User Tag List

Էջ 14 89-ից ԱռաջինԱռաջին ... 41011121314151617182464 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 196 համարից մինչև 210 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 1326 հատից

Թեմա: Հայ ժողովրդի ռազմական Տարեգիրք

  1. #196
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հայ ժողովրդի Ռազմական տարեգիրք - Մեծ Աղեղնակրի դարաշրջան

    Մի քիչ երկար է, բայց մեր զրույցի համար օգտակար կլինի…

    Энмеркар и повелитель Аратты

    Однажды Энмеркар, жрец-повелитель шумерского города Урука, сын солнечного бога Уту, решил подчинить себе государство Аратту. Он заручился поддержкой могущественной богини Инанны, которая обещала во всем помогать ему. Энмеркар отправляет гонца в Аратту с требованием, что-бы ее жители не только выплатили ему дань золотом, серебром и драгоценными камнями, но и приняли участие в строительстве храма бога Энки в Эриду.
    Гонец, перейдя семь гор, прибывает к месту назначения и передает ультиматум местному прави-телю. Но тот отказывается покориться Энмеркару, гордо ссылаясь на то, что царем его сделала сама богиня Инанна и он находится под ее покровительством. Тогда гонец сообщает ему, что Инанна теперь живет в Уруке и во всем поддерживает Энмеркара.
    Это заявление приводит правителя Аратты в замешательство. После некоторых раздумий он дает гонцу ответ. Вместо вооруженного столкновения он предлагает состязание двух воинов, защи-щающих интересы своих царств. Кроме того, если Инанна покинула Аратту, то он готов говорить о подчинении урукскому царю только в том случае, когда тот пришлет много зерна. Гонец воз-вращается в Урук и вручает это послание Энмеркару
    Сначала Энмеркар советуется с шумерской богиней мудрости Нидабой и выполняет какие-то ри-туальные действия. Затем он отправляет в Аратту караван в зерном и гонца с повелением доста-вить в Урук драгоценные камни, золото и серебро. Люди Аратты приходят в полный восторг от большого количества зерна и готовы предоставить Энмеркару драгоценности и строителей для возведения храма. Однако правитель категорически отказывает гонцу и даже выдвигает свои тре-бования по выплате ему дани.
    Гонец возвращается в Урук, рассказывает все Энмеркару и тот опять проводит какие-то ритуаль-ные действия с некой травой "сушима". Он в третий раз посылает гонца в Аратту, но уже без вся-кого послания, а с наказом вручить местному правителю жезл.
    Этот жезл производит на правителя Аратты должное впечатление, он горько сетует на то, что Инанна покинула его и предлагает Энмеркару состязание - пусть царь Урука пришлет своего представителя, но он не должен быть ни черным, ни белым, ни коричневым, ни желтым, ни пестрым.
    Энмеркара вовсе не смущают эти на первый взгляд бессмысленные требования, возможно речь идет не о цвете кожи, а об одежде. Он в очередной раз посылает в Аратту гонца с довольно жесткими условиями. Он готов принять вызов правителя Аратты и посылает для этого своего предста-вителя, но он требует отправки золота, серебра и драгоценностей. В противном случае он грозит Аратте полным разрушением.
    Далее следует не очень вразумительный отрывок, из которого, если он верно понят, следует, что Энмеркар был первым человеком ставшим писать послания на глиняных табличках. Гонец вруча-ет такую табличку правителю Аратты и ждет ответа. На этот раз Аратте неожиданно приходит на помощь бог дождя и бури Ишкур. Ветром в город приносит целую кучу зерен дикой пшеницы и бобов. При виде этого чуда к правителю Аратты вернулась былая самоуверенность. Он сообщает гонцу, что Инанна ни в коем случае не оставит его.
    Далее текст очень плохо сохранился, но по оставшимся фрагментам можно заключить, что жители Аратты все же выплатили Уруку дань в виде золота, серебра и ляпис-лазури.

    Энмеркар и Энсукушсиранна

    Однажды правитель Аратты Энсукушсиранна прислает к царю Урука, Энмеркару, своего послан-ца. Он требует, чтобы Урук признал его повелителем, а также хочет перенести центр почитания богини Инанны в Аратту.
    Ответ Энмеркара тверд и полон презрения. Он долго перечисляет любимцев каких богов он явля-ется и искренне удивляется, зачем это Инанне менять блистательный город Урук на какую-то Аратту. Под конец своей речи Энмеркар предлагает Энсукушсиранне полностью подчиниться ему и тогда он будет считать инцендент исчерпанным.
    Гонец приносит ответ царя Урука в Аратту и Энсукушсиранна собирает совет жрецов, чтобы при-нять решение. Сам правитель склоняется к тому, чтобы воевать с надменным Энмеркаром. Тут слово берет жрец, названный в тексте "манмаш", возможно чародей. Он говорит собранию, что сумеет силой своей магии подчинить урукитов. Восторгам Энсукушсиранны нет предела, он щед-ро одаривает жреца и отправляет его в Урук.
    По дороге жрец попадает в стойла богини Нидабы и выпивает молока от священной коровы и ко-зы. Очевидно он совершил святотатство, потому что у священных животных пропадает молоко. Пастухи со слезами склоняют колени в молитве великому богу Солнца Уту.
    Жрец продолжает свой путь, но на берегу Евфрата встречает старую Сагбурру, возможно послан-ную кем-то из богов. Они какое-то время состязаются в колдовстве и Сагбурру, конечно, выигры-вает. Она говорит жрецу, что он видимо потерял разум, если осмелился явиться в любимый город богов Урук и заниматься там чародейством. Жрец, предвидя свою печальную кончину, просит пощады, но Сагбурру неумолима. Она убивает его и бросает труп в реку.
    Как только Энсукушсиранна узнал о печальной участи жреца, он тут же отправил посланцев к Энмеркару и полностью признал его владычество над собой и всем народом Аратты.

    Ավելացվել է 2 րոպե անց
    Лугальбанда и Энмеркар

    Долго бродит Лугальбанда в одиночестве по горам. Наконец пришло ему в голову, что если удастся каким-то образом угодить чудесному орлу Анзуду, то тот сможет помочь герою найти войско Урука.
    Так он и поступил. Нашел на вершине скалы огромное дерево, в котором Анзуд свил гнездо, дождался, пока гигантская птица отправится на охоту, и начал всячески ублажать маленького орленка. Накормил его разными лакомствами, глаза сурьмой подкрасил, душистым можжевельником украсил, и венец на голову возложил.
    Тут возвращается птица Анзуд, несет в когтях дикого быка. Подлетая к гнезду, крикнул орел. Раньше голодный птенец всегда отвечал криком, а теперь молчит. Испугался Анзуд, что его орленка похитили и вдруг видит, что сияет его гнездо как жилище богов, а сам птенец сидит ухоженный, сытый и довольный.
    Обрадовался орел и поклялся выполнить любое желание того, кто это сделал. Вышел Лугальбанда из укрытия и попросил орла назначить ему судьбу. Анзуд предлагает герою богатства несметные, Лугальбанда не принимает. Орел предлагает оружие непобедимое, Лугальбанда не принимает. Птица чудесная предлагает славу громкую, Лугальбанда не принимает. Наконец попросил герой у Анзуда наделить его даром быстро покрывать любые расстояния без устали. Орел соглашается и на прощание предупреждает Лугальбанду, чтобы тот никому не рассказывал об их встрече.
    Тут же герой отправляется в путь, находит урукское войско и присоединяется к нему. Радости его друзей нет предела. Они не знают, куда его посадить и чем накормить. Однако дела у войска обстоят очень плохо. Подошли они к стенам Аратты, а взять город не могут.
    Положение начинает складываться отчаянное. Тогда Энмеркар, правитель урукского войска, обращается к своим воинам и просит прислать ему добровольцев, чтобы отнести его послание в Урук богине Инанне. Считал Энмеркар, что разгневал чем-то богиню, раз бросила она его в столь трудную минуту. Никто из воинов не вызвался быть гонцом - шутка ли сказать, опять горы Хурум пересечь!
    Лугальбанда говорит, что он готов идти один. Друзья пытаются отговорить его, убеждают, что эта затея невыполнима, и он не сможет в одиночку совершить такой трудный путь. Но Лугальбанда, так и не открыв им своего секрета, отправляется в дорогу.
    Моментально добрался герой до жилища богини Инанны, пал перед нею в молитвах и пересказал просьбу Энмеркара. Сжалилась Инанна над его мольбами и научила, что надо сделать. Речь идет о какой-то диковинной рыбе, которую надо поймать в реке и чаше, которую необходимо сделать из тамариска.
    К сожалению, окончание мифа не сохранилось.
    Վերջին խմբագրող՝ Lion: 30.08.2008, 19:57: Պատճառ: Գրառման ավելացում
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  2. #197
    Պատվավոր անդամ Մեղապարտ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    23.07.2008
    Գրառումներ
    1,291
    Բլոգի գրառումներ
    15
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հայ ժողովրդի Ռազմական տարեգիրք - Մեծ Աղեղնակրի դարաշրջան

    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մ.թ.ա. մոտ 2600 թ-ի Էրեշի ճ-մ-ում??

    Գոյություն ուներ մի երկիր, Համազի անունով: Մինչև հիմա էլ նրա տեղը ճշգրիտ հայտնի չի, բայց մոտավորապես այն գտնվելիս է եղել Հյուսիսային Միջագետքում:

    Այս երկրի վրա հարձակվել ու այն ոչնչացրել էր Ուրուկը: Իսկ սրա վտարանդի կառավարությունը օգնություն էր խնդրել Արատտայից… Վերջինս էլ խառնվեց…
    Շնորհակալություն, ես նյութին տեղյակ եմ,բայց հիմա նորից կնաեմ , խնդրում եմ տեղեկություններ քո վերլուծություններից
    Եթե գլուխ չունես, չի էլ ցավի

  3. #198
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հայ ժողովրդի Ռազմական տարեգիրք - Մեծ Աղեղնակրի դարաշրջան

    Ավելացնեմ, որ այստեղ լեգենդի քողի տակ ներկայացված են իրական քաղաքական իրադարձությունները: Ակնհայտ է, որ Արատտան օգնել է համազցիներին, սակայն մոգերի մենամարտի էպիզոդից պարզ է դառնում, որ եթե նա չի պարտվել, ապա համենայն դեպս չի էլ հաղթել…
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  4. #199
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    27.08.2008
    Հասցե
    Tsari vra
    Գրառումներ
    14
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Հայ ժողովրդի Ռազմական տարեգիրք - Մեծ Աղեղնակրի դարաշրջան

    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից
    нмеркар и повелитель Аратты
    Энмеркар и Энсукушсиранна
    Лугальбанда и Энмеркар
    Ողջույն,իսկ հայերեն,և անգլերեն տարբերակները այս դյուցազնավեպի ունես:

  5. #200
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հայ ժողովրդի Ռազմական տարեգիրք - Մեծ Աղեղնակրի դարաշրջան

    Չէ...
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  6. #201
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ռազմական Տարեգրքի շարունակությունը - 1561-883 մ.թ.ա.

    << "Հուրի" անվանումը ռուսալեզու գրականության մեջ անցյալ դարում բացատրելիորեն սխալ կերպով (քանի որ ռուսական այբուբենը չունի "հ" տառը) սկսեց գրվել "Խուրի" կամ "Խուռի" և այդ տեսքով հետագայում սկսեց արտաբերվել հայալեզու գրականության մեջ (օր.` ՀՍՀ հատոր 5, էջ 102)` ավելի հեռացնելով այն իր սկզբնական տեսքից, այն դեպքում, երբ "հ" տառ ունեցող այբուբեններով գրականությունում` օրինակ ֆրանսալեզու գրականության մեջ (պրոֆեսոր G. Contenau ,La Civilisation des Hittites et Hurrites du Mitanniiե, Paris 1948) նրանք կոչվում են իրականության ավելի մոտ` "հուրի" անունով, ինչպես նրանց իրականում կոչել են օրինակ եգիպտացիները: Իր հերթին հանրահայտ է "ա" և "ու" տառերի նույնացումը սեպագիր լեզվում (ամենահայտնի օրինակը` Արարատ-Ուրարատ և այլն): Այսպիսով կարելի է ասել, որ "Հուրի"-ին իրականում հնչվել կամ գրվել է որպես "Հարի", որն էլ իր հերթին ակնհայտորեն հանգում է "Հայարի"-ի: Հետաքրքիր է, որ այս "Հայարի"-ների ակտիվությունը Փոքր Ասիայում և Մերձավոր Արևելքում հանընկնում է Հայկական մեծաքանակ հեծյալ բանակի` "Հակսոս"-ների ("Հակսոս" անվանումը այստեղ օգտագործվում է պայմանականորեն, խառնաշփոթից խուսափելու համար, քանզի "Հակսոս"-ներն ուղղակիորեն հայերն էին. այս մասին վերևում արդեն խոսվել է), Եգիպտոսից Պաղեստինի ուղղությամբ հեռանալու հետ: Այս գործընթացը սկսվեց արդեն մ.թ.ա. մոտ XVII դարի կեսերից և ավարտվեց մ.թ.ա. 1561 թ-ին: Իսկ մ.թ.ա. 1561 թ-ից հետո ըստ Մանեթոնի "Հուրի (Հայարի – Մ.Հ.) երկրից" եկած "Հակսոս"-ների մասին տեղեկությունները իսպառ դադարում են (ինչը բնական է, քանի որ այդպես Եգիպտոս մտած հայերին կոչում էին եգիպտացիները, իսկ այժմ նրանց մեծ մասը, չհաշված անկասկած "անարժան հիշատակման" որոշակի թվով գերիների, այլևս Եգիպտոսում չէր) և դրա փոխարեն աղբյուրները սկսում են ավելի ակտիվորեն խոսել "Հայարի"-ների մասին: Հատկանշական է, որ.
    1. Եգիպտոսից իր ժողովրդի և բանակի հետ հեռացած Հայկազուտների հերթական արքայի անունը` Կեռտա, մի, այն էլ իրար նման տառի (որը լիովին կարող էր շփոթվել արձանագրություններում կամ դրանց վերծանություններում) ճշգրտությամբ համապատասխանում է Միտանիի թագավորության առաջին արքայի անունին` Կիռտա, որը հատկապես վերևում ասվածի ֆոնի վրա, լիակատար հիմք է տալիս ասելու, որ դրանք նույն անձիք են:
    2. Եգիպտոսից Մովսեսի հեռանալու հայտնի պատմությունը տեղադրվում է այս իրադարձություններից մոտ 100 տարի հետո, մի հանգամանք, որը, հիմք ունենալով նաև հայ և հրեա ազգերի ընդհանրությունները, հիմք է տալիս համարձակ ենթադրություն անելու այն մասին, որ Պաղեստինում գտնվող հրեական ազգի սեմիտական նախնական էթնոզանգվածին խառնվել են Եգիպտոսում մ.թ.ա. 1561 թ-ին Հայկական հիմնական բանակի հեռանալուց հետո գերի մնացած և միայն հետագայում Մովսես անունով իրենց առաջնորդի գլխավորությամբ դժվարությամբ փախուստի դիմած հայեր ու արդյունքում վերջնականապես ձևավորվել է հրեական ազգը:
    3. Հարիներն արևապաշտ էին, որը բնորոշ է Հայկական լեռնաշխարհին, իսկ նրանց գերագույն աստվածներն էին Արևը և համաշխարհային գրականության մեջ Ինդրա անունով ընդունված աստվածը: Սակայն երբ "Ինդրա" անունը կարդում ենք ոչ թե ձախից աջ, այլ հակառակը, ապա ստանում ենք այդ ժամանակաշրջանում Հայկական լեռնաշխարհի աստվածներից մեկի անունը` "Արդնի":
    Համաշխարհային գրականության մեջ այժմ գերիշխում է այն տեսակետը, որ "Հակսոս"-ներն ազգակից են եղել Հարիներին ("Հայարի"-ներին) կամ էլ ուղղակիորեն եղել են Հարիական ցեղեր (վերջին տեսակետի հիմնադիրն է հայտնի եգիպտոլոգ Վ. Հելկը): Այսպիսով հաստատելով ճշմարտությունը խառնաշփոթ կերպով ներկայացնող այս սխեման, կարելի է ուղղակի պարզաբանելով ճշգրտել այն և ասել, որ Հարիները (իրականում` "Հայարի"-ները) պարզապես հայերն էին, որոնք մտնելով Եգիպտոս և այստեղ կոչվելով "Հակսոս"-ներ ու հետագայում Պաղեստինով նահանջելով իրենց Հայրենիքի ուղղությամբ, Հյուսիսային Ասորիքում և Հայոց Միջագետքում իրենց կոչել կամ շրջապատի կողմից կոչվել են "Հարի" ("Հայարի")` կամ այն պատճառով, որ այդ ժամանակահատվածում "Հայ" և "Արի" անվանումները նույնացվում և դեռևս հավասարապես օգտագործվում էին (այդ հետագայում էր հայերի մեջ ամրապնդվելու "Հայ"-ը, իսկ օտարների մեջ` "Արի"-ին համարժեք "Արմեն"-ը) կամ էլ դրանով Եգիպտոսի Հայկազուտների դինաստիայի "Հայարիները" իրենց առանձնացնում էին ընդհանուր "արիական" տարածքից արդեն որպես առանձին ժողովուրդներ առանձնացած այլ "Արի"-ներից (օրինակ` Հնդկաստանի հյուսիսում և Պարսկաստանի արևելքում իշխող "Մարտի նետվող" Հայկերի դինաստիայի "Հնդարի"-ներից): Հայրենիք վերադարձած Հարիները ("Հայարի"-ները) "տեղ չգտնելով" (թող սա ճիշտ իմաստով հասկացվի) Արատտայի կենտրոնական շրջաններում (որը բնականաբար զբաղեցված էր ժամանակին իրենց Հայրենիքից չհեռացած անձանց կողմից) ստիպված հաստատվեցին համեմատաբար նոսր բնակեցված Արատտայի ծայրամասային շրջաններում` Հայոց Միջագետքում և Հյուսիսային Ասորիքում, որտեղ հիմնեցին նոր Հայկական պետություն` Միտանիի թագավորությունը, որը արիական գերիշխանության վերջնական փլուզումից հետո ձեռք բերեց լիակատար ինքնուրույնություն:>>
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  7. #202
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Խաչի մաքառում - 1097-1220

    Բարև Ձեզ!

    Բարեկամներ: Լույս են տեսել <Հայ ժողովրդի ռազմական Տարեգիրք> մատենաշարի հերթական հատորները`

    1. Գիրք Երեսունչորսերորդ (1097-1104)
    2. Գիրք Երեսունհինգերորդ (1104-1118)
    3. Գիրք Երեսունվեցերորդ (1118-1137)
    4. Գիրք Երեսունյոթերորդ (1137-1168)
    5. Գիրք Երեսունութերորդ (1168-1198)
    6. Գիրք Երեսունիններորդ (1198-1220)

    Գրքերում արտացոլված է ռազմա-քաղաքական բազմաբնույթ և չափազանց հետաքրքիր իրադարձություններով հարուստ մի ժամանակաշրջանի ողջ պատկերը` ժամանակաշրջան, որը սկիզբ առավ խաչակրաց առաջին արշավանքով: “Խաչակրաց արշավանքները միջնադարի պատմության ամենավառ էջերից էին: Դրանք իրենց տեսակի մեջ բացառիկ արկածախնդրություններ էին, որոնք նման չէին ոչ միգրացիայի ու ոչ էլ գաղութացման և որոնցում իրենց մասնակցությունն ունեցան որևէ կենտրոնացված կառավարում չունեցող կամավորներ Եվրոպայի բոլոր անկյուններից”,- այսպես է բնորոշում քննարկվող ժամանակաշրջանի հիմնական բովանդակությունը հանդիսացող Խաչակրաց I արշավանքի էությունը Պեռնու Ռեժին` բավականին ճշգրիտ բնութագրելով այն: “Ոչ մի ազգ խաչի զինվորներին այնչափ հոժարությամբ օգնության չասավ, որքան հայերը, որոնք հայթայթեցին զորք, զենք, ձի և պարեն”,- հետագայում կգրի Հռոմի Գրիգոր XIII պապը` խաչակրաց արշավանքների հետ առնչված այն բացառիկ գործիչներից մեկը, որը իրոք գնահատել է հայերի ցույց տված օժանդակությունը խաչակիրներին:
    Գրքերում վերլուծված է նաև Հայաստանի տարածքում գործող, ինչպես նաև նոր ստեղծված սելջուկյան էմիրությունների ռազմական-քաղաքական հարաբերություների ամբողջությունը քրիստոնյաների հետ, անդրադարձ են կատարվել նաև այլ հարցերի: Փաստորեն ընթերցողին հնարավորություն է ընձեռնված ըստ էության և ամենայն մանրամասնությամբ ծանոթանալ պատմական վճռորոշ մի ժամանակաշրջանի ռազմական համայնապատկերին, համայնապատկեր, որը նման ամբողջական տեսքով ներկայացվում է առաջին անգամ:
    Գրքերում մեծ տեղ է հատկացված Հայ ռազմիկների մղած դաշնակցային մարտերի տարեգրությանը` բյուզանդական բանակի, Ֆաթիմյանների էմիրության և Հայ ռազմական պետությունների բանակների կազմում, լուսաբանված է վերջիններիս մասնակցությանը խաչակրաց արշավանքին, ինչպես նաև հետագայում ծավալված իրադարձություններին: Բնականաբար աչքաթող չեն արվել նաև Հայ ռազմական պետությունների մղած մարտերը, մարտեր, շնորհիվ որոնց Հայաստանի մի լայն հատվածում հայ ժողովուրդը ձեռք բերեց հարաբերական ապահովություն և որն էլ հիմք հանդիսացավ հետագա անկախ պետականության վերականգման համար: Գրքում առանձին ցուցակով ներկայացվել է նաև ըստ մեզ հասած տվյալների բյուզանդական բանակի կազմում մարտերին մասնակցած Հայ ռազմիկների ցանկը:
    Լույս տեսած հատորներում, առաջին անգամ մեր իրականության մեջ, համակարգված տեսքով և ժամանակագրական հստակ հերթականությամբ շարադրված են 12-13 դարերում Հայաստանի ազատագրման ուղղությամբ Վրաց թագավորության մղած մարտերը, ինչպես նաև ցույց է տրված դրանցում Հայ ռազմիկների ու նախարարական տոհմերի` Զաքարյանների, Օրբելյանների, Արծրունիների, Աղբակյանների և այլոց մասնակցությունը:
    Ուզում եմ նշել, որ գրքերը կարող են հատկապես օգտակար լինել այն մարդկանց, ովքեր ցանկանում են համակարգված պատկերացնում կազմել քննարկվող ժամանակաշրջանի մասին, որը, ինչպես արդեն նշվեց, անչափ հարուստ ու հագեցած լինելով ռազմաքաղաքական իրադարձություններով, միաժամանակ մինչ այժմ այդպես էլ չէր ստացել համակարգված շարադրում:
    Շատ բան կարելի էր ավելացնել… Կարելի էր հիշատակել անհայտ մնացած բազմաթիվ քաջարի իշխանների (ինչ արժեն հենց միայն անհայտ մնացած Միքայել Կարկառեցին և նրա որդի Կոստանդինը), կարելի էր խոսել խաչակիրների բանակում հայ ռազմիկների ցուցաբերած քաջության մասին (օրինակ` Ապլասաթ Մամիկոնյանի մասին դժվար թե շատերը իմանան), Ֆաթիմյանների բանակում հայերի ձեռք բերած հսկայական նշանակության վերաբերյալ (քչերը գիտեն, որ Ֆաթիմյանների բանակում հայերի թիվը հասնում էր 10.000-ի), բայց… այս պոստում այսքանը: Մնացածը կպարզաբանեմ հետաքրքրասերներին` մյուս պոստերում…

    Բարեկամներ, գրքերը, ինչպես և նախորդ հատորները, կարելի է ձեռք բերել
    - Հանրապետության Հրապարակի երկու գրախանութներում
    - Մաշտոցի պողոտայի վրա գտնվող նախկին <<Բուկինիստ>> գրախանութում,
    - Երևանի պետական համալսարանի կենտրոնական մուտքում գտնվող գրախանութում,
    - Բուժքույրական ուսումնարանի մոտ գտնվող գրախանութում,
    - Ինձնից – պարզ մեիլ [email protected] հասցեով ուղարկելով կամ այլ կերպ ինձ հետ կապվելու միջոցով:
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  8. #203
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Արիական Եռադաշինք-Մ.թ.ա. 614-331

    http://www.akumb.am/showthread.php?p...01#post1223501

    Հարգելի Լիոն մեկ անգամ արդեն խոսել ենք «եռադաշնության» վերաբերյալ , որտեղ ես արտահայտել եմ իմ կարծիքը այն մասին որ «Արիական Եռադաշինք» տերմինը սխալ է:
    Հարգելի Վանական

    Խնդիրն այն է, որ նույն տերմինի տակ ես ավելի շատ դնում եմ ԻՐԱՎԱԲԱՆԱԿԱՆ իմաստ, իսկ դու հոգևոր-կրոնական: Իրավաբանորեն մ.թ.ա. 605-331 թ-երին հայերի, պարսիկների և մարերի միջև ստեղծված հարաբերությունների ամբողջությունը հենց իսկն ու իսկը եռադաշինք էր - կոնֆեդերացիա. այսքան բան
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  9. #204
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հայ ժողովրդի Ռազմական տարեգիրք - Մեծ Աղեղնակրի դարաշրջան

    Հատված << Հայ ժողովրդի ռազմական Տարեգիրք - Գիրք 1>>-ից

    <<Եգիպտոս մտած Հայկական բանակի ռազմիկները բնականաբար իրենց անվանում էին "հայք" այսինքն "հայեր", որտեղ "ք"-ն ինչպես գիտենք հավասար է ներկայիս հայերենի հոգնակի "ներ" կամ "եր" վերջածանցին: Իր հերթին տեղաբնիկները, չունենալով "յ"-ին հավասարժեք հիերոգլիֆ, գրավոր աղբյուրներում սկսեցին նրանց անվանել "հաք": Հետագայում, եգիպտական տաճարներում պահպանված պապիրուսներից օգտված հելլենականացված պատմիչ Մանեթոնի, ինչպես նաև Եվսեբիոս Կեսարացու ու Հովսեփ Փլավիոսի մոտ այն հնչյունափոխվեց "հակսոս"-ի (որտեղ "սոս"-ը լոկ զուտ հունական վերջածանց է, իսկ "ա"-ն "ու"-ի վերափոխվելու հատկության մասին արդեն խոսվել է), իսկ ներկայումս` "հյուկսոս"-ի: Այս հարցին ներկայումս հանգամանալից անդրադարձել է Սուրեն Այվազյանը` իր "Ռուսաստանի պատմություն. Հայկական հետք" (Մոսկվա 1997) (ռուսերեն) աշխատության մեջ: Ավելացնենք նաև, որ "հակսոսներ"-ի աստվածային պանթեոնում առաջնային տեղ ուներ կայծակի աստվածը և նրա կին Անահիտը: Հետաքիքիր է նաև, որ Եգիպտոսը գրավելուց հետո հայերն հիմնեցին իրենց նոր մայրաքաղաքը, կոչելով այն "Ավարիս", այսինք "սա իմ ավարն է` Ավարս": Այս մայրաքաղաքի երկրորդ անունը, ի դեպ "Հայ-արու" (ըստ իմ ձեռքի տակ եղած ռուսական աղբյուրների` "Խայարու") էր, որը ակնհայտորեն նշանակում է "Հայ տղամարդ"` հավանական է այն պատճառով, որ սկզբնական շրջանում այս քաղաքում, որն այդ ժամանակ դեռևս մի լայնատարած ռազմական ճամբար էր, բնակվում էին միայն հայ տղամարդիկ, քանզի արշավանքի և նվաճման բնականաբար մեկնել էին հենց նրանք, իսկ կանայք մնացել էին տանը: Եգիտոսում իշխած և Հայկազունիների ճյուղը հանդիսացող տեղի արքայական դինաստիան կոչվում էր Հայկազուտներ: Հայկազուտների գահացանկը, որի անունների շարանում ի դեպ ակնհայտ են հայկական արմատ ունեցող անունները, ունի հետևյալ տեսքը (փակագծերում տրվում է այս անունների "միջազգային-ընդունված" ձևը),
    1. Սասուն (Սեսու) (մ.թ.ա. 1725-1707)
    2. Հակուբ-հայր (Իակուբհեր) (մ.թ.ա. 1707-1699)
    3. Օհանե Հիանալի (Իանե Հիանա) որդի (մ.թ.ա. 1699 - մոտ 1650)
    4. Հակոբ I (Ապոպի I) (մ.թ.ա. մոտ 1650-1610)
    5. Հակոբ II (Ապոպի II) (մ.թ.ա. մոտ 1610-1600)
    6. Կիռնակ (Կեռտա, Կիռտա) (մ.թ.ա. մոտ 1600-1561)

    "Հուրի" անվանումը ռուսալեզու գրականության մեջ անցյալ դարում բացատրելիորեն սխալ կերպով (քանի որ ռուսական այբուբենը չունի "հ" տառը) սկսեց գրվել "Խուրի" կամ "Խուռի" և այդ տեսքով հետագայում սկսեց արտաբերվել հայալեզու գրականության մեջ (օր.` ՀՍՀ հատոր 5, էջ 102)` ավելի հեռացնելով այն իր սկզբնական տեսքից, այն դեպքում, երբ "հ" տառ ունեցող այբուբեններով գրականությունում` օրինակ ֆրանսալեզու գրականության մեջ (պրոֆեսոր G. Contenau ,La Civilisation des Hittites et Hurrites du Mitanniiե, Paris 1948) նրանք կոչվում են իրականության ավելի մոտ` "հուրի" անունով, ինչպես նրանց իրականում կոչել են օրինակ եգիպտացիները: Իր հերթին հանրահայտ է "ա" և "ու" տառերի նույնացումը սեպագիր լեզվում (ամենահայտնի օրինակը` Արարատ-Ուրարատ և այլն): Այսպիսով կարելի է ասել, որ "Հուրի"-ին իրականում հնչվել կամ գրվել է որպես "Հարի", որն էլ իր հերթին ակնհայտորեն հանգում է "Հայարի"-ի: Հետաքրքիր է, որ այս "Հայարի"-ների ակտիվությունը Փոքր Ասիայում և Մերձավոր Արևելքում հանընկնում է Հայկական մեծաքանակ հեծյալ բանակի` "Հակսոս"-ների ("Հակսոս" անվանումը այստեղ օգտագործվում է պայմանականորեն, խառնաշփոթից խուսափելու համար, քանզի "Հակսոս"-ներն ուղղակիորեն հայերն էին. այս մասին վերևում արդեն խոսվել է), Եգիպտոսից Պաղեստինի ուղղությամբ հեռանալու հետ: Այս գործընթացը սկսվեց արդեն մ.թ.ա. մոտ XVII դարի կեսերից և ավարտվեց մ.թ.ա. 1561 թ-ին: Իսկ մ.թ.ա. 1561 թ-ից հետո ըստ Մանեթոնի "Հուրի (Հայարի – Մ.Հ.) երկրից" եկած "Հակսոս"-ների մասին տեղեկությունները իսպառ դադարում են (ինչը բնական է, քանի որ այդպես Եգիպտոս մտած հայերին կոչում էին եգիպտացիները, իսկ այժմ նրանց մեծ մասը, չհաշված անկասկած "անարժան հիշատակման" որոշակի թվով գերիների, այլևս Եգիպտոսում չէր) և դրա փոխարեն աղբյուրները սկսում են ավելի ակտիվորեն խոսել "Հայարի"-ների մասին: Հատկանշական է, որ.
    1. Եգիպտոսից իր ժողովրդի և բանակի հետ հեռացած Հայկազուտների հերթական արքայի անունը` Կեռտա, մի, այն էլ իրար նման տառի (որը լիովին կարող էր շփոթվել արձանագրություններում կամ դրանց վերծանություններում) ճշգրտությամբ համապատասխանում է Միտանիի թագավորության առաջին արքայի անունին` Կիռտա, որը հատկապես վերևում ասվածի ֆոնի վրա, լիակատար հիմք է տալիս ասելու, որ դրանք նույն անձիք են:
    2. Եգիպտոսից Մովսեսի հեռանալու հայտնի պատմությունը տեղադրվում է այս իրադարձություններից մոտ 100 տարի հետո, մի հանգամանք, որը, հիմք ունենալով նաև հայ և հրեա ազգերի ընդհանրությունները, հիմք է տալիս համարձակ ենթադրություն անելու այն մասին, որ Պաղեստինում գտնվող հրեական ազգի սեմիտական նախնական էթնոզանգվածին խառնվել են Եգիպտոսում մ.թ.ա. 1561 թ-ին Հայկական հիմնական բանակի հեռանալուց հետո գերի մնացած և միայն հետագայում Մովսես անունով իրենց առաջնորդի գլխավորությամբ դժվարությամբ փախուստի դիմած հայեր ու արդյունքում վերջնականապես ձևավորվել է հրեական ազգը:
    3. Հարիներն արևապաշտ էին, որը բնորոշ է Հայկական լեռնաշխարհին, իսկ նրանց գերագույն աստվածներն էին Արևը և համաշխարհային գրականության մեջ Ինդրա անունով ընդունված աստվածը: Սակայն երբ "Ինդրա" անունը կարդում ենք ոչ թե ձախից աջ, այլ հակառակը, ապա ստանում ենք այդ ժամանակաշրջանում Հայկական լեռնաշխարհի աստվածներից մեկի անունը` "Արդնի":
    Համաշխարհային գրականության մեջ այժմ գերիշխում է այն տեսակետը, որ "Հակսոս"-ներն ազգակից են եղել Հարիներին ("Հայարի"-ներին) կամ էլ ուղղակիորեն եղել են Հարիական ցեղեր (վերջին տեսակետի հիմնադիրն է հայտնի եգիպտոլոգ Վ. Հելկը): Այսպիսով հաստատելով ճշմարտությունը խառնաշփոթ կերպով ներկայացնող այս սխեման, կարելի է ուղղակի պարզաբանելով ճշգրտել այն և ասել, որ Հարիները (իրականում` "Հայարի"-ները) պարզապես հայերն էին, որոնք մտնելով Եգիպտոս և այստեղ կոչվելով "Հակսոս"-ներ ու հետագայում Պաղեստինով նահանջելով իրենց Հայրենիքի ուղղությամբ, Հյուսիսային Ասորիքում և Հայոց Միջագետքում իրենց կոչել կամ շրջապատի կողմից կոչվել են "Հարի" ("Հայարի")` կամ այն պատճառով, որ այդ ժամանակահատվածում "Հայ" և "Արի" անվանումները նույնացվում և դեռևս հավասարապես օգտագործվում էին (այդ հետագայում էր հայերի մեջ ամրապնդվելու "Հայ"-ը, իսկ օտարների մեջ` "Արի"-ին համարժեք "Արմեն"-ը) կամ էլ դրանով Եգիպտոսի Հայկազուտների դինաստիայի "Հայարիները" իրենց առանձնացնում էին ընդհանուր "արիական" տարածքից արդեն որպես առանձին ժողովուրդներ առանձնացած այլ "Արի"-ներից (օրինակ` Հնդկաստանի հյուսիսում և Պարսկաստանի արևելքում իշխող "Մարտի նետվող" Հայկերի դինաստիայի "Հնդարի"-ներից): Հայրենիք վերադարձած Հարիները ("Հայարի"-ները) "տեղ չգտնելով" (թող սա ճիշտ իմաստով հասկացվի) Արատտայի կենտրոնական շրջաններում (որը բնականաբար զբաղեցված էր ժամանակին իրենց Հայրենիքից չհեռացած անձանց կողմից) ստիպված հաստատվեցին համեմատաբար նոսր բնակեցված Արատտայի ծայրամասային շրջաններում` Հայոց Միջագետքում և Հյուսիսային Ասորիքում, որտեղ հիմնեցին նոր Հայկական պետություն` Միտանիի թագավորությունը, որը արիական գերիշխանության վերջնական փլուզումից հետո ձեռք բերեց լիակատար ինքնուրույնություն:>>
    __________________
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  10. #205
    Պատվավոր անդամ Մեղապարտ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    23.07.2008
    Գրառումներ
    1,291
    Բլոգի գրառումներ
    15
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Արիական Եռադաշինք-Մ.թ.ա. 614-331

    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    http://www.akumb.am/showthread.php?p...01#post1223501



    Հարգելի Վանական

    Խնդիրն այն է, որ նույն տերմինի տակ ես ավելի շատ դնում եմ ԻՐԱՎԱԲԱՆԱԿԱՆ իմաստ, իսկ դու հոգևոր-կրոնական: Իրավաբանորեն մ.թ.ա. 605-331 թ-երին հայերի, պարսիկների և մարերի միջև ստեղծված հարաբերությունների ամբողջությունը հենց իսկն ու իսկը եռադաշինք էր - կոնֆեդերացիա. այսքան բան
    Բարեկամս խնդիրը այն է որ պատմական դեպքերի վերականգման ժամանակ հարկավոր է առաջին հերթին պահպանել իրական փոխհարաբերությունները որոնք իրար հետ կապված էին առավելապես կրոնական և կապերով :
    Մ.թ. առաջ 605-330 թվականները ընկած ժամանակահատվածում փոխհարաբերության հիմքում դրված չէր երեք կողմերի դաշինքի գաղափարը , չկար «եռադաշիբքը» որպես հիրարխիկ ուղղահայաց համակարգ :
    Կար համադաշնություն որտեղ յուրաքանչյուրը ազատ էր և կարող էր իր հարաբե րությունները կառուցել իր հարևանների հետ այնպես , ինչպես ինքն էր պատկերացնում:
    Կարող էր դուրս գալ համադաշնության կազմից առանց հետագա հետևանքների ,որը չի ենթադրում ուղղահայաց համակարգ եռադաշինքը:
    Եռադաշինքը ըստ իս խիստ կենտրոնացված համակարգ է որտեղ կառավարումը կատարվում է մեկ կենտրոնից և կառավարման լծակները գտնվում են գերագույն տիրակալի ձեռքին:
    Համադաշնության դեպքում մենք տեսնում ենք կառավարման տարբեր կենտրոններ որոնք իրար հետ կապմած են ռազմական դաշինքով և ռազմական դաշինքի շրջա նակներում ծագած իրավունքներով և պարտականություններով:
    Որտեղ յուրաքանչյուր մասնակից կարող էր ինքնուրույն որոշել իր մասնակցության աստիճանը:Երեք հիմնական էթնոսների կողմից ստեղծված միության կառավարման համակարգի ինչպես նաև փոխհարաբերությունների ուսումնասիրությունը թույլ է տալիս եզրակացնել որ Հայ-Արիքի կառավարման համակարգը իրար նկատմամբ ուներ հորիզոնական դասավորվածություն որը քիչ կենտրոնացված էր ի հակառակ եռադաշնության ուղղահայաց դասավորվածության այդ պատճառով այն համադաշ նություն է որտեղ ընդգծված առաջնորդը ունի իրավունքների սահմանափակում:
    Եթե գլուխ չունես, չի էլ ցավի

  11. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Բիձա (24.08.2009)

  12. #206
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Արիական Եռադաշինք-Մ.թ.ա. 614-331

    Եղբայր, քո ասածների հետ սկզբունքորեն համաձայն եմ: Ես էլ եմ նույն բանն ասում: Ուղղակի մենք տարբեր կերպ ենք ընկալում <դաշինք> հասկացությունը: Ինչքան գիտեմ, <դաշինք>-ը հենց այն իրավիճակն է, որը դու կոչում ես <համադաշնություն>, երբ չկա հիերարխիկ կառուցվածք, հարաբերությունները հորիզաոնական են և այլն…

    Այսինքն երկուսս էլ համաջայն ենք այն բանում, թե իրականում ինչ հարաբերություններ են եղել 605-331 թվականներին հայերի, մարերի ու պարսիկների մեջ – ուղղակի ըարբեր կերպ ենք ընկալում իմ կողմից կիրառված <դաշինք> տերմինը: Ի դեպ <Արիական Եռադաշինք> տերմինը ես առաջին անգամ հանդիպել եմ Մուրադ Օհանյանի մոտ
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  13. #207
    Պատվավոր անդամ Մեղապարտ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    23.07.2008
    Գրառումներ
    1,291
    Բլոգի գրառումներ
    15
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Արիական Եռադաշինք-Մ.թ.ա. 614-331

    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Եղբայր, քո ասածների հետ սկզբունքորեն համաձայն եմ: Ես էլ եմ նույն բանն ասում: Ուղղակի մենք տարբեր կերպ ենք ընկալում <դաշինք> հասկացությունը: Ինչքան գիտեմ, <դաշինք>-ը հենց այն իրավիճակն է, որը դու կոչում ես <համադաշնություն>, երբ չկա հիերարխիկ կառուցվածք, հարաբերությունները հորիզաոնական են և այլն…

    Այսինքն երկուսս էլ համաջայն ենք այն բանում, թե իրականում ինչ հարաբերություններ են եղել 605-331 թվականներին հայերի, մարերի ու պարսիկների մեջ – ուղղակի ըարբեր կերպ ենք ընկալում իմ կողմից կիրառված <դաշինք> տերմինը: Ի դեպ <Արիական Եռադաշինք> տերմինը ես առաջին անգամ հանդիպել եմ Մուրադ Օհանյանի մոտ
    Հարգելի Լիոն ինձ թվում է որ իմ հարցադրման մեջ որևէ վատ բան չկա և այն խիստ կառուցողական է և անկողմնակալ:
    Ճիշտ ասած ես չեմ հիշում ում մոտ եմ առաջին անգամ հանդիպել , սակայն կարող եմ ասել թե որ աշխատանմքի մեջ , մի գուցը այն կլինի քեզ ծանոթ:Հեղինակը գրել է Ալեքսանդր Մակեդոնացու մասին և ես իմ կարծիքը և մտորումները այդ տերմինի՝« Ար իական եռադաշինքի» վերաբերյալ ժամանակին հայտնել եմ:
    Նորից անդրադառնանք « Արիական եռադաշինք» բառակապակցությանը, հարկավոր է մեկընդմիշտ հիշել որ «Արի» տերմինը կրոնական է :
    Ինչ՞ է նշանակում կրոնի և աշխարհիկ կյանքում«Արի» բոլորս ել գիտենք:Սակայն բացարձակապես մոռացության է տրվել այն հանգամանքը որ արևապաշտական գաղափարախոսության մեջ այն ներկայացնում են երկու գաղափարախոսներ որոնք իրենց հերթին բաժանվում են երկու խմբի «Արք և Զարք» կամ «բանախոսներ և բանակ» , որտեղ «Արք բանախոսներ» ներկայանում էին Հայերը իսկ «Զարք բանակ» ներկայանում էին մարերը և պարթևները:
    Սա սկզբունքային նշանակություն ունի, այդ պատճառով «Արիական» տերմինի փոխարեն նպատակահարմար է օգտագործել «Հայ-Արիք» տերմինը որը բաժանում է ինչպես նաև ցույց է տալիս արևապաշտական գաղափակրին առանձին և ռազմական թևին առանձին:
    Բառակապակցության «եռադաշինք»երկրորդ մասը նույնպես չի արտահայտում արևա պաշտության հիմնական դրույթները :«Եռադաշինք»տերմինը արտահայտում է վերևից ներքև ենթակայություն այն դեմ է արևապաշտության ներքին կառուցվածքին:
    Արևապաշտության ներքին կառուցվածքը հիմնված է հորիզոնական հարաբերու թյունների վրա որին ավելի շատ բնորոշ է համադաշնությունը:
    Այսպիսով հայկակն մարակն և պարսկական համագործակցությունը բարձրագույն արևապաշտական գաղափարախոսության գերագույն շտանդարտների ներքո հնարավոր էր միայն հորիզոնական փոխհարաբերությունների պայմաններում :
    Հետևաբար նպատակահարմար է և ավելի արդարացված է հետագայում օգտա գործել«Արիկան եռադաշինքի» փոխարեն «Հայ-Արիքի համադաշնություն»:
    Եթե գլուխ չունես, չի էլ ցավի

  14. #208
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Արիական Եռադաշինք-Մ.թ.ա. 614-331

    Հարգելի Լիոն ինձ թվում է որ իմ հարցադրման մեջ որևէ վատ բան չկա և այն խիստ կառուցողական է և անկողմնակալ:


    Ճիշտ ասած ես չեմ հիշում ում մոտ եմ առաջին անգամ հանդիպել , սակայն կարող եմ ասել թե որ աշխատանմքի մեջ , մի գուցը այն կլինի քեզ ծանոթ:Հեղինակը գրել է Ալեքսանդր Մակեդոնացու մասին և ես իմ կարծիքը և մտորումները այդ տերմինի՝« Ար իական եռադաշինքի» վերաբերյալ ժամանակին հայտնել եմ:
    Խոսքը իմ կողմից հիշատակված Մուրադ Օհանյանի մասին է - <Ալեքսանդր Մակեդոնացու արևելյան արշավանքը և Հայաստանը> - հիանալի աշխատանք է

    Նորից անդրադառնանք « Արիական եռադաշինք» բառակապակցությանը, հարկավոր է մեկընդմիշտ հիշել որ «Արի» տերմինը կրոնական է :
    Համաձայն չեմ: Ըստ իս այն ունի ԱՅԴ ԹՎՈՒՄ ՆԱև կրոնական իմաստ: Սակայն այն ՆԱև ունի ազգագրական, մշակութային, էթնիկ և մի քանի այլ իմաստներ...

    Ինչ՞ է նշանակում կրոնի և աշխարհիկ կյանքում«Արի» բոլորս ել գիտենք:Սակայն բացարձակապես մոռացության է տրվել այն հանգամանքը որ արևապաշտական գաղափարախոսության մեջ այն ներկայացնում են երկու գաղափարախոսներ որոնք իրենց հերթին բաժանվում են երկու խմբի «Արք և Զարք» կամ «բանախոսներ և բանակ» , որտեղ «Արք բանախոսներ» ներկայանում էին Հայերը իսկ «Զարք բանակ» ներկայանում էին մարերը և պարթևները:
    Իսկ ապացույցներ, որ ԴԱ ԱՅԴՊԵՍ Է?

    Սա սկզբունքային նշանակություն ունի, այդ պատճառով «Արիական» տերմինի փոխարեն նպատակահարմար է օգտագործել «Հայ-Արիք» տերմինը որը բաժանում է ինչպես նաև ցույց է տալիս արևապաշտական գաղափակրին առանձին և ռազմական թևին առանձին:
    Ըստ իս <արիական> բառը պետք է դիտարկել և օգտագործել ԻՐ ԺԱՄԱՆԱԿԻ կոնտեքստում: Այսպես, մինչև մ.թ.ա. 16-րդ դարի վերջը դա նշանակում էր ուղղակի ՀԱՅ

    Դրանից հետո այն սկսեց նշանակել ազգակից հնդեվրոպական ժողովուրդներին...

    Բառակապակցության «եռադաշինք»երկրորդ մասը նույնպես չի արտահայտում արևա պաշտության հիմնական դրույթները :«Եռադաշինք»տերմինը արտահայտում է վերևից ներքև ենթակայություն այն դեմ է արևապաշտության ներքին կառուցվածքին:
    Ոչ: <Դաշինինք> բառը նշանակում է ՀԱՎԱՍԱՐՆԵՐԻ ՄԻՈՒԹՅՈՒՆ հանուն ընդհանուր նպատակի:
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  15. #209
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    22.11.2006
    Տարիք
    54
    Գրառումներ
    889
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Բագրատունյաց մեծագործությունն ու անկումը - 885-1097

    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Իմ կարծիքով որքան էլ զարմանալի է, սակայն Արտանուջի թագավորության հայականության կործանումը սկսվեց նրա ռազմա-քաղաքական ամենամեծ ձեռքբերումներից մեկից` այն պահից, երբ վերջինիս հաջողվեց իր կազմում ընդգրկել Աբխազական և Կամբեճան-Հերեթիի թագավորությունները, ինչպես նաև իրեն ենթարկեցնել Կախեթիի իշխանությունը:
    Ապրես, շատ լաւ բացատրութիւններ են:
    Հենց այդ պատճառով էլ, մերոնք, յոյներին տուել են հոռոմանունը, որ բնապէս Հռովմ Rome քաղաքի անունն է: Ժողովրդական մակարդակի վրայ, մոռացուել է որ այդ անունը եկել է, Կայսրութեան մայրաքաղաքը Իտալիայում՝ Հռոմում եղած ժամանակից:


    Տայքի, եւ Գուգարքի (կղարջքի) հիւսիս արեւմտեան մի շարք գաւառների վրացումը ճիշտ եւ տրամաբանական էք նկարագրել: Բաց սահմանների առկայութեամբ, մի պետութեան մէջ, վրացիք, իրենց բազմագոյն ցեղերով, հաւանաբար, ազատ ու անկաշկանդ եկել գնացել կամ մնացել են: Չմոռանանք նաեւ այն միջնադարեան ստրկատիրական կարգը, ըստ որի, ամբողջ գիւղեր ու գաւառներ, պատկանել են իշխանական տներին, ու այդ իշխանական տների գաղթի, կամ տեափոխման հետ միատեղ տեղափոխուել են ճորտերը՝ գիւղերի ու գիւղախումբերի բնակիչները, ամբողջ ծուխեր: Պատմութիւնը վկայում է հայերի գաղթ ի մասին՝ իրենց հայ տէրերի հետ միասին, դէպի Վրաստան խորքը՝ Քութայիս, Գորի, Կախեթի եւայլն: Հաւանաբար, վրացիք էլ եկել են Տայք, բնակելով հաստատուել: Չմոռանալ կրթութեան դերը, եկեղեցու միջոցով, որի դերը անհամեմատ մեծ է եղել այդ դարերում: Հայ Քաղկեդոն Եկեղեցին չի դիմացել վրացացման ուժեղ յորձանուտին, ու վրացել է: Այնումենայնիւ, Տայքի տեղանունները մնացել են հայկական, ինչպէս Տայոց Քար բերդի անունը, որ ընդհանրանալով դարձել է տարածքի անունը: Վրացիք այդ տարածքը կոչում են Taos Kareli, որն ակնյայտօրէն հայերէն բառակապակցութիւն է:
    Ի դէպ՝ վաղուց ուզում եմ գրել, սակայն հարմար առիթ եմ սպասում: Կարծում եմ, վրաց Իրանեան gurj / գյուրջ անունը առաջացել է վերոյիշեալ տարածքում՝ Գուգարքի հիւսիսում գտնուող երբեմնի Գոդերձական երկրի անունից:
    Գոդերձական բառի «ական» բաղադրիչը երկրի անուն կերտող ածանց է, մնում է գոդերձ goderdz, որի ձ/dz տառը Իրանեանում "ջ" է: Օրինակ՝ Ասպնջական>Ասպինձա:
    Goderj բառում, հաւանաբար, d հնչիւնի թուլացումով, ու ժամանակի ընթացքում անհետանալով՝ մնացել է Gorj, որ արաբական տառերի օգտագործումով (Իրանեան գրականութիւնում) կարդացւում է նաեւ Gurj: Միջնադարի պատմական արձանագրութիւններում յիշատակուած Ջուրզան Jurzan երկիրն էլ կարող է իր անունը ստացած լինի Goderdzakan երկրի տարբեր արտասանումից: G/J հնչիւնային փոխանցումները շատ սովորական են արաբների մօտ, ինչպէս՝ Գոհար եւ Ջուհար:
    Այս Գոդերձականը տեղաւորւում է մօտաւորապէս պատմական Կողքիսում (Կոլխիդա):
    Ինձ շատ է հետաքրքրում պատմական Հերեթ-Կամբեճանի ազգային կազմը: Ովքե՞ր են եղել նրանք: Երբեմն անկախ, երբեմն էլ Աղուանքի կազմում գտնուող այս տարածքը, արդեօ՞ք վրաց կողմից չի իւրացուել:
    Ծանարները ո՞վքեր են: Վրացական ժողովուրդ ե՞ն, թէ Ադըղական կամ Չեչենական: Հիմա ո՞ր ժողովուրդի կազմում են: Անհետացե՞լ են: Կարծում եմ սվանները չեն, քանզի պատմական յիշատակութիւններում սվաններից անկախ են յիշատակւում:

  16. #210
    Պատվավոր անդամ Մեղապարտ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    23.07.2008
    Գրառումներ
    1,291
    Բլոգի գրառումներ
    15
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Արիական Եռադաշինք-Մ.թ.ա. 614-331

    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը




    Խոսքը իմ կողմից հիշատակված Մուրադ Օհանյանի մասին է - <Ալեքսանդր Մակեդոնացու արևելյան արշավանքը և Հայաստանը> - հիանալի աշխատանք է



    Համաձայն չեմ: Ըստ իս այն ունի ԱՅԴ ԹՎՈՒՄ ՆԱև կրոնական իմաստ: Սակայն այն ՆԱև ունի ազգագրական, մշակութային, էթնիկ և մի քանի այլ իմաստներ...



    Իսկ ապացույցներ, որ ԴԱ ԱՅԴՊԵՍ Է?



    Ըստ իս <արիական> բառը պետք է դիտարկել և օգտագործել ԻՐ ԺԱՄԱՆԱԿԻ կոնտեքստում: Այսպես, մինչև մ.թ.ա. 16-րդ դարի վերջը դա նշանակում էր ուղղակի ՀԱՅ

    Դրանից հետո այն սկսեց նշանակել ազգակից հնդեվրոպական ժողովուրդներին...



    Ոչ: <Դաշինինք> բառը նշանակում է ՀԱՎԱՍԱՐՆԵՐԻ ՄԻՈՒԹՅՈՒՆ հանուն

    ընդհանուր նպատակի:
    Կպատասխանեմ վաղը ներող երղիր
    Եթե գլուխ չունես, չի էլ ցավի

Էջ 14 89-ից ԱռաջինԱռաջին ... 41011121314151617182464 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 2 հոգի. (0 անդամ և 2 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Հայ ժողովրդի ռազմական պատմություն
    Հեղինակ՝ Lion, բաժին` Պատմություն
    Գրառումներ: 120
    Վերջինը: 18.05.2025, 14:11
  2. Հայ ժողովրդի առաջնորդները
    Հեղինակ՝ Lion, բաժին` Պատմություն
    Գրառումներ: 355
    Վերջինը: 13.11.2018, 16:15
  3. Գրառումներ: 25
    Վերջինը: 24.03.2009, 22:22
  4. Գրառումներ: 6
    Վերջինը: 26.03.2007, 19:01
  5. Գրառումներ: 2
    Վերջինը: 20.03.2007, 19:13

Թեմայի պիտակներ

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •