Ուզու՞մ ես էս քո գրած սերիան ես էլ շարունակեմ: Ուրեմն սենց: Օրինակ խոշոր տնտեսագետ է, աշխարհի խոշորագույն համալսարաններից տնօրեններից մեկը… Խոշոր սիսեմչիկ, աշխարհի գերժամանակակից հայուեյներից մեկի կոմունիկացիոն կառույցների նախագծողը… ու սենց լիքը:
Իսկ Հայստանի՞ց… Աշխատել եմ 95 թվին մի ռազմական պրոեկտի վրա, որը իրականացվելուց հետո Հայաստանի դարձավ այդ զենքին տիրապետող 4 պետությունների մեկը ՝ ԱՄՆ, Ռուսաստան, Ֆրանսիա : Բայց հետո՞… հետո եկան ու չերեզ ռուսական ԿԳԲ փակին գնացին: Սա որպես պատմություն
Իսկ Վիկտր Համբարձումյանին համոզված եղիր որ հիշում եմ: Ու ոչ միայն իրա՞ն:
Դու լավ չհասկացար, թե ես ինչի մասին եմ ասում: Խոսքը
"Ով ենք մենք իրականում"-ի մասին ա:
Մենք դրսում ինչ-որ ենք, դա մեր պոտենցիալն ա , ու ուրիշի շկոլան: Անգամ եթե մենք ենք ղեկավարում էտ շկոլան: Ուզես թե չուզես, գոռաս թե խնդրես, մեկ ա Այվազովսկին ռուս ծովանկարիչ ա: Հայազգի /պոտենցիալ/, բայց ռուս /սրվեստ կամ գիտություն/ ծովանկարիչ:
Ու ես էլ դու էլ նույնն ենք ասում: Որ փոխանակ մեր պոտենցիալիս թեկուզ զուտ նյաութական առումով միլիաններ ու ավելի մեծ թվեր քամենք, կաֆե ու չալաղաջանոց ենք սարքում:
Իսկ պետք է սկսել ուրիշ ուղղությամբ: Ասենք սկզբի համար քաղաքում ժամանակակից զուգարանների մասայական շինարարությունից:
Դժվար ա հենց սենց բաները կարգավորել: Սա կուլտուրան ա: Որից հետո միայն կարող են գիտնական շկոլաներ ի հայտ գալ:
Այ սրա մասին եմ ասում, որ զուգարաններից ա պետք սկսել:
Վռոդի նորմալ մարդ ես, բայց մեկ էլ տեսար , մի հատ են ձև էս պռապուսկատ անում, որ մնում ա մենակ ասել, արա, խի ես քեզ էս ձև գռեհիկ պահում: Դեմտ կին ա կանգնած: Սրանից մի երկու վայրկյան առաջ Վիկտոր Համբարձումայանից էիր չէ՞ խոսում: Քանի՞ կապեկի արժեք ունի էսքանից հետո քո էտ "մտորումները":
Քո նշած կամ չնշած գիտնականները առաջին հերթին կուլտուրա են ունեցել… հետո նոր մնացածը![]()
Էջանիշներ