Բիձա

էն ինչ որ գրել ես, որոշ մասի հետ համաձայն եմ, որոշի հետ ոչ:
բայց խնդիրը, որի շուրջ ծավալվեց բանավեճ, այն չէր, թե թուրքը ինչ կընդունի, ինչը ոչ, այլ այն, որ մենք արդյոք գիտեքն՞ թե ինչ է եղել, թե՞ էն մոմենտին, երբ որ հարցը վերաբերվում է մեր ազգակիցներին կամ պետության սխալներին կամ հանցագործություններին ջայլամի նման գլուխներս կոխում ենք հողի մեջ: ես էլ ասում եմ որ եթե այդպես է, ուրեմն թուրքերն էլ են ճիշտ անում, որ գլուխները կոխում են, իսկ եթե չեն կոխում ու ասում են որ իրենց պետությունը մեծ հանցանք է գործել, ապա քո ասածի պես անողնաշար են,, կա, լոխ , կամ դրա նման մի բան:
…
ես այդ կարծիքին չեմ: քո ասածի պես եթե լինի, ապա ասնեք ամերիկայում էսքան պետական ու քաղաքական անձանց բմբլահան չէին անի: Մենակ էն Իրաքի բանտի նկարահանումներւը ու դրան հետևած համաամերիկյան քֆուրքյաֆարը որպես ապացույց հերիք է:
Մարդը ամենից առաջ պետք է /must/ Մարդ լինի, հետո նոր քաղաքական անալիզատոր ու սինթեզատոր: եթե դու ընդունում ես, որ մարդ իրա թշնամու անպաշտպան երեխաներին ու թշվառ ծերերին տապոռելու ու ակնջները կտրելու ու թելի վրա շարելու դեպքում ճիշտ է անում, ապա ասելիք էլ չունեմ :
…
նույնը պետական մասշտաբով: մինշակնակ ճիշտ կարող է չկա /ըստ ինձ/: բայց արդարություն կա, ու արդարադատություն կա: ես չեմ հավատում, որ երեխա սպանած մարդը երբևէ հոգեկան հավասարակշռության կարող է հասնել: Ու այդ մասին գրել եմ իմ բացած "Մարդասպանի հետագա կյանքը" թեմայում:
…
Հ.Գ. էս բռնի ձևով քաղաքականացված կյաքը վերջնականապես սպանելու է ամեն մի մարդկայնիը:
Էջանիշներ