Արշ ջան, խնդրի գոյությունը ոչ մեկը չի հերքում։ Բայց ինքը 800000 տարբեր խնդիրները բերում ներկայացնում ա էդ մի խնդրով։ Ու էդ արդեն մանիպուլյացիա ու սխալ ա։
Արշ ջան, խնդրի գոյությունը ոչ մեկը չի հերքում։ Բայց ինքը 800000 տարբեր խնդիրները բերում ներկայացնում ա էդ մի խնդրով։ Ու էդ արդեն մանիպուլյացիա ու սխալ ա։
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Էդ դրածս ավելի ամողջական վիդեոն էլ կարծես իր ամբողջ ելույթը չէր, հետևաբար վստահ բան դժվար ա ասել, բայց ոնց–որ թե Նիկոլը կոնկրետ չորով նպաստների համակարգը փակելու որոշում չէր հայտնում, համենայն դեպս էդ վիդեոյում․ նպաստների մասով իր ասածը էն էր, որ էդ համակարգը էսօր շատ անարդյունավետ ա գործում ու չի ծառայում նպատակին, հաճախ հակառակ էֆեկտն ա ունենում։ ինչը դեռևս չի նշանակում, թե էդ համակարգը քոքից կտրելու որոշում կա։
ՈՒ լավ ա, որ հիմա ակտիվ քննարկում ա գնում էս թեմայով, ճիշտ ու սխալը սենց քննարկումներով ա պարզվում․ բայց դե նորմալ հասկանանք ինչ ա ասում էդ մարդը, նոր թռնենք դեմքին․ ոչ թե խոսքը դեմից ու վերջից կտրենք, որ լրիվ ուրիշ բան ստացվի, հետո էդ սխալ ներկայացված բանի շուրջ կռիվ տանք։
Добро победило зло, поставило его на колени и зверски убило
Չէ ո՞վ ասեց, որ ներկայացնում ա մենակ էդ մի խնդրով։ Էդ վիդեոյում (ավելի ամբողջական տարբերակում) խոսում ա էն մասին, որ ներդրումների համար առողջ միջավայր չկար՝ «դաբրո»–ով էր բիզնես անելը, իսկ իրանց օրոք դաբրոյով չի լինելու, որ օրենսդրական փաթեթ են նախապատրաստում բիզնես անելը հեշտացնելու համար (սրա արդյունքում աշխատատեղեր են ստեղծվելու, չէ՞), որ միկրոբիզնեսին հարկերից ազատելու են, որ միկրոբիզնեսով զբաղվելը իմաստ ունենա, աշխատավարձով ապրողների եկամտահարկը նվազեցնելու են, որ նպաստ ստանալուց ավելի ձեռնտու դառնա աշխատելը, թոշակառուների թոշակը 10000դ–ով բարձրացնում են և այլն։
Добро победило зло, поставило его на колени и зверски убило
Վիշապ (11.11.2018)
Բայց ոչինչ, ընտրություններին հենց ուղիղ 800000 ձեն կստանա ։ճ
Պլյուս/մինուս 50000
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
StrangeLittleGirl (11.11.2018), Շինարար (11.11.2018), Տրիբուն (11.11.2018)
Մարդը ներդրողների հետ հանդիպում ա, ու խոսում ա աղքատութայն նպաստներից ու ծուլությունից։ Էտ արդեն անիմաստ ա։ Ասածս էն ա, որ թեման պետք ա կոնկրետացնել էն հարցերի շուրջ, որոնք պոտենցիալ ներդրողին հուզում են։ Իսկ էն, որ պետությունը տեղի կամ անտեղի նպաստների վրա փող ա ծախսում, դա իրանց բողկին չի։
Ներդրողին հետաքրքրում ա սեփականության պաշտպանության մակարդակը, արդարադատության համակարգը, ենթակառուցվածքների ու որակյալ աշխատուժի առկայությունը, վերջում նոր հարկերի մակարդակը։ Ի միջ այլոց, էտ էլ ա միֆ, որ եթե հարկերը Հայաստանում բարենպաստ/ցածր լինեն, սաղ արտասահմանցի ներդրողները վազելու են ու Հայաստանում ներդրումներ անեն։ Տենց լիներ ԱՄՆ-ում, Ֆրանսիայում ոի Շվեդիայում ոչ մեկը փող չէր դնի, քանի որ դռակոնային հարկային համակարգ ա գործում, ու ալամ աշխարհի փողերը կգնային Ուկրաինա, Տաջիկստան ու Լիբեիա, որտեղ կարելի ա մի քիչ կաշառքով վաբշե հարկ չվճարել։
Իսկ նպաստենրի մասով արդեն առաջին դեպքը չի, որ խոսվում ա որ էտ նպաստների համակարգը վատն ա ու խրախուսում ա ծուլությունը, բլա բլա։ Ստեղ երևի Մանե Թանդիլյանի մեղքն էլ կա, քանի որ էս հարցը իրա ուղիղ պատասխանատվության տակ ա։ Իսկ եթե Մանեն էլ ա հավատում Հայաստանում նպաստ-ծուլություն տենց պարզ ու ուղիղ կապին, ուրեմն մենք գործ ունենք ծայրահեղ աջ լիբերալ belief system-ի հետ, ու Բյուրը լրիվ ճիշտ ա։ Ասածս ինչ ա, պետք չի առիթ անառիթ կպնել էտ նպաստներին ու տենց ոգևորված խոսալ, թե ինչ վատ բան ա ինքը։ Սաղ էլ գիտենք, որ նպաստով ապրելը լավ բան չի։ Բայց մեր աշխատանքի շուկայի առաջին պրոբլեմը հաստատ նպաստը չի։
Chuk (11.11.2018), StrangeLittleGirl (11.11.2018), Շինարար (11.11.2018)
Ոնց հասկացա՝ էդ ելույթից հատված չէր:
Կարծես հարցուպատասխանից լիներ:
Չնայած՝ իր ֆբ էջում դրած հատվածում էլ նախնական հարցի մասը չկար, բայց էդ հարց տվողը ոտքի վրա կանգնած էր Նիկոլի խոսելու ընթացքում:
Ամեն դեպքում՝ վերևում ասեցի, մի հատ էլ կրկնեմ, որ ըստ իս էդ խոսակցությունը ժամանակավրեպ էր ու ձևն ու տեղը ճիշտ չէր ընտրված:
Կամ էլ վաբշե ընտրված չէր, պռոստը տենց էր ստացվել:
Էն էլ հակառակորդի ջրաղացին ջուր լցնող Ղազախստանն էն տեղը չի էլի, որ գնաս ընդից սկսես սեփական ժողովրդիդ փնովել:
Իսկ ժամանակավրեպ էր նրանով, որ նպաստառու չարաշահողների հետևից ընկնելուց առաջ դեռ լիքը անելիք կա ոլորտում (մի 2 օրինակ վերը նշեցի):
Էդ ոնց որ դասատուների աշխատավարձն առանց բարձրացնելու նրանցից նենց որակյալ ուսուցում պահանջես, որ տարեվերջին կարիք չլինի էլի իրենց մոտ լրացուցիչ վճարովի պարապմունքների:
Հա՝ կարաս պահանջես, բայց որքանովա՞ խելքին մոտ ու արդյունավետ:
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Արշակ, լավ էլի, իսկականից որ լավ էլի։
Նայի, ընտիր բան ա միկրոբիզնեսին հարկերից ազատելը, բայց ստեղ հարց ա, որ էդ 800 000 հոգուն չես ուղարկի բիզնեսով զբաղվելու։ Բիզնեսով զբաղվելը հեշտացնելն ու սոցիալական արդարություն հաստատելը նույնը չեն։ Իսկ Նիկոլի քայլերը կարմիր թելով ցույց են տալիս, որ սոցիալական արդարություն հաստատելն իրա գերնպատակը չի։
Պլյուս, եթե ամբողջական պատկերից ես խոսում, ապա պիտի իմանաս նաև եկամտահարկերի նվազեցման ամբողջական պատկերը, ըստ որի մինչև 150 000 ստացողների վճարած եկամտահարկը չի իջնելու, այսինքն՝ դրանից շահելու են բարձր աշխատավարձ ստացողները, ոչ թե աղքատները, որոնք գուցե ինչ֊որ լևի ձևերով էդ ցուցակներում գրանցված են, որ ամեն ամիս գոնե մի 25000 դրամ ավել եկամուտ ունենան։
Նպաստների վերաբերյալ ըսիգ էլ հայրաքաղաքից.
https://www.facebook.com/1822268274/...0729687397947/
Ներկայացնում եմ ևս մեկ առաջարկ, ազատորեն իշխանությունները, թեկնածուներն ու առհասարակ ցանակացած մարդ կարող է օգտվել և սովորության համաձայն չնշել «Շիրակ կենտրոնի» կամ իմ անունը:
«ՀՀ ԱԺ պատգամավորի թեկնածուի ուղեցույց»
Կետ երկրորդ:
Երկրաշարժից անմիջապես հետո Գյումրիում և հարակից տարածքներում տեղադրվեցին բազմաձև և տարաբնույթ տնակներ և ձևավորվեցին տնակային ավանները:
Այնուհետև իրականացվեց դրանց քարտեզագրում և հասցեագրում, հաշվառվեց շուրջ 96 տնակային ավան, դրանք և դրանցում տեղադրված տնակները ստացան կոտորակային համարակալումներ, իսկ տնակներում բնակվող ընտանիքների անձնագրերում խփվեցին այդ հաշվառման թվերը:
Անցած 30 տարիների ընթացքում, պարբերաբար տնակները հանվեցին, հատկապես քաղաքի կենտրոնական մասերից և բնականաբար հասցեները նոսրացան, սակայն այսօր էլ Գյումրիում առկա են գրեթե բոլոր տնակային ավաններն ու կոտորակային հասցեները:
Փաստացի քաղաքում մի քանի ձևի հասցեագրումով սկիզբ դրվեց մի մեծ խառնաշփոթի, որից նաև, այսպես ասած, օգուտ քաղեցին ընտրակեղծարարները՝ ընտրացուցակները կազմելիս: Սակայն այդ իրականությունը հսկայական դժվարություններ առաջացրեց շատ ու շատ հարցերում: Տրամաբանորեն նոր բնակարաններ ստացած քաղաքացիները պետք է գնային և հաշվառվեին նոր հասցեում, սակայն ոչ բոլոր դեպքերում են այդ կերպ վարվում: Ստացվեց, որ որոշ անպարտաճանաչ մարդկանց համար տնակային, կոտորակներով հաշվառում ունենալը նաև օգտակար է հատկապես ժամանակավոր կացարանը պահելու, նպաստ և օգնություն ստանալու համար:
Մի խոսքով, այսօր ավելորդ խառնաշփոթի և դժվարությունների պատճառ դարձած հասցեագրումը հրատապ կերպով պետք է հանվի, տնակային ավանների հաշվառումներն էլ չեղյալ հայտարարվի և բոլոր բնակիչների համար սովորական հասցեագրում ու հաշվառում իրականացվի: Իսկ տնակներում բնակվողների հաշվառումներում, համապատասխան փողոցի անունը գրվի և տուն կամ բնակարան բառի փոխարեն, պարզապես «տնակ» բառը: Անհրաժեշտ է նաև չեղյալ հայտարարել դեռևս 30 տարի առաջ, երկրաշարժի պահին կամ ավելի ուշ փլված շենքերի հասցեներում առկա գրանցումները և բոլորին պարտադրել հաշվառվել ըստ փաստացի բնակության վայրի:
Այդ կերպ կարծում եմ կիսով չափ կկրճատվի տնակներում և գոյություն չունեցող հասցեներում հաշվառում ունեցողների քանակը: Առաջարկությունս ընդունելու դեպքում հնարավոր կլինի ճշգրտել ինչպես ընտրացուցակները, այնպես էլ նպաստ ստացողների և բազմաթիվ սոցիալական ծրագրերից օգտվելու ենթակա անձանց ցուցակները, իսկ չբնակեցված տնակներն էլ դյուրին կլինի հայտնաբերել:
«Շիրակ կենտրոն»
Վահան Թումասյան
ՇԱՐՈՒՆԱԿԵԼԻ...
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Աթեիստ (11.11.2018)
Թեմայի մեջ Ռուզաննա Գրիգորյանի ֆեյսբուքյան էջից։ Հետաքրքիր հարցադրումներ ա անում աշխատանքի մասին։
Չիմացողների մասին ասեմ, որ Ռուզաննա Գրիգորյանը հեղափոխության ժամանակ բավական ակտիվ կենտրոնական դեմքերից էր։
Աշխատանքի մասին շատ բան ասվեց։ Մի երկու բան էլ ես ասեմ ու շարունակեմ աշխատել
Աշխատանք ասելով ի՞նչ ենք հասկանում։ Ինչ-որ մի ձեռնարկությունում աշխատավարձի դիմաց արվող վարձու կամ պատվիրված աշխատանք միա՞յն։
Իսկ էն ամե՞նը, որ արվում ա ապրելու տարրական պայմաններ ստեղծելու, դրանք պահպանելու, երեխա ունենալու, դաստիարակելու և մեծացնելու համար։ Տուն հավաքելը, փոշի վերցնելը, ճաշ սարքելը, զուգարան մաքրելը, շոր լվանալը, երեխա ունենալն ու երեխուն մարդ դարձնելը աշխատա՞նք ա, թե չէ։ Մի ամբողջ հասարակության (մի ամբողջ մարդկության) լինել/չլինելու հարցը ամենօրյա ռեժիմով լուծող գործունեության էս ձևը աշխատանք համարո՞ւմ ենք, թե չէ։ Ակնայտ ա, որ սա մարդկային կյանքն ու դրա շարունակականությունը հնարավոր դարձնող ամենահիմնարար անհրաժեշտությունն ա, բայց որպես աշխատանք ամենաանտեսվածը, ամենաչճանաչվածը, երբեք չվճարվածը, չպագևատրվածը, ոչ մի կենսագրությունում ու աշխատանքային գրքույկում չգրանցվածը։ Հիմա հարց ա առաջանում, թե էս աշխատանքն ո՞վ ա անելու, ե՞րբ ու ո՞նց, որ նաև փող աշխատելու ժամանակ մնա։ Էս հարցը հատկապես կարևորվում ա, երբ խնդիր ա դրվում ստեղծելու «հպարտ ու երջանիկ քաղաքացիների» հասարակություն։
Հիմա մի ուրիշ աշխատանքի մասին, որ էլի ոչ մի կերպ չի տեղավորվում վարձու աշխատանքի մեջ։ Ստեղծագործական աշխատանքը։ Եթե կա մի բան աշխարհում, որ մարդուն (հպարտը չգիտեմ, բայց) երջանիկ ա դարձնում, ստեղծագործական աշխատանքն ա։ Բայց դա, ինչպես ասում են, «պատվերով համերգ» չի, որ պլանավորենք կամ փողով առնենք։ Ո՞նց ենք անելու, որ մարդիկ հնարավորություն ունենան ստեղծագործաբար իրենց սրտի ուզած գործով զբաղվելու, բայց կարողանան նաև ապրել։
Հա, մեկ էլ չմոռանանք ընկերական կոլեկտիվների ու խմբերի կողմից տարիներ շարունակ արված/արվող անվճար աշխատանքը, առանց որի չէր հյուսվի նաև մեր «թավիշը»։ Հիմա դա աշխատա՞նք ա, թե չէ։ Հեղափոխությունը աշխատա՞նք էր, թե չէ։ Ամիս ու կես ամեն տեսակ գործ ու անելիք մի կողմ դրած փողոցներում սերժվածներին մերժելը աշխատա՞նք էր, թե չէ։ Եթե իմ կյանքի ընթացքում ես առաջին անգամ տեսել եմ երջանիկ հայեր, ապա հենց էդ օրերին։ Հիմա ոնց հասկանանք՝ մենք երջանիկ էինք, երբ չէի՞նք աշխատում։ Բայց ինչ-որ առանձնահատուկ կոլեկտիվ աշխատանք էինք անում, չէ՞։
Եթե ուզում ենք երջանիկ լինել, ուրեմն պետք ա մտածենք, թե ինչ ա աշխատանքը ու թե ինչ առանձնահատուկ աշխատանք ա մեզ կոլեկտիվ երջանիկ դարձնում։
Վերջին խմբագրող՝ Աթեիստ: 11.11.2018, 23:21:
Շատ հեռու գնացիր։ Ես չեմ կարծում, որ նպատաներ ունենալու կամ չունենալու հարց ա։ Ավելի շուտ տպավորություն ա, որ խառնաշփոթ ա էս հարցում ընդհանրապես կառավարությունում ու կոնկրետ նաև Նիկոլի գլխում։ Ու Նիկոլն էլ սովորություն ունի մի հարցից խոսալուց համ էլ սարեր ձորեր ընկնի ու սկսի խառը ուրիշ բաներից էլ խոսալ։ Խելոք մարդկանց սինդրոմ ա - գլխում լիքը բան կա ու իրան թվում ա, թե սաղ կարաան իրա մտքի հետևից հացնեն։ Գումարած, եթե մի քիչ էլ խնդիրը պարզ չի լինում, ստացվումա շիլաշփոթ։ Ու իրոք կառավարությունը էս մի քանի ամսվա մեջ դեռ լիարժեք որպես սոլիդ թիմ դեռ չի ձևովորվել։
Հետո, Նիկոլին թվում ա, թե ինքը պարտադիր պիտի սաղ հարցերի պատասխաններն ունենա ու ամեն տվյալ պահին տա։ Ասենք, աղքատության, նպաստաների, սոցիալական պաշտպանության հարցերի հետ կապված կարելի ա էտ ոլորտի նախարարին վստահել ու թողնել մի բան էլ ինքն ասի, էլի։ Հեչ պարտադիր չի, որ Ղազախստանում ինչ-որ պոտենցիալ ներդրողների հետ զրուցելուց նաև նպաստների հարցը քննարկվի։ Էն էլ որտեղ, Ղազախստանում ․․․ որ մտածում ես, ավելի լավ ա վաբշե ներդրում չլինի Հայաստանում, քան Ղազախստանից լինի։
Ով ինչից խոսա, դու քո դարդերին ես գալիս, չէ՞![]()
Ինձ ոնց որ տենց չթված, Նիկոլը վայթե նախապես նշում է իր ասածը որպես «պրիմիտիվ օրինակ», ու իր բերած պրիմիտիվ օրինակը քննադատողներդ վայթե պրիմիտիվացված ընդհանրացնում եք՝ որպես խնդրի լուծում։
Ընհանուր առմամբ ՀՀ-ում կա դատարկապորտության խնդիր, ու նշմարվում է նաև շատ մարդկանց մտածելակերպում, ես սա ասում եմ որպես հենց հիմա հայկական թիմի հետ ռեգուլյար աշխատող: Ինձ թվում է սա սովետական ժառանգություն է, երկու իրար լրացնող ու իրար պահող պրոբլեմ՝ անարդարություն և դատարկապորտություն: Կարծում եմ, որ ՀՀ-ում մարդկանց աշխատանքի մոտիվացիան բարձրացնելու համար պետք է անարդարությունը վերացնել, դե գոնե պակասեցնել: Ասենք ես հասկանում եմ, որ թալանած փողերով գործարաններ, ցեխեր ու հողատարածքներ զավթած մեկի մոտ գրոշներով աշխատելու ցանկություն գրեթե ոչ մեկի մոտ չի առաջանա, դրան գումարած «սեփականատերի», կամ գործատուի գոռոզ ու վերադաս կամ անասնական վերաբերմունքը աշխատողների նկատմամբ: Ասենք դատարկապորտ մենեջերի տակ աշխատողների մեծամասնության մոտիվացիան ցածր է լինելու, նույնիսկ եթե աշխատավարձները բարձր են, աշխատանքային պայմաններն էլ՝ եվրոպական: Եվ հաշվի առնելով մեր անցյալն ու ստացած ժառանգությունը, ինձ թվում է, ՀՀ-ի սոցիալական ուղիով զարգանալու շանսերը ավելի քիչ են, քան խառը ազատ շուկայական ուղիով, էս տեսակետից Նիկոլի «պրիմիտիվ օրինակի» կամ այլ կերպ՝ շեշտադրումների հետ ես համաձայն եմ:
Si vis pacem, para bellum
Մանթո եմ: Գիտեի, բայց չէի ուզում հավատալ ((
Ընդունել եմ ՀՀԿ ցուցակով արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններին մասնակցելու առաջարկը. Դավիթ Շահնազարյան
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Այս պահին թեմայում են 2 հոգի. (0 անդամ և 2 հյուր)
Էջանիշներ