Պատերա՞զմ, թե՞ խաղաղություն. լրջանալու պահը

[Արէա]

Արէա ջան, վրացիներին 100 տարի առաջ չեն ցեղասպանել, ու էսօրվա Վրաստանն էլ պատմության ընթացքում եղած ամենամեծ Վրաստանն ա, նույնիսկ կորցրած Աբխազիայով ու Օսեթիայով։ Չնայած, լավ հիշացրիր, ռուսները Օսեթիայում խաղաղապահ էին աշխատում, համաձայնագիր կար, միջազգային երաշխիքներ, բայց հենց պահն եկավ, թքեցին խաղաղապահական առաքելության վրա ու հինգ օրում հասան Թբիլիսի, քիչ էր մնում Վրաստանը վերջանար։

Բա ինչի՞ չվերջացավ։
Տրիբուն, Վրաստանը մի 20 տոկոս օկուպացված տարածք ունի, թշնամին էլ տուֆտա ադրբեջանը չի, գերհզոր ռուսաստանն ա, բայց քանի որ վրաստանը խելքը գլխին երկիր ա, ոչ թե ուռա հայրենասիրական միություն, դրանից ոչ թե ողբերգություն ա սարքում, ու ժողովրդին ուղարկում աբխազիայի ու օսեթիայի սահմանին զոհվելու, այլ վերացնում ա պարտադիր զինվորական ծառայությունն ու հեսա աբխազիայի հետ բացում ա սահմանը։

Հ․Գ․ Մի բան էլ, Վրաստանի սահմաններն էլ հո բաց են, սաղի հետ բարեկամաբար առևտուր ա անում, շփվում են, տուրիստ-մուրիստ, գազատար-նավթավատար: Ինչ-որ Հայաստանից շատ առաջ չի գնացել էտ երկիրը: Էն առումներով էլ, որտեղ Հայաստանի լաաաավ առաջ ա, լրիվ ներքին խնդիրն են - կաշառակերություն, ոստիկանություն, դատական համակարգ, հարկերը վճարել, և այն, էտ էլ ղուրբան լինեն Սահակաշվիլիին, ոչ թե Էրդողանին կամ Ալիևի բաց սահմաններին:

Ով ա ասում սահման բացեք որ զարգանանք, ասում ենք բացեք որ չմեռնենք։