Եթե ես էսօր չեմ խոսում հաց ուտելու անհրաժեշտությունից, էդ չի նշանակում որ հաց ուտելը անհրաժեշտություն չի: Իշխանության փոխման մասին խոսվել է բազմիցս, այս անգամ մարդը կոնկրետ ԼՂՀ խնդրին է անդրադարձել, հաշվի առնելով այդ խնդրի տվյալ պահին կարևորությունը:
Իսկ ընդհանրապես ՀՀ առջև կանգնած լուրջ մարտահրավերներից մի քանիսը սրանք են.
- Արդար ընտրությունների կազմակերպման անհրաժեշտություն
- Լեգիտիմ իշխանության ձևավորում
- Ժողովրդավարության հաստատման հրամայական
- Սոցիալական խնդիրների լուծում, հարկային դաշտի ճիշտ բաշխում, մոնոպոլիաների վերացում
- ԼՂՀ խնդրի կարգավորում
- ՀՀ սահմանների բացում, հարևանների հետ բարիդրացիական հարաբերությունների հաստատում
Սրանցից յուրաքանչյուրը կարևորագույն խնդիր է: Սրանցից յուրաքանչյուրը անհրաժեշտ է ՀՀ զարգացման համար, լավ զարգացման, առաջ գնալ կարողանալու համար: Սրանցից որևէ մեկի չիրագործումը չի տալու անհրաժեշտ էֆեկտը: Տեր-Պետրոսյանը իր ելույթի մեջ չի ասել, որ սրանցից որևէ մեկը մյուսի հանդեպ առաջնային է, ինքը խոսել է այս խնդիրներից մեկի լուծման անհրաժեշտության մասին: Մնացածը ենթադրություններն են: Դուք ենթադրում եք, որ ինքը այդ խնդիրը դարձրել է առաջնային, ես դա համատեղում եմ ՀԱԿ հռչակած սկզբունքների, Լևոնի ելույթների հետ ու հասկանում եմ, որ սա ածանցյալ է, որ այս խնդրի լավ լուծումը մեծապես կախված է մյուս խնդիրների լուծումից:
Կարևոր է փաստը, որ այս խնդրի կարգավորման մասին տեսակետը բոլորովին չի տարբերվում նույն անձի նախորդ տեսակետներից: Ինքն այս մասին խոսել է 1998-ին, խոսել է 2007-ին, խոսել է 2008-ին, խոսում է հիմա: Ես հասկանում եմ, որ շատերդ իր հետևից գնացել եք ոչ այս խնդիրների լուծման համար, այլ զուտ իշխանափոխության ու ավգյան ախոռների մաքրման: Բայց դա դասական ինքնախաբեություն է:
Պարզ է մի պարզ բան, ով ուզում է լինի (լիներ) իշխանության ղեկին, պարտավոր էր զբաղվել ոչ միայն ներքին խնդիրներով, այլև արտաքին: Ոչ մի նախագահ չէր կարող ասել. «ես իմ կապերը խզում եմ արտաքին աշխարհի հետ ու երեք տարի զբաղվում եմ միայն ներքին խնդիրներով՝ ավգյան ախոռների մաքրումով»: Ակնհայտ է, որ դրան զուգահեռ զբաղվելու էր նաև արտաքին խնդիրներով: Եթե լիներ Տեր-Պետրոսյանը, ի՞նչ քաղաքականություն էր վարելու արտաքին հարցերում: Այս հարցի պատասխանն ակնհայտ երևում է իր ելույթներում, հոդվածներում, դա նույն մեթոդներն են, որոնք ասել է երկու օր առաջ: Ուրեմն դուք գնում էիք Լևոնի հետևից՝ նաև նրան այդ քաղաքականություն վարելու շանս տալով: Եթե չեք մտածել այդ մասին, դա Ձեր սխալն է, դա Ձեր՝ ամեն ինչը հաշվի չառնելն է, Ձեր անուշադրությունն է, Ձեր՝ հարցը համակողմանի չքննելն է: Անձամբ ես երբ իմ ձայնը 2008-ին տվել եմ Լևոնին, տվել եմ նաև այս հարցերի համար, պատկերացնելով նաև այս քաղաքականությունը: Երբ ես 2008-ին, 2009-ին, 2010-ին գնում էն հանրահավաքների, գնում էի ոչ միայն լոկ ավգյան ախոռները պոտենցիալ մաքրողի հետևից, այլև այս խնդիրները այսպես լուծողի հետևից:
Էական չի, տվյալ դեպքում, թե այդ տարբերակը որքանով է ընդունելի կամ անընդունելի մեզնից յուրաքանչյուրի համար: Մեր տեսակետների տարբերությունը հենց քննարկման համար է, հենց այդ քննարկումն էլ փորձել է, իմ կարծիքով, ակտիվացնել Տեր-Պետրոսյանը: Ի վերջո խնդիրը պետք է լուծվի ժողովրդի գիտությամբ, ժողովրդի համաձայնությամբ, հասարակության տեսակետների բախումով նրա համար առավել ընդունելի տարբերակի ի հայտ գալով, կլինի դա փոխզիջումը, թե՛ պատերազմը (անձամբ ես փոխզիջման կողմնակից եմ, թեև պատերազմից երբեք չեմ փախնի): Էականն այն է, որ այս սկզբունքները եղել են, ոչ մի շեշտադրում չի՛ փոխվել, ոչ մի խնդրի հրամայական չի՛ փոխվել:
Էջանիշներ