Ունի՞ արդյոք Հայաստանը ապագա՝ որպես պետական կազմավորում

[Ambrosine]

Այս հարցին կարող եմ պատասխանել մի փոքր ուշ`կապված այն հանգամանքի հետ, թե իշխանափոխություն վերջը կլինի, թե չէ?

[Ambrosine]

Այս հարցին կարող եմ պատասխանել մի փոքր ուշ`կապված այն հանգամանքի հետ, թե իշխանափոխություն վերջը կլինի, թե չէ?

արդեն կարելի է պատասխանել...

Ուզում էի սկզբից ԵԽԽՎ–ի մասին թեմայում գրել, բայց երևում է այս թեման կրկին ակտուալ է դառնում։
Ողբալի է դրությունը, մեր կարճատես տուկատները էդպես էլ չկողմնորոշվեցին խաղի մեջ ու այսպես շփոթված էլ հույսները դրել են բախտի ու ճակատագրի վրա։ Իսկ խաղը կոչվում է «տնտեսական ճգնաժամ մինչև Ռուսաստանի փլվելը»։ Սրանք կառչել են Ռուսաստանից ու ակամայից հայտնվել են առաջին գծերից մեկում։ Եվրոպան ըստ երևույթին կշանտաժի սրանց ձայնի զրկումով՝ Ղարաբաղի հարցում եվրոպական ուժեր տեղակայելու դիմաց։ Ռուսի ասած «мелочь, а приятно», Իրանին հյուսիսից իսկ Ռուսաստանին հարավից խրելու պահանջ կա։ Ծայրահեղ դեպքում Արևմուտքը կփակի Հայաստանի արտաքին ծակուծուկերը թեկուզ հենց Վրաստանի միջոցով, իսկ Ռուսաստանը էլ նախկին ամբիցիոզ ու հզոր Ռուսաստանը չի լինի որ միարժամանակ կարողանա բոլոր սահմաններում դիմադրել ու ուժ ցույց տալ, քանի որ պիտի հոգ տանի առաջին հերթին իրեն սկելուց փրկելու մասին։ Ադրբեջանը օգտվելով առիթից կարող է ուտել Հայաստանին։
Համաշխարհային «կաշ»–ին մոտ ապագայում կխառնվի նաև Չինաստանը, որը բացահայտորեն ցույց է տալիս, որ ԱՄՆ–ի կողմն է գլոբալ հարցերով, և սկզբունքորեն արդարացի է. Չինաստանն ու Հնդկաստանը միասին 2.5 միլիարդից ավել մարդ ապրում են Ռուսաստանից փոքր տարածքում, արդեն Ճապոնիան է մարդաքանակով հասնում Ռուսաստանին՝ 130 միլիոն մարդ։ Ու ի՞նչ, այդ աշխատասեր, կազմակերպված քաղաքակրթությունը հարդուրժելու՞ է այսպիսի դեմոգրաֆիկ անարդարությունը, որ Ռուսաստանի պես անծայրածիր պետության մեջ ապրում են ընդհամենը 150 միլիոն թամբալ ու պորտաբույծ, ու որոնք ի դեմս աշխարհի ցույց են տալիս միայն իրենց ամբիցիաները և ոչ մի համագործակցության միտում։ Իհարկե ոչ, և հենց դրա համար էլ հորինվել է այս «տնտեսական ճգնաժամ» խաղը, որտեղ գլխավոր «աչոկը» Ռուսաստանի «հյութեղ արոտավայրերին» տիրանալն է։ Իսկ Հայաստանը Ռուսաստանի պոչից կախված խեղդալող, կամ արդեն կացնալող է տալիս ու «7–ի գործ» է պարացնում, կարծես բոլոր պարերը պարել ենք, մնացել է «Սարի սմբուլը»։
Հենց ԵԽ–ն ձայնազրկեց Հայաստանին, ակամայից դառնում ենք չորրորդ սորտի ժողովուրդ, ավտոմատ դրսում գրոշներ են շպրտում հայերին աշխատավարձի դիմաց, այստեղից կրճատվում է խոպանչիների ընդհանուր եկամուտը, Ռուսաստանը իր հերթին կրճատում է խոպանչիների մուտքը, քանի որ սեփական ժողովրդին կերակրելու խնդիր է ունենում, շատ դռներ փակվում են, Հայաստանում սկսվում է դոլարաքաղցը, դրամը պայթում է, սովից զկրտում ենք, ու շակալներն էլ վրա են տալիս… ահա այսպիսի հիմար պատկեր է իմ խեղճ ուղեղում, արդեն Աստված եմ կանչում
Սրանց ռադ անել է շուտափույթ պետք, հրաժարականի պահանջով հանրահավաք, կտրուկ քայլեր են պետք ընդհուպ մինչև կառավարման համակարգի ամբողջական փոխումը, ես այլ ելք չեմ տեսնում։

բավականին իրատեսական կանխատեսումներ ես անում՝ մեր համար ցավոտ: էս հեռակա բանասիրական ավարտածի վարած ինչպես ներքին, այնպես էլ արտաքին քաղաքականությունը հիրավի գլուխգործոց է. նա այնպիսի քաղաքական գործիչ է, որ նրան կարելի է դասել Լուի 14-ի, Թալեյրանի, Բիսմարկի և այլ մեծերի շարքը, բայց մի տարբերությամբ. եթե այս անձինք դրական իմաստով են մեծ, ապա էս գլուխգործոցը՝ բացասական

մեր ազգը ևս մեկ անգամ ապացուցում է, որ հանդուրժող, հարմարվող ազգ է. եթե էս փաշան մի օր ասի, թե տոմս գնեք ու թռեք Կրասնոդար, քանի որ մոտակայքում գտնվող մի գյուղ Ռուսաստանը հատկացնում է հայերին, իսկ այս տարածքը դարձնում է իր տանկերի համար բազա, բոլորը երկու օր կբողոքեն, 3-րդ օրը խելոք ճամպրուկները կհավաքեն: Սա է մեր ազգը, ուրեմն և արժանի ենք, որ սրա նման կիսագրագետ տարրը թելադրի մեզ իր կամքը:

Բայց մի բան պարզ է, չի կարելի ժխտել.. Ադրբեջանը երբեք չի կարող մեզ պարտության մատնել, դա երբեք...

[Lion]

Այո - ու լիքը մարդիկ կյանք կդնեն, որ այս «Այո»-ն միշտ լինի

[Mephistopheles]

Եթե այսպես շարունակվի՝ ոչ

[dvgray]

Բայց մի բան պարզ է, չի կարելի ժխտել.. Ադրբեջանը երբեք չի կարող մեզ պարտության մատնել, դա երբեք...

Դաշնակ Դրոն էլ մեծ մեծ բռթում էր թանապուրի մեջ հացի կտորները, երբ ռսները մի հատ Մոսկվայում ծյուկ արին, ու ով որ չալարեց էն թվերին,. բռնեց ու մեզ հաղթեց:

[Լուսաբեր]

Այո, ունի

[Ambrosine]

Դաշնակ Դրոն էլ մեծ մեծ բռթում էր թանապուրի մեջ հացի կտորները, երբ ռսները մի հատ Մոսկվայում ծյուկ արին, ու ով որ չալարեց էն թվերին,. բռնեց ու մեզ հաղթեց:

քո բերած օրինակը այժմյան իրադրության հետ համեմատելի չէ
այն ժամանակ մենք պատերազմի մեջ էինք թուրքերի դեմ, Հայաստան մտավ կարմիր բանակը:
Ավելի շուտ գաղափարական ինչ-որ կռիվ էր, մենք էլ ահավոր իրադրության մեջ էինք... շատ ծավալուն թեմա է, գուցե ուրիշ թեմայի շրջանակներում այս մասինք խոսենք, իսկ այս պայմաններում հարցը ուրիշ է...

բայց մեկ է, Ադրբեջանը նույնիսկ ամենամեծ ցանկության դեպքում մեզ հաղթել չի կարող, իհարկե, ռիսկը շատ մեծ է, բայց ... եթե տերությունների վարած քաղաքականությունից <<նավթի հոտ չգա>> /շատ ծեծված արտահայտություն/, ուրեմն լավ կլինի

ադրբեջանցին կամ ավելի ճիշտ՝ թաթարը, վախկոտ տարր է, իսկ մեր թերությունը այն է, որ մենք զարթնում ենք միայն երբ դանակը ոսկորներիս է հասնում

[Վիշապ]

քո բերած օրինակը այժմյան իրադրության հետ համեմատելի չէ
այն ժամանակ մենք պատերազմի մեջ էինք թուրքերի դեմ, Հայաստան մտավ կարմիր բանակը:
Ավելի շուտ գաղափարական ինչ-որ կռիվ էր, մենք էլ ահավոր իրադրության մեջ էինք... շատ ծավալուն թեմա է, գուցե ուրիշ թեմայի շրջանակներում այս մասինք խոսենք, իսկ այս պայմաններում հարցը ուրիշ է...

բայց մեկ է, Ադրբեջանը նույնիսկ ամենամեծ ցանկության դեպքում մեզ հաղթել չի կարող, իհարկե, ռիսկը շատ մեծ է, բայց ... եթե տերությունների վարած քաղաքականությունից <<նավթի հոտ չգա>> /շատ ծեծված արտահայտություն/, ուրեմն լավ կլինի

ադրբեջանցին կամ ավելի ճիշտ՝ թաթարը, վախկոտ տարր է, իսկ մեր թերությունը այն է, որ մենք զարթնում ենք միայն երբ դանակը ոսկորներիս է հասնում

Ամենավախկոտ շակալները հաղթում են նույնիսկ առյուծին, երբ շատ են լինում, իսկ առհասարակ պետք է հիշել, որ տերտերը ամեն օր գաթա չի ուտում, իսկ հայերս էլ մի երևելի հաղթող ժողովուրդ չենք, մի անգամ Ղարաբաղի պատերազմում ենք հաղթել, մի անգամ էլ Ավարայրի ճակատամարտում բարոյապես։ Մնացած դեպքերում պարտվել ենք, Տիգրան մեծից էլ չխորանանք, դրա վաղեմության ժամկետն անցել է։

[Տրիբուն]

Ամենավախկոտ շակալները հաղթում են նույնիսկ առյուծին, երբ շատ են լինում, իսկ առհասարակ պետք է հիշել, որ տերտերը ամեն օր գաթա չի ուտում, իսկ հայերս էլ մի երևելի հաղթող ժողովուրդ չենք, մի անգամ Ղարաբաղի պատերազմում ենք հաղթել, մի անգամ էլ Ավարայրի ճակատամարտում բարոյապես։ Մնացած դեպքերում պարտվել ենք, Տիգրան մեծից էլ չխորանանք, դրա վաղեմության ժամկետն անցել է։

Շախմատի վերջին օլիմպիադան մոռացար:

Իսկ ամենակարևորն այն է, որ մեր քաջարի ժողովուրդը չի կարողանում էսօր մեր վզին նստած մի քանի գեղցի տականքի հաղթել ու ռադ անել, ու՞ր մնաց որ դեմներս մի քիչ լուրջ ուժ կանգնած լինի:

[Elmo]

Շախմատի վերջին օլիմպիադան մոռացար:

Իսկ ամենակարևորն այն է, որ մեր քաջարի ժողովուրդը չի կարողանում էսօր մեր վզին նստած մի քանի գեղցի տականքի հաղթել ու ռադ անել, ու՞ր մնաց որ դեմներս մի քիչ լուրջ ուժ կանգնած լինի:

Հայերը ընդհանուր թշնամու դեպքում միավորվում են: Հենց թշնամի չկա՝ իրար բուկ են կրծում, նենց որ արտաքնինի բանը խեր ա: Այ ներքին թշնամուն ա անհնար հաթել, ստեղ կարծիքներն ու կողմնորոշումները կիսվում են:

[Ambrosine]

Ամենավախկոտ շակալները հաղթում են նույնիսկ առյուծին, երբ շատ են լինում, իսկ առհասարակ պետք է հիշել, որ տերտերը ամեն օր գաթա չի ուտում, իսկ հայերս էլ մի երևելի հաղթող ժողովուրդ չենք, մի անգամ Ղարաբաղի պատերազմում ենք հաղթել, մի անգամ էլ Ավարայրի ճակատամարտում բարոյապես։ Մնացած դեպքերում պարտվել ենք, Տիգրան մեծից էլ չխորանանք, դրա վաղեմության ժամկետն անցել է։

Եթե հաղթում են, ուրեմն առյուծը այլևս այն առյուծը չի կամ արդեն առյուծ չի
Մեր ազգը այդքան ցածրացնել էլ պետք չի. լավ էլ հաղթող ժողովուրդ ենք, ուրիշ հարց է, որ միշտ քնած ենք
Արցախի պատերազմում տարած հաղթանակն էլ իմ խոսքերի ապացույցն է, որ մինչև դանակը չի հասնում ոսկորներիս, ուշքի չենք գալիս. ես չեմ պատկերացնում, թե սերժիկը էլ ինչ պիտի անի, որ էս քնած ժողովուրդը դուրս գա ու պահանջի հրաժարական
Տիգրան Մեծին չեմ ընդունում որպես չգիտեմ ինչ տիրակալ. այնքան պարզունակ սխալներ է թույլ տվել, որ դրանցից էլ օգտվել է Հռոմը և պատժել. ինքը իմ համար չափանիշ չի

[dvgray]

ադրբեջանցին կամ ավելի ճիշտ՝ թաթարը, վախկոտ տարր է, իսկ մեր թերությունը այն է, որ մենք զարթնում ենք միայն երբ դանակը ոսկորներիս է հասնում

Աստղ ջան
Անբողջ հարցը հենց դա է, որ մենք ունենք կամ ուզում էինք ունենալ պետություն: Իսկ պետությունը իր ազգաբնակչությանը պաշտպանելուց եթե հիմք ընդունի, որ թաթարը վախկոտ ա իսկ հայը քաջարի, ապա վայն եկել ա ու տարել էտ պետությանը: Ինչ և դիտարկվում ա հիմի: Վայը, այսինքն ռուսը եկել տեր ա դառոլ ամեն ինչին մեր երկրում:
Իսկ այս տարբերակում հավատա, որ իմ համար նույն հաշիվն ա, ռուսն ա մեր ատոմակայանը ու էներգետիկան ու կապը տնօրինում թե մոնղոլիայի օսմանները :
Ի տարբեևրություն մեզ, ազերիների պետությունը այժմ ըստը իմ կարդացածի ու դիտածի, ավելի ամուր է կանգնած ոտքերի վրա ի հաշիվ նաև նավթի, ու այժմ առավել քան երբևէ ազերիները ուժեղ են որպես պետություն:

[Ambrosine]

Աստղ ջան
Անբողջ հարցը հենց դա է, որ մենք ունենք կամ ուզում էինք ունենալ պետություն: Իսկ պետությունը իր ազգաբնակչությանը պաշտպանելուց եթե հիմք ընդունի, որ թաթարը վախկոտ ա իսկ հայը քաջարի, ապա վայն եկել ա ու տարել էտ պետությանը: Ինչ և դիտարկվում ա հիմի: Վայը, այսինքն ռուսը եկել տեր ա դառոլ ամեն ինչին մեր երկրում:
Իսկ այս տարբերակում հավատա, որ իմ համար նույն հաշիվն ա, ռուսն ա մեր ատոմակայանը ու էներգետիկան ու կապը տնօրինում թե մոնղոլիայի օսմանները :
Ի տարբեևրություն մեզ, ազերիների պետությունը այժմ ըստը իմ կարդացածի ու դիտածի, ավելի ամուր է կանգնած ոտքերի վրա ի հաշիվ նաև նավթի, ու այժմ առավել քան երբևէ ազերիները ուժեղ են որպես պետություն:

Դիվի ջան, քաղաքականության իրացնելու մեջ տարբեր նյուանսներ կան. մեկն էլ ցույց տալն է, որ մենք ավելի ուժեղ ենք, մենք ավելի լավն ենք: Դա ավելի ճիշտ չի, քան թե ներշնչենք ժողովրդին, թե մենք թույլ ենք, մենք հաղթելու տարբերակ չունենք?... սա ազգային հզորություն հասկացության ոչ նյութական բաղադրատարրերից է:
Բայց այս գիծը ամենևին չի նշանակում, որ մենք թերագնահատում ենք թշնամուն ու նրա հնարավորությունները. ես նշել էի մեր ազգերին բնորոշ գծերը՝ վախկոտությունը /թաթար/ և հանդուրժողականությունը /հայ/: Մեր համար լավ է, որ իրենք վախկոտ են, իսկ վատ է, որ մենք ենք հանդուրժող. մեզ ասել են՝ սենց պետք է լինի, ենթարկվել ենք. հիմա էլ Ռուսաստանն է ասում, թե ինչը ոնց պիտի լինի մեր երկրում, և մենք շարունակում ենք ենթարկվել

Պետք է ուժերի հավասարակշռություն մտցնել մեր երկրում. ոչ Ռուսաստանը պետք է հեգեմոն լինի, ոչ էլ Արևմուտքը

[dvgray]

Դիվի ջան, քաղաքականության իրացնելու մեջ տարբեր նյուանսներ կան. մեկն էլ ցույց տալն է, որ մենք ավելի ուժեղ ենք, մենք ավելի լավն ենք: Դա ավելի ճիշտ չի, քան թե ներշնչենք ժողովրդին, թե մենք թույլ ենք, մենք հաղթելու տարբերակ չունենք?... սա ազգային հզորություն հասկացության ոչ նյութական բաղադրատարրերից է:
Բայց այս գիծը ամենևին չի նշանակում, որ մենք թերագնահատում ենք թշնամուն ու նրա հնարավորությունները. ես նշել էի մեր ազգերին բնորոշ գծերը՝ վախկոտությունը /թաթար/ և հանդուրժողականությունը /հայ/: Մեր համար լավ է, որ իրենք վախկոտ են, իսկ վատ է, որ մենք ենք հանդուրժող. մեզ ասել են՝ սենց պետք է լինի, ենթարկվել ենք. հիմա էլ Ռուսաստանն է ասում, թե ինչը ոնց պիտի լինի մեր երկրում, և մենք շարունակում ենք ենթարկվել

Պետք է ուժերի հավասարակշռություն մտցնել մեր երկրում. ոչ Ռուսաստանը պետք է հեգեմոն լինի, ոչ էլ Արևմուտքը

Աստղ ջան:
Ես էլ հենց դա են ասում, որ պետությունը ունի լիքը պարտականություններ, որոնք պետք է, անհրաժեշտ է /must/ որ կատարի: Իսկ եթե այդ ֆունկիցաները իր վրա է վերցնում Աստղը կամ ով կուզես, ապա կոնկրետ մեր դեպքում լավագույն դեպքում ժպիտ է առաջացնում: Ասել կուզեմ ի՞նչ հիմքի վրա ես քո ասածը պնդում: Դոդի գազանանոցի այռուծի՞ թո դատախազ Աղվանի Շանթ ռեստորանի գազանանոցի արջի… թե նրանց տետերի վրա / /
…
մի խոսքով մենք եթե ելնենք ով է քաջ ու ով է վախկոտ ֆիլմերի դիտումից, ապա պատկերացնու՞մ ես թե ինչ կլինի մեր հետ, եթե հակառակորդը մի երկու հատ լավ, բարձրակարգ ֆիլմ նկարի ղարաբաղյան պատերազմից, որտեղ ցույց տան թե ինչպես էին հայերը փախնում Շահումյանից, Գետաշենից ու Մարդակերտից ու մենք էլ այդ ֆիլմով սկսենք շարժվել…
պետությունը դրա համար է, որ մարդկանց կյանքը այնպիսի հիմքերի վրա է դնում, որ անկախ ֆիլմերից ու գրքերից, մարդ իր պետությունը նախ և առաջ սիրում է և վերջին հաշվով միշտ էլ պատրաստ է լինում այն պաշտպանել հարկ եղած դեպքում:
…