ՁևԱրիացի-ի խոսքերից
Ձյուն
Ձմեռ
Ձագ
Ձմփձմփացնել
Ձախ
Ձեթ
Ձամբրոտտա
Ձիրք
Սրանք էլ էի՞ն ձգված: Լա լավ...ձմփձմփալ-ն ու Ձամբրոտտա-ն հանենք...կատակ էր...մնացածը ձգված ե՞ն:
Հիմա եթե ես ջ-ով մի քանի բառ փորփրեմ գրեմ` կարելի է արդեն ասել, որ դրանք ասենք..."ջանջալ" բառեր ե՞ն: Կամ ջանջալության տարր են կրու՞մ:
Դա՞ ինչ ձևա լեզվաբանական վերլուծության: Գոնե տեղյակ ե՞ք` Ձեր նշած ցանկից քանի բառն է օտարազգի փոխառություն:
Եղբայր նախ ասեմ, որ իմ գրածը որևէ կապ չունի հայ ազգի ծագման հետ և վերաբերում է միայն այդ բառերի բացատրությանը: Ինչ վերաբերում է քննարկման լրջությանը, ասեմ քեզ որ դու դա չես կարող հասկանալ:
Որ այդ բառերը ձգվածության հատկությամբ են օժտված, դա պարզ է: Քո ասած կլոր ձուն միգուցե և լինում է, բայց դու եթե ձու տեսել ես, ապա երևի նկատած կլինես, որ այն հիմնականում ձգված է լինում, իսկ բացառություններ միշտ էլ լինում են, չնայած ես մինչև հիմա կլոր ձու չեմ տեսել: Եթե դու տեսել ես, ապա երջանիկ տղա ես: Ձոն բառը չեմ կարող հիմա բացատրել, որովհետև դրա բացատրությունը երկար է և հազիվ թե ընկալվի (մանավանդ, որ դա ընդամենը իմ կարծիքը կլինի), ինչ վերաբերում է ձայնին, ապա իրոք դու ճիշտ նկատեցիր, որ ձայնը մատերիա չէ: Բայց, եթե ֆիզիկայից տարրական գիտելիքներ ունես, ապա երևի գիտես, որ ձայնը դա մատերիայի տատանում է` ալիք: Իսկ ալիքը տարածվում (այսինքն` ձգվում) է տարածության մեջ: Իսկ, եթե ձին ձգված է և իր մեջ պարունակում է ձ տառը, ապա այդտեղից մենք ընդհանրապես չենք եզրակացնում, որ բոլոր ձգվածությամբ օժտված առարկաները պիտի պարունակեն ձ տառը: Ինչպես ասում են մաթեմատիկայում` այդ պայմանը բավարար է, բայց ոչ անհրաժեշտ: Իսկ տրամաբանները կասեին` հետևանքը բխում է պատճառից, բայց պատճառը չի բխում հետևանքից
Քուր ջան նույնը կասեմ քեզ: Իմ գրածը թեմայի հետ կապ չունի ու թե քանիսն են օտարազգի դա կարելի ա քննարկել: Երևում ա դու լավ տեղյակ ես: Ինչ վերաբերում ա քո գրած բառերին, ապա էստեղ էլ բանը նրանում ա, որ եթե ինչ-որ բառեր պարունակում են ձ տառը և ձգված են, ապա դա դեռ չի նշանակում, որ բոլոր ձ տառ պարունակողները ձգված են: Այսինքն պայմանը անհրաժեշտ է, բայց բավարար չէ: Ուղղակի հարցը այն է, որ նման բառերը մի քիչ շատ են: Եթե դու էլ տենց շատ ջանջալությամբ օժված բառեր գտնես, գրի կարդանք մի հատ վերլուծենք: Կարող ա իրոք լուրջ բան արած լինես:
Արիացի եղբայր, նախ ես խիստ ուրախ եմ, որ վերջապես իմ համար բացահայտեցի, որ տղամարդու երջանկության գրավականը կլոր ձու տեսնելու հանգամանքով է պայմանավորված:
Համ էլ մենք կարծեմ քննարկում ենք լեզվաբանություն, այլ ոչ թե մաթեմատիկա, իսկ մաթեմատիկայի կանոնները լեզվաբանության մեջ ցավոք չեն գործում, սա լրիվ ուրիշ օպերա է: Լեզվաբանությունը տրամաբանական չի կարող լինել, եթե տրամաբանական լիներ, հիմա լեզուներում հազար ու մի բացառություններ չէինք ունենա: Իսկ երբ մարդիկ փորձում են լեզվաբանության մեջ տրամաբանություն գտնել, հանգում են շատ սխալ եզրակացությունների (որի վառ օրինակն է մի քանի փոստ վերև նշված բառերը)
Մեկ էլ մի հատ հարց էլ տամ: Իսկ ինչի է ձգվածություն արտահայտող բառերը պարունակում հենց ձ տառը և ոչ թե մեկ ուրիշ տառ?
I may be paranoid but no android!
Հա լավ ասենք թե ձգված են, դրանից ի՞նչ
Ինչպես թե մաթեմատիկային կանոնները լեզվաբանության մեջ չեն գործում? Ես կասեմ, դու դա ասում ես, որովհետև մաթեմատիկային շատ հեռու ես....Ուզում ես ասես, որ ասենք լեզվաբանության մեջ օրինակի համար հետևյալ տրամաբանական կանոնը` "Հայտնի որ հետևյալ պնդումը ճիշտ է, եթե այդ պնդումից բխում է այլ պնդում, ապա այդ այլ պնդումը ևս ճիշտ է", դատողությունը չի օգտագործվում?????
Ինչ վերաբերվում է ձգվածությանը....և ձ տառին: Մի քիչ պետք է ուշադիր կարդաիք, թե ինչը բերեց նրան, որ Հերունին դիտարկի հիմնականում կարճ բառերը, և գտնի նույն տառը պարունակող բառերի ընդհանուր նմանությունը: Դրանով բացատրվում է, որ յուրաքանչյուր տառ ունի որոշակի իմաստ: Իսկ եթե հնդեվրոպական լեզուներ չունեն այդ տառը, ապա ես կասեի, որ դա ևս մի նմուշ է, որ խոսում է հայոց լեզվի, հնդեվրոպական լեզվի նախահայր լինելու օգտին: Դատողությունները թողնում եմ Ձեզ: Իսկ հիմա մեկ այլ ուշագրավ մեջբերում Հերունու գրքից...
ՇարունակելիՀԱՅՈՑ ԵՎ ԱՅՍՊԵՍ ԿՈՉՎԱԾ ԱՐԱՄԵԱԿԱՆ “ԱՅԲՈՒԲԵՆԸ”
Աղյուսակը /աղյուսակը կա գրքում / ցույց է տալիս, որ բոլոր այբուբենները ծագել են հայոց այբուբենից: Գրականության մեջ ասվում է, որ բոլոր այբուբենները ծագել են փյունիկյանից, ներառյալ այսպես կոչված “արամեական” այբուբենը:
Փյունիկյան, ինչպես նաև Կիլիկյան, Հեթթական թագավորությունները և արևմտյան Ասիայի ու Անատոլիայի շատ ուրիշ երկրներ եղել են հայկական թագավորություններ ու շատ հնուց խոսել են հայերեն և օգտագործել են հայոց այբուբենը: Այդուհանդերձ 19-րդ դարում և 20-րդ դարի սկզբում կարծիք կար, որ հեթթերենը սեմիտական լեզու էր: Սակայն անցյալ դարի 20-ական թվականներին Անատոլիայում հեթթական մայրաքաղաքրի պեղումների արդյունքները ապացուցել են, որ նրանց լեզուն հնդեվրոպական է եղել:
Ովքեր էին արամեացիները/կամ արամայեցիները/: Ասում են, որ նրանք եղել են սեմիտական ցեղ ու եկել են Արաբիայից և մ.թ.ա. 14-11-րդ դարերում բնակվել են Մերձավոր Ասիայում: Բայց “Արամը” տիպիկ /շատ հնուց և այժմ/ հայկական անուն է /”Արևի որդի”/, և հայերը ապրել են /ու խոսել հայերեն/ Մերձավոր Ասիայի հայկական թագավորություններում շատ ավելի վաղ, քան այսպես կոչվող “արամեացիները”: Տպավորությունն այնպիսինն է, որ “արամեացիները” իրենց սեմիտական ծագումով ու լեզվով միտումնավոր հորինված ցեղեր են: Ինչի համար է այդ արվել:
“Հայ ժողովրդի պատմություն” համալսարանական երկու դասագիրք կա` հայերենով և ռուսերենով, ուր լուսանկարեներում պատկերված են փորագրված գրություններով սահմանային/հողաբաժան/ երկու տարբեր քար: Այդ լուսանկարների տակ գրված է “Արտաշես Առաջինի հողաբաժան քար: Արամեերեն լեզվով”:
Արտաշես I բարին եղել է Մեծ Հայքի թագավորը մ.թ.ա 189-160թթ.: Նա Արաքս գետի ափին Արարատյան դաշտավայրում /մ.թ.ա 188/ կառուցեց Արտաշատ մայրաքաղաքը և բերդը հռչակավոր զորավար Հաննիբալի օգնությամբ, որը հռոմեացիների ձեռքով կատարված Կարթագենի կործանումից /մ.թ.ա 146/ հետո վերադարձել էր հին հայրենիքը:
Ինձ տարօրինակ թվաց, թե ինչու պիտի հայոց թագավորը հայ ժողովուրդի համար Հայաստանում քարերի վրա փորագրեր օտար լեզվով /այսպես կոչվող «արամերենով»/: Այդպես չէր կարող լիներ: Ինչու են պատմաբանները հավատում, որ ոմն «արամեական» ցեղեր, /որոնք գոյություն են ունեցել ընդամենը երեք դար ու նույնիսկ երկիր չեն ունեցել/, այբուբեն ունեցել են, իսկ մեծ ու հին Հայոց թագավորությունը` ոչ: Ես կարծում եմ, որ «արամեացիները» երբեք գոյություն չեն ունեցել: Դրանք հայերն էին, որոնք ապրում էին Մերձավոր Ասիայի հայկական թագավորություններում և օգտագործում էին բնականաբար, հայոց լեզուն ու այբուբենը: Որպեսզի ապացուցեմ այս բոլորը, ես որոշեցի կարդալ այդ քարերի վրա գրվածը հայերեն: Եվ արդյունքը գերազանց եղավ:
Ես արտագրեցի քարերի վրայի տառերը /այնպես ինչպես նրանք կան/ ու տեսա, որ մեծամասնությունը նման են ժամանակակից հայոց տառերին: Առավել հաճախ կրկնվող տառը «ա»-ն է. որովհետև այդ բնորոշ է հայոց լեզվին:
Որպես կանոն, մարդու մասին կարելի է դատել նրանով, թե ինչի վրա է նա ծիծաղում:
Շարունակություն
Որոշ գրքերում, ներառյալ ակադեմիկոս Հ. Աճառյանի «Հայոց գրեր»-ը, ես գտա «արամեական» այբուբենը ու շատ զարմացա: Տառերի աղյուսակում «արամեական», որոնք նույնանման են հայկական տառերին, չէին տեղադրված իրենց համապատասխանող հայերեն տառերի դիմաց: Օրինակ «արամեական» «պ» տառը, որ նույնն է, ինչ հայկական «պ» տառը, դրված է հայկական «մ»-ի դիմաց, «լ»-ն դրված է հայկական «ղ»-ի դիմաց, «ղ»-ն «հ»-ի, «փ» ու «տ»-ն «կ»- ի դիմաց, «ի»-ն «ծ»-ի դիմաց և այլն:
Ես հասկացա այդ խառնաշփոթության պատճառը: Քրիստոենեությունն ընդունելուց հետո հայկական գրքերը այրել էին, բայց քարերի վրա փորագրված գրությունները անհնարին էր ամենուրեք ոչնչացնել, իսկ հետո, քանի որ սկզբից ասվել էր, որ հայերը մինչ Մաշտոցտ գիր չեն ունեցել, հորինել են «արամեական»/սեմիտական/ լեզուն, և այբուբենի տառերի կարգը միտումնավոր կերպով անկանոն խառնել են իրար, որ հին հայկական փորագրված գրությունները հայերենով կարդալն անհնարին դառնա:
Ես շարեցի «արամեական» /ինչպես նաև փյունիկյան/ տառերը. Ճիշտ համապատասխանեցնելոց դրանք աղյուսակում հայոց տառերին ըստ նմանության, և հայտնաբերեցի, որ «արամեական» 28 տառից 17-ը նույն հայկականներն են, 7-ը նման են և 4-ը տարբերվում են: Ահա այն հայկական տառերը, որոնց համապատասխանում են «արամեականները»: Ահա դրանք.
-Տառեր, որոնք նույնն էն` ա,գ,զ,ի,լ,կ,հ,ղ,մ,ո,պ,ռ,տ,ր,ց,օ,ք/չորս ձայնավոր/
-տառեր որոնք նման են` դ, ե, է, ժ, յ, շ, վ /երկու ձայնավոր/
-տառեր, որոնք տարբերվում են` բ, խ, ն, ս /ձայնավոր չկա/
Դրանից հետո ես հեշտությամբ կարդացի այդ գրությունները /մ.թ.ա 2 դար/ հայերնով:
Նկարում պատկերված է քարի լուսանկարը այդ գրքից, ստորը տեղավորված են նրա վրա փորագրված հին հայերենով օրիգինալ տեքստը /2200 տարի առաջ/ և նույն տեքստը ժամանակակից հայերենով:
Առաջին նկար.
Հին հայերենով` Ակ ք ղոռիեն Արտաիտ` ավ ` հողի այս զահապան հապ
Ժամանակակից հայերենով` Սկսախ /այս/ կանգնած քարից, Արտաիտ տերն է այս թագավորը հապ
Երկրորդ նկար.
Հին հայերեն. Ք ղռիեն տի ավելք զ` հո[ղ]եր գահապանքա
Ժամանակակից հայերենով` Այս կանգնած քարից մինչև վերջ /արևելք/ հողերն /են/ թագավորի
Այս բոլորը նշանակում է, որ հայոց գիրը /այբուբենը/ գոյություն է ունեցել Մաշտոցից 600 տարի առաջ /մեզանից մետ 2200 տարի առաջ/ և այսպես կոչվող բոլոր “արամեական ” գրությունները հայկական են և հայոց լեզվով:
Որպես կանոն, մարդու մասին կարելի է դատել նրանով, թե ինչի վրա է նա ծիծաղում:
ախպերս իրականում օրինակիս նպատակը այլ էր..
բայց եթե խոսք գնաց ազգը ներկայացնելուց՝ վատ Հայն էլ է ազգի ներկայացուցիչ, լավն էլ..
իմ համեստ կարծիքով՝ յուրաքանչյուր Հայ (առավել ևս՝ Հայաստանից դուրս գտնվող) Հայ ազգի ու Հայաստանի «վիզիտնի կարտչկա»-ն է..
շարքային Եվրոպացին՝ շփվելով Հայազգու հետ, որը փողոցում աղբ է թափում (մյուս Եվրոպացին էլ՝ այդ աղբը հավաքող Հայի հետ..) ընդհանուր պատկերացում է կազմում, ինքն իր համար, մի ողջ ազգի մասին..
հասարակ օրինակ՝ հավանաբար ինձանից շատ Վրացի գիտնականների ու ուղղակի հրաշալի մարդկանց անուններ կկարողանաս բերել..
բայց Եվրոպացիների ճնշող մեծամասնության մոտ, այսօր, «Վրացի»-ն, առաջին հերթին, ասոցացվում է ծակվող նարկոման ու խանութից չոփ փախցնողի հետ..
ամենատարրական դրդապատճառը՝ Եվրոպայում գտնվող Վրացիների երևի թե 80տոկոսի իրոք այդպիսին լինելն է..
հիմա հարց.
օրինակ, ըստ քեզ, ի՞նչ բնական կարծիք կարող է կազմվել շարքային Գերմանացու մոտ, ընդհանուր Հայ ազգի մասին, եթե Գերմանիայի «հասարակական զուգարանների բիզնեսը» (տօյեսծ՝ զուգարան մաքրելու բիզնեսը) մեծ մասամբ գտնվում է Հայերի ձեռքերում..
ի՞նչ կարծիք պետք է կազմի շարքային Հոլանդացին Հայ ազգի մասին, որտեղ համարյա թե 3 Հայուհիներից 2-ը երևի թե ամենաէժան տնային հավաքարարուհիներն են..
լավ, էդ սաղ հեչ.. ըստ քեզ՝ ի՞նչ կարծիքի է Ֆրանսիացին այսօրվա Հայերի մասին, եթե այսօր տեսնում է, որ Ֆրանսիայի բանտերում լիուլի Հայեր են նստած (ի միջի այլոց՝ սա ճիշտ է նաև ցանկացած այլ արևմտաեվրոպական երկրի մասին)՝ խանութներից գողություն անելու ժամանակ բռնված.. և այդ նույն Հայերն են, որոնք, ասենք՝ 100 տարի առաջ նույն Ֆրանսիայում եկեղեցիներ ու հզոր համայնքներ էին ստեղծում..
խոսում ես ազգի վեհության մասին.. խելացիության մասին..
լիովին համաձայն եմ քեզ հետ, թե Եվրոպայում բազում Հայազգի գիտնականներ կան..
բայց ո՞վ է իմանում դրա մասին.. ճիշտ է՝ իր հետ աշխատող գիտնականը, որը, ի միջի այլոց, երեկոյան հեռուստացույցը միացնելուց՝ վերջին նորությունների ժամանակ տեսնում է հերթական Հայ հորը, որը գլխիկոր խնդրում է աֆրիկացու հետ փախած իր դստերը տուն վերադառնալ..
ու, գիտես՝ իմ սիրտը իրոք ցավաց իմանալուց, որ երբ նշանածս իր աշխատավայրում պատմել էր, որ նշանվել է Հայի հետ, գործընկերների ամենաառաջին հարցը եղել էր՝ «ինքն էլ է՞ քեզ ծեծում..»
բայց սա չէ կարևորը..
ամեն մարդ՝ իրա ցավի հետ..
ամենաահավորն էնա, որ մեր մոտ կորել/կորում է մեր սեփական, քո կողմից այդպես փառաբանվող, մշակույթի նկատմամբ, ոչ միայն տարրական հարգանքը, այլ նաև՝ ամեն տեսակի հետաքրքրությունը..
նորից բերեմ օրինակ սեփական հանդիպածիցս՝ ինչպես և վարվել էի սրանից առաջ մի քանի այլ գրառումներում..
արդեն բավական ժամանակ է ինչ ծրագրել էի ու ստեղծել էի ուրվագծային սխեմա՝ այս մի քանի մարզերի համար առաջին Հայկական համայնքը բացելու համար՝ իր մեջ գործող Հայկական դպրոցով ու մշակութային կենտրոնով..
չէ՞ որ նշվածս տարածքում, հայտնի տվյալներով (ընդհանրապես՝ բավական մեծ թիվ են կազմում Հայազգիները, որոնք ապրում են Հայ իրականությունից լիովին կղզիացած՝ ոչ մի ցանկություն չարտահայտելով այլ Հայերի հետ որևէ ընդհանուր կապ կամ մտերիմ հարաբերություններ ունենալ), ապրում են մոտ 200-ի չափ Հայ ընտանիքներ, բայց մի չնչին տարածք անգամ գոյություն չունի, ուր գոնե ամիսը մեկ կհավաքվեն..
ու գիտես՝ ցավով պիտի արձանագրեմ, որ շատ Հայերի հետ զրույցներից ու խորհրդածություններից հետո, արդեն սկսել եմ շատ լուրջ կասկածել, թե դրա կարիքը իրոք կա..
և դրա ամենապարզ պատճառներից մեկն էլ՝ որ ո՛չ Հայ ծնողը, ո՛չ էլ, առավել ևս, Հայ երեխան, այսօր սուր պահանջ չի զգում Հայկական դպրոցի ու Հայեցի դաստիարակության.. ուր մնաց թե մշակութային կենտրոնի և կամ այլ ազգային գաղափարների..
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Վերնագիրը Ներսում…
-Վալոդիկ ջան, ես ինչ ես անում , խի ես էս ծառը կտրում?
_Կտրում եմ տեղը դեկորատիվ, բույսեր դնեմ` Արտասահմանից բերած, կամ էլ կաֆե սարքեմ…
-Բալես, ախար էդ ծառը քո պապնա տնկել…
-Ի հետո ինչ?
-Հետո էն, որ եթե էդ ծառը չլիներ…, հիշում ես, անցած տարի էն ուժեղ քամու վախտ, որ մեր հարևանի կրիշը թռավ? Այ մեր կրիշնել կթռներ, եթե էդ Ծառը չլիներ… Համ էլ ինչ վատա, որ ամառվա շոգին , որ արևը գլխիդա տալիս,շշմում ես, էդ ծառի շվաքում պառկում ես հովանում ու ուժ էս հավաքում?
-Դե հա, բայց մեր հարևան Պողոսիկը, սեմուշկայա չրթում թափում հայատում, ես խի պիտի էս ծառը չկտրեմ , որ? Շատ Էլ, որ պապսա տնկել…
-Բալես քեզ, կարողա չի հետաքրքրում, բայց ասեմ իմանաս…
Քո Նախապապը իրա Ձեռքերով Էս տուննա սարքել…. Հատ –հատ սաղ քարերը տաշելա , Նախատատդ էլ էդ ամեն մի քարն իրա ձեռքով տվելա, որ շարի … Ճիշտա, հիմա մի քիչ քարերը թափվել են, տեղ տեղ քանդվելա, բայց դեռ կարում ենք մեջն ապրենք…
-Դե հա ինչ անենք. Ես, ոչ իմ պապին եմ տեսել, ոչ իմ նախապապին, Բայց այ Պողոսիկի հերն էլ Ջիփա քշում, Շվեցարական բանկում մի միլիոն փող ունի… ու եկելա ստեղ , էդ մեր կողքի տունն առել, քանդել, տեղը Եվրոպայից բերած Սև գունավոր շուշեքով ու Եվրոշինանյութով տունա ՍԱՐՔԵԼ ՏՎԵԼ…
-Բալես, մեր սաղ երկիրը քարա, Եվրոշինանյութս որնա? Դու գիտես ինչքան բարձր ռադիացիա ունի էդ , ու ինչքան վնասա Եվրոպատուհանը, որ չի օդափոխվում սենյակները…Թոքախտի ու Վիրուսների բունա…Ու էդ փողին էլ կարան մեր քարը հանեն, քարի մշակման գործարան սարքեն…
_Չէ,պիտի կտրեմ, որովհետև Մեր կողկի թաղի Մաթոսիկը հայաթում չիշիկա անում, իրա պապան էլ Բարձր պաշտոնիա , ասումա դու ինչ ուզում ես արա , ես տեր եմ… Համ էլ իրա պապան, պիստալետ ունի…
-Բալես, դու Խաբար էս , որ էդ պիստալետը քո հոպարնա հնարել…? Որ ստեղ մարդիկ էնքան զբաղված էին քաղաքականությամբ, որ ժամանակ չունեին սկի լսեին թե ինչա ասում, դե ինքն էլ գնաց Խոպան, էնտեղ Ծախեց էդ գյուտը, ու ՀԻմա Խոպանը հարստացելա… Ստեղ Տարածքա ուզում առնի… որ թազա գյուտը բերի դնի ստեղ, աշխատեցնի զարգանա մի քիչ էս <անտեր> երկիրը….
-Հա , էդ կապ չունի մեկա , Պողոսիկը սեմուշկայա չրթում թափում հայաթում… էն օրն ել Մաթոսիկն եկել եր մեր հայաթում էր չիշիկ արել…
-Բալես… , մենք քանի կանք , էս տունն ինչքան կարում պահում ենք, դե սյուններն ենք պնդեցրել, մի քիչ ռեմոնտ ենք արել… դու էլ , փոխանակ, էդ թափված քարերը բերես պնդացնես, որ կոխկինն էլ չնկնի… դրած Ձեռքերով քանդում ես էդ հողը տանում Ցեխով տուն սարքում… Ջուրն էլ որ վերցնում էս են աղբյուրից. Էդ աղբյուրը, ասեմ իմանաս, քո պապնա փորել հանել, էդ ջրով էս այգին ջրել, էդ ծառը ջրել… պրոստը էդ Խոպանը, որ հարստացավ , եկավ էդ աղբյուրը առավ( էն վախտ մի փոքր տրուբա էր դրած), վրեն բետոնից սիրուն քար սարքեց վրան էլ գրեց, Քուրդիստանի Հանրահայտ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆԻՑ` Նորաստեղծ Հայաստանի Ությանը…
Ու լավ իմացի բալես, մինչև դու չգնահատես,էդ ամեն քարի արժեքը, որ Ընկնումա, ու չպնդացնես, մինչև դու քո պապի ստեղծածի տեղը չիմանաս, մինչև չգիտակցես,որ էս քո հայաթնա , էս քո այգինա… Որ էդ պիստալետի գյուտը քո հոպարնա արել, ու քո գեներում էնքան մեծ ուժ կա, որ վիզ դնես, պիստալետ չէ, տո պուշկա էլ կսարքես, մինչև չիմանաս, քո պապն ովա եղել… ու դու ում սերունդն էս,քո երակներով ում արյուննա հոսում ու քո գեներում ում գեներնա նստած… Պողոսիկը քո հայաթում սեմուշկայա չրթելու, Մաթոսիկը գալույա քո հայաթում չիշիկ անի, վաղը մյուս օրն էլ դու էլ իրա հետ քո դռան դեմն եք չիշիկ անելու… Վալոդիկի հերն էլ գալույա մեր տան տարածքն առնի, տունը քանդի, որովհետեև, մեր տան տակ եքա պղնձի հանք կա… քեզ էլ մի մեշոկ փողա տալու , դու էլ գնալու էս Եվրոշինանյութ առնես, բերես բուն սարքես, ու Պողոսիկի համար տարին հինգ դոլարով աշխատես ու էդ պղնձը քո տան տակից հանես , Որ Պողոսիկի ու Մաթոսիկի հերերը տանեն, Խոպանում Խուրդեն ու ավելի մեծ Կաֆե սարքեն…Էս այգու տեղը, հետո էլ Սաղ երկրի տեղը….
Գիտես Խի , որովհետեև Պողոսիկը իրա հոր ջիպն էլա գնահատում. Ու ունեցած ու չունեցած մնացած ամնեն ինչն էլ, ու իրանց տան Ամեն մի Եվրոբոլտի արժեքը գիտի, Իսկ Մաթոսիկին հեչ պետք չի թե ՊԻստալետը քո հոպարնա հնարել, Կարևօրն էնա , որ Իրա հերն ունի, ուրեմն Իրա հերը ՊԱՊԱՅԱ.. ու իրա ՀՈր ՑԱվը տանի ԻՆՔԸ, Որտեղ ուզի Արխային ՉԻՇԻԿԱ Անելու, տո, որ պետք լինի ուրիշ բաներ էլա անելու… քեզ էլ ստիպելույա , որ դու էլ հարգես ու գնահատես էդ ամեն ինչը…
ԷՆքան վախտ մինչև, դու խելքդ գլուխդ չհավաքես, Էդ Ծառը , ջրես, Էդ Թափված քարերը պնդացնես. Մի հատ վիլկա էլ վերցնես Ձեռդ, Ասես , Մաթոսիկ Գլուխդ կջարդեմ, ռադ եղի ձեր հայաթում չիշիկ արա… մինչև մի հատ պուշկա կհնարես ու թազա տուն կսարքես քո Ձեռքով… Էս տունն էլ քեզ Ղուրբան ինչքան դիմացավ դիմացավ…
Բալես Լավ իմացի, ուժեղի մոտ միշտ էլ թույլնա մեղավոր… Մինչև դու ինքդ քեզ հարգել չիմանաս, քո ունեցածը գնահատել չիմանաս, պահել ու փայփայել չիմանաս… ՈՉ մեկը, լսում ես? ՈՉ ՄԵԿԸ էդ չի անելու… ու մի բան էլ իրանցն էն առաջ տալու… որովհետև իրանց (կներես բալես մի քիչ գեշ բառ եմ ասում, բայց) տնգլին պետք չի քո ունեցածը…
ՈՒ դու միշտ իմացի քո ունեցածն ավելի ուժեղա, կամ էլ գոնե չի զիջում մնացածի ունեցածին…
Հ.Գ.
թե Վալոդիկն ինչ պատասխանեց, պատմվածքը դա թողնում է ամեն մի ընթերցողի սեփական եզրահանգմանը... ու թե պատմվածքը ինչ կուսուցանե , դա էլ... հա երկնքից էլ ոչ խնձոր ընկավ , ոչ էլ ուրիշ բան, որովհետև երկինքը գործարանների ծխով էնքան է կեղտոտվել, որ էնտեղից էլ չի երըում էստեղ ինչա կատարվում...
Մենք քիչ ենք.... Սակայն մեզ ՀԱՅ են ասում...
Եղել ենք, Կանք ... ու Կլինենք...
Ապրես...հույս ունեմ այս անգամ կընբռնեն հերթական գրառման ճիշտ իմաստը:
հա ի դեպ, ովքեր չգիդեն, թե Ձ տառի խոսակցությունը որտեղից սկսվեց, թող նաեն N179 գրառումը
Վերջին խմբագրող՝ Լեռնցի: 18.06.2008, 20:49:
Որպես կանոն, մարդու մասին կարելի է դատել նրանով, թե ինչի վրա է նա ծիծաղում:
Աստղո ջան, քո պատճառով էս քանի գիշերա խառը երազներ եմ տեսնումԸնկեր ծայրահեղություն չկա, կա երևույթների իրատեսական ընկալում: Մի հատ էլ խնդրում եմ կարդա գրառումներս: Կատակ եմ անում ընկեր,… Հիմա ժամանակ չունեմ երկար բարակ գրելու… Քննարկումն էլ հետաքրքիր զարգացումներ ա ստանում: Մի քանի օրից կակտիվանամ՛ Հիմա մենակ քեզ պատասխանելու համար եմ մտնում Ակումբ:
Ընկեր ես հեչ էտ չէի ասում: Երբ ասում եմ որ թքած ունեմ մնացած ազգերի վրա բոլորովին ի նկատի չունեմ այլ ազգերի նկատմամբ անհանդուրժողականությունը: Ես ի նկատի ունեմ, որ իմ ազգային ինքությամբ բավարարված լինելու համար, ես ինքս ինձ ուրիշ ազգերի հետ կոնտրաստի մեջ դիտարկելու կարիք չունեմ : Էլ չեմ ասում գիտնականների մասին: Ընդհակառակը, լավ գիտնական է, թող լինի նաև ուզբեկ, ո՞վ ա իրան բան ասում: Ասենք եթե Էնշտեյնը գերմանական հրեա է, ո՞նց կարող է քեզ՝ հայիդ, պետք չլինել նրա աշխատությունները: Բացի հայրենի գիտնականերից նաև ուրիշների աշխատություններին ծանոթ լինելը մեկ բառով կոչվում է տեղեկացվածություն: Թե չէ կարելի է ընկնել Արիացու օրը, որը Նասկայի նկարների մասին երբեք ոչինչ չի լսել, բայց Քարահունչը կոկորդը պատռելով համարում է աշխարհ առաջին աստղադիտարանը, դե էլ չենք խոսում սիսիանցի Արքիմեդի ու դիլիջանցի Արիստոտելի մասին:ես էլ բա էդ եմ ասում, որ ես ամբողջ աշխարհի գիտնականների վրա թքած ունեմ, իրանց կարծիքների ու աշխատությունների վրա ևս: 100 տարի մնա, ինձ պետք չեն իրենց աշխատությունները, փառք աստծու մենք ունենք լավ գիտնականներ, ու իրանց դատողություններն ինձ համար ավելի ընդունելի են
քո բոլոր գրառումներն էլ կարդացել եմ
Բարև…
Ինչու՞մն էր անզսպությունը, կկոնկրետացնե՞ս:
Արիացի ջան, կներես, բայց իրոք սոփեստությամբ ես զբաղված արդեն: Քո, ես հայ ազգն եմ համարում ամենակպարտ ազգը, արտահայտությունը, ի՞նչ կապ ունի, ինձ կամ քեզ ավելի կամ պակաս հայրենասեր անվանելու հետ: Հիմա ես քեզ մի հատ կոնկրետ հարց եմ տալիս, էս քո արտահայտության հետ կապված, որը քո բոլոր գրածեների մեխն է.
Ինչո՞վ է հայը ավելի հպարտ վիետնամցուց:
Նացիզմ, ռասիզմ, տվյալ դեպքում էական տարբերություն չեմ տեսնում:
Ռասիզմը առանձին ռասաների կամ էթնիկ խմբերի գերակայության ընդունումն է այլ ռասաների կամ էթնիկ խմբերի նկատմամամբ: Հիմքում ընկած է ռասաների միջև ֆիզիկական և մտավոր ունակություննենրի անհավասարության կամ ոչ համարժեքության նացիստական (ֆաշիստական) տեսությունը:
Բացի ուզածդ բացատրական բառարանը - ռասիզմի ու նացիզմի մեջ էական տարբերություն չկա:
Այնպես, որ եղբայր նացիստ, կամ ռասիստ կոչվելու համար պարտադիր չէ տրուբով մեկի գլուխը կոտրել: Մեր ազգի գերակայությունը ցանկացած այլ զագի նկատմամբ գիտակցելը արդեն նացիզմ կամ ռասիզմ է:
Մի անգամ էլ եմ կրկնում իմ միտքը.
Սեփական ազգային ինքնությամբ հպարտանալու համար պարտադիր չէ սեփական ազգը դիտարկել այլ ազգերի հետ կոնտրաստի մեջ:
Քո արտահայտությունը, որ հայերն ամենա հպարտ ազգն են, արդեն ռասիզմ կամ նացիզմ է, քանի որ դու շեշտում ես, որ այդ մեկ հատկանիշով (հանճարեղությունն էլ ես նշել, բայց բաց ենք թողնում) մենք մյուս ազգերից առավել ենք:
Նայիր մեկ անգամ էլ ռասիզմ/նացիզմի բացատրությունը:
Մի հատ մինչև ինձ ավել կամ պակաս խելոք անվանելը, քո գրածը կարդա. «Հերունու նման խելոք մարդիկ քիչ կան»... էտ դու էտքան խելոք ես որ պարզել ես որ քիչ կան, ես ՝էտքան խելոք չեմ կարող լինել, որ ասեմ, որ շատ կան, ու մի հարյուր հոգու ես գիտեմ: Որից սկսեմ, Նյուտոնից, թե Վիկտոր Համբարձումյանից: Թե՞ վերջին քսան տարում բոլոր ոլորտներում Նոբելյան մրցանակ ստացածներից: Կամ ուզու՞մ ես մենակ հայ գիտնականներին վերցնենք: Ուզու՞մ ես հարյուր հոգու տեղը երկու հարյուր հոգու անուն ես տամ, մի երկու հարյուր հոգու անուն էլ խնդրեմ, ասենք Վիշապը, կամ ասենք Գալթեան տա: Ինչ ես անձնավորում, ըներ ջան, էե ով ա ումից խելոք: Ես քո փաստացի գրածին եմ պատասխանում: Ասում ես Հերունու նման քիչ կան, ես էլ ասում եմ քիչ չկան, լավ էլ շատ կան, մի բան էլ ավել: Եթե դա ինձ ինչ-որ մեկից ավելի խելոք ա սարքում, ուրեմն հա խելոք եմ:
Ապեր, իմ ու քո տարբերությունը այն է, որ ես Հերունուց բացի , ուրիշ բաներ էլ եմ կարդացել, ու բավականին շատ:
Փաստորեն, դու էնքան խելոք ես, որ հանկարծ ենթադրեցիր (ասեմ, Հերունուն բավականին նման ես ենթքդրություններդ կառուցում), որ իմ բոլոր գրածներում անձնական թշնամանք կա, ու Հերունին ինձ պիտի որ լիկվիդ թողած լինի: Նույն կերպ էլ եզրակացրել էիք, որ եթե Քարահունջը աստղադիտարան է, ուրեմն կողքից պիտի այբուբեն եղած լինի: Արքիմեդն էլ հայ պիտի լինի: Հայն էլ պիտիտ առաջին հոմոսափիենսը լինի: Ապեր ջան, սա ձեզ բոլորիդ շատ հատուկ տրամաբանական եզրակացությունների շղթա է:
Քանի չեմ մոռացել, Հերունուն մոտիկից տեսած չկամ, բոլոր գրածներն ու հեդվածներն էլ վերից վար կարդացել եմ: Հերունուն էլ հեռուստացույցից բացի ուրիշ ձև չեմ տեսել: Քոմեդի Քլաբին հավասար նայում եմ, երբ ցույց են տալիս: Անձնական թշնամանք չունեմ, քանի որ ծանոթ չեմ հետը: Մեր մեջ ասած, չեմ էլ ուզում ծանոթ լինել:
Լավ կարդացած տղա եմ
Բարևներ առաջին մարդակապիկ Գուգոյին, ընկեր ջան:
ՏուրոՋան ջան, քո բոլոր գրածներից ես հանգեցի մի շատ դաժան եզրակացության: Մենք ողջ ազգով 1700 տարի եղել ենք խորը թմբիրի մեջ, ու ամեն ինչ մոռացել ենք: Մեր պապերը մեր հետ թուրիքց ավելի դաժան են վարվել ու մի քանի տարում ոչնչացչել են քրիստոնեությունից առաջ ստեղծված ամեն ինչ, քարը քարի վրա չեն թողել: Նույնսիկ Մեծ Եղեռնի ժամանակ մենք կարողացել ենք թուրքերից հազարավոր հատորներով մատյաններ փրկել, իսկ ինքներսի մեզացնի ոչինչն չենք կարողացել փրկել: Արտաշես Ա երկու կտոր քարի վրա արված արամեագիր արձանագրությունը լավագույն ապացույցն է այն բանի, որ արամեկան գիրը զուտ հայկական է: Եվրոպացիներ գնացեք մեռեք, բոլորը երկու հազար տարի լատինատառ են գրում, սրանցի հետաքրքիր է ինչ եզարակացության կարելի է հանգել: Երևի որ Սենեկան լատին չէր, Շվեդ էր: Ռուսական կիրլիցան էլ հունական այբուբենի հիման վրա է կառուցված, ուրեմն մի ռուս գիտնական մի հազար տարի հետո կապացուցի, որ Արիստոտելը ռուս էր, իսկական անունն ել Ալոյաշա էր:
Նախ նշեմ, հարգարժան Տրիբուն, ինձ համար մեծ պատիվ է բանավիճել Ձեր պես գերտաղանդավոր և շատ կարդացած մարդու հետ: Սակայն ես հաճախ տարակասունքով եմ կարդում քո ըմռնումները: Նշեմ դրանցից.
Ես մեծ զարմանքով նկատեցի, որ դու շփոթել ես “բարեխոսությունը” կոշտ “զանազանումից”: Ահա հարցն ինչում է… երբ Հերունու հասցեին հնչեցվում է, որ “նրա նման խելոք մարդիկ քիչ կան”, դա բարեխոսություն է այդ մարդու հասցեին… իսկ ահա, երբ դու զանազանում ես, կատարելով կոշտ համեմատում, Հերունու և Արամ Ասատրյանի միջև, կամ նշում ես, որ դու պատրաստ ես 100 ավելի խելացի մարդ գտնել, քան Հերունին… հարգելիս քո պես գերկարդացած մարդը պետք է հասկանա, որ դրանք տարբեր բաներ են:
Դու փորձում ես համոզել, որ անձնական թշնամանք չունես Հերունու հանդեպ, և պատճառաբանում ես, որ պարզապես անթիվ անհամար գրքերի կարդալու պատճառն է առաջացնում այդ կարծիքը: Միգուցե, դու անձնական թշնամանք չունես, բայց ի սեր աստծո, այս ֆորումում պահվում են բոլոր նախկին գրառուները և ես կարող եմ դուրս բերել քո բոլոր հեգնական ու ծաղրական արտահայտությունները, որոնք ուղղված են Հերունու հասցեին… հարգելիս, եթե քո այդքան տաղանդավոր խելքը “կտրում” է, այնքան, որ Հերունու, վերջին աշխատությունը համարես “հիմարություն”, ապա գերկարդացած լինելով, դու պետք է նկատես նաև, որ դա ոչ մի իրավունք չի տալիս ծաղրական ու հեգնական արտահայտություններ անել նրա հասցեին:
Կարելի է նկատել, որ այդ 1700 տարիների ընթացքում, մեր լինել չլինելու հարցը մի քանի անգամ մազից է եղել կախված: Ես հստակ չեմ կարող պնդել, որ 301թ. Ողբերգությունը կատարվել է մեր պապերի ձեռքով: Այո, այն, որ բոլոր արամեական գրերը հին հայկական են, դա անհերքելի է: Հավատացած եմ, այն շուտով դու կլսես այլ պատմաբանների և լեզվաբանների բերանից:
Իսկ դու այս անգամ հայտնիր քո կարծիքը, թե ինչու Մովսես Խորենացին զարթոնք ապրող իր ժողովրդին ողբում է:
Իսկ ինչ վերաբերվում է Քարահունչին... այնտեղ կատարվող հետազոտություններն այնպիսինն են, որ դրանց վերջնական եզրակացությունը արվում են ասենք 1, 10, 100 և ավելի տարիներ հետո... և եթե դու կարծում ես, որ այդտեղ պարտադիր չէ ունենալ այբուբեն...ապա փորձիր հիմնավորել: Միաժամանակ նշեմ, որ եթե դու փորձես դա ինչ որ կերպ հիմնավորել...ապա հաստատ չես կարող հերքել, որ այնտեղ գիդեին գոնե տարական մաթեմատիկա և ֆիզիկա:
Ես նկատել եմ, որ ֆորումնցիներից շատերի մոտ լավ է արտահայատված հումորը…այո այն ծնվում է մտքի հզոր երևակայության արդյունքում, և դրդում, ֆորումում արտահայտել իր սրամտության տաղանդը: Սակայն այդ հումորներից գրեթե բոլորը, որն արտահայտվել է հատկապես այս թեմայում/ես այդպիսիք նկատել եմ նաև այլ թեմաներում/… ես պարզապես փորձեցի իմ համեստ գնահատականը տալ ձեր այդ մտքի երևակայությանը, և այն ահա համեմատեցի մի դանակի հետ, որը քոռ է, բայց սրություն ապահովելու համար շատ տափակ: Հարգելիներս, հատուկ Ձեր համար, ես Զվարճալի"" բաժնում թեմա եմ բացել, և եթե դուք ցանակնում եք արտահայտել ձեր սրամտական տաղանդը, կարող եք այն արտահայտել այդ թեմայում, և ոչ թե այս թեմայում, որտեղ ես ակնկալում եմ առողջ բանավեճ:
Վերջին խմբագրող՝ Լեռնցի: 26.06.2008, 19:32:
Որպես կանոն, մարդու մասին կարելի է դատել նրանով, թե ինչի վրա է նա ծիծաղում:
Ապեր, ենթադրություներ չանենք գեր ու թեր կարդացվածության մասին… Խնդիրը նրանում է, որ մարդիկ կան , որ իրենց ենթադրությունները կառուցում են մեկ կամ երկու աղբյուրի հիման վրա, մարդիկ էլ կան, որ մի քիչ ավելի: Մարդիկ կան, որ ցանկացած հայի գրածը համարում են անառարկելի ճշմարտություն, մարդիկ էլ կան, որ ասում են , կարող ա նենեց, յակուտ, իտալացի, չինացի կամ ուզբեկ գիտնականն էլ մի երկու խելոք բան գրած լինի, եկեք մի հատ զուգահեռներ անցկացնենք:
Իսկ ինչ վերաբերվում է Հերունու հասցեին արված հեգնանքին, ապա դրանում միայն ինձ մեղադրելը անհեթեթություն է: Ի միջի այլոց, ձեր՝ արիցիներիդ կողմից, Հերունու յուրաքնաչյուր տառի նկատմամբ անսահման հավատը, նրա աշխատությունների ամենամեծ հեգնանքն ու ծաղրն է: Նույնիսկ Էնշտեյնի աշխատությունների նկատմամբ այդքան հավատ չկա, ինչիսին ձեր հավատն է Հերունու նկատմամբ: Իսկ հարյուր տոկոսանոց անառարկելի ճշմարտություններ չկան: Մենք բանավիճում ենք, իսկ դուք Հերունուն ամեն անգամ ներկայացնում եք որպես գուրու, իսկ նրա բերանից դուրս եկած ամեն խոսքը, որպես Աստվածային իմաստություն: Այնպես որ եղբայր, մի ծաղրեք ինքներդ այդպես Հերունուն…
Դե խնդրեմ, այ սա իրոք, ինչպես դու ես ասում զվարճանք բաժնին հարմար գրառում էր… Ինչպես նաև այն, որ Արքիմեդն ու Արիստոտելը հայ են: Հիմա ով է զվարճանում, եղբայր, ես, թե՞ դու…
Երևի Խորենացին ավելի լուրջ պատճառներ ուներ ողբալու: Ասենք այն, որ հայերը մի երեք տասնամյակ առաջ կորցրել էին պետականությունը, կերել էին վերջին Արշակունի արքայի գլուխը, ու նրա փոխարեն պարսից մարզպանն էր կառավարում երկիրը: Ողբալու պատճառ էր, թե՞ ոչ:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ