Ո՞վ է մարտի 1-ի դեպքերի ամենամեծ պատասխանատուն

[dvgray]

Ես էլ եմ կարծում, որ ժողովուրդն էլ է մեղավոր

Եվ ո՞րն է այդ մեղքը

[Մտահոգ]

Ժուռնալիստներին իգական սեռով չեն դիմում, ասում են կամ լրագրող կամ էլ ժուռնալիստ։
Գրաքննությունը կառավարության գործողությունն է` ուղղված կարծիքներ, գաղափարներ, տեղեկատվություն ստանալու և տարածելու ազատությունը սահմանափակելուն։ Գրաքննության նպատակն է ղեկավարել մարդկանց` ազդելով նրանց գործողությունների և մտածողության վրա։
Ես քաղաքական թեմաներով չեմ գրում, եթե մի քիչ ուշադիր լինեիր իմ նյութերից կկարդայիր ակումբում։

կա հայերեն լրագրողուհի բառ, կարող ես նայել բառարան:
Ես չեմ հարցրել ինչ է գրաքննություն, այլ հարցրել եմ թե ինչ է նշանակում նախադասությանդ իմաստ, "Երկրորդ Հայաստանի Սահմանադրության 27-րդ հոդվածը սահմանում է խոսքի ազատությունը։ Բայց դրան հակասում ա էն, որ գրաքննությունը Հայաստանում չի արգելվում։" Գրաքքնությունը ինչպես պիտի արգելվի ըստ քեզ, օրենքով, արդեն ՀՀ Սահմանադրության 27-րդ հոդվածը դա գրաքննության ԱՐԳԵԼՈՒՄՆ է:
Քո նյութերը կարդացել եմ, ուղղակի դրա մեջ արտառոց ոչինչ չնկատելով միշտ մտածել եմ որ սովորական անդամի սովորական գրառում է, եթե այդքանով դառնում են լրագրող ուրեմն այս ֆոռումում մի քանի տասնյակ լրագրողներ կան
Ինչ վ երաբերվում է ժողովրդի մեղավոր լինելուն, կուզեմ քեզ հարցնել ևս մեկ անգամ
կարող ես նշել 5 կետ որտեղ մեղավոր էր ժողովուրդը՞, սպասում եմ պատասխանիդ

[Chuk]

Եվ ո՞րն է այդ մեղքը

Նախ նշեմ որ սա զուտ իմ կարծիքն է, որը չեմ կարծում, որ այստեղ որևէ մեկը, կամ մեկերի խումբը խմբակային հարձակմամբ կարող է փոխել

Մեղավորության առաջին հանգրվաններից մեկը, ըստ իս, 96 թվականին ժողովրդի գործողություններն էր: Այստեղ նշեմ, որ ես վստահաբար գիտեմ, որ մարտի 1-ին նախորդող օրերի ցուցարարների մի մասը նաև 96 թվականի ցույցերի մասնակից էր: Պետականության հիմքերի խարխլումը թեև ավելի շուտ էր սկսվել ու սկսել էին, իմ կարծիքով, դաշնակցության ներկայացուցիչներն ու Վազգեն Մանուկյանի թիմը, բայց իր գագաթնակետին հասան 96 թվականի հայտնի դեպքերի ժամանակ, երբ այդ նույն ժողովուրդը հետևելով իր առաջնորդի կոչին (եթե չգամ, եկեք հետևիցս) գրոհեցին ազգային ժողով: Սա համարում եմ մեր նոր հանրապետության գոյության ժամանակ ժողովրդի մեծագույն սխալը (իմ սուբյեկտիվ կարծիքն է): Դրվեց պետության, ոչ թե իշխանության, խարխլման հիմքը, որին հաջորդեցին իրադարձություններ, ինչի արդյունքում եկանք այս վիճակին:

Ժողովրդի հաջորդ մեծագույն սխալը, մեղքը, այս բոլոր տարիներին ստեղծված իրավիճակի հանդուրժումն էր, ինչի արդյունքում իշխանություններն հասան այն աստիճանի, որ այլևս կարող էին թույլատրել, իրականացնել մարտի մեկյան իրադարձությունները: Այո՛, մենք ծնեցինք, մենք խնամեցինք ու հասցրեցինք նրանց այս օրին ու այսօր ես գիտակցում եմ, որ իշխանությունների կատարած այդ սահմռկեցուցիչ գործում, ցավոք, մենք անմասն չենք՝ մեր տարիներ շարունակ ձգվող անգործությամբ, հանդուրժողականությամբ, լռությամբ:

[Մելիք]

Նախ նշեմ որ սա զուտ իմ կարծիքն է, որը չեմ կարծում, որ այստեղ որևէ մեկը, կամ մեկերի խումբը խմբակային հարձակմամբ կարող է փոխել

Մեղավորության առաջին հանգրվաններից մեկը, ըստ իս, 96 թվականին ժողովրդի գործողություններն էր: Այստեղ նշեմ, որ ես վստահաբար գիտեմ, որ մարտի 1-ին նախորդող օրերի ցուցարարների մի մասը նաև 96 թվականի ցույցերի մասնակից էր: Պետականության հիմքերի խարխլումը թեև ավելի շուտ էր սկսվել ու սկսել էին, իմ կարծիքով, դաշնակցության ներկայացուցիչներն ու Վազգեն Մանուկյանի թիմը, բայց իր գագաթնակետին հասան 96 թվականի հայտնի դեպքերի ժամանակ, երբ այդ նույն ժողովուրդը հետևելով իր առաջնորդի կոչին (եթե չգամ, եկեք հետևիցս) գրոհեցին ազգային ժողով: Սա համարում եմ մեր նոր հանրապետության գոյության ժամանակ ժողովրդի մեծագույն սխալը (իմ սուբյեկտիվ կարծիքն է): Դրվեց պետության, ոչ թե իշխանության, խարխլման հիմքը, որին հաջորդեցին իրադարձություններ, ինչի արդյունքում եկանք այս վիճակին:

Ժողովրդի հաջորդ մեծագույն սխալը, մեղքը, այս բոլոր տարիներին ստեղծված իրավիճակի հանդուրժումն էր, ինչի արդյունքում իշխանություններն հասան այն աստիճանի, որ այլևս կարող էին թույլատրել, իրականացնել մարտի մեկյան իրադարձությունները: Այո՛, մենք ծնեցինք, մենք խնամեցինք ու հասցրեցինք նրանց այս օրին ու այսօր ես գիտակցում եմ, որ իշխանությունների կատարած այդ սահմռկեցուցիչ գործում, ցավոք, մենք անմասն չենք՝ մեր տարիներ շարունակ ձգվող անգործությամբ, հանդուրժողականությամբ, լռությամբ:

Հայ ժողովրդի չորս հազարամյա պատմության մեջ երկու անմեղ բան ա եղել մենակ. առաջինը`ՀՀՇ-ն ա, երկրորդը ԼՏՊ-ն:

Հ.Գ. Հիմա,Հիմա,Հիմա:

[dvgray]

Նախ նշեմ որ սա զուտ իմ կարծիքն է, որը չեմ կարծում, որ այստեղ որևէ մեկը, կամ մեկերի խումբը խմբակային հարձակմամբ կարող է փոխել

Մեղավորության առաջին հանգրվաններից մեկը, ըստ իս, 96 թվականին ժողովրդի գործողություններն էր: Այստեղ նշեմ, որ ես վստահաբար գիտեմ, որ մարտի 1-ին նախորդող օրերի ցուցարարների մի մասը նաև 96 թվականի ցույցերի մասնակից էր: Պետականության հիմքերի խարխլումը թեև ավելի շուտ էր սկսվել ու սկսել էին, իմ կարծիքով, դաշնակցության ներկայացուցիչներն ու Վազգեն Մանուկյանի թիմը, բայց իր գագաթնակետին հասան 96 թվականի հայտնի դեպքերի ժամանակ, երբ այդ նույն ժողովուրդը հետևելով իր առաջնորդի կոչին (եթե չգամ, եկեք հետևիցս) գրոհեցին ազգային ժողով: Սա համարում եմ մեր նոր հանրապետության գոյության ժամանակ ժողովրդի մեծագույն սխալը (իմ սուբյեկտիվ կարծիքն է): Դրվեց պետության, ոչ թե իշխանության, խարխլման հիմքը, որին հաջորդեցին իրադարձություններ, ինչի արդյունքում եկանք այս վիճակին:

Ժողովրդի հաջորդ մեծագույն սխալը, մեղքը, այս բոլոր տարիներին ստեղծված իրավիճակի հանդուրժումն էր, ինչի արդյունքում իշխանություններն հասան այն աստիճանի, որ այլևս կարող էին թույլատրել, իրականացնել մարտի մեկյան իրադարձությունները: Այո՛, մենք ծնեցինք, մենք խնամեցինք ու հասցրեցինք նրանց այս օրին ու այսօր ես գիտակցում եմ, որ իշխանությունների կատարած այդ սահմռկեցուցիչ գործում, ցավոք, մենք անմասն չենք՝ մեր տարիներ շարունակ ձգվող անգործությամբ, հանդուրժողականությամբ, լռությամբ:

Նախ ասեմ որ ոչ մեկի վրա հարձակվելու մտադրություն չունեմ, առավել ևս խմբակային ձևով:

Մի նկատառում միայն: Կարծեմ խոսքը այստեղ գնում է քրեական հանցագործության , մարդասպանությունների մասին, այլ ոչ թե քաղաքական պատասխանատվության:
Քրական հանցանքը շատ որոշակի սահմանազատում է կատարողին, զոհի, վկային:
Իսկ քաղաքական պատասխանատվության մասով՝ դա լրիվ ուրիշ խոսակցության նյութ է: Քաղաքական պատասխանատվությունը ՝ դա սուբեկտիվ մի բան է: Կարող է մարդ լինի, որ այս դեպքերի ծագումնաբանական քաղաքական մեզքը կապի հայերիս կողմից քրիստոնեության ընդունման հետ անգամ: Բայց էլի եմ ասում որ սա բուն նյութի ՝ որն է ժողովրդի վրա հրազեն օգտագործելու, և մի շարք մարդկան ֆիզիկապես սպանելու հետ ուղղակի ՝ քրեական օրենսդրութայն պահանջներին համապատասխան որևէ հոդվածով կապ չունի:

Իմիջիայլող այս շուխորի մեջ ծածկադմփոց աևվեց նաև մի այլ ոչ պակաս կարևոև հանցագործություն ՝ ընտրակեղծիքներ կատարողների հանդեպ քրեական գործերի հարուցումը ու նրանց քրեական հետապնդումը:

[Chuk]

Հայ ժողովրդի չորս հազարամյա պատմության մեջ երկու անմեղ բան ա եղել մենակ. առաջինը`ՀՀՇ-ն ա, երկրորդը ԼՏՊ-ն:

Հ.Գ. Հիմա,Հիմա,Հիմա:

Չէ Դավ ջան, էլի են եղել, ուղղակի նույն գրառման մեջ բոլորը չեմ կարող նշել
Ի դեպ, իմ ասածները քո գաղափարներին համակարծիք պիտի որ լինեին: Խնդիրն էն ա, որ եթե էդ իմ ասած լռությունը չլիներ, քո համար ատելի Տեր-Պետրոսյանի ու մասամբ ՀՀՇ-ի սկսած նոր շարժման կարիքը չէր լինի: Ու ըստ այդմ, դու, թվում է, պետք է այս հարցում ինձ աջակցեիր, քո համար անցանալի հետևանքներին հասած չլինելու համար

Ավելացվել է 7 րոպե անց

Նախ ասեմ որ ոչ մեկի վրա հարձակվելու մտադրություն չունեմ, առավել ևս խմբակային ձևով:

Ես գիտեմ որ դու հարձակվող չես, ես ընդհանուր դիտված օրինակի պատճառով էի ասում

Եթե խոսենք այն հարցի մասին, թե ո՞վ պետք է «պատժվի» այս դեպքերի համար, ապա իմ պատասխանը միանշանակ է ու կարծում եմ, որ բոլորն էլ գիտեն: Իսկ ես խոսել էի մեղավորության ու այդ թվում քաղաքական մեղավորության մասին, նշելով էլ բառը (կարծում եմ, որ ժողովուրդն էլ է մեղավոր): Եվ պատասխանատվություն, այդ համատեքստում, կրում ենք մեզնից յուրաքանչյուրս: Բուն գործողությունների կազմակերպողների և իրականացնողների մասին ես չեմ խոսել, համարում եմ դա ավելորդ խոսակցություն որտև կոնկրետ ինձ համար այս հարցման կետերն աբսուրդ են, քննարկվող թեման անիմաստ: Ես ավելի շատ անդրադարձա սկզբնաղբյուրին՝ իմ պատկերացումներով:

Իսկ գրառմանս հիմնական նշանակությունն այն էր, որ յուրաքանչյուր ոք ունի սեփական կարծիք ունենալու իրավունք: Ես այս թեմայում երբևէ գրառում անել չեմ ցանկացել և թվում է, պետք է զարմանային շատերը, թե ինչու մեկ էլ ու արեցի: Երբ մեկը իր կարծիքը հայտնում է, թեկուզ այն աբսուրդային է ձեր (մեր) կարծիքով իրականությունից կիլոմետրերով հեռու, չեմ հասկանում բազմությամբ նրա վրա «հարձակվելու» իմաստը

[dvgray]

Եթե խոսենք այն հարցի մասին, թե ո՞վ պետք է «պատժվի» այս դեպքերի համար, ապա իմ պատասխանը միանշանակ է ու կարծում եմ, որ բոլորն էլ գիտեն: Իսկ ես խոսել էի մեղավորության ու այդ թվում քաղաքական մեղավորության մասին, նշելով էլ բառը (կարծում եմ, որ ժողովուրդն էլ է մեղավոր): Եվ պատասխանատվություն, այդ համատեքստում, կրում ենք մեզնից յուրաքանչյուրս: Բուն գործողությունների կազմակերպողների և իրականացնողների մասին ես չեմ խոսել, համարում եմ դա ավելորդ խոսակցություն որտև կոնկրետ ինձ համար այս հարցման կետերն աբսուրդ են, քննարկվող թեման անիմաստ: Ես ավելի շատ անդրադարձա սկզբնաղբյուրին՝ իմ պատկերացումներով:

Քանի որ սա ֆորում է, որտեղ մարդիկ իրար ոչ միայն պաչիկ են անում, այլ նաև հակաճառում են, հակառակվում են, փորձում են պաշպանել սեփական /որը նաև էտ մոմենտին կարող է լինել խմբակային / կարծիքներ, թույլ տուև մի նկատառում էլ ասել:
Ինչու՞ է ավելոդ քրեական հանցագործների մասին թեմա բացելը և նրանց անունները այստեղ շեփորելը: Ինչ է, այդքան վստա՞հ ես Հայաստանի պետական օրգանների վրա:
Իմ կարծիքն է որ հակառակը, նրանց անունները պետք է հոլովվեն ամեն քայլափոխին որպես չարիքի, դահիճի, մարդասպանների հոմանիշներ: Քանի ոև մենք չունենք պետական նորմալ գործող օրգաններ: Ու կարծում եմ քո տեսության կիրառման հետևանքով է նաև որ իրավիճակը Հայաստանում ես աստիճանի լկտի է:
Իրականում ժողովուրդը չի կարող բռնել, ծեծել, նստացնել…
Բայց նա կարող է ստեղծել "հասարակական կարծիք", փողոցում գլուխ թեքել հանցագործներից, նրանց ծնողներից ու զավակներից: Ինչը որ երբեք չի արել ու չի ել պատրաստվում անել հայ ժողովուրդը:
Իսկ թե ինչու՞, դա արդեն հոգեբանական վերլուծության երթարկել է պետք:

Հ.Գ. Ես ասեմ ավելի շատ: Էն որ գտնվելով ծանրագույն պայմաններում մեր ազգը համեմատաբար շատ քիչ դավաճաններ է տվել , դա արդյունք է եղել հենց նրան, որ մեր ապուպապերը լավ էլ օգտվել են "հասարակական կարծիք" ու "հասարակական պարսավանք" կոչված "գործիքներից":

[Chuk]

Ինչու՞ է ավելոդ քրեական հանցագործների մասին թեմա բացելը և նրանց անունները այստեղ շեփորելը: Ինչ է, այդքան վստա՞հ ես Հայաստանի պետական օրգանների վրա:

Չէ, ես թերևս իմ միտքը սխալ արտահայտեցի
Իմ համար աբսուրդ է քվեարկությունը, քննարկումը: Ես իհարկե չեմ կարծում, որ իմ պատկերացումները վերին ճշմարտություն են, բայց մյուս կողմից ինձ համար խիստ անհասկանալի, աբսուրդային է, որ պետք է քվեարկություն լինի ու միայն դրա արդյունքում պարզվի որ իշխանություններն են մեղավոր, որ պատասխանատվությունը նրանց վրա է ընկնում: Իմ համար աբսուրդ է, որ պետք է ինչ-որ մեկը այլ ուժի (իշխանություններից բացի), համարի գլխավոր մեղավոր ու այդ կարծիքը հայտնի, իսկ հայտնելու դեպքում տասնյակները վրա տան ու սկսեն համոզել, որ չէ, տենց չի: Ու չնայած սրան ես կարծիքներ հայտնելը ես միշտ համարել եմ լավ, ցանկալի, բայց դեմ եմ եղել ագրեսիային: Արձագանքելուցս անմիջապես առաջ նայել կարդացել եմ վերջին էջերն ու այդպիսի ագրեսիա եմ տեսել, որի պատճառը չեմ հասկացել: Ինչէ...

[Մտահոգ]

Ես էլ եմ կարծում, որ ժողովուրդն էլ է մեղավոր

Չուկ, քո հետ համաձայն եմ ժողովուրդն էլ է մեղավոր, աբյց ոչ թե մարտի 1-ի համար այլ մարտի մեկ ծնող պատճառները չափազանց երկար ժամանակ հանդուրժելու համար:
Մեղավոր է ժողովուրդը քանի որ 10 տարի հանդուրժեց սրանց, մեղավոր է քանի որ քաջություն չունեցավ կանգնելու համախմբվելու ու ասելու սրանց -դուրս իմ երկիրից, դուրս- հանդուրժեց երբ կոտորեցին հերոսներին, հանդուրժեց երբ կեղծեցին, հանդուրժեց երբ բանտերը լցրեցին անմեղ մարդկանցով, հանդուրժեց սրանց ու սրանց լակոտների ցինիկությունը, դրա համար էլ մարտի 1-ին սրանք զարմացան մտածեցին էս խելոք ժողովուրդը որին 10 տարի ինչ ասես անում ենք, ոնց ասես թալանում ենք ու կեղծում ենք, սրանք հիմա ընբոստացել են ու կոտորեցին......... Չեն մարսելու.....
ինչ վերաբերվում է խմբակային հարձակմանը, եթե մարդը կատարում է գրառում, պետք է պատրաստ լինի այն հիմնավորելու ոչ թե "լևոնականները ինձ սպանեցին հասեք, հասեք..." ու այլ ճղճղոցով, այլ մարդավայել բանավիճի, բանավեճը աբիժնիկության հետ կապ չունի:

[dvgray]

բայց մյուս կողմից ինձ համար խիստ անհասկանալի, աբսուրդային է, որ պետք է քվեարկություն լինի ու միայն դրա արդյունքում պարզվի որ իշխանություններն են մեղավոր, որ պատասխանատվությունը նրանց վրա է ընկնում:

Սա երևի ամենակարևոր խնդիր է մեր ժողովրդի առջև կանգնած: Որ պետական առումով բավականին պրիմիտիվ հարցերում ունենք լիքը տարբեր հաշվանքի համակարգեր:
Օրինակ, որ գողությունը վատ բան է: Շատ արագ կպարզես, որ կա մի մեծ խումբ մարդիկ, որոնք քեզ կապացուցեն որ այդպես չի:
Ու շատ բնական է այն ագրեսիան, որը հանդես են բերում երկու տարբեր խմբերը իրար հանդեպ /գոհ լինենք որ նրանք 2 կամ 3 են… կարող էին լինել շատ ավելի շատ /, քանի որ հազարամյակների պետություն չունենալուց հետո կատարվում են առաջին քայլերը: Այստեղից էլ, թարմ, ջահել ուժերին հատուկ ագրեսիան, հարձակողականությունը: Խաղասեղանի վրա շատ բան է դրված: Ի՞նչ ուղղությամբ կգնա "մերը", դեպի ո՞ր կողմ:

Հլա դեռ ուժերի հարաբերակցության մեջ տարբերությունը շատ մեծ չի:
Սա իրականում մի ներքին ճակատամարտ է: Բոլոր քաղաքակիրթ ազգերն էլ անցել են էս ուղին: Ու երբ որ վերջնականապես հաղթել է մի ուղղությունը ու դարձել դոմինանտ, ապա հասարակությունը-պետությունը կայունացել է ու մեծ թափով գնացել առաջ /կամ "ետ" /: Իմ խորին համոզմամբ, մեզ այժմ ուզում են տանել հետ, շաաատ՜՜ հետ:

Այնպես որ խուսափել այս առճակատումից պետք չի: Առանց այս հաշվանքի սիստեմների ունիֆիկացիայի ընդհանուր պետության մասին խոսալը է դառնում աբսուրդ:

"Ռեբյատա, դավայտե ժիտ դրուժնա " նախադասությունը ժամանակակից Հայաստանի համար շատ անհամապատասխան է: Դա լավագույն դեպքում կլինի տարիներ հետո: Իսկ հիմա արագ փոփոխությունների ու "հակասությունների բուռն պայքարի ժամանակն է:" Միասնությունը կգա հաջորդ փուլին, երբ վերջնականապես կհաղթի ինչ որ մեկը:
Սերժը համոզված է որ ինքը վերջնականապես հաղթել է, դրա համար էլ մտածում է որ ժամանակն է որ անցում կատարենք "միասնությանը": Իսկ դա փաստացի երևում է որ այդպես չի: Գլխավոր ճակատամարտը, ըստ իս, դեռ առջևում է: Չգիտեմ երբ, բայց դա դեռ չի կայացել:

[Մտահոգ]

ԻՆչ է կատարվում հիմա: Տեղի են ունենում շատ կարևոր պրոցեսներ հասարակության ներսում, հասարակությունը երկարատև հիվանդությունից հետո սկսում է ինքնաբուժումը, բաժանված է 2 մասի, անկախ քաղաքական հայացքներից, անկախ անձերից, մի մասը ուղղալի կամ անուղղակի արդարացնում է ՍԵՓԱԿԱՆ ԺՈՂՈՎՐԴԻ վրա կրակած հանցավոր իշխանությանը, մյուս մասը չի հածտվում դրա հետ, եթե Աստված ոչ արասցե հաղթեցին իշխանությունները ու նրանց արդարացնողները ուրեմն Հայաստան պետությունում հիմնավորվելու է մի սարսափելի նախադեպ, երբ կարելի է հանուն իշխանության կրակել ժողովրդի վրա, այդպիսի բան երբեք տեղի չի ունեցել հայաստանում, դա այն կարմիր գիծն է որը ոչ ոք չի անցել, սրանք անցան, եթե մարսեն ուրեմն մեզ հասնում է, մենք լավին արժանի չենք քանի որ հանդուրժել ենք անհանդուրժելին, երկխոսության, միասնության, հանդուրժողականության կոչերը փուչիկ են, նորմալ մարդիկ չեն կարող ու պատրաստ չեն բարոյապես երկխոսելու հանցագործների հետ, չես կարող սեփական երկիրդ քանդող, թալանչիների հետ երկխոսել, ինչ մասին երկխոսես, ինչը հանդուրժես, ինչպես դառնաս միասնական ում հետ, նրանց որ քանդում են ու լափում են, ախր դրանք հետ չի կարելի երկխոսել, դրանք սովորական քրեական հանցագործներ են,, նրանց հետ երկխոսելու է միայն քրեական օրենսգիրքը լավագույն դեպքում եթե իհարկե ժողովուրդը սեփական ձեռքերով չլինչի նրանց ովքեր հրամայել են կրակել անմեղ մարդկանց վրա, նրանց ովքեր կրակել են ու նրանց ովքեր արդարացրել են:

[aniko]

Երբ հետ ես նայում, շատ չեմ ասում ընդամենը մի 10 տարի, սարսափում ես, թե ինչերի մեջով ես անցել, ու չես ուզում որ նմանատիպ բան կրկնվի,
ով որ հիմա գոհ չե, պատճառը թող փնտրի իր մեջ, այլ ոչ թե իշխանության, ընդիմության, ու ... այլնի, հատկապես հղումներ պետք չեն անել մարտի 1-ի դեպքերին, քանի-որ այն ինչ տեսանք, սարսափելի էր
ինչպես ես եմ ատում 90-ակաները, որովհետև կորցրեցի ինդ շատ սիրելի մարդկան, ովքեր մահացան ցրտի ու հացի պակասի պատճառով, այնպես էլ այսօրվա փոքրիները ատելու են մարտի այդ օրերըմ, երբ վախեցած աչքերով, կպել էին իրենց մայրիների փեշերին, ու լսում էին կրակոցներ իրենց տների ներքևում,
չէի ուզի, որ ոմն մեկը եթե գոհ չէ այն բանից, որ իր պապայի քրտինքվ աշխատաց որդյակի համար գնված դիպլոմով չի կարողանում արդեն գտնել լավ աշխատանք, քանի-որ արդեն մանր-մանր սկսում են գնահատել խելքը, ասի որ իշխանությունն է մեղավոր
իսկ ով որ գտնում է որ ԼՏՊ-ն լավ մար է, ապա նա կամ վատ հիշողություն ունի, կամ այ երկրում չի ապրել 90-ականներին, կամ ել այն ժամանակ ունեցել է մասնավոր բուդկա, որը օրենքից դուրս է եղել ու..., խոսքեր չկան
բայց խորհուրդ կտամ բոլորիդ, մի ենթարկվեք ոչ մի տեսակի սադրանքների, ապրեք ներկայով, և կերտեք ապագա, որով հպարտ կլինեք, այլ ոչ թե կփախչեք հերթական անգամ
և վերջում կուզերի փոքրիկ մեջբերում անել վիճակագրական վերջին տվյալներից, կապված միգրացիայի հետ.
90ականներին ՀՀ-ից դուրս է ելել մոտավորապես տարին մինչև 50-60 հազար անձ, ովքեր մեկնում էին մշտական բնակչության
վերադարձ 0
2000 թ-ից հետո տարին այդ թիվը նվազել է 10 անգամ,
վերադարձողներ մոտ 10-20 հազար մարդ, մշտական բնակություն ՀՀ-ում

[Marduk]

Սա իրականում մի ներքին ճակատամարտ է: Բոլոր քաղաքակիրթ ազգերն էլ անցել են էս ուղին: Ու երբ որ վերջնականապես հաղթել է մի ուղղությունը ու դարձել դոմինանտ, ապա հասարակությունը-պետությունը կայունացել է ու մեծ թափով գնացել առաջ /կամ "ետ" /:

Հայաստանում մի ուղղություն չի կարող հաղթել վերջնականապես:
Կա շատ հարցեր որոնք մի ուղղությունը չի կարող լուծել վերջնականապես: Օրինակ վերցնենք հենց հարևանների հետ հարաբերությունների հարցը: Սեֆիլյանը և ԼՏՊ-ն միասին են հիմա, բայց նրանք ունեն տրամագծորեն տարբեր տեսակետներ Ղարաբաղյան հարցում ու էլի շատ հարցերում:

Եթե ասենք այս Շարժումը հաղթեց , նորից նույն հարցի առաջ է կանգնելու ինչ որ հիմա: Ինչ անել Ադրբեջանի հետ հարաբերությունները ու նորից կսկսվի բախում ու պառակտում նախկինում միասնական շարժման մեջ:

90-ականների սկզբին մենք բոլորս էլ ՀՀՇ էինք: Բայց հետո սկսվեց պառակտումը հենց այդ հարցերի շուրջ:

Նույնիսկ եթե պատկերացնենք որ ԼՏՊ-ն հենվելով բանակի ու ոստիկանության վրա կպարտադրի մի ինչ որ լուծում Ղարաբաղի հարցում:
Դուք պատկերացնում եք թե ինչ ընդվզում, ինչ ներքին լարվածություն կսկսվի դրանից հետո: Հեչ որ չէ Դաշնակները նորից կսկսեն տոտալ տեղեկատվական պատերազմ:
Կամ թեկուզ հենց նույն ձևի դաշնակները մի 1.000 ջահելություն ուղարկեն Ազատության հրապարակ անժամկետ նստադուլի: Ինչ պետք է անի՞ ԼՏՊ-ն : Հո չի բռնելու նորից տանկերով ու ավտոմատներ սկսի կրակել ու ջարդել: Պարզ է որ պետք է նահանջի, իսկ դա նորից կարող է բերել պետական բուրգի փլուզման..

Այնպես որ բարդ է: Պետք է ուղղակի սովորենք որ կան հարցեր որոնք շահարկել չի կարելի: Ասենք այս Շարժումը լուծում է, կոնկրետ տակտիտկական հարցեր, բայց չպետք է մտածել թե այս շարժման հաղթանակը նշանակում է վերջնական հաղթանակ ու բոլոր հարցերի լուծում մեկ թրի հարվածով:

Այնպես որ ակնկալել վերջնական հաղթանակ հենց հիմա կամ մոտակա տարիներին դա կնշանակի ուղղակի պետականության լիակատար փլուզում...
Պետք է մտածողության փոփոխություն:
Պետք մենք կամաց կամաց մեր վերաբերմունքը փոխենք իրերի հանդեպ:
Ասենք մենք բոլորս այստեղ ունենք ինչ որ տարբեր կարծիքներ: Մենք պետք է ձգտենք սինթեզել մի այնպիսի մտածելակերպ որը մեզ բոլորիս կմիավորի մեկ միասնական համակարգի մեջ: Եվ այն ժամ էլ կլինի վերջնական միավորումը ու Հաղթանակը: Ու դա չի լինի հհշականների հաղթանակ կամ ասենք դաշնակների հաղթանակ... դա կունենա մի ուրիշ անուն ուրիշ լիդերներով:

[Marduk]

Իսկ այն ինչ կատարվեց մարտի մեկին դասական դեպք է, հասկանալու համար թե ինչպես կարելի է կանգնեցնել , կոտրել մի Քաղաքական պռոցես , նրան ծայրահեղացման մղելով:

Քաղաքականության մեջ այդ տակտիկան միշտ էլ կիրառվել է, և այս շարժումը սկսողները պետք է հասկանաին որ գնում են ուղիղ ձևով դեպի թակարդ:

Դրա համար եմ հազար անգամ ասում, պետք է զգույշ լինեք երբ արտահայտություններ եք անում, որոնք ունեն պառակտիչ կամ դեստրուկտիվ հատկություն: Ցանկացած դեպքում այն կկիրառվի ձեր դեմ:

[dvgray]

Հայաստանում մի ուղղություն չի կարող հաղթել վերջնականապես:
Եթե ասենք այս Շարժումը հաղթեց , նորից նույն հարցի առաջ է կանգնելու ինչ որ հիմա:

Համաձայն եմ:
Խնդրի լուծում էլ ես տեսնում եմ հենց սրա մեջ:
…
Ժամանակին, 96 թվին, լևոնենց թվոց որ իրենք հաղթեցին… Ու ցանկացան "միասնականացնել" դաշտը: Հետևեց ֆիասկոն:
Եկավ Վազգենը: Նորից խաբկանք վերջնական հաղթանակի… հետևեց գնդակահարումներ Ազգային Ժողովում… Կատարյայլ ֆիասկո:
…
Քոչարյան:
2001-2003-ից էֆորիա հաղթանակի… Այս անգամ ֆիասկո պետության, պետականության հիմքերի կազմաքանդում:
Սերժը… Չեկած արդեն էֆորիայի մեջ է: Եվ կպել է "միասնականացմանը" երկիրի /արդեն ոչ պետության/: Տարբեր "հասարակակն խորհուրդներ" և այլն աչքակապուկներ: Բայց կարևորը, որ ինքը էլ չի տեսնում որ դա աչքակապոցի է:
…
Էս "վերջնական հաղթանակի" զգացողություը դեռ երկար կհետապնդի մեր նախագահացուներին: Քանի դեռ չկա քաղաքականություն, քաղաքական կյանք ու քաղաքական կուսակցություններ: Այսիքն երբ կլինեն ժամանակակից պետականության կարևորագույն բաղկացուցիչները, նոր հիմքեր կերևան խոսելու համար ապագա հաղթող աշխարհահայացքի - ստրատեգիայի մասին: Որովհետև նախագահացուն չպետք է որոշի երկրի կուրսը: Դա պետք է որոշված լինի դոկտրինաների մեջ: Իսկ դոկտրինաները պետք է լինեն բխեցված ռեալ մեծամասնական, վերջնական հաղթողից:
Իսկ Արցախ, Թուրքիա և այլն ՝ դրանք տակտիկական են և կախված կլինեն վերջնական հաղթած աշխարհահայացքի տեսքին ու կառուցվածքից:

Դրա համար էլ մեր նախագահացուներին այլ բան չի մնում, քան շենքեր "սարքել" ու տների առք ու վաճառքով զբաղվել: Աբսուրդ է չէ՞
…
Ասեմ ավելին:
Առանց վերևը թվարկածի մերոնք ինչ-որ պետության զարգացման համար տեսլականներ - դոկտրինաներ ենք գրում, որոնք մի թեթև քանի է լինում, թղթե տնակի պես ջնջում տանում է: Իսկ պատճառը ՝ իմ վերևի ասվածն է: Պետք է օբեկտիվորեն ու վարջնականորեն հաղթի ինչ որ մի ուժ: Մեր նավակը պետք է խարիսխ գցի ինչ որ մի ապահով նավահանգստում: Հակառակ դեպքում մեր նավակը անվերջ ճոճվելու է օվկյանոսում: Ինչքան կդիմանա՞… կյանքը ցույց կտա: Բայց փաստ է արդեն, որ շատ լուրջ վնասվածքներ ունի, ու լիքը տեղերից ջուր ա թողել /Ռուսաստան, Իրան, ԱՄՆ, Եվրոպա/ ու մեր արտաքին գերատեսչությունը նադայել եղած ինքն էլ ա կպել տուն "շինել"-ու գործին