Իսկ եթե դատը չշահեր, ոստիկանն էլ չազատվեր աշխատանքի՞ց: Գիտե՞ս ինչ կանեին եվրոպացիները: (Կոնկրետ էդ վիդեոն չեմ նայել, բայց ենթադրում եմ մոտավորապես, թե ինչ է այնտեղ: ) Եթե մի երիտասարդի է ծեծել ոստիկանը, հաջորդ օրը ամբողջ ուսանողությունը փողոց դուրս կգար ու շատ հնարավոր ա, որ տասնյակ ոստիկաններ ծեծ կուտեին, այ հենց դա է ստիպում իրենց իշխանություններին նման դեպքից հետո անմիջապես աշխատանքից ազատել օրինազանց ոստիկանին:One_Way_Ticket-ի խոսքերից
Վերջին խմբագրող՝ Ձայնալար: 13.06.2009, 20:10:
Mephistopheles (13.06.2009), murmushka (13.06.2009), Ungrateful (13.06.2009)
Ձայնալար ձյա, մեզ մոտ էլ երիտասարդությանը դուխ տվող լինի նման ապօրինի պագոնավորների վրայով կանցնեն։Իսկ եթե դատը չշահեր, ոստիկանն էլ չազատվեր աշխատանքի՞ց: Գիտե՞ս ինչ կանեին եվրոպացիները: (Կոնկրետ էդ վիդեոն չեմ նայել, բայց ենթադրում եմ մոտավորապես, թե ինչ է այնտեղԵթե մի երիտասարդի է ծեծել ոստիկանը, հաջորդ օրը ամբողջ ուսանողությունը փողոց դուրս կգար ու շատ հնարավոր ա, որ տասնյակ ոստիկաններ ծեծ կուտեին, այ հենց դա է ստիպում իրենց իշխանություններին նման դեպքից հետո անմիջապես աշխատանքից ազատել օրինազանց ոստիկանին:
Պարզապես չի կարելի, սահմանադրություն կա, օրենք կա, իշխանությունը հակասահմանադրական ու հակաօրինական բաներ է անում, գոնե ընդդիմությունը պահպանի օրենքը, բա ամոթ չի՞։ Ոստիկանները կարող են իրենց ծառայողական դիրքը չարաշահել ու իրենց լկտիություններ թույլ տալ, դրանք նամուս չունեն, բայց իրեն հարգող ընդդիմադիրը իրավունք չունի օրենքի մարդուն հակաճառելու։ Որովհետև ժողովրդին ընդդիմությունն էլ ազատություն չի տալիս, այ այստեղ է շան գլուխը թաղված։ Որովհետև մի քանի բեսամփ «նվիրված» ու «հայրենասեր» լիդերներ վախենում են։ Լավ է առհասարակ չլինեն, քան թե հերթական կտերով ճահճացնեն ջահելությանը որեվհետև սենց եղած–չեղած մի հաշիվ է։ Իսկ ոստիկանները կարող էին ջահելներին ձերբակալել իրենց աշխատանքը խոչնդոտելու համար, բայց չարեցին։ Բանտերում էլ տեղ չկա ու իրենց դուխն էլ չի հերիքում։ Այ սենց մազալու բաներ։
Si vis pacem, para bellum
dvgray (14.06.2009), Mephistopheles (13.06.2009), Տրիբուն (14.06.2009)
Քո հետ էլ եմ համաձայն, բայց մեկ ա մեր ջահելությունը էնքան էլ չի գիտակցում, որ վաղը նույն բանը կարա իրա հետ լինի, հիմա արի գնանք 100 ուսանողի էս ռոլիկը ցույց տանք, հաստատ 100-ից 30-ը կասի հա դե ուրեմը մի բան արել էր, էդ խի ինձ ըտեղից չեն քշում, 20-ը կասի ես ամենօր ըտեղով անցնում եմ բան էլ չկա, 10-ը կասի էդ լևոնականներին էդ էլ ա քիչ, մի տասն էլ էդ վախտ ուռած կլինեն, չեն հասկանա ինչ ես ցույց տալի: Ու ընդհամնենը 30-ը, էն էլ լավագույն դեպքում, կգիտակցեն, որ անկախ ամեն ինչից, ոստիկանը պարտավոր ա հարգել քաղաքացու իրավունքները ու ամնե ինչ անել, որ էդ իրավունքները չոտնահարվեն ու էլի քչերը կգիտակցեն, որ երեկ էն ջահելին էին բզբզում, վաղը իրան կամ իրա ախպորն են բզբզելու ու լավագույն դեպքում էդ 30% -ն ա, որ չի առաջնորդվի շառից փորձանքից հեռու սկուզբունքով ու դուրս կգա փողոց մուսռ վառելու, եթե համապատասխան կոչ հնչի համապատասխան մարդկանց կողմից::
Mephistopheles (13.06.2009), murmushka (13.06.2009)
Բագ, լավ ասիր, համարյա կենաց
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
One_Way_Ticket (13.06.2009)
Ասիա ասիր հիշեցի, հենց Էս պահին Պարսկաստանում ահավոր ուժեղ ցույցեր են տեղի ունենում, ասում են նենց վիճակ ա, որ մարտի մեկը դրա կողքին խաղ ա: Հիմա ինչ ես առաջարկում, ձգտենք եվրոպային նմանվել թե՞ ասիային: Երկուսից էլ սովորելու բան կա, բայց ժողովրդավարության հարցում միանշանակ պետք ա նմանվել եվրոպային ու էդ նշաձողն ընտրել: Իսկ ինչ անելու հետ կապված, առաջին հերթին հասկանալ, որ պետք չի Հիսուս Քրիստոսին սպասել, որ մենք ենք էս երկրի տերը ու եթե մեզ մի բան դուր չի գալիս, պետք ա մեր բողոքը արտահայտենք, առանց հրաշագործ առաջնորդի սպասելու: Դավ ջան, օրինակ իմ ուշքը Լևոնի համար չի գնում ու չի էլ գնացել երբեք, նախագահականին էլ իրան չեմ ընտրել, բայց խայտառակ կեղծված ընտրությունների հաջորդ օրը ես դուրս եկա փողոց իմ բողոքն արտահայտելու ու ես միացա էն ՄԻԱԿ քաղաքական ուժի ստեղծած շարժմանը, որը բողոքում էր խայտառակ ընտրությունների դեմ: Եթե տենց անեն բոլորը ու բոլոր դեպքերում, շատ շուտով, փողոցային պայքարի կարիք այլևս չի լինի:
Mephistopheles (14.06.2009), murmushka (13.06.2009), Տրիբուն (14.06.2009)
հա ապեր… հենց լողալ սովորեցիր, բասեինը ջուր եմ լցնելու…
առայժմ սերուդը քանի գնում դեբիլանում ա, իսկ ղեկավարները քանի գնումայլանդակվում եմ…
Սպասի որ հիվանդությունն ինքն իրեն բուժվի
Ձայ, արի փորձենք մոտենալ օբյեկտիվ ճշմարտությանը։ Եթե իհարկե կկարողանանք։Քո հետ էլ եմ համաձայն, բայց մեկ ա մեր ջահելությունը էնքան էլ չի գիտակցում, որ վաղը նույն բանը կարա իրա հետ լինի, հիմա արի գնանք 100 ուսանողի էս ռոլիկը ցույց տանք, հաստատ 100-ից 30-ը կասի հա դե ուրեմը մի բան արել էր, էդ խի ինձ ըտեղից չեն քշում, 20-ը կասի ես ամենօր ըտեղով անցնում եմ բան էլ չկա, 10-ը կասի էդ լևոնականներին էդ էլ ա քիչ, մի տասն էլ էդ վախտ ուռած կլինեն, չեն հասկանա ինչ ես ցույց տալի
Ուրեմն օբյետկիվորեն եթե դիտարկենք, իրոք, ոստիկանությունը ամեն պատահական մարդու չի չամռվում ու նրանց ազատության վրա բռնանում։ Ոստիկան կոչվածները գիտեն, որ այդ երիտասարդները ՀԱԿ–ից են, դրա համար էլ չամռվում են։ Իրենք սկզբունքորեն բացարձակ խելագարներ չեն, որ ամեն պատահականի ասեն ստեղ մի նստիր, այստեղ նստիր, կամ գնա ուրիշ տեղ կանգնիր, պարզապես ճնշում են ՀԱԿ–ին՝ իրենց տերերի համար սպառնալիք ներկայացնող ուժին։ Իհարկե մարդուս ամենատարրական իրավունքը ոտնահարում են, բայց դա դեռ մի կողմ։ Խոսենք էն քո նշած 70 տոկոսի մասին, որ տարբեր մեկնաբանություններ կտան, որոնց էությունը ոստիկանների կողմնակից լինելն է։ Ըստ էության նրանք չեն հասկանում ընդդիմադիրներին։ Ինչու՞ չեն հասկանում։ Որովհետև չեն տեսնում այն կեղտը, որ ՀԱԿ–ի երիտասարդները տեսնում են։ Ինչու՞ չեն տեսնում, որովհետև այդ կեղտի մեջ են, ու այդ կեղտը նրանց դուր է գալիս, նրանց բավարարում է։ Ի՞նչ է ստացվում։ Ստացվում է, որ մեր հասարակության 30%-ը, որը օբյեկտիվորեն տեսնում է անարդարությունը, զգում է իր մաշկի վրա՝ տուժվում է այն 70 տոկոսի պատճառով։ Բայց մյուս կողմից էլ այդ 70%-ի գերակշիռ մեծամասնությունը իմ սուբյեկտիվ կարծիքով նաև դեմ չի լինի, եթե ոստիկանը այդ նստած երիտասարդներին ոչ մի բան էլ չանի։ Այսինքն նրանք չեն բողոքի, որ երիտասարդները այդտեղ նստած են, նրանք էլ կարծես թե բացարձակ խելագարներ չեն։ Դրանից հետևում է այն, որ այդ 70 տոկոսը պարզապես արդարացնում է իրեն, թե ինչու այն 30 տոկոսի հետ չի։ Այսինքն այդ 70 տոկոսը հաստատում է, որ իր համար մեկ է։ Իսկ դա Ձայ ջան, նշանակում է, որ այդ 70 տոկոսի վրա անիմաստ է հիմնվել, այդ 70 տոկոսը մեր երկրում հարցեր լուծող չեն։ Եվ նաև խանգարող էլ չեն, եթե այն 30 տոկոսը ուզենան հարցեր լուծել։ Դա նշանակում է, որ կոնկրետ այս հասարակության համար համաժողովրդական պայքարը աբսուրդ գաղափար է։ Կոնկրետ այս հասարակության համար պետք է ակտիվ ընդդիմություն, որը ժողովրդի բացարձակ մեծամասնություն չի, ժողովրդի կեսից էլ քիչ է, բայց հարցեր լուծող է։ Արդյո՞ք այն մարդիկ, որոնք ընդդիմության կողմնակիցներ չեն, ապա իշխանության կողմնակիցներ են։ Իմ համոզմամբ ոչ։ Այսինքն այն գաղափարախոսությունը, որ պնդում է, թե մարդիկ եթե ընդդիմության կողմից չեն, ապա դեմ են ընդդիմությանը և կողմ են իշխանությանը, դատարկ գաղափարախոսություն է։ Մենք խոսում ենք իներտ զանգվածի մասին, որը ժողովրդի մեծամասնությունն է։ Այդ իներտ զանգվածին կարելի է տեղաշարժել որ ուղղությամբ ուզում ես, նրանք առանձնապես չեն ըմբոստանա, եթե իրենց չափից շատ նեղություն չտաս։ Պարզապես այդ իներտ զանգվածին ներկայիս իշխանությունը առել է իր տիրապետության տակ, որովհետև այդպես հեշտ է, իշխանությունը նրանց ասում է ոչինչ մի արեք, մեզ էլ մի խանգարեք։ Իսկ ընդդիմությունը այդ իներտ զանգվածին չի կարողացել գրավել իր կողմը, որովհետև ընդդիմությունը այդ զանգվածից ունի պահանջներ՝ արեք այս, արեք այն… Այս ամենը քաղաքական տեխնոլոգիաների ոլորտից է։ Շատ ջանքեր պետք չի թափել հասկանալու, որ մեր հասարակության մեծամասնության մոտ ինչ–որ բան անելու մղումը կարթնանա միայն դանակը ոսկորին հասնելու ժամանակ, երբ տնեցիք սոված են, պարտքերի մեջն են, լույսն ու գազը անջատել են, աշխատավարձ չեն տալիս և այլն։ Այս ամենը իմ կարծիքով նորմալ են ցանկացած երկրի ու ցանկացած ժողովրդի համար, պետք չի մեր ժողովրդին այդպես հոռետեսորեն նայել։ Պարզապես մի դժբախտություն կա, որը մեր ժողովրդի պատմության մեջ շարունակաբար իրեն զգացնել է տալիս։ Երբ հասարակության ակտիվը ուզում է փոփոխություն մտցնել ու ոտքի է կանգնում, ապա լիդերները սկսում են բոլորին զսպել, զգուշանալ։ Ինչից է՞ դա։ Բնականաբար վախից։ Մասամբ կարելի է ենթադրել, որ լիդերը վախենում է, որ վաղը մյուս օր ինչ որ բան լավ չանի, իր դեմ էլ այդպես դուրս կգան։ Կամ ինչ որ բան չհաջողվի, կամ այնպես չլինի, ինչպես որ ուզում էինք, իրեն կմեղադրեն ու կդատապարտեն։ Ամեն դեպքում այս ամենի անունը վախ է։ Վախ պատասխանատվությունից, անցանկալի հետևանքներից, և այլնից։ Օբյեկտի՞վ է արդյոք այդ վախը։ Դա կախված է նրանից, թե որոնք են պոտենցյալ կորուստները, և որոնք են պոտենցյալ ձեռքեբերումները տվյալ սուբյեկտի արժեքների համակարգում։ Իսկ որոնք են մեր արժեքների համակարգում ամենա–ամենա արժեքավորները։ Մի՞թե ազատ, ժողովրդավարությունը ու դրանից բխող անհրաժեշտ զարգացումը հետին պլաններում է։
Ու այդ վախից էլ, ընդդիմադիր հորջորջվող լիդերները սկսում են մահանաներ որոնել, իմա՝ եթե կես միլիոն մարդ լիներ, եթե բոլորդ ակտիվորեն գնաք քվեարկության, եթե պահը հասունանա, եթե Սերժը արդեն ծախի Ղարաբաղը ու Ղարաբաղի բանալիները բոլորիս աչքի առաջ տա Ալիևին, եթե Արևի խավարում լինի, ու այսպես լիքը եթեներ։
Իսկ ավելի շուտ, ինձ թվում է այդ վախը պարզապես անինքնավստահությունից է, մարդը պարզապես վստահ չի իր հաշվարկների մեջ։ Օրինակ գործի բերումով ես շփվում եմ այնպիսի մասնագետների հետ, որոնք ինչ–ինչ խնդիր են փորձում լուծել, բայց որոշ առաջին հայացքից խրթին թվացող հանգամանքների հետ բախվելիս միանգամից պնդում են, որ անհնար է, չի ստացվելու։ Բայց մի քիչ բզբզելու հետո պարզվում է թերևս ոչ այնքան բարդ բան, որը արագորեն հարթվում է ու արդյունքում լավ էլ ստացվում է, աշխատում է։ Ինձ թվում է, մարդս ցանկություն ունենա, կտասնապատկի իր հնարավորությունները, իսկ ցանկություն չունի, որովհետև վախենում է։ Իսկ վախենում է, որովհետև չի ուզում շատ ջանք թափել ու մտածել։ Իսկ չի ուզում, որովհետև ալարում է։ Այս ամենը միմյանց հետ շախկապված են հետադարձ կապերով։
Իսկ այս ամենի պատճառներից մեկն էլ քյաբաբն է։
Կորչի՛ քյաբաբը, վե՛րջ տանք քյաբաբակերությանը։
Վերջին խմբագրող՝ Վիշապ: 14.06.2009, 15:12:
Si vis pacem, para bellum
Mephistopheles (14.06.2009), One_Way_Ticket (14.06.2009), Տրիբուն (14.06.2009)
Ու ինչ եղավ Պարսկաստանում? Ցուցարարների գլխներին կոպալ ջարդելով ցրեցին, ընդդիմադիր գործիչներին` ներառյալ ղեկավարին ձերբակալեցին: Ու պրծավ:
Մեր հեռավոր նպատակը պետքա լինի եվրոպականին նմանվելը, իսկ մոտակա, ասիական ընտրություններից գոնե մի լավ բանով տարբերվելը: Էն որ ասում են այս ընտրություններում գրանցվել է առաջընթաց.. յուղ են վառում իհարկե, բայց պետքա այ էս քայլ առ քայլ առաջընթացը ապահովվի, ոչ թե ամեն անգամ դնենք մեր ընտրությունները համեմատենք Ֆրանսիայի ընտրությունների հետ ու ասենք վայ քու արա...
Բագ ջան, առանց առաջնորդի ու կազմակերպման բողոք արտահայտելը որնա? Ասենք մի 1000 հոգի գնա ԿԸՀ-ի դեմ հույ բույ անի, հետո սպեցնազը գա ու սաղին հայդա... հասարակական կարգը խանգարելու համար 15 սուտկա: Իսկ թե ինչով ավարտվեց էդ քո ասած բողոքի ալիքը շատ լավ գիտենք, ու դեռ ավելին հաջորդ ընտրություններն անցան էլ ավելի խայտառակ, էլ ավելի հաբռգած, էլ ավելի անօրեն: Այսինքն, բողոքի էն հզոր ալիքը արդյունքում ոչ մի բանի վրա չազդեց, նույնիսկ ավելին, եթե նախագահական ընտրությունների ժամանակ ընտրակաշառքով ընտրողների թիվը շատ չէր, ապա էս ընտրությունների ժամանակ լիուլի էր: Այսինքն ինչա ստացվում, որ փողոցում բողոքի ձայն բարձրացնելը անարդյունքա:
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
ընթացող պրոցեսները Արցախի ու նրա շուրջը, բերում են այն եզրակացությանը, որ Լևոնը երկրորդ անգամ հրապարակ իջեցվեց /եսիմ ում կողմից/ փաստացի ապահովվելու համար Արցախի ու հարակից շրջանների հանձնումը:
Նախ, հավանաբար, որ Սերոժը միշտ դուբինկեն գլխին զգա, ու ուխոդներ չանի:
Երկրորդ, որ Լևոնն էլ իր հերթին ապահովի "ներքևների" "ղեկավարելիությունը", ու որ պրոցեսները "ներքևնեում" դուրս չգան հսկողությունից: Որ մասսան լռի: ինքը իր ձայնի "մոգական հմայքով" լռեցնի ժողովրդին ու տուն ուղարկի:
…
"Վերևներում" էտ ամենը հանձնարարված է Սերոժին:
davidus (15.08.2009)
Դիվ, ուզում ես ասել, Լևոնը չլիներ, հիմա ժողովուրդը կերել է՞ր Սերժին։ Կամ ժողովուրդը Նախիջևանն էլ է՞ր հիմա գրավել։ Նյետ ախպեր, Լևոնը ինքն իրեն իջեցրեց հրապարակ, որովհետև հրապարակում էլ ոչ ոք չկար։ Ի դժբախտություն մեզ բոլորիս։ Թե՞ կարծում ես, հիմա ժողովուրդը շուխուր չի անում, որովհետև վստահում է Լևոնին։ Շուխուր անելու թեմա չկա պարզապես, «հայլուրը» ասում է, որ լյոխ լյավա, ավելի լավ չի կարող լինել։ Ժողովուրդը ըստ երևույթին երկրորդ մասի հետ համաձայն է` որ ավելի լավ հիմա չի կարող լինել, դրա համար սպասում է Հիսուս Քրիստոսի երկրորդ գալստյանը
Si vis pacem, para bellum
Վիշապ ջան: Ամեն ինչ շատ խորքային տարրեր ունի: Ժողովուրդը իմ ասածում ներառում ա ոչ իշխանական մասը հասարակության: իսկ դա շատ բազմատարր է: հիմա էտ բազմատարրի ամենաակտիվ մասին հեշտությամբ ղեկավարում է Լևոնը: ու եթե հիշում ես, որոշ ժամանակ առաջ նա այդ ակտիվ մասին փողոցից տուն ուղարկեց, որ ինչ ա թե Սերոժին շատ չճնշեն:Դիվ, ուզում ես ասել, Լևոնը չլիներ, հիմա ժողովուրդը կերել է՞ր Սերժին։ Կամ ժողովուրդը Նախիջևանն էլ է՞ր հիմա գրավել։ Նյետ ախպեր, Լևոնը ինքն իրեն իջեցրեց հրապարակ, որովհետև հրապարակում էլ ոչ ոք չկար։ Ի դժբախտություն մեզ բոլորիս։ Թե՞ կարծում ես, հիմա ժողովուրդը շուխուր չի անում, որովհետև վստահում է Լևոնին։ Շուխուր անելու թեմա չկա պարզապես, «հայլուրը» ասում է, որ լյոխ լյավա, ավելի լավ չի կարող լինել։ Ժողովուրդը ըստ երևույթին երկրորդ մասի հետ համաձայն է` որ ավելի լավ հիմա չի կարող լինել, դրա համար սպասում է Հիսուս Քրիստոսի երկրորդ գալստյանը
Հիմա նա շատ հեշտությամբ կարող է մանիպուլացիա անել այն մասի հետ: "Մարքսիստից" սկսած մինչև եսիմ ով լսում ու կատարում են իրա հրամանները:
…
չէ, Դիվ ջանոչ մեկ էլ չի հնազանդվում իրեն, ուղղակի երբ կարողանում է հիմնավորել իր այս կամ այն քայլի արդարացի լինելը, ընդունում են
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Դիվ, նախ սկսենք այնտեղից, որ այդ մասսան եթե իրոք այդքան ակտիվ լիներ, Լևոնի ասածին չէին նայի: Սա՝ մեկ: Ինչ ա թե Սերոժին շատ չճնշենը ճիշտ ես ասում: Բայց փորձել ե՞ս մտածել, թե դա ինչի համար է: Ինչի համար էր այս մի քանի ամսվա դադարը: Ինչի համար քաղաքապետի ընտրություններից հետո լուրջ բողոքներ չեղան: Հիմա ինչ գործընթացներ են գնում, ու թե ինչի համար է ներքին հանգստությունը հիմա ավելի կարևոր, քան երբևէ: Թե՞ դու էլ ես հավատում ջհուդմասոնական հեքիաթներին:
Ծախելով ու ծախվելով ամեն ինչ բացատրելը շատ հեշտ է: Փորձիր ներհայաստանյան հարցերով չսահմանափակվել:
DIXIcarpe noctem
Հայկօ ջան: ես չեմ հավատում ջհուդմասոնական հեքիաթներին, քանի որ նախ հրեաները պաստավնոյ մասսա են:
…
արի գնանք մի քիչ հեռու… եթե կհիշես, կարծեմ մի երեք տարի առաջ էր, որ Լևոնը թռավ ԱՄՆ ու հետ եկավ ու դա հնարավորինս լավ լուսավբանվեց մամուլով: Հիշենք նաև, որ դրանցի առաջ իր անձի շուրջը քար լռություն էր:
…
եթե գնանք շաաաատ առաջ, ու հիշենք "մատրոսկի տիշինան" , ու … լավ ավելի լավ է առայժմ , միայն մոտ անցյալով բավարարվենք:
…
հասակարական հարաբերություններում ամենակարևորագույն գործոնը, դա Ղեկավարելիությունն է: Դրանցի է բխում մնացած ՝ նպատակների դնումը ու կատարումը:
Դիվի, դե պետք չի ամեն ինչի մեջ վատը տեսնել: Տես, բոլորին չի կարողանում ղեկավարելի դարձնել: Այ օրինակ դու՝ քո սթափ ու պայծառ միտքը պահել ես
Իսկ դա դրական ա, շատ դրական
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ