Ես չգիտեի, որ քո հայացքը՝
Կարող է լինել դաժան ու բարի,
Որ ամբողջ կյանքում, այդ մի հայացքիքց,
Կարող եմ հանակած զրկվել խելքից։
Դե էլ ինչ ասեմ , ես այն հայացքին,
Որ ոչ թե նայում, այլ քեզ ծաղրում է ։
Եև այն խոսքերին,
Որ ոչ թե գոռում այլ շշնջում են,
Որ ոչ թե ասվում, այլ հարվածում են։
Չէ չեմ հվատում այն հարվածին սին,
Որ դատարկում է սիրվածի հոգին,
Ու սիրելիին տանում է հեռուն,
Եվ ցած նետում անդունդը անհուն։
Հավաում եմ ես միայն հայացքին,
Որ չի մոռացվում կյանքի ավարտին,
Որ շարունակվում ու վառ է մնում,
Ու որ ողջ կյանքում, սիրտդ է այրում
Եթե հակարծ կարդաք, խիստ չդատեք, հենց նոր ծնվեց
Մեջբերել
Էջանիշներ