանրամասնությունների իմացությամբ, վիթխարի փորձով ու վարի տվեց ամեն ինչ:
Լեվոնի պարտության հասարակական –պետական, քաղաքական նեգատիվ բաղադրիչը ահռելի է: -Չթվարկեմ, ինքդ ավելի լավ գիտես:
Նիկոլի և ոչ թէ Լեվոնի շնորհիվ էր, որ ծնվեց քաղաքացիականացված երիտասարդական հատվածը: Հիշենք, որ բոլոր մեթոդական նորությունները /1+1-ը, այլընտրանքը, «հիմա-ն դա ի վեջո Նիկոլի գործն էր:
Որպես բացահայտ քաղաքական պայքարի տակտիկ, մեթոդաբան, Լեվոնը գործը վարի տվեց: Քաղաքականության մեջ ինքն ընդամենը փոքր կալիբրի ինտրիգային գործիչ է:
91-ին էլ նա իշխանությունը վերցրել էր բազմաթիվ միջնորդների միջոցով ու պետք է հասկանար, որ հիմա դա չի աշխատելու:
Այնպես որ ես նրա հետ այլևս որևէ հույս չեմ կապում: Հակառակը, նա պետք է դուրս մղվի քաղաքական դաշտից, որ տեղը նորը գա- օրինակ Նիկոլը:
Ինքը կատարել է իր մաքսիմումը ու մանրից իր վրայից ցրում է պատասխանատվությունները: Բայց հարողները դրան չեն ուզում հավատալ ու տուպիկը հենց դրանում է:
Այն որ ես այս հարցն եմ տարբեր ձևերով միշտ բարձրացնում, տպավորություն է ստեղծում, թե ես անձնապես բան ունեմ Լեվոնի դեմ:
Քավ լիցի:
Ես բացատրել եմ, հիմա էլ լրացուցիչ բացատրեցի- բայց մեկ է, ամեն մեկս մեր տեսակետին ենք մնալու:
Ժամանակն է, որ ամեն ինչ իր տեղը կդնի:
Ինչ վերաբերում է Լեվոնի անձնականը մի կողմ դնելուն- Ապա ես հիացած եմ նրա անձնական արդյունքներով: Նա արեց անհնարինը:
Այս պարտությամբ նա 180 աստիճանով շուռ տվեց իր նկատմամբ արդարացիորեն կուտակված բացասականը:
- Մաքրեց իր վրա եղած խայտառակ ազգակործան կեղտերի հետքերը: Տառապյալի, իր սխալներն ընդունած քրիստոնեական մարգարեի ու հանճարեղ առաջնորդի լուսապսակներ հյուսեց իր դիմանկարի շուրջը:
Ես աշխարհի պատմության մեջ չգիտեմ որևէ այլ մեկին, որը խայտառակ սխալներից հետո վերադարձած լինի քաղաքականություն որպես ընդիմադիր, նորից սխալներ գործած լինի, շարունակի ապրել թիկնապահներով պաշտպանված նախագահական դղյակում, զբաղվի այգեպանությամբ, ու տարին 2 անգամ տհասություններով դուրս տալով շարունակի փառաբանվել որպես մեծ ստրատեգ:
Ֆոնոմենալ արդյունք է, ձեռք բերված զուտ մեր տհասության շնորհիվ:
Հալալ ա տղուն:
Վերջին խմբագրող՝ Բիձա: 10.12.2009, 19:21:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ