Ինչի՞ համար է գրագիտությունը

[Ուլուանա]

Ֆորումցիների հետ ֆորումի գրառումների գրագիտության մասին խոսելիս անփույթ ու ոչ այնքան գրագետ գրառումներ անող որոշ մարդկանցից լսել եմ ինձ համար անհասկանալի ու տարօրինակ այն տեսակետը, որ իրենք իրականում լավ էլ տիրապետում են լեզվին (տվյալ դեպքում՝ հայոց) և պետք եղած դեպքում կարող են ճիշտ՝ առանց սխալների գրել ու խոսել, պարզապես չեն համարում, որ ֆորումն այն տեղն է, որտեղ անհրաժեշտ է գրագետ գրել։ Այսինքն՝ որքան հասկացա, ֆորումը լուրջ տեղ չեն համարում, այդ իսկ պատճառով հարկ չեն համարում իրենց «նեղություն» տալ գրագետ գրելու համար։

Չգիտեմ ինչու, միշտ մտածել եմ, որ գրագիտություն կոչվածը ոչ միայն դպրոցում կամ բուհում որոշակի լեզվական կանոններ սերտելն ու դրա դիմաց համապատասխան բարձր գնահատական ստանալն է, այլև լեզուն՝ իր բոլոր առանձնահատկություններով ու նրբություններով, որպես սեփականություն ընկալելը, այնպես, որ գրագետ խոսելն ու գրելն արդեն մարդու ներքին պահանջը լինեն, ոչ թե ընկալվեն որպես կողքից պարտադրված, արտահայտվելու ազատությունը սահմանափակող ինչ-որ բան...

Եթե մարդը գրագետ է, ինչպե՞ս կարող է դա միայն իրեն հայտնի լինել , ինչու՞պիտի նա այդքան «խնամքով» թաքցնի իր գրագիտությունը։ Եվ, ի վերջո, ինչի՞ համար է այդ գրագիտությունը, եթե դպրոցը կամ բուհն ավարտելուց հետո պիտի ծալես ու «թանկ-թանկ» պահես հիշողությանդ հեռավոր խորքերում...

[Arisol]

Լավ թեմա ա: Ինքս եմ զարմանում նման մարդկանց վրա…

Իհարկե գրագիտությունն անրհրաժեշտ ա մարդուն մտքերը հստակ ու գեղեցիկ ձևակերպելու համար, քանի որ կան այնպիսի դեպքեր, երբ նույնիսկ մի տառասխալը կարող ա բերել մտքի սխալ ընկալման:

Կարծում եմ այն մարդիկ, ովքեր գրագետ են,գրառումներ անելիս առավե՛լ գրագետ պիտի լինեն, ոչ թե իմիջիայլոց, ինչպես պատահի, որ տառը մատի տակ ընկնի՝ սեղմեն: Չէ՞ որ տասնյակ մարդիկ են կարդում այդ գրառումները, և շատերն այդ գրառումների միջոցով գրագիտության ինֆորմացիա են հավաքում, իսկ պատկերացրեք, թե որքան տհաճ ա կարդալ անգրագետ, իմիջիայլոց արված գրառումներն ու հետագայում, չիմանալով, որ տվյալ բանը սխալ ա գրված, կատարել այդ սխալը:

Ըստ իս, ֆորումում գրառումներ անելը մեծ պատասխանատվություն ա: Ինքս երկար ժամանակ ֆորումներ չէի մտնում հենց այդ պատճառով. վախենում էի, որ սխալ բաներ կգրեմ, ու հազարավոր մարդիկ կկարդան իմ այդ սխալները, իսկ այժմ ձգտում եմ հնարավորինս գրագետ գրել ու ընթացքում՝ գրառումներ կարդալով (իհարկե գրագետ), նոր բաներ եմ սովորում:

Հարգելի ակումբցիներ, մի մոտեցեք ֆորումին այդքան անտարբերությամբ, մտածեք նաև այլ մարդկանց մասին, որոնք կարդում են ձեր գրառումները, և հնարավորություն տվեք չիմացողներին, ոչ գրագետներին ձեզնից մի բան սովորելու, գրագետ դառնալու…

[քաղաքացի]

Վերջերս, երբ նախընտրական քարոզարշավն էր ընթանում, լացս գալիս էր, երբ փորձում էի որևէ մեկին լսել ու ոչինչ չէի հասկանում, քանի որ տվյալ մարդը նախադասություն կազմելու տարրական գիտելիքներ չունի: Ընդհանրապես իշխանությունում շա՜ տ քչերն են, որոնց խոսակցությունը իմաստ ունի: Մնացած բոլորը սարքում են հսկայական նախադասություններ, որոնցում գերիշխում են «էլիտար» և անիմաստ բառերը: Կազմում են նախադասություններ, լցնում են անկապ բառեր (առանց բացատրությունը իմանալու) և կմկմալով ասում հեռուստատեսությանը:

[Philosopher]

Գրագիտությունը գրագետ լինելու, աշխարհը, կյանքը, նրա իրավիճակները գրագետ, ադեկվատ ընկալելու, դրանց մասին գրագետ դատողություն անելու ու գրագետ հետևություններ անելու համար է։ Գրագիտությունը խոսք չէ, այն լեզվի ֆունկցիա է, գիտակցության ֆունկցիա, մարդը կարող է մտածել գրագետ և երբեմն արտահայտվել ոչ այնքան գրագետ, սակայն նա չի կարող անգրագետ մտածել ու գրագետ արտահայտվել, նաև չի կարող միշտ արտահայտվել անգրագետ՝ միշտ մտածելով գրագետ։ Գրագիտությունը գիտակցության ձևավորման ու զարգացման կարևոր բաղադրիչներից է։ Այն հասկացությունները, որոնք կազմում են գիտակցության և մտածողական պրոցեսի ատաղձը, պետք է լինեն իրականությանը ադեկվատ, իսկ դրա համար անհրաժեշտ է, որպեսզի այն անվանումը, որը տրվում է տվյալ երևույթին, այսինքն՝ հասկացությունը, լինի գրագետ, այլապես իրականությունը մնում է մի կողմում, իսկ մտածողությունն ու խոսքը ստեղծում են ալտերնատիվ, անգրագետ, ոչ–ադեկվատ հասկացություններից ձևավորված իրականությունը, որը նրանց համար դառնում է միակ իրականությունը։ Ահա այդպիսի անգրագետ, ալտերնատիվ իրականության մեջ էլ ապրում է մարդկանց մեծամասնությունը, ինչն էլ Ֆրոմը կոչում էր նորմալության պաթոլոգիա, երբ "առողջ բանականության" միֆը իրենով է փոխարինում իրական, խորապես մարդկային բանականությունը։

[Պանդուխտ]

Սիրելի Ուլուանա, գրագէտ լինել նշանակում է. լինել անճաշակ, անկիրթ եւ գռեհիկ:
Այլ խօսքով՝ այն ինչ որ հրամցւում է մեզ որպէս մշակոյթ, որպէս երգ ու պար, որպէս արուեստ: Այս ամէնի մատուցողը «պերեստրոյկա», «գլասնոստ» եւ «դեմոկրատիզացիա» շնորհող գոբաչովի սերունդն է: Երբ պետական մակարդակով քաջալերւում է անմակարդակը, անճաշակը, ինչ սպասենք քաղաքացուց: Թէ ինչո՞ւ պետութիւնը քաջալերում է անմակարդակը, պատասխանը պարզ է. պետական այրերը, գուցէ հայրենասէր են, բայց անկիրթ են (անկիրթ բառը ինձ մօտ նշանակում է անգրագէտ): Չի գնահատւում լաւը, բարձրը, ազնիւը, գեղեցիկը, վեհը, մնայունը: Գնահատւում է ստորինը, գռեհիկը, գայթակղիչը, պորտաբացը, պորտապարը, ոռնապարը, մերկութիւնը, սեռայնականը, կոկորդապրկումը, նեգրական (Ափրիկամերիկեան) արոեւստի ամէնացածր, ամէնաձախող կրկնօրինակը (կեղծը): Դիտէ՛ք ոմանց «ավատար»ներին, պիտի նկատէք նրանց մտային հոգեւոր զարգացման աստիճանը: Ցաւում եմ ամբողջ սրտով, կարդալով այսպիսի յղումները (գրառումները), որովհետեւ ուզում իմ հայրենակիցներին տեսնել. բարձր, գեղեցիկ, վեհ, ազնիւ, շնորհալի եւ նախանձելի դրութեան մէջ:
Այլ գրառումներ կատարելու չեմ քաջալերւում, որովհետեւ տեսնում եմ «համալսարանական», «զարգացած», «լեզուաբան» ակումբայիների մտածելակերպը...
Հասարակութիւնը սաստիկ հիւանդ է: Հիւանդ է անճաշակութեամբ, գռեհկութեամբ:
Գուցէ նրանք չեն անդրադառնում, որովհետեւ այդպիսի մթնոլորտի մէջ մեծացել, դաստիարակուել են: Սակայն չեմ վարանում ասելու, որ Հայաստանի խորհրդային տարիներին, հայ ժողովուրդը շատ աւելի հայրենասէր, հաւատացեալ (հայրենիքի գաղափարի հանդէպ), կրթեալ եւ գրասէր էր: Արցախեան պոռթկումը եւ մեր յաղթանակը այդ տարիներում դաստիարակուած հրաշք տղաների սխրանքի արդիւնքն են, իսկ այժմեան pop-jazzի կեղծ սիրահարները, փողոցային աղբահայերէնը, որպէս գրական լեզու հրամցնել ուզողները, մութ տարիների ընթացքում մեծացած, հասակ նետած սերունդներն են:
Յոյսով եմ, որ այսպէս չի շարունակուի, որովհետեւ մեր արժէքը. հայ մարդով, հայի տեսակով գնահատում էին, են:
Յարգանքս ոմանց, ովքեր բացառութիւն կը կազմեն մեծամասնութեան մէջ:

[Roger]

Մտքերը հստակ ու գեղեցիկ ձևակերպելու համար է գրագիտությունը:

[Արշակ]

Սիրելի Ուլուանա, գրագէտ լինել նշանակում է. լինել անճաշակ, անկիրթ եւ գռեհիկ:

Էս վրիպա՞կ էր, ուզում էիք անգրագե՞տ ասել, թե՞ իրոք գրագիտությունը նույնացնում եք անճաշակության, անկրթության ու գռեհկության հետ։

[Պանդուխտ]

Կը ներէք, այդ տողում ծաղրում էի...

[VisTolog]

Բարև ձեզ.
Ես քվռարկում եմ առաջին 3 տարբերակներին, քանի որ բոլորն էլ պետքական են:Ամենաշատը պետքա վերջին տարբերակը

Ավելացվել է 1 րոպե անց
Կարելի էր հարցումը բաց սարքել, տեսնելու համար թե ում համար է գրագիտությունը ավելորդություն

Ավելացվել է 5 րոպե անց

որ մարդը մյուս կենդանիներից գոնե մի բանով տարբերվի

Գոնե մի բանով, առանց էնել մարդը շատ ու շատ բաներովա տարբերվում մարդկանցից:

[schuschanik]

Գրագիտությունն անհրաԺեշտ է Լեզվի և ազգային նկարագրի պահպանման համար....

[Guest]

Հետաքրքիր է, ո՞վ է այն միակ մարդը, որ իմ հետ համամիտ է…
Ապրես դու:
Մեկ էլ Ապրի Անահիտը, որ ֆայմել ա ու առաջարկել ա յաս տարերակը:
Ոչ մի բանի, ավելորդություն է

[Ծով]

Երկրորդ տարբերակն եմ ընտրել, բայց դե գրագիտությունը անգրագետ չլինելու համար ա
Հա'յկ, կհիմնավորե՞ս...ինչ ու՞
է ավելորդ...

[Guest]

Հա'յկ, կհիմնավորե՞ս...ինչ ու՞
է ավելորդ...

Դեռ չծնված… չե… ավելի շուտ առաջին դասարանից այդպես էի համարում և հայոց լեզվի ու գրականության… ինչպես նաև անգլերեն, ռուսերեն լեզուների դասերին չեի մասնակցում:
Տենց էլ մնացի անգռագետ, բայց ինձ դա ոչ մի վնաս չի տալիս… բացի գուցե նրանից, որ վատ տպավորություն եմ թողնում որոշ սխալ (իմ կարծիքով սխալ) մտածելակերպ ունեցող մատդկանց վրա:
Լեզուն միմիանց հասկանալու համար ա ու ինձ թվում ա, որ մինչև հիմա մարդ չկա, որ ինձ նորմալ չհասկանա: Սենց էլի Ալիզ ջան

[ivy]

Հետաքրքիր է, ո՞վ է այն միակ մարդը, որ իմ հետ համամիտ է…
Ապրես դու:
Մեկ էլ Ապրի Անահիտը, որ ֆայմել ա ու առաջարկել ա յաս տարերակը:
Ոչ մի բանի, ավելորդություն է

Ինձ թվում է այն, ինչի մասին դու ես խոսում, ոչ թե գրագիտությունն է, այլ գրական խոսքն ու գիրը: Օժանդակ բայ է-ի փոխարեն ա ասելը անգրագիտությաւն չի, այլ գրականի փոխարեն խոսակցական լեզվի կիրառում: Անգրագետ մարդն անգամ չի կարող մտքեր շարադրել կամ մի նախադասության մեջ հարյուր սխալ կանի, եթե ընդհանրապես հաջողացնի կառուցել այդ նախադասությունը... Ինչի մասին է խոսքը:

[Guest]

Չե, ես չեի ասում է-ի և ա-ի տիպի "սխալների" մասին… ես ասում էի զուտ տառասխալների մասին: Ընդանրապես նորմալ լեզվում պիտի քեզ հնարավորություն չտրվի տառասխալ անելու: Ինչ ա նշանակուկ սենց ա գրվում, բայց սենց ա ասվում: Կամ բացառություն կոչեցյալները… Եվ այդ ամենը իմացողն ա համարվում գրագետ:
Խոսում եմ, գրում եմ… շատ եմ տառասխալ անում, բայց ինչ արած, գրում եմ նրա համար, որ դուք հասկանաք ու դուք հասկանում եք թե ինչ եմ ասում… ինձ էլ բան պետք չի