Քաղաքական քննարկումներ՝ թեմայից դուրս

[REAL_ist]

սեփական պետությունը չսիրելու հոգեբանությունը պակաս կարևոր չի

[Տրիբուն]

Մեկ էլ հավերժ ստրկական հոգեբանություն

Ռաբիզմ - էսօր եմ հորինել էս բառը: Կամ էլ հորինած էր, վերահորինել եմ:

[Տրիբուն]

սեփական պետությունը չսիրելու հոգեբանությունը պակաս կարևոր չի

Չսիրել ա, որ ?? Ավելի շուտ չըմբռնել ա, չհասկանալ ա, չգիտակցել ա: Յարաբ կա էս պետությունը, չկա, մերն ա, մերը չի: Որ մերն ա, մեզ դրանից ինչ: Ու էլի սենց բաներ:

[Բիձա]

սեփական պետությունը չսիրելու հոգեբանությունը պակաս կարևոր չի

Սեփական ազգ կամ պետություն չսիրելը հոգեբանություն չի վերաբերմունք է, որը ածանցյալ է մարդկային որակներից:
Եթե մարդու մեջ ստրուկ կա նստած, ապա նա զբաղված է միայն գոյատևելու հարցերով, անկախ նրանից եթե նույնիսկ կուշտ է հարուստ կամ հաբռգած:

[One_Way_Ticket]

Բիձա ձյա, կմանրանա՞ս, ինչ ի նկատի ունես գոյատևել ասելով:

[Բիձա]

Բիձա ձյա, կմանրանա՞ս, ինչ ի նկատի ունես գոյատևել ասելով:

Համարում եմ որ լուրջ ես հարցնում:
Գոյատևելը դա այն է, որ մենք գերադասում ենք զուտ ֆիզիկական գոյության նպատակը այլ հնարավոր արժանապատիվ ելքերին: Դրա ծայրահեղ դեպքը զինվորի ֆենոմենն է:
Զինվորը հասարակության անդամ է, որին հասարակությունը պատրաստ է զոհելու հանուն իր գոյատևման ու բարօրության: Պատմականորեն պետության պաշտպանությունը համարվել է հասարակության ապահով գոյության հիմնական պայմաններից մեկը և դա ապահովելու համար պետությունը /հասարակությունն էլ գիտակցաբար համաձայնվել է դրան//մտցրել է զինվորի ինստիտուտը:
Այսինքն հասարակության գոյատևման խնդիրը դիտարկվոլ է ոչ միայն զոհողություն պահանջող, այլև մասնագետական հարց և դրանով հնարավոր է դարձել խնդիրների բաժանումը և առհասարակ պետական-հասարակական զարգացումը:
Քանի որ մենք մի 2000 տարի առաջվանից սկսած ենք թերագնահատել հասարակական աշխատանքի բաժանման խնդիրը, դրա համար էլ հասել ենք էս օրին:
Արդյունքում հիմա էլ ամեն մեկս ինքնուրույն է լուծում իր գոյատևման խնդիրը: ՍՍ-ն ու ՌՔ-ն մեզ վրա կրակելով իրենց գոյատևման խնդիրն են լուծում, մենք էլ պախկվելով -մերը:
Իսկ գեղավարի ասած դա
"Էսօր կամ, վաղն էլ կենդանի լինեմ-Կապ չունի թե ինչ վիճակով, դիրքով կամ գնով- հոգեբանությունն է::
Միայն մենք ունենք- "սաղ ըլնեք" կենացը, "դուք ողջ ըլնեք", սգավորի ընտանիքին մաղթանքը, ու նման ասացվածքներ ու դիրքորոշումներ:
Ամեն դեպքում չհասկանալու կատակդ լավն էր:

[One_Way_Ticket]

Չէ, ես լուրջ էի հարցնում Բայց երկու անգամ կարդալուց հետո բան չհասկացա գրածիցդ, մնա հետո էլի կփորձեմ

[Մեղապարտ]

Մեղապարտ, էս ի՞նչ ես խոսում: Ի՞նչ Վիլսոնի գծած սահման: Էդ պայմանագիրը չի վավերացվել, մնացել ա սոսկ որպես պատմական հուշարձան, մենակ հայերով կարանք անընդհատ թմբկահարենք՝ Սևրի պայմանագիր, Սևրի պայմանագիր :

Գերմանցիները կասեն «իստ շայզ էգալ» բա որ դեմ են տալիս ռուս թուրքականը որը նույնպես վավերացված չէ ոչինչ:

[Ambrosine]

Գերմանցիները կասեն «իստ շայզ էգալ» բա որ դեմ են տալիս ռուս թուրքականը որը նույնպես վավերացված չէ ոչինչ:

1921թ. Մոսկվայի պայմանագրի հետ ե՞ս

[Mephistopheles]

Գերմանցիները կասեն «իստ շայզ էգալ» բա որ դեմ են տալիս ռուս թուրքականը որը նույնպես վավերացված չէ ոչինչ:

յավօլ մայ գենեղալ

[dvgray]

Ռաբիզմ - էսօր եմ հորինել էս բառը: Կամ էլ հորինած էր, վերահորինել եմ:

էս ամենի հիմքը ասիական ծուլություն-թամբալությունն է:

մի հետաքրիքր դիտարկում: "Պատվի համար" տերմինը եվրոպացիքի ու ճապոնացիքի մեջ օգտագործում էին/են հարուստ-ազնվական-ղեկավար մարդիկ:
Հայերիս մեջ դա օգտագործում են կամ քյասիբերը /"Պեպո"/ կամ կնանիք /"Ռուզաննա"/:

Այս խնդիրը լուծում չունի:

մինչև Լևոնը/Քոչը/Սերոժը կամ իրանց "սամուրայ"-մակլավիկները չսկսեն մինիմում ժավելի սպիրտ խմել կամ էլ մաքսիմում սամուրայի թրով իրանց խառակիրիր անել. սենց բարձր մատերիաներից մեր ազգը խոսալու իրավունք չունի:

Հ.Գ. Ռսները հիմնականում որպես հայոյանք են օգտագործում "շուստրի արմյանին"-ը /իրանց մեջ նաև "շուստրյակ արմյաշկա"/, իսկ մենք դա դարձրել ենք հաղթողի խաղաքարտ: ինքնախաբեություն: հաղթողը "շուստրի" լինելու կարիք չունի:

[Մեղապարտ]

1921թ. Մոսկվայի պայմանագրի հետ ե՞ս

Այո, էդ լածիրակները կարծում են որ էդպես ձեռի հետ սղացնելով մեր վզին կփաթաթեն սահմանը որը ստորագրել են անտեսելով մեզ:

[One_Way_Ticket]

Հ.Գ. Ռսները հիմնականում որպես հայոյանք են օգտագործում "շուստրի արմյանին"-ը /իրանց մեջ նաև "շուստրյակ արմյաշկա"/, իսկ մենք դա դարձրել ենք հաղթողի խաղաքարտ: ինքնախաբեություն: հաղթողը "շուստրի" լինելու կարիք չունի:

Իսկ իմ կարծիքով հակառակը, եթե այդպես լիներ, լավ կլիներ: Ռուսներին էլ ինչ ասես ասում են: Ասում են "դուք խմում եք", իրենք պատասխանում են "լավ ենք անում": Դպրոցականների մաթեմատիկայի միջազգային օլիմպիադայից մեր տղերքը պատմում էին, որ ռուսները բացի բուն մրցույթների օրերից բոլոր օրերը հարբած էին, բայց առաջին տեղեր էին գրավում: Կամ ռուսներին ասում են "դուք դեմոկրատիա չունեք", իրենք պատասխանում են "պետք էլ չի, ձեզ պահեք ձեր дерьмократия-ն": Այ եթե մենք էլ այդպես վերաբերվեինք մեր ազգային սովորույթներին, այս օրը չէինք ընկնի: Բայց դե մեզ վրա ծիծաղում են, որ մենք կարմիր խնձորի սովորույթ ունենք, մենք էլ համաձայնվում ենք, որ պետք է ուղղել: Եվ ընդհանրապես, գրեթե կամայական օտար սովորույթի ներմուծում մեր կյանքում համարում ենք մեծ առաջընթաց: Դե մենք էլ այդպիսին ենք, ինչ արած:

[Ambrosine]

Այո, էդ լածիրակները կարծում են որ էդպես ձեռի հետ սղացնելով մեր վզին կփաթաթեն սահմանը որը ստորագրել են անտեսելով մեզ:

Որ այս հարցին լիարժեք պատասխանեմ, լեկցիա կդառնա
այնքան էլ չեն անտեսել, ինչու՞, որովհետև հետո՝ Կարսի պայմանագրի /1921, 13 հոկտեմբեր/ 1-ին հոդվածում նշվում է, որ ճանաչվում է Մոսկվայի պայմանագիրը՝ պայմանավորվող կողմերի կողմից
Իսկ պայմանավորվող կողմերը՝ Հայաստանի Սոցիալիստական Սովետական Հանրապետություն, Ադրբեջանի..., Վրաստանի... մի կողմից և Թուրքիայի Ազգային մեծ ժողովի կառավարություն՝ մյուս կողմից:

[Մեղապարտ]

Որ այս հարցին լիարժեք պատասխանեմ, լեկցիա կդառնա
այնքան էլ չեն անտեսել, ինչու՞, որովհետև հետո՝ Կարսի պայմանագրի /1921, 13 հոկտեմբեր/ 1-ին հոդվածում նշվում է, որ ճանաչվում է Մոսկվայի պայմանագիրը՝ պայմանավորվող կողմերի կողմից
Իսկ պայմանավորվող կողմերը՝ Հայաստանի Սոցիալիստական Սովետական Հանրապետություն, Ադրբեջանի..., Վրաստանի... մի կողմից և Թուրքիայի Ազգային մեծ ժողովի կառավարություն՝ մյուս կողմից:

Հայաստանի Սովետական Սոցիալիստական Հանրապետությունը լիազորված չէր իր ժողովրդի կողմից և նա լիգիտիմ իշխանություն չի եղել և չի ճանաչվել աշխարհի կողմից :