Ինչի՞ համար է գրագիտությունը

[schuschanik]

Գրագիտությունն անհրաԺեշտ է Լեզվի և ազգային նկարագրի պահպանման համար....

[Guest]

Հետաքրքիր է, ո՞վ է այն միակ մարդը, որ իմ հետ համամիտ է…
Ապրես դու:
Մեկ էլ Ապրի Անահիտը, որ ֆայմել ա ու առաջարկել ա յաս տարերակը:
Ոչ մի բանի, ավելորդություն է

[Ծով]

Երկրորդ տարբերակն եմ ընտրել, բայց դե գրագիտությունը անգրագետ չլինելու համար ա
Հա'յկ, կհիմնավորե՞ս...ինչ ու՞
է ավելորդ...

[Guest]

Հա'յկ, կհիմնավորե՞ս...ինչ ու՞
է ավելորդ...

Դեռ չծնված… չե… ավելի շուտ առաջին դասարանից այդպես էի համարում և հայոց լեզվի ու գրականության… ինչպես նաև անգլերեն, ռուսերեն լեզուների դասերին չեի մասնակցում:
Տենց էլ մնացի անգռագետ, բայց ինձ դա ոչ մի վնաս չի տալիս… բացի գուցե նրանից, որ վատ տպավորություն եմ թողնում որոշ սխալ (իմ կարծիքով սխալ) մտածելակերպ ունեցող մատդկանց վրա:
Լեզուն միմիանց հասկանալու համար ա ու ինձ թվում ա, որ մինչև հիմա մարդ չկա, որ ինձ նորմալ չհասկանա: Սենց էլի Ալիզ ջան

[Ծով]

ինձ թվում ա, որ մինչև հիմա մարդ չկա, որ ինձ նորմալ չհասկանա: Սենց էլի Ալիզ ջան

Եթե «անգրագետ» մարդիկ ճիշտ քո նման լինեն, ահագին լավ կլինի
Ես էլ ասեցի մի խելքին մոտ բան կասես, ի վերջո կարգին կհասկանամ
Օրինակ ես միշտ մտածել եմ, որ եթե մարդիկ հերքում են այն երևույթի կարևորությունը, որը կա, իսկ հերքում են որովհետև կա, ապա պիտի ստույգ հիմնավորումներ ունենան դրա ավելորդությունը ընդգծելու համար…
Ամենաառաջին գրագետ մարդուն կարելի ա գտնել ու ծեծել քո խաթր, իսկ մինչ այդ մի հարց էլ...
Պատկերացրու քո բալիկը երկու ոտքը դնում է մի կոշիկի մեջ ու չի ուզում սովորել, գրագետ մարդ դառնալ:Հիմա ի՞նչ...դու էդ էրեխուն ասել ու ես. «Հա, բալե՛ս, ապրե՛ս, գրագիտությունը ավելորդություն է...»՞՞՞՞՞՞՞՞՞

[Guest]

Հիմա ի՞նչ...դու էդ էրեխուն ասել ու ես. «Հա, բալե՛ս, ապրե՛ս, գրագիտությունը ավելորդություն է...»՞՞՞՞՞՞՞՞՞

Կասեմ. «Ջան… տղես լրիվ պապային ա քաշել»

[ivy]

Հետաքրքիր է, ո՞վ է այն միակ մարդը, որ իմ հետ համամիտ է…
Ապրես դու:
Մեկ էլ Ապրի Անահիտը, որ ֆայմել ա ու առաջարկել ա յաս տարերակը:
Ոչ մի բանի, ավելորդություն է

Ինձ թվում է այն, ինչի մասին դու ես խոսում, ոչ թե գրագիտությունն է, այլ գրական խոսքն ու գիրը: Օժանդակ բայ է-ի փոխարեն ա ասելը անգրագիտությաւն չի, այլ գրականի փոխարեն խոսակցական լեզվի կիրառում: Անգրագետ մարդն անգամ չի կարող մտքեր շարադրել կամ մի նախադասության մեջ հարյուր սխալ կանի, եթե ընդհանրապես հաջողացնի կառուցել այդ նախադասությունը... Ինչի մասին է խոսքը:

[Guest]

Չե, ես չեի ասում է-ի և ա-ի տիպի "սխալների" մասին… ես ասում էի զուտ տառասխալների մասին: Ընդանրապես նորմալ լեզվում պիտի քեզ հնարավորություն չտրվի տառասխալ անելու: Ինչ ա նշանակուկ սենց ա գրվում, բայց սենց ա ասվում: Կամ բացառություն կոչեցյալները… Եվ այդ ամենը իմացողն ա համարվում գրագետ:
Խոսում եմ, գրում եմ… շատ եմ տառասխալ անում, բայց ինչ արած, գրում եմ նրա համար, որ դուք հասկանաք ու դուք հասկանում եք թե ինչ եմ ասում… ինձ էլ բան պետք չի

[ivy]

Չե, ես չեի ասում է-ի և ա-ի տիպի "սխալների" մասին… ես ասում էի զուտ տառասխալների մասին: Ընդանրապես նորմալ լեզվում պիտի քեզ հնարավորություն չտրվի տառասխալ անելու: Ինչ ա նշանակուկ սենց ա գրվում, բայց սենց ա ասվում: Կամ բացառություն կոչեցյալները… Եվ այդ ամենը իմացողն ա համարվում գրագետ:
Խոսում եմ, գրում եմ… շատ եմ տառասխալ անում, բայց ինչ արած, գրում եմ նրա համար, որ դուք հասկանաք ու դուք հասկանում եք թե ինչ եմ ասում… ինձ էլ բան պետք չի

Համենայնդեպս, հույս չունենաս, թե քեզ կարելի է «անգրագետ» կատեգորիայի մեջ ներառել, ախր հեչ չես տեղավորվում էնտեղ:

[StrangeLittleGirl]

Հա՛յկ, ինձ ոչ ոք գրագիտություն չի սովորեցրել՝ ո՛չ հայերենի, ո՛չ անգլերենի: Մենակ ռուսերենն են սովորեցրել, էն էլ երևի ամենաանգրագետը դրանից եմ:
Անգրագիտությունն առաջին հերթին տվյալ լեզվով քիչ կարդալու արդյունք է, հետևաբար՝ միակողմանի զարգացվածության, ինտելեկտի պակասի նշան է: Ես չեմ զարմանա, եթե ասես, որ հայերեն ոչ մի գիրք չես կարդացել (դասագրքերը հաշիվ չեն):

[Guest]

Համենայնդեպս, հույս չունենաս, թե քեզ կարելի է «անգրագետ» կատեգորիայի մեջ ներառել, ախր հեչ չես տեղավորվում էնտեղ:

Այդ հարցով դիմի Ուլուանային… նա կասի ես անգրագետ եմ թե ոչ
Է՜ Անահիտ…

Ես չեմ զարմանա, եթե ասես, որ հայերեն ոչ մի գիրք չես կարդացել (դասագրքերը հաշիվ չեն):

Կարդացել եմ դժբախտաբար առաջին տպավորությունը հայերեն գրականության մասին ստեղծվել ա «Սամվել»-ը կարդալուց, իններորդ դասարանում…Էն որ լինում ա, որ կյանքիտ ընդացքում ինչ-որ բանից զզվելուց կամ թունավորվելուց հետո այլևս չես կարողանում այն ուտել, նույնը կատարվել է իմ մոտ հայ գրականության հանդեպ:
Էհ, տխուր ա, բայց ինչ արած

Սենց մի բան ասեմ, ամեն մեկը գրագետ է այնքանով, որքանով իրեն անհրաժեշտ է… Եթե մի պահ նա զգա, որ իր գրագիտությունը չի բավարարում, որպեսզի կողքի մարդիկ իրեն հասկանան հաստատ այդ մարդը իսկույն կգրագիտանա համապատասխան մակարդակի հասնելով: ՍՈՎՈՐԱՑՆԵԼ ՊԵՏՔ ՉԵ՛, զզվելի ա Արհեստական գրագիտությունը ոչ մեկին երբեք օգուտ չի տվել ու չի տա:

[StrangeLittleGirl]

Հա՛յկ, արհեստական գրագիտություն չի լինում: Թող գրագետ ֆորումցիներից մեկն ասի, որ իրեն հատուկ սովորեցրել են… Նման բան չի լինում: Գրագիտությունն ինքնիրեն է տրվում կյանքի ընթացքում՝ կախված քո ապրելակերպից:

[Guest]

Հարցը ի սկզբանե դրվել էր այս ֆորումում արված գրառումների գրագիտության պահպանման մասին… Եվ այսպես եկանք այն եզրակացության, որ
Ով ուզում ա և ոնց ուզում ա թող գրի, մենակ թե հասկանալի լինի:

[Selene]

Հա՛յկ, արհեստական գրագիտություն չի լինում: Գրագիտությունն ինքնիրեն է տրվում կյանքի ընթացքում՝ կախված քո ապրելակերպից:

Համաձայն եմ Բյուրակնի հետ:

Սենց մի բան ասեմ, ամեն մեկը գրագետ է այնքանով, որքանով իրեն անհրաժեշտ է… Եթե մի պահ նա զգա, որ իր գրագիտությունը չի բավարարում, որպեսզի կողքի մարդիկ իրեն հասկանան հաստատ այդ մարդը իսկույն կգրագիտանա համապատասխան մակարդակի հասնելով: ՍՈՎՈՐԱՑՆԵԼ ՊԵՏՔ ՉԵ՛, զզվելի ա Արհեստական գրագիտությունը ոչ մեկին երբեք օգուտ չի տվել ու չի տա:

Իսկ դու ի՞նչ ես կարծում, Հայկ, սկսնակ ակումբցի Guest-ի և ներկայիս Guest-ի գրառումները տարբերվո՞ւմ են (խոսքս դրանց իմաստային կողմի մասին չէ բնականաբար ): Իմ կարծիքով` բավականինու ոչ թե պատճառն այն է, որ ակումբցիները սկզբում քեզ անհրաժեշտ չափով չէին հասկանում, բնավ, ուղղակի ժամանակի ընթացքում դու, ու ոչ միայն դու, մեզանից ամեն մեկն էլ, որոշակի բաներ սովորում է, որ իր խոսքն ավելի գեղեցիկ ու ընկալելի մատուցի` չնայած որ շրջապատը` ակումբցիները, բավականին ունակ են անգամ չափազանց շատ կամ կոպիտ սխալներով գրված նախադասությունը հասկանալու
Ինձ թվում է, որ հենց սա էլ կոչվում է գրագիտության ձեռքբերում կյանքի ընթացքում, ու դա արվում է` ելնելով մեր ներքին ցանկությունից, այլ ոչ մյուսների ներկայացրած պահանջներից;

[Ուլուանա]

Այդ հարցով դիմի Ուլուանային… նա կասի ես անգրագետ եմ թե ոչ
Է՜ Անահիտ…

Գրագիտության ու անգրագիտության տարբեր աստիճաններ կան: Մի բան հաստատ կարող եմ ասել, համենայնդեպս, առաջվա անգրագետը չես:

Կարդացել եմ դժբախտաբար առաջին տպավորությունը հայերեն գրականության մասին ստեղծվել ա «Սամվել»-ը կարդալուց, իններորդ դասարանում…Էն որ լինում ա, որ կյանքիտ ընդացքում ինչ-որ բանից զզվելուց կամ թունավորվելուց հետո այլևս չես կարողանում այն ուտել, նույնը կատարվել է իմ մոտ հայ գրականության հանդեպ:
Էհ, տխուր ա, բայց ինչ արած

Հա, իրոք տխուր է: Սխալը հենց էդտեղից է եկել, էլի: Ավելի շուտ պիտի սկսեիր հայերեն գրքեր կարդալ, որ ստիպված «Սամվելով» չսկսեիր (Դե, պարզ է, որ ստիպված ես կարդացել, որովհետև էդ գիրքը սովորաբար ստիպված են կարդում , եթե ընդհանրապես կարդում են, էլի: Օրինակ՝ ես չեմ կարդացել... )

Սենց մի բան ասեմ, ամեն մեկը գրագետ է այնքանով, որքանով իրեն անհրաժեշտ է… Եթե մի պահ նա զգա, որ իր գրագիտությունը չի բավարարում, որպեսզի կողքի մարդիկ իրեն հասկանան հաստատ այդ մարդը իսկույն կգրագիտանա համապատասխան մակարդակի հասնելով:

...ինչը և դու արեցիր Ակումբ ոտք դնելուց հետո:

ՍՈՎՈՐԱՑՆԵԼ ՊԵՏՔ ՉԵ՛, զզվելի ա Արհեստական գրագիտությունը ոչ մեկին երբեք օգուտ չի տվել ու չի տա:

Հա՛յկ, արհեստական գրագիտություն չի լինում: Թող գրագետ ֆորումցիներից մեկն ասի, որ իրեն հատուկ սովորեցրել են… Նման բան չի լինում: Գրագիտությունն ինքնիրեն է տրվում կյանքի ընթացքում՝ կախված քո ապրելակերպից:

Համաձայն եմ Բյուրակնի հետ:

Իսկ դու ի՞նչ ես կարծում, Հայկ, սկսնակ ակումբցի Guest-ի և ներկայիս Guest-ի գրառումները տարբերվո՞ւմ են (խոսքս դրանց իմաստային կողմի մասին չէ բնականաբար ): Իմ կարծիքով` բավականին

Իմ կարծիքով էլ:

...ու ոչ թե պատճառն այն է, որ ակումբցիները սկզբում քեզ անհրաժեշտ չափով չէին հասկանում, բնավ, ուղղակի ժամանակի ընթացքում դու, ու ոչ միայն դու, մեզանից ամեն մեկն էլ, որոշակի բաներ սովորում է, որ իր խոսքն ավելի գեղեցիկ ու ընկալելի մատուցի` չնայած որ շրջապատը` ակումբցիները, բավականին ունակ են անգամ չափազանց շատ կամ կոպիտ սխալներով գրված նախադասությունը հասկանալու
Ինձ թվում է, որ հենց սա էլ կոչվում է գրագիտության ձեռքբերում կյանքի ընթացքում, ու դա արվում է` ելնելով մեր ներքին ցանկությունից, այլ ոչ մյուսների ներկայացրած պահանջներից;

Համաձայն եմ Selene-ի ու Բյուրակնի հետ:

Հարցը ի սկզբանե դրվել էր այս ֆորումում արված գրառումների գրագիտության պահպանման մասին… Եվ այսպես եկանք այն եզրակացության, որ
Ով ուզում ա և ոնց ուզում ա թող գրի, մենակ թե հասկանալի լինի:

Հասկանալին էլ է տարբեր աստիճանների լինում: Լինում են հեշտությամբ հասկանալի, պատկերավոր, դիպուկ ու սահուն գրառումներ, լինում են և դժվարընթեռնելի, չկապակցված, «խորդուբորդ» մտքերով, անհարթ ու կցկտուր զառանցանք հիշեցնող գրառումներ, որոնցից որոշները գուցե որոշակի ջանքերի ու նյարդերի քայքայման գնով մի կերպ հասկացվում են կամ էլ չեն հասկացվում, բայց եկեք խոստովանենք, որ մի կերպ հասկանալի գրառումները ոչ ոքի համար էլ հաճելի չեն, թեկուզ հենց այդ անհասկանալի գրող մարդկանց համար, իսկ ավելի ճիշտ՝ նրանց համար պետք է որ ավելի դժվար լինի...
Եվ ընդհանրապես գրագիտությունն այստեղ քննարկվում է լայն իմաստով, ոչ թե տառաճանաչության մակարդակով: Ինձ թվում է՝ ոչ բոլորն են կարդացել այս թեմայի առաջին գրառումը, կամ էլ մոռացել են. հիշեցնեմ դրանից մի հատված, որը, կարծում եմ, պատասխանում է այստեղ բարձրացված շատ հարցերի.

Չգիտեմ ինչու, միշտ մտածել եմ, որ գրագիտություն կոչվածը ոչ միայն դպրոցում կամ բուհում որոշակի լեզվական կանոններ սերտելն ու դրա դիմաց համապատասխան բարձր գնահատական ստանալն է, այլև լեզուն՝ իր բոլոր առանձնահատկություններով ու նրբություններով, որպես սեփականություն ընկալելը, այնպես, որ գրագետ խոսելն ու գրելն արդեն մարդու ներքին պահանջը լինեն, ոչ թե ընկալվեն որպես կողքից պարտադրված, արտահայտվելու ազատությունը սահմանափակող ինչ-որ բան...

Հայկ, ինչպես տեսնում ես, այստեղ քո ասած արհեստական գրագիտության մասին խոսք լինել չի կարող: