Լևոն Տեր-Պետրոսյան քաղաքական գործիչը

[dvgray]

Այ տեսնում ես, Դիվի, հարգելիս, թե որքան կողմնապահ ես նայում հարցերին:

Նիկոլը, չեմ խուսափի ասել, էս երկրի ամենաինքնուրույն, ամեաԱԶԱՏ, ամենահամարձակ մարդկանցից մեկն է: Անշուշտ այդ հարցը կարող էր համաձայնեցված լինել Տեր-Պետրոսյանի հետ, կամ նրան այդ մասին տեղեկացված լիներ, բայց Նիկոլը նաև հայտնի է իր ինքնուրույն որոշումներ (այդ թվում խիստ անսպասելու ու կտրուկ որոշումներ) կայացնելու ունակությամբ: Իրականում միամտություն է կարծել, թե Լևոնը Նիկոլին բանտ է ուղարկել

Ես Նիկոլի մասին մեծ կարծիքի եմ, ու կարծում եմ ոևր ինքը շարժման լիդեռներից անկախ դիրք չէր բռնի ու քայլ չէր անի երբեք: նա անչափ պատասխանատու ու բարոյական մարդ է, որպեսի այդպիսի անկախական բաներ աներ էն դեպքում երբ ինքը շարժման մեջ լուրջ դերակատարում ուներ:
ինքը միանշանակ "support" էր անում Լևոնին ու որպես լիդեր կածում եմ ենթարկվում էր նրան: Պատըերազմում հրամանները են ստանում ու կատարում: իսկ Նիկոլի համար Հայաստանում արդեն վաղուց իրավիճակը պատերազմական է

[Chuk]

Չուկ, ես էլ եմ դա ասում, որ ինքը իմա ուղղորդում ա չգիտեմ ինչ քանակի, բայց ամենաակտիվ մասսային: խոսքը նրա մասին է, թե ուր է ուղղորդում ու արդյոք՞ մեզ տանում է ճիշտ ուղղութամբ: իմ կարծիքն է, որ նա մինչև հիմա խաղեր է անում, որ վճտական մոմենտին հանդիսանա քաղաք. ակտիվ մասսսայի "տոռմոզ":

Դե հա, ես էլ ասում եմ, որ լավ է, որ դու նման կարծիք ունես: Ուրիշ հարց, որ անձամբ ես էդ կարծիքդ չեմ կիսում: Ու էդ էլ է լավ, որ մենք տարբեր կարծիքներ ունենք: Բայց էս պահին ֆիքսում ենք ամենակարևորը. մասնիկներն ուղղորդված են ու ուղղորդված են մեծ քանակությամբ: Ընդ որում այդ մասնիկներից շատերը ունեն այլ տեսակետներ, մի մասը այս մարտավարությանը դեմ են, բայց միևնույն է «ենթարկվում» են, ու դա հրաշալի է: Հրաշալի է, որովհետև այս ամբողջ հոսքի մեջ կան այդ երկու հիմնական տեսակետը կրող մարդիկ, որ մարտավարությունը ճիշտ է ու որ ճիշտ չէ: Ավելի նեղ դեպքերի վրա կանգ չեմ առնում: Բայց հրաշալի է, որ այս երկու տեսակետ կրողները չեն առանձնացել այլ գնում են ընդհանուր հոսքով, որտև եթե նրանց ասենք Սեֆիլյան Ժիրայրը «հրահանգեր» ու էդ մի մասն առանձնանար, ուրիշ կողմ ուղորդվեր, մեր ընդհանուր հոսքը կթուլանար: Բայց ֆիքսում ենք. սա չի արվել ու դա նշանակում է որ ունենք ուժեղ ուղղորդված հոսք: Ու որ նման քանակի ուղղորդված հոսք չի եղել ու իրականում ինքնախաբեություն է կարծելը, որ եթե Լևոնը (շարժումը, ՀԱԿը) չլիներ, այսքանը կուղղորդվեին: Անշուշտ ինչ-որ մասսա կուղորդվեր, բայց շատ ավելի քիչ կլինեին ուղղորդվածները: Ավելին, կլինեին տարբեր ուղղորդումներ, ըստ ամենայնի, ու գումարային էֆֆեկտը, հակառակ գործողություններ անելու պատճառով կլիներ շատ վատը:

Այսպիսով առաջին մասը ֆիքսում ենք. ուղղորդված են. մնում է պարզել, ճիշտ, թե սխալ:

Սա արդեն խիստ հարաբերական է: Ես կպնդեմ ճիշտ է, դու, որ սխալ է: Ամեն մեկս կբերենք մեկս մյուսին հայտնի տեսակետները, որոնք կարուսելի նման էս ֆորումում էլ են ֆռռում, ու ոչ մի դրական արդյունքի՝ միմյանց համոզելու առումով, չէինք հասնի:

Սակայն կա էսպիսի ճշմարտություն: Յուրաքանչյուր խնդրի լուծմանը կարելի է հասնել տարբեր ճանապարհներով: Կարևորը, որ եթե լուծման մի ուղի բռնել ես, դրանով գնաս: Շարժումն էս իմաստով իրեն արդարացնում է, բավական հաստատուն առաջ է գնում, դիրքերն ամրապնդում է:

Կա այլ ճշմարտություն ևս, որը քո իրավունքն է չընդունել. Լևոնը ՀԱԿ ղեկավարն է, բայց ոչ միանձնյա որոշողը: ՀԱԿ-ում գործում է քաղ.խորհուրդ բավական լավ կազմով, որի մեջ մտնում են բանիմաց ու տարբեր տեսակետներ ունեցող մարդիկ: Այս քաղ.խորհուրդն է մշակում սցենարներ, որոնք հետո քննարկվում են Տեր-Պետրոսյանի հետ, բոլորին բավարարող, միջինացված որոշումներ են ընտրվում (ժողովրդավարության մոդել): Մտածել, որ այս բոլոր մարդիկ «վերևների հրահանգ» են կատարում, կամ էլ Լևոնն իրանց մատների վրա խաղացնում ա ու սրանցից ոչ մեկը չի հասկանում, քո իրավունքն է, սակայն իմ իմ իրավունքն է այդ տեսակետիդ վրա քմծիծաղելը:

Իրականությունն այն է, որ դու իրականությունը ներկայացնում ես լրիվ փոխած, քո պատկերացումներին համապատասխանացրած, որոնք, ի դեպ, այդ իսկական իրականության հետ որևէ աղերս չունեն:

[Chuk]

Ես Նիկոլի մասին մեծ կարծիքի եմ, ու կարծում եմ ոևր ինքը շարժման լիդեռներից անկախ դիրք չէր բռնի ու քայլ չէր անի երբեք: նա անչափ պատասխանատու ու բարոյական մարդ է, որպեսի այդպիսի անկախական բաներ աներ էն դեպքում երբ ինքը շարժման մեջ լուրջ դերակատարում ուներ:
ինքը միանշանակ "support" էր անում Լևոնին ու որպես լիդեր կածում եմ ենթարկվում էր նրան: Պատըերազմում հրամանները են ստանում ու կատարում: իսկ Նիկոլի համար Հայաստանում արդեն վաղուց իրավիճակը պատերազմական է

Տեսնում ես, Դիվի, հարգելիս, անառարկելի հայտարարություններ ես անում, մինչդեռ ընդամենը քո ենթադրությունն ես ներկայացնում: Էլի եմ ասում, քո իրավունքն է նման տեսակետ ունենալը, բայց դա որպես անառարկելի փաստ ներկայացնելու վրա ծիծաղելու իմ իրավունքից ես չեմ հրաժարվում

[Հայկօ]

Հայկօ ջան
1. Լևոնը կարծեմ ոչ մի բանամետ էլ չէր կարգին կերպով: Նա քննադատում էր /տեղին և դիպում/, բայց կառուցողական մասով հիմնականում հիմնվում էր "հավատա ինձ, որդյակս" տերտերական մոմենտի վրա:
Ընտրությունեից շատ հետո նրա կոչերը փոխվեցին "ազատենք մեր քաղբանտարկյալներին" կոչով՝ ու միևնույն ժամանակ աբսուրդ ձևով Նիկոլին քաղբանտարկյալ դարձնելով /ես չեմ մտածում որ Նիկոլը առանց Լևոնի հետ համաձայնացնելու գնացել է էտ քայլին/: Էտ քայլը աբսուրդ էր, որ ոնց որ բանտերում եղած մարդկանց փոխանակեն, որ հետագա ղեկավարման համար թեմա լինի… որ կաֆեներում հավաքվեն ու խողան թե Նիկոլի վիճակը ոնց ա…
2. Քաղաքապետի ընտրությունից հետո ինչ՞ մի լավ բան եղավ : Կարծեմ դրանցի հետո էրև որ Հայաստանը զրկվեղց Հազարամյակների փողերից:
3. Ժողովրդի ոչ թե հանգիստ վիճակում ղեկավարելի լինելու հարցն է, այլ հենց անհանգիստ, խառն վիճակի մասին է խոսքը: իսկ երբ որ խառը վիճակ լինի, երբ որ տարածքները հանձնեն, ապա եթե չկա մի հատ վառ ընդգծված լիդեռ, ապա ով ասես ինչ ասես կարա անի: Ասենք Իգոր Մուրադյանը, կամ իր պես լիքը մարդիկ կարան էն պես խառնեն վիճակը, որ եթե Լևոնը չլիներ, էն քաղաքականապես ակտիվ /բայց անտեր/ մասսային իր կողմը քաշելով ու բունտեր անելով: Իսկ միջազգային հանրությանը էտ շուխուռները հեչ էլ պենք չեն, ու ինչքան ժողովուրդը ուրիշ /ասենք Նիկոլի բատի հարցերը/ բաներով զբաղված լինի, էնքան հանգիստ կլինեն ժուռնալիստ - բան -ման մասով:

Լավ չես հետևում, Դիվ : Զգացվում է, որ հեռու ես: Ու նորից ասեմ, էլի. Հայաստանի նման պետության հարցերը միայն ներպետական մակարդակով չեն-լուծ-վում: Ցանցը շատ ավելի բարդ է, գործոնները՝ շատ ավելի շատ, ու ամենաազդեցիկները հայկական չեն: Դու նայիր տարածաշրջանին, ոչ թե միայն Հայաստանին: Հայաստանում կատարվող ցանկացած բան դիտարկիր միջազգային հարաբերությունների լույսի տակ, ոչ թե միայն ներքին: Քո ասածը հանգում է միայն մի բանի. ժողովուրդը վեր կենա, վերևների գլուխը ցխի: Ու, ի դեպ, տեսնում ես միայն այն, ինչը ուզում ես տեսնել: «Ոչմիբանամետը» ցույց է տալիս, որ դու ուշադիր չես եղել ուղղակի, կամ առաջնայինը երկրորդականից չես կարողացել տարբերել: Քննադատություն-բան բոլորը մի կողմ. ամենակարևոր պահն այն էր, որ Լևոնը սկզբում խիստ արևմտամետ էր ու բավականին հակառուսական, ապա՝ մարտի մեկից հետո, կտրուկ սկսեց եթե չասենք պրոռուսական կոչեր անել, ապա, ամեն դեպքում, այլևս չքննադատել Ռուսաստանին: Մնացածը կարևոր չէ. սրանից էլ է հնարավոր անել բոլոր անհրաժեշտ հետևությունները:

Ապա. քաղաքապետի ընտրություններից հետո (ոն՞ց չես հիշում) ազատվեցին քաղբանտարկյալները: Քաղաքապետի ընտրություններից հետո պարտության հանգիստ ընդունումն էր դրա գինը (նաև, գումարած՝ որոշ միջպետական հարցեր, ու Ղարաբաղի բանակցությունները ամենևին էլ երկրորդական դեր չեն խաղացել): Կամ ես կասեի այսպես. Լևոնը չեղած տեղից ստեղծեց մի հաղթաթուղթ՝ քաղսքապետի ընտրություններում առաջադրվելով, որպեսզի հետո կարողանա այն օգտագործել. տվյալ դեպքում օգտագործեց՝ քաղբանտարկյալներին ազատելու համար. հանճարեղ քայլ էր, ըստ իս: Իսկ Նիկոլի՝ բանտում գտնվելը այո՛, պատահական չի ու այո՛, համաձայնեցված քայլ է, ընդ որում՝ դա այնքան վնաս է այսօրվա իշխանություններին, որ եթե Սերժը մի քիչ խելոք լինի, իսկույն նրան կազատի, չնայած՝ չեմ կարծում: Մի օր ավելի մանրամասն կգրեմ այս մասին, հիմա, ճիշտն ասած, հավես չունեմ: Կրկին՝ միայն ներհայկական տեսանկյունից չեմ նայում այս հարցին. ներհայաստանյանով, ընդհակառակը, իշխանությանը ձեռք կտար ինչքան հնարավոր է շատ ու ինչքան հնարավոր է խորը տեղ փտացնել բոլոր քաղբանտարկյալներին, ինչը տեղի չունեցավ: Եթե կարծում ես, որ միջպետական ասելով հասկանում եմ սրդար դեմոկրատական երկրների պայքարը հանուն Հայաստանում ազատության ու արդարության, սխալվում ես. այդքան միամիտ չեմ: Փորձիր միջազգային քաղաքականությանը նայել բազառ-բլոտի կամ առևտրի տեսանկյունից. միանգամից ամեն ինչ կփոխվի: Կայուն արժեքներ չկան, կան ժամանակավոր շահեր, ու խելացի մարդը կարողանում է երկու մեծ շահերի բախումից քաղել իր փոքրիկ օգուտը:

Իսկ միջազգային հանրությունը (հզոր պետությունները, ես կասեի. հանրությունը ֆուֆլո է) թքած ունի Նիկոլի վրա էլ, իրենց ժուռնալիստների վրա էլ: Նավթի վրա թքած չունի: Իրանի, Ռուսաստանի, Թուրքիայի, ԱՄՆ-ի ու Եվրոպայի հարաբերությունների վրա թքած չունի: Իսկ Հայաստանը պինդ կապված է էդ ամեն ինչին. քարտեզը վերցրու, նայիր սահմանները, նավթատարները, Ռուսաստանի այժմյան արտաքին սահմանները, անջատողական պետությունները նրա կազմում, Իրանի դիրքորոշումը և այլն: Ի դեպ. Հայաստանի ներքին անհանգստությունները ճնշվել ու ճնշվում են Ռուսաստանի ձեռքով, ու «ով ասես ինչ ասես անի» չի՛ լինի ուղղակի, թույլ չի՛ տա Ռուսաստանը, ինչպես արդեն մի անգամ թույլ չտվեց, ու փառք Աստծու, որ միայն տասը անմեղ զոհ եղավ, ոչ թե օսեթիա: Էս դեպքում լիդերի ով լինելը կարևոր չի:

Ամեն դեպքում՝ տրամաբանությունդ չեմ հասկանում: Ասենք՝ 2003-2004-ի՞ն էր Հայաստանի բնակչությունը ավելի հնազանդ, թե՞ 2008-2009-ին: Ե՞րբ էր ժողովրդի ձայնը ավելի բարձր: Ե՞րբ էր ներքին դրությունն ավելի անհանգիստ: Ո՞ր իրավիճակն է ավելի ձեռնտու իշխանություններին ու արտաքին աշխարհին. 2003-ի հլու-հնազանդ մարդի՞կ, թե՞ 2008-ի մարդիկ: Ինչու՞ պիտի հատուկ Լևոն բերեին, որ հրաշալիորեն լուռումունջ ժողովրդի ձայնը բարձրացներ: Ավելի հեշտ չէ՞ր ուղղակի ոչ մի բան չանելը. առանց այդ էլ (նախանցյալ նախագահական ընտրությունները վկա) իշխանության գործերը վատ չէին: Ղարաբաղը տալու խոսակցություններ հա էլ եղել են, դրանից առաջ նույնիսկ Մեղրին էին մազ էր մնում՝ տային. ի՞նչ եղավ: Այսպես թե այնպես՝ իզուր ես կարծում, որ Ղարաբաղը տալու համար ջղայնացող քաղաքացին կհնազանդվի Լևոնի՝ տուն գնալու կոչերին: Տիգրան Մեծն էլ Վարդան Մամիկոնյանի ձեռը բռնած գա՝ Ղարաբաղի համար բողոքի ձայն բարձրացնողը իր ասածն ասելու է: Ու եթե առաջ հնչելու էր հազարումի անոռուգլուխ կուսակցությունների մեջ կոտորվող, ոչ մի այլընտրանք չունեցող մարդու ձայնը, հիմա խոսելու ու գործելու է մի մեծ զանգված, որը արդեն բավականին կազմակերպված է, ճանաչում են մարդիկ իրար, գիտեն, թե իր կոչը մոտավորապես ով կկրկնի, կաջակցի իրեն, գիտեն, թե շատով ասածը ինչ ուժեղ է հնչում, հանրահավաքների, երթերի, ցույցերի, 2008-ի փետրվարի ու 2008-ի մարտի մեկի փորձն ունեն և այսպես շարունակ:

Լավ, շատ չերակարացնեմ:

[Հայկօ]

Նախ, ռուսները միշտ էլ վստահել են ուժին, այսիքն նրան, որ ավելի ահարկու է ու "խառոշի": Հետո, քո ասած դեպքում չեմ կարծում որ այսորվա կլանը ու իօրա մակլավիկները /իրանց ազգ ու տակով …/ քիչ թիվ են կազմում: Սերոժը ու կարա, կուլ է տալիս /որովհետև շատ վախկոտ է / … ում՞ մտքով կանցներ, որ Վազգեն Մանուկյան, Շավարշ, Արշակ … ու և այլն նրա մոտ գործի կանցնեն: Սաղին կուպիտ ա անում

Իզուր ես ստերեոտիպներով մտածում: Ռուսներին իրենց ենթակա տարածքներում պետք է հանդարտություն, ոչ թե ահարկուներ ու լարված իրավիճակ: Հիմա իրավիճակն այնպիսին է, որ Ռուսաստանի դիրքը աշխարհում շատ խախուտ է, ու իրադրությունների շատ հավանական սցենարներ կան, որոնց դեպքում Ռուսաստանը կքանդվի ճիշտ այնպես, ինչպես քանդվեց ԽՍՀՄ-ը: Ուղղակի կբաժանվի առանձին մեծուփոքր գուբերնիաների, Չեչնիան՝ մի կողմ, Սիբիրը՝ մի քանի մասի, Մոսկվան՝ առանձին և այլն: Վրաստանին արդեն կորցրեց, օրինակ: Չեչնիան արդեն խաղեր է տալիս: Բելոռուսիան, Միջին արևելքը... Իսկ ուժ, որպես այդպիսին, հայկական իշխանությունները չունեն: Կյանքում չհավատաս, թե առանց Ռուսաստանի օգնության այստեղ մարտի մեկ կլիներ: Հիշու՞մ ես փետրվարի վերջին Հայաստան եկած ռուսական ԿԳԲ-ի գնդապետին: Եթե ռուսական հատուկ ջոկատները չլինեին, մարտի մեկին ժողովուրդը գուցե կարողանար իշխանություններին ստիպել հեռանալու: Եթբեք չհավատաս, որ հայկական բանակը կամ մլիցեքը կկարողանային դրա դեմն այդ օրը առնել: Մլիցեքը լավ են միայնակ մարդ ծեծում, բայց հարյուր հազարանոց ամբոխի դեմ ոչ մի բան են: Իսկ բոլորին կուպիտ չեն անի: Վազգենին, Շավարշին, Արշակին ասենք թե առան, Առտուրիկն ու Դհոլն էլ քեզ նվեր. ի՞նչ փոխվեց: Իրանք առան կոնկրետ էդ երեք մարդուն, ոչ թե ժամանակին էդ մարդկանց վստահող բոլորին: Էդ բոլորը վստահում էին իրենց երեք հոգուն, որովհետև չէին վստահում իշխանություններին. է ոնց որ առաջ չէին վստահում, նույն կերպ էլ հիմա են դեմ. ոչինչ չի փոխվել: Հիմա էդ երեքը ոչնիչ են:

[Chuk]

ԵՐԱԶՆԵՐ` ՔՆԱԾ ԵՎ ԱՐԹՄՆԻ

Նոյեմբեր 7, 2009

Իշխանական բայղուշները ժամանակ առ ժամանակ հանդես են գալիս «խիստ հավաստի» բայղուշագրություններով, թե ահա` հաստատ, «հարիր տոկոսով»` ՀՀ առաջին նախագահ, Հայ ազգային կոնգրեսի առաջնորդ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը ակտիվ քաղաքականությունից հեռանալու որոշում է կայացրել։ Նման կանխատեսումներ հնչել են 2008 թ. մարտի 1-ից անմիջապես հետո, 2008-ի ամռանը, 2008-ի աշնանը, 2009-ի ձմռանը, 2009-ի ամռանը եւ ահա` 2009-ի աշնանը։ Կանխատեսումների ինտենսիվությունը, ահա, գալիս է վկայելու, որ սա իշխանությանը ամենաշատ հուզող թեմաներից մեկն է։ Սերժ Սարգսյանը, անշուշտ, ՀՀ առաջին նախագահի ստվերից անգամ հոգեխանգարմունքի մեջ է ընկնում։ Հասկանալի է, որ շատ ավելի դաժան է գիտակցելը, որ Տեր-Պետրոսյանը միասնական ընդդիմության առաջնորդ է, դիտարկվում է որպես գործող իշխանության իրական այլընտրանք, եւ այս ընկալումը գերակա է ոչ միայն Հայաստանի ներսում, այլեւ միջազգային հանրության շրջանում։ Այս է պատճառը, որ չնայած Հայաստանի ԱԳ նախարարության տիտանական ջանքերին` միջազգային պատվիրակությունների գերակշռող մասը հայաստանյան այցելությունների օրակարգում պարտադիր կետ է ներառում` Հայ ազգային կոնգրեսի ներկայացուցիչների հետ հանդիպման մասին։ Սրանով, սակայն, ՀՀ առաջին նախագահի` իշխանություններին պատճառած «հոգեխանգարմունքը» չի սահմանափակվում։ Վերջին տասը տարիների ընթացքում իշխանությունները ընդդիմությանը ամենաանհավանական մանիպուլյացիաների են ենթարկել, եւ դա եղել է ավազակապետության գոյատեւման հիմնական գաղտնիքներից մեկը։ Հայ ազգային կոնգրեսի ձեւավորումից ի վեր` իշխանությունը այս ոլորտում անհաղթահարելի դժվարությունների է հանդիպել, եւ բոլոր նախանշանները կան պնդելու, որ հայտնվել է տեղապտույտի վիճակում։ Եւ սա, աներկբա, քաղաքական դաշտում Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի ակտիվ ներկայության արդյունքն է։ Կարճ ասած` իշխանությունը բոլոր հիմքերն ունի ոչ թե ցանկանալու, այլ երազելու Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի հեռացումը ակտիվ քաղաքական գործունեությունից։ Եւ ահա, այս կենսական երազանքը իշխանական բայղուշները ժամանակ առ ժամանակ ներկայացնում են որպես հավաստի իրողություն։ Զարմանալին այն է, սակայն, որ նույնիսկ ընդդիմադիր դաշտում գտնվում են մարդիկ, ովքեր կուլ են տալիս այս խայծը։ Մինչդեռ Տեր-Պետրոսյանի ելույթներին հետեւած ամեն մարդ միայն կխնդա վերը հիշատակված բայղուշությունների առիթով։ ՀՀ առաջին նախագահը մի քանի ելույթներում հստակ արձանագրել է, որ տեսանելի ապագայում չի պատրաստվում հեռանալ ակտիվ քաղաքականությունից։ Իհարկե, խոսքի իր ոճին ու արվեստին հավատարիմ` նա մի փոքր քողարկված է այդ մասին խոսել, բայց ուղիղ խոսքը, ինչպես հայտնի է, երբեմն արժեզրկում է ասելիքը։ Եւ ուրեմն` ՀՀ առաջին նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի հետագա քաղաքական ծրագրերը հասկանալու համար պետք է ուշադրություն դարձնել հունիսին տեղի ունեցած հանրահավաքներից մեկում նրա ունեցած այն ելույթին, որտեղ հիշատակվում է Ֆրանսիայի նախագահ Ֆրանսուա Միտերանի օրինակը, որը սոցիալիստական շարժման ալիքի վրա քաղաքական գործունեություն սկսելով` մի քանի անգամ անընդմեջ պարտվեց նախագահական ընտրություններում, բայց ի վերջո երկու ժամկետով անընդմեջ (14 տարի) նախագահեց Ֆրանսիայում։ Տեր-Պետրոսյանը պատահական խոսքեր չի ասում, եւ նրա այդ հիշեցումը ընդամենը մի բան է նշանակում. ինքն ակտիվ քաղաքականությունից չի հեռանալու, քանի դեռ ակտիվ քաղաքականությունից չի հեռացրել Սերժ Սարգսյանին եւ Ռոբերտ Քոչարյանին։ Իհարկե, հեռացման նրա մեթոդաբանությունը կարող է շատերին դուր չգալ։ Բայց մեր դժգոհ համախոհներին ուզում եմ մի բան ասել. առաջին նախագահը մի ահավոր, շատ վատ խասիաթ ունի. ինքը վերջում միշտ ճիշտ է դուրս գալիս։

ՆԻԿՈԼ ՓԱՇԻՆՅԱՆ
www.nikol.am

[Տրիբուն]

Բայց մեր դժգոհ համախոհներին ուզում եմ մի բան ասել. առաջին նախագահը մի ահավոր, շատ վատ խասիաթ ունի. ինքը վերջում միշտ ճիշտ է դուրս գալիս։

Էսօր ՆԻկոլի էս գրածը թերթում էի կարդում: Լավն էր: Մենակ Նիկոլը մի միտք մոռացել ա վերջում - ինքը վերջում միշտ ճիշտ ա դուրս գալիս, բայց արդեն ուշ ա լինում:

[Լեռնցի]

ԵՐԱԶՆԵՐ` ՔՆԱԾ ԵՎ ԱՐԹՄՆԻ

Նոյեմբեր 7, 2009

Եւ ուրեմն` ՀՀ առաջին նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի հետագա քաղաքական ծրագրերը հասկանալու համար պետք է ուշադրություն դարձնել հունիսին տեղի ունեցած հանրահավաքներից մեկում նրա ունեցած այն ելույթին, որտեղ հիշատակվում է Ֆրանսիայի նախագահ Ֆրանսուա Միտերանի օրինակը, որը սոցիալիստական շարժման ալիքի վրա քաղաքական գործունեություն սկսելով` մի քանի անգամ անընդմեջ պարտվեց նախագահական ընտրություններում, բայց ի վերջո երկու ժամկետով անընդմեջ (14 տարի) նախագահեց Ֆրանսիայում։ Տեր-Պետրոսյանը պատահական խոսքեր չի ասում, եւ նրա այդ հիշեցումը ընդամենը մի բան է նշանակում. ինքն ակտիվ քաղաքականությունից չի հեռանալու, քանի դեռ ակտիվ քաղաքականությունից չի հեռացրել Սերժ Սարգսյանին եւ Ռոբերտ Քոչարյանին։

Հա բայց Լևոնն արդեն 64 տարեկան երքա մարդ ա... իրան էդքան առողջություն ունի՞

[Վիշապ]

Հա բայց Լևոնն արդեն 64 տարեկան երքա մարդ ա... իրան էդքան առողջություն ունի՞

Նիկոլը բերում է հենց Միտերանի օրինակը, որը 65 տարեկանում դարձավ Ֆրանսիայի պրեզիդենտը և կառավարեց Ֆրանսիան 14 տարի (մինչև 79 տարեկանը): Ուղղակի Միտերանը ոնց որ թե չէր ծխում

[Ambrosine]

Հա բայց Լևոնն արդեն 64 տարեկան երքա մարդ ա... իրան էդքան առողջություն ունի՞

Լեռնցի ջան, հլա թող արդար ընտրություններ լինեն, ինքը պրեզիդենտ դառնա, հետո կտեսնենք՝ երկրորդ ժամկետին ինքը առաջադրվու՞մ է, թե՞ ոչ, կամ ընդհանրապես կրկին իրե՞ն ենք ընտրում, թե՞ ոչ

[Աբելյան]

Պերեսը 86 տարեկանում ա երկիր կառավարում, հեչ որ չէ Լևոնը իրա չափ չկա՞:

[Mephistopheles]

Նիկոլը բերում է հենց Միտերանի օրինակը, որը 65 տարեկանում դարձավ Ֆրանսիայի պրեզիդենտը և կառավարեց Ֆրանսիան 14 տարի (մինչև 79 տարեկանը): Ուղղակի Միտերանը ոնց որ թե չէր ծխում

Ռեյգանը

[Mephistopheles]

Պերեսը 86 տարեկանում ա երկիր կառավարում, հեչ որ չէ Լևոնը իրա չափ չկա՞:

նամանավանդ որ ասում ենք ջհուդ ա

[Արծիվ]

նամանավանդ որ ասում ենք ջհուդ ա

Եթե Լևոնը ջհուդա ուրեմն Սերժիկն էլ թուրքա, թե՞ էսօր չի կարելի ներկա նախագահի հասցեին ինչ որ վատ արտահայտություն ասել:
Իմ կարծիքով չի արժում որ մենք ԼՏՊ հասցեին այդպիսի արտահայտություններ անենք ինչքան էլ նա սխալներ է ունեցել այնուամենայնիվ նա ավել լավ հայ է եղել քան Սերժիկն ու Ռոբերտը:

[Mephistopheles]

Եթե Լևոնը ջհուդա ուրեմն Սերժիկն էլ թուրքա, թե՞ էսօր չի կարելի ներկա նախագահի հասցեին ինչ որ վատ արտահայտություն ասել:
Իմ կարծիքով չի արժում որ մենք ԼՏՊ հասցեին այդպիսի արտահայտություններ անենք ինչքան էլ նա սխալներ է ունեցել այնուամենայնիվ նա ավել լավ հայ է եղել քան Սերժիկն ու Ռոբերտը:

… բայց էսօր Սեժիկն ա մեր դեմքը…

…ապեր ջհուդը էդքան էլ վատ բան չի եթե հաշվի առնենք նրանց կառուցած ու մեր "կառուցած" երկրները…

լրիվ կողմ եմ ինչ որ գրել ես