Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[ivy]

Եթե ուշադիր նայենք Ծլնգի գրառումներին, կտեսնենք, թե մարդն ինչ պատասխանատվությամբ է վերաբերվում դրանց։ Հղումներով, մանրամասն բացատրություններով... Լիքը ժամանակ ու էներգիա է ներդնում, մի րոպեում ձեռի հետ գրած բաներ չեն (մեծամասամբ)։ Դրանից էլ երևում է ընդհանուր լուրջ վերաբերմունքը Ակումբի հանդեպ։ Ու երևի շատ բաներ, որոնք մենք էդքան կարևոր չենք համարում` կլինի֊կանցնի, իր համար ահագին լուրջ պատճառներ են հիասթափվելու։

Եթե ամեն անգամ վատ ապրումներ պիտի ունենա (ոնց որ թե առաջին անգամը չի, որ հիասթափված գնում է), երևի լավ կլինի, որ իսկապես հեռու մնա էս ամեն ինչից։ Չեմ ուզում, որ իրեն վատ լինի։ Ու նաև իմ պատճառով վատ լինի` որպես Ակումբի մի մասնիկ։
Բայց դե ուրախ կլինեի, եթե վերաբերմունքը մի քիչ փոխեր, ամեն ինչ էդքան խորը չտաներ ու հետ գար։
Ամեն դեպքում, Ծլնգ ակումբցուն միշտ էլ կսիրեմ` էստեղ լինի, թե չէ։
Կարևորը` իրեն լավ լինի։

[Mephistopheles]

Քո հետ արդեն ծերացել ենք, վրեդ խաբար չկա

արդեն մեռնելներս ա եկել, չէ՞

[ivy]

Քո հետ արդեն ծերացել ենք, վրեդ խաբար չկա

Ախ ինչ լավն էր

[Chuk]

թեման "իրավունք ուներ" մնալ բաց

Չուներ: Ու ցավոք չգիտակցված իմ գրառմամբ ես էլ եմ նպաստել թռոլինգին:

Քննարկել կարելի ա ամեն բան, բայց նայած ոնց, ինչ շեշտադրմամբ, որտեղ, ինչի համար:

[Վիշապ]

Եթե ուշադիր նայենք Ծլնգի գրառումներին, կտեսնենք, թե մարդն ինչ պատասխանատվությամբ է վերաբերվում դրանց։ Հղումներով, մանրամասն բացատրություններով... Լիքը ժամանակ ու էներգիա է ներդնում, մի րոպեում ձեռի հետ գրած բաներ չեն (մեծամասամբ)։ Դրանից էլ երևում է ընդհանուր լուրջ վերաբերմունքը Ակումբի հանդեպ։ Ու երևի շատ բաներ, որոնք մենք էդքան կարևոր չենք համարում` կլինի֊կանցնի, իր համար ահագին լուրջ պատճառներ են հիասթափվելու։

Եթե ամեն անգամ վատ ապրումներ պիտի ունենա (ոնց որ թե առաջին անգամը չի, որ հիասթափված գնում է), երևի լավ կլինի, որ իսկապես հեռու մնա էս ամեն ինչից։ Չեմ ուզում, որ իրեն վատ լինի։ Ու նաև իմ պատճառով վատ լինի` որպես Ակումբի մի մասնիկ։
Բայց դե ուրախ կլինեի, եթե վերաբերմունքը մի քիչ փոխեր, ամեն ինչ էդքան խորը չտաներ ու հետ գար։
Ամեն դեպքում, Ծլնգ ակումբցուն միշտ էլ կսիրեմ` էստեղ լինի, թե չէ։
Կարևորը` իրեն լավ լինի։

Մի սուբյեկտիվ բան էլ ես ասեմ էլի: Ինչքան հասկանում եմ, ակումբը ակադեմիա, կամ գիտնականների կլուբ, կամ էլ դատարան չի: ՈՒ վայթե էդ պատճառով դիմպլոմ կամ գիտական կոչումներ չի տալու, և ոչ մեկ էլ բանտ չի գնալու:
ՈՒ հնարավոր է, որ բանավեճերում հաղթելու կամ պարտվելու արդյունքները առանձնապես չեն տարբերվելու, եթե հարցին ռացիոնալ մոտենանք:
Հետևաբար սեփական գիտելիքները փառահունչ մատուցելու, քննադատությունները հիվանդագին տանելու, վերջում էլ՝ «էս աշխարհը (կամ ակումբը) իմ տեղը չի» վիճակներ ստեղծելու, մերձենալ-հեռանալու իմաստը, կամ նպատակը ես լավ չեմ հասկանում:
Հա, ընդունում եմ, կան մարդիկ, որ լուրջ ու լիքը կարդացել են, ինֆորմացիան load են արել till rejection (մոդայի մեջ եմ): ՈՒ այո, ինչքան ինֆորմացված է մարդը, երևի այդքան ավելի մոտ է ճշմարտությանը, ավելի շուտ մեծանում է հավանականությունը:
Բայց եթե ընթացքում գալիս է մեծամտությունը ու թփթփացնում է ուսիդ ասելով՝ (միթի... էհ, բիթի) ՏՂԱ ես, ապա հավանականություն կա, որ քո վերլուծությունը կամ եզրակացությունները կարող են մի քիչ հեռանալ օբյեկտիվությունից կամ էլ գուցե ռացիոնալիզմից՝ ինչքան էլ հիմնված են ծավալուն ինֆորմացիայի վրա: Կամ էլ՝ գուցե պարզապես մակերեսային զուբրիտի արդյունք են (հիվանդ եմ, չխփեք):
Կամ էլ, մնացած իմ նման գիսագրագետ գեղացիներս սխալ ենք հասկանում ԽՈՍՔԸ, որովհետև ակադեմիկոսները միշտ չի, որ հանրամատչելի են ամեն ինչ ներկայացնում, ու տենց էլ չենք ջոկում ում ա պետք ծափահարել :Ճ
Ես կարծում եմ, որ Ծլնգը կարոց է մի քիչ թեթև նայել քննարկումներին իր լուրջ ու ծանր ասելիքներով հանդերձ, հանդուրժել մնացածին իրենց անգրագիտություններով հանդերձ ու էդ դեպքում կարող է և բավականություն ստանա քննարկումներից: Ռայդերն էլ վայթե հետ չի մնում:
Էդ «դիսերտացիաներից» հետո, մարդ ամաչում ա մտնի հարցնի՝ պարոնայք, պարզեցի՞ք, հիմա որո՞նք են ֆեմինիզմի սահմանները: Ես ինչքան հասկացա, ֆեմինիզմն անսահման է

Հ.Գ. Չնայած, մտածում եմ, կարելի էր «ակումբի ամենաինտելեկտուալ մարդ» մրցույթ հայտարարել, գուցե ոմանք փառասիրությունից դրդված վերադառնային :Ճ
Հ.Հ.Գ. ՈՒ ես տենց էլ չհասկացա, թե ինչի համեստությունը երբեմն հակառակ համեմատական ա գիտելիքների պաշարին, սկզբունքորեն պիտի որ ուղիղ համեմատական լիներ (դրա համար եմ ես սենց գոռոզ :Ճ):
Հ.Հ.Հ.Գ. Ոչինչ անձնական: Սիրենք իրար:

[ivy]

Մի սուբյեկտիվ բան էլ ես ասեմ էլի: Ինչքան հասկանում եմ, ակումբը ակադեմիա, կամ գիտնականների կլուբ, կամ էլ դատարան չի: ՈՒ վայթե էդ պատճառով դիմպլոմ կամ գիտական կոչումներ չի տալու, և ոչ մեկ էլ բանտ չի գնալու:
ՈՒ հնարավոր է, որ բանավեճերում հաղթելու կամ պարտվելու արդյունքները առանձնապես չեն տարբերվելու, եթե հարցին ռացիոնալ մոտենանք:
Հետևաբար սեփական գիտելիքները փառահունչ մատուցելու, քննադատությունները հիվանդագին տանելու, վերջում էլ՝ «էս աշխարհը (կամ ակումբը) իմ տեղը չի» վիճակներ ստեղծելու, մերձենալ-հեռանալու իմաստը, կամ նպատակը ես լավ չեմ հասկանում:
Հա, ընդունում եմ, կան մարդիկ, որ լուրջ ու լիքը կարդացել են, ինֆորմացիան load են արել till rejection (մոդայի մեջ եմ): ՈՒ այո, ինչքան ինֆորմացված է մարդը, երևի այդքան ավելի մոտ է ճշմարտությանը, ավելի շուտ մեծանում է հավանականությունը:
Բայց եթե ընթացքում գալիս է մեծամտությունը ու թփթփացնում է ուսիդ ասելով՝ (միթի... էհ, բիթի) ՏՂԱ ես, ապա հավանականություն կա, որ քո վերլուծությունը կամ եզրակացությունները կարող են մի քիչ հեռանալ օբյեկտիվությունից կամ էլ գուցե ռացիոնալիզմից՝ ինչքան էլ հիմնված են ծավալուն ինֆորմացիայի վրա: Կամ էլ՝ գուցե պարզապես մակերեսային զուբրիտի արդյունք են (հիվանդ եմ, չխփեք):
Կամ էլ, մնացած իմ նման գիսագրագետ գեղացիներս սխալ ենք հասկանում ԽՈՍՔԸ, որովհետև ակադեմիկոսները միշտ չի, որ հանրամատչելի են ամեն ինչ ներկայացնում, ու տենց էլ չենք ջոկում ում ա պետք ծափահարել :Ճ
Ես կարծում եմ, որ Ծլնգը կարոց է մի քիչ թեթև նայել քննարկումներին իր լուրջ ու ծանր ասելիքներով հանդերձ, հանդուրժել մնացածին իրենց անգրագիտություններով հանդերձ ու էդ դեպքում կարող է և բավականություն ստանա քննարկումներից: Ռայդերն էլ վայթե հետ չի մնում:
Էդ «դիսերտացիաներից» հետո, մարդ ամաչում ա մտնի հարցնի՝ պարոնայք, պարզեցի՞ք, հիմա որո՞նք են ֆեմինիզմի սահմանները: Ես ինչքան հասկացա, ֆեմինիզմն անսահման է

Հ.Գ. Չնայած, մտածում եմ, կարելի էր «ակումբի ամենաինտելեկտուալ մարդ» մրցույթ հայտարարել, գուցե ոմանք փառասիրությունից դրդված վերադառնային :Ճ
Հ.Հ.Գ. ՈՒ ես տենց էլ չհասկացա, թե ինչի համեստությունը երբեմն հակառակ համեմատական ա գիտելիքների պաշարին, սկզբունքորեն պիտի որ ուղիղ համեմատական լիներ (դրա համար եմ ես սենց գոռոզ :Ճ):
Հ.Հ.Հ.Գ. Ոչինչ անձնական: Սիրենք իրար:

Չհասկացած ամեն ինչը մեր իմացած կատեգորիաների մեջ խցկել փորձելը վայթեմ բոլորիս խասյաթն է, նենց որ դարդ մի արա, խփող չի լինի, мы с тобой одной крови.

Ու հա, սիրենք զմիմյանս

Լավացի՜ր:

[Յոհաննես]

Էս վերջին իրադարձություններից խաբար չեմ,Ծլնգս ու՞ր ա

[Sambitbaba]

Ուզում եմ խոսել սիրո մասին:

Որովհետև սիրում եմ Ծլնգին: Ծլնգին էլ: Բայց հիմա, կոնկրետ՝ Ծլնգին:
Բայց Ծլնգի հետ սիրո մասին խոսելուց առաջ, ուզում եմ անդրադառնալ նրա մի քանի մտքերի, որոնց հետ համաձայն չեմ, կամ, ավելի ճիշտ, ուզում եմ իմ կարծիքը հայտնել այդ նույն մտքերի վերաբերյալ:
Նախ և առաջ, շնորհակալություն տողերի համար, որ ինձ էին վերաբերվում. ազնվորեն, զգացված եմ և շատ ցավում եմ, որ այս ամենն անձամբ քեզ ասել չեմ կարող, ռեալում...

Ինձ համար մեծ տարբերություն կա "ռադիկալ հայացքներ ունենալու" և "ռադիկալ գաղափարակիր լինելու" մեջ, և այդ պատճառով ես քեզ երբեք ռադիկալ գաղափարակիր չէի անվանի: Օրինակ, քո հիշատակած բևեռային արջն ու պինգվիը հենց իրենց մեջ ինչ-որ միայն իրենց կարևոր ու հասկանալի "ռադիկալ գաղարներ կրելու" հետևանքով է (և հնարավոր է նույնիսկ, ինձ ու քեզ ոչ այնքան հետաքրքիր), որ ապրում են տարբեր բևեռներում: Բայց մի բանում ինձ ու քեզ համար նրանք իրարից ոչնչով չեն տարբերվում իրենց "ռադիկալ հայացքների" շնորհիվ. նրանք երկուսն էլ ծայրամասային են (բևեռը որպես ծայրամաս դիտարկելու դեպքում), իսկ ավելի ճիշտ, մեր զրույցին համապատասխանեցնելու համար, նրանց անվանենք ծայրահեղական:

"Մնացածներից իրեն բարձր դասելը":
Եթե մեկ ուրիշը լիներ քո փոխարեն, Ծլնգ ջան, երևի թե հեշտությամբ պատասխանեյի նրան մի երկու խոսքով: Բայց քեզ չգիտեմ, թե ինչպես կարճ պատասխանեմ: Ուզում եմ մի առակ հիշեցնել Հիսուսի մասին, հուսով եմ, դու ինձ կհասկանաս:
Մի շատ հարուստ, միշտ ուրիշներին օգնող, կարեկցանքով լի անձնավորություն, հարցնում է Հիսուսին, թե ի՞նչ կարող է անել՝ նրա արժանի հետևորդ դառնալու համար, ու եթե դրա համար անհրաժեշտ է հրաժարվել նույնիսկ իր հարստությունից, նա պատրաստ է նաև դրան: Հիսուս պատասխանում է. ոչ մի դեպքում այդ չանես: Հիմա դու քո տեղում ես և կամովի օգնում ու կարեկցում ես բոլորին և դրանով իսկ դու արդեն արժանի ես: Իսկ եթե բաժանես հարստությունդ ու դառնաս մեկն իմ հետևորդներից, դու միշտ հիշելու ես, թե ինչից ես հրաժարվել, և քո հիշողության մեջ արդեն քեզ մնացածներից ավելի բարձր ես դասելու, քանզի նրանք այդպես չեն վարվել:

Այս առակը հիշեցի քո հետևյալ խոսքերի շնորհիվ. "Ուր էլ ընկնում եմ, գրեթե բնազդաբար փորձում եմ կողքս շենացնել"։ Հիանալի խոսքեր են: Բայց այդ խոսքերդ հեչ բան են ցանկությանդ, բնազդիդ համեմատ... Որովհետև կարևորը ոչ թե այն է, ինչ դու ասում ես, այլ այն, ինչ անում ես: Ու եթե գնաս հիմա հետ ու մարդկանց գրառումներում տեսնես նրանց ցավը քո Ակումբը լքելու կապակցությամբ, կտեսնես նաև, որ նրանց համար էլ՝ հենց արածդ էր կարևոր, այլ ոչ թե ասածդ:

Քո հարստության (ինտելեկտի) համեմատ ես աղքատ եմ (կամ շքամուտքի մոտ նստած բամբասկոտ պառավ): Ու ես ունեմ քո օգնության կարիքը: Կարող է, քո տված մարգարիտների արժեքը չհասկանալով, ես սև խավիարի փոխարեն գնամ բադրիջանի խավիար գնեմ, բայց դու ինձ մի մեղադրիր դրանում, լա՞վ, ես ուղղակի դեռևս չգիտեմ, թե ինչ բան է սև խավիարը, էլ ուր մնաց այն սիրեմ: Ու ես, կոնկրետ այս պահին, քեզ շատ ավելի երախտապարտ եմ էժանագին բադրիջանի, քան թանկարժեք սև խավիարի համար, այնպես որ իմ մեջ քո մարգարիտների արժեքը երբեք չեմ գցել: Իսկ դու ասում ես քեզ. ինչ իմաստ ունի սրան մարգարիտ տալ, մեկ է գնալու է, իզուր բադրիջանի խավիարի վրա ծախսի, - ու թողնում ես, գնում... Հասկանում եմ, կարող է գնում ես ավելի արժանավորի փնտրելու, բայց քո գնալուց հետո ես սոված եմ մնալու, հասկանու՞մ ես...

Այ, այստեղ է, որ քո սերը իմ հանդեպ նման է ցինիզմի...

Եվ Ռայի դաժանությունը:

Ռայն էլ է քեզ պես հարուստ (ինտելեկտուալ): Բայց նրա հարստություն բաժանելը քիչ այլ տեսք ունի: Նա գալիս ու ինձ ասում է. լսիր, այ սոված: Ես ժամանակ չունեմ քեզ բադրիջանի-մադրիջանի խավիար բերելու, իմ բերածը՝ սև խավիար է: Կուտես թե չէ՝ այ դոնթ ֆաքին քեր, ուզում ես, սատկի, բայց լավ իմացիր, որ սա շատ օգտակար բան է:
Ես չեմ ասում, որ նա ճիշտ է: Բայց նա ինձ ընտրության հնարավորություն է տալիս, Ծկնգ ջան, իսկ դու՝ ոչ: Նա ինձ հնարավորություն է տալիս ընտրել. սատկե՞լ սովից, թե՞ սովորել վերջիվերջո սև խավիարին, որն իրոք շատ ավելի օգտակար է ինձ համար: Իսկ դու... դու ինձ կտրում ես նույնիսկ բադրիջանի էժան խավիարից էլ, դու ուղղակի լքում ես ինձ:

Դու գնում ես՝ ինչու՞: Որ խոզերի առջև մարգարիտներ շաղ չտա՞ս...
Ռայը՝ մնում է: Աչքիդ ընկած կա՞, թե քանի տարիներ է արդեն Ռայը մնում, մնում, մնում, ու ցաք ու ցրիվ է անում Ակումբում իր մարգարիտները... Օքեյ, դաժան է, օքեյ, ասենք թե քո մարգարիտներն էլ նրա մարգարիտներից ավելի որակյալ են: Բայց իմ ինչի՞ն են պետք քո որակյալ մարգարիտները, եթե նրանք չկան:
Արդյո՞ք էն շքամուրտքիդ կողքի պառավին պետք է քո սերը, եթե դա նրա կյանքի մասը չի կազմում: Իսկ չի կազմում, որովհետև դու նույնիսկ ոչ թե պատասխան սեր ես սպասում նրանից, այլ քո սիրո գնահատականը:
Այսինքն սերը քեզ համար՝ բիզնես, առ ու տուր է դառնում:
Եվ դու ինձ լքում ես, որովհետև ես քեզ չգնահատեցի:
Եվ ես այդպես էլ չեմ հասկանա սև խավիարի արժեքը:
Իսկ երբ մի օր աչքերս բացվի ու ես սովորեմ գնահատել սև խավիարը, կհասկանամ, թե որքան սեր է շաղ տվել իմ առջև Ռայը:
Առանց որևէ գնահատականի սպասելու: Ուղղակի իմ հանդեպ իր սիրոց դրդված: Երկար տարիների ընթացքում քեզանից բազում անգամներ ավելի քարկոծվելով ու, համոզված եմ գնալ-մնալու ապրումներով ու վճիռներով էլ: Բայց միշտ՝ մնալով: Որովհետև, եթե կա իրոք սեր, այն միշտ էլ հաղթում է:

Եթե կնոջդ էլ սիրում ես այն պատճառով, որ նա սիրում է քեզ, ուրեմն դա սեր չէ, այլ առևտուր: Որովհետև այդ դեպքում ջանում ես ոչ թե տալ, այլ վերցնել:
Եթե երխայիդ սիրում ես այն պատճառով, որ նա սիրում է քեզ, ուրեմն դա սեր չէ, այլ առևտուր: Որովհետև այդ դեպքում ջանում ես ոչ թե տալ, այլ վերցնել:
Եթե քրոջդ... եթե եղբորդ... ծնողներիդ... ընկերներիդ...
Եթե Ակումբին սիրում ես այն պատճառով, որ նա սիրում է քեզ, ուրեմն դա սեր չէ, այլ առևտուր: Որովհետև այդ դեպքում ջանում ես ոչ թե տալ, այլ վերցնել:

Նա, ով սիրում է, տալիս է անպատասխան, առանց սպասումների, առանց գնահատականի, մի խոսքով, առանց վաշխառուության:
Դու քո երեխաներին սիրում ես ոչ թե ըստ այնմ, թե ինչպես է նրանցից ամեն մեկը գնահատել քո սև խավիարը, դու նրանց բոլորին միատեսակ ես սիրում: Ու դու նրանց երբեք չես վանի քեզանից, ինչպես էլ նրան գնահատեն: Եթե իրոք սիրում ես:
Ես շատ կուզենայի, որ Ակումբին մեզնից յուրաքանչյուրը վերաբերվեր ինչպես իր երեխաներին:

Որովհետև սերը՝ առևտուր չէ: Իսկ դու ասում ես, որ սիրում ես Ակումբը:
Սիրու՞մ ես:

Կես բառով անգամ ցանկություն չեմ ունեցել քեզ վիրավորել: Բայց եթե հանկարծ՝ ... ներիր, լա՞վ: Ուղղակի ինձ համար էլ շատ ցավալի է, որ Ակումբը կորցնում է քեզ պես մեկին, որը մեծ հնարավորություններ ուներ Ակումբում մարգարիտներ սփռելու...

[GriFFin]

Դեռ հիանում եմ ձեր սիրո դրսևորումներով։

[StrangeLittleGirl]

Դեռ հիանում եմ ձեր սիրո դրսևորումներով։

Ես էլ քեզ եմ սիրում

[GriFFin]

Ես էլ քեզ եմ սիրում

^^ էսօր Cassiopeia-ին պատմում էի, ոնց ես նպաստել, որ ստեղ գրանցվեմ։ Ask.fm(սենց էր?)-ով գրել էիր` ակումբում նիքդ ոնց ա?։ Ես էլ չէի հասկանում ինչ ես գրել։ Մտածում էի ինչ ակումբ? Տենց խոսեցինք ու եկա էս իրականություն։ Հիշում ես?)

Sent from my Nexus 5 using Tapatalk

[StrangeLittleGirl]

^^ էսօր Cassiopeia-ին պատմում էի, ոնց ես նպաստել, որ ստեղ գրանցվեմ։ Ask.fm(սենց էր?)-ով գրել էիր` ակումբում նիքդ ոնց ա?։ Ես էլ չէի հասկանում ինչ ես գրել։ Մտածում էի ինչ ակումբ? Տենց խոսեցինք ու եկա էս իրականություն։ Հիշում ես?)

Sent from my Nexus 5 using Tapatalk

Հա՜, բայց մինչև հիմա կարծում էի, որ դու ակումբում գրանցված ես էղել, ես քեզ ուղղակի հիշացրել եմ, որ նիք ունես
Երևի կարծում էի Լիզբեթն ես։

[GriFFin]

Հա՜, բայց մինչև հիմա կարծում էի, որ դու ակումբում գրանցված ես էղել, ես քեզ ուղղակի հիշացրել եմ, որ նիք ունես
Երևի կարծում էի Լիզբեթն ես։

Հա) գրեցի նիքս, որտև լրիվ ուրիշ ֆոռումի/կայքի հետ էի խառնել։ Դու էլ գրեցիր` բա ինչի գրառումներ չես անում)) հետո ուշ հասկացա, որ իրար չենք հասկանում։ Ի դեպ, ես իսկապես ավելի շուտ գրանցված եմ եղել, երևի չեմ հասկացել ինչը ինչոց ու չեմ մտել էլ։ Հեսա կգտնեմ երբ ա եղել))

Sent from my Nexus 5 using Tapatalk

[ivy]

Իսկ ես վաղը Գրիֆինի հետ հարցազրույց ունեմ

[GriFFin]

Հա) գրեցի նիքս, որտև լրիվ ուրիշ ֆոռումի/կայքի հետ էի խառնել։ Դու էլ գրեցիր` բա ինչի գրառումներ չես անում)) հետո ուշ հասկացա, որ իրար չենք հասկանում։ Ի դեպ, ես իսկապես ավելի շուտ գրանցված եմ եղել, երևի չեմ հասկացել ինչը ինչոց ու չեմ մտել էլ։ Հեսա կգտնեմ երբ ա եղել))

Sent from my Nexus 5 using Tapatalk

Բում` էս 2014 թիվ ա
"Էսօր քայլում էինք փողոցով ու մեկել բուուուուուում եղավ: Մուշուն նկատեց Վարդանին: Շատ լավն ա Վարդանը: Հավես ա ակումբից ինչ որ մեկին տեսնելը ու բարևելը:":

Հետաքրքիր ա, օրագրիս կարդում էի ու կոնկրետ կարամ ասել, որ պահից սկսեց ընկճախտս։ Ձեր մոտ էլ ա լինում, որ կարդում եք ու մտածում` էս ես եմ գրել?:

Sent from my Nexus 5 using Tapatalk