Իսկ ավելի լուրջ, պետք ա անել, էն ինչ անում են մեր նման փոքր երկրները, որոնք գտվում են ագրեսիվ միջավայրում։ Հանձնվելու ու խաղաղություն մուրալու փոխարեն, որը մեկա մեզ ոչ մեկը չի տալու, պետք ա ռազմական դոկտրինը կառուցել «անդառնալի կորուստ հասցնելու» վրա։ Այսինքն, սաղս էլ գիտենք, որ Թուրքիան ու Ադրբեջանը որ երկու կողմից վրա տան, մենք չենք դիմանա։ Բայց իրանք էլ պիտի իմանան, որ մեր հասցրած վնասն անդառնալի ա լինելու։ Տենց ա իրան պահում Իսրյալեը, Հունաստանը։ Կիպրոսի հարցը սառած հենց էտ պատճառով, թե չէ թուրքերը վաղուց կերել էին։ Բայց գիտեն, որ եթե նույնիսկ Հունաստանին հաղթեն էլ պատերազմում, կրած վնասներն անհամաչափ են լինելու։
էս ա ․․․․․
Թե ոնց ա պետք անել, ինչ միջոցներով, էտ արդեն Լևոնը Տեր-Պետրոսյանը թող որոշի, կարա ասենք Ստփան Դեմիրճյանին էլ լծի էտ գործին, մեկ ա բուշլատի թև ա: Բայց որոշ քայլեր արդեն ոնց որ արվում են, հենց թեկուզ Իսկանդե-միսկանդերները։ Բայց, պետք ա ամեն ինչը լինի պլանավորված, հետևողական, առանց թալանի ու կոռուպցիայի, հայրենասեր մարդկանց միջոցով, խելոք, հանդարտ, առանց ռեզկի ու սպոնտան որոշումների:
Էսքանը, թե կոնկրետ ես ինչ եմ առաջարկում Հայկի հետնորդ հերոսական ժողովրդին։
Իսկ ինչ ա առաջարկում Լևոնը, Չուկի գրաներից մոտավորապես հասկացել եմ, որ Սերժի հետ չենք կարում լեզու գտնենք, որ երկիրը դզի, ժողովուրդը մեզ չի աջակցում, որ Սերժի հախից գանք, որ եկիրը փրկենք, մնում ա Ալիևի հետ համաձայնության գալը: Ինչ ասեմ, պլան ա։ Ողորմելի ա, իր ողջ տեսքով ու բովանդակությամբ, ու անիրկանանալի ա, քանի որ Ալիևը չի ուզում, թու թու թու, բայց պլան ա։ Ու իմ պատասխանը մնում է նույնը՝ ԱՅՈ:
Մեջբերել
Էջանիշներ