Մահապատիժ, թե ցմահ բանտարկություն

[Բարեկամ]

Պրակտիկորեն համոզված եմ, որ դու դա ինձ բանավոր ես պատմել, իսկ մենք միայն մեկ անգամ ենք հանդիպել

Ուրեմն պայծառատես եմ որովհետև նկարն էլ նայեցի, էդ Էնդրյուն նման էր իմ տեսածին:

[StrangeLittleGirl]

Դիսքլեյմեր. մարդ սպանելը, բռնաբարելը, տեռակտը ու նման այլ հանցագործությունները համարում եմ հանցագործություն, շատ վատ բան, արդարացնելու նպատակ չունեմ։ Իսկ հիմա անցնեմ բուն ասելիքին։

Ուրեմն Հրաչը նշեց, որ շատ ավելի հազվադեպ ա պատահում, որ անմեղ մարդուն դատում են, քան կարծում ենք։ Բայց պատահում ա, չէ՞։ Եթե նույնիսկ միլիարդից մի դեպքում ա լինում, ուրեմն էդ միլիարդից մի հոգու կյանքը խնայելու համար պետք ա մահապատիժը վերացնել։ Մարդու կյանքը խաղալիք չի, որ որոշենք, որ «ավելի լավ ա էդ մի հոգուն զոհ տանք», բայց իքս քանակով գումար տնտեսվի։ Մարդասպանության համար մարդը դատվում ա, մարդասպանությունը հանցանք ա համարվում հենց էն պատճառով, որ մարդու կյանքը թանկ բան ա, խաղալիք չի, ու պետք ա դրան լուրջ մոտենալ։ Եթե դժվար ա էդ ամենը պատկերացնելը, փորձեք ինքներդ ձեզ պատկերացնել։ Ի վերջո, դատական սխալից ոչ մեկս ապահովագրված չի, էն էլ Հայաստանի պես երկրում։

Բայց եթե նույնիսկ ընդունենք, որ դատական սխալներ ընդհանրապես չեն լինում, որ պատժվում են մենակ մեղավորները, նույնիսկ էդ դեպքում մահապատիժը խիստ սխալ եմ համարում։ Աշխարհը սև ու սպիտակ չի, ու կատարյալ սուրբի ու գենոցիդ անողի միջև լիքը նրբերանգներ կան։ Մեկը, որ մի օր մարդ ա սպանում, կարող ա զղջա դրա համար։ Իրան պետք ա շանս տալ դրա համար։ Ցմահ ազատազրկվածներից բոլորը չեն, որ սերիական մարդասպաններ են կամ վայրի գազաններ են, որ հենց ազատ թողնես, պիտի հարձակվեն վրադ։ Կա մարդ ջահել տարիքում սպանում ա, հետագայում զղջում ա։ Կա մարդ, որ չի զղջում։ Կա մարդ, որ անմեղսունակ ա։ Կա մարդ, որ պսիխոպաթ ա։ Կա մարդ, որի գլխին ուզում են սարքել, եղած հանցանքն ավելի ծանրացրած են առաջ բրդում, դատարանն էլ բան-ման ա որոշում։ Ի վերջո, ինչ ասես չի լինում։ Ու հանցագործը շարունակում ա մարդ լինել, պետք ա շարունակել իրան վերաբերվել որպես մարդու, նույնիսկ եթե ցմահ ազատազրկված ա, նույնիսկ եթե աշխարհի ամենասարսափելի հանցանքն ա գործել։

Ինչ խոսք, Բրեյվիկն իր դժգոհություններով չափուսահման շատ ա անցնում, ու հա, իրան պետք ա ցմահ նստացնել, բայց էդ չի նշանակում, որ ցմահ ազատազրկվածն իրավունք չունի մարդկային պայմաններում ապրելու։ Ի վերջո, ազատազրկումն ինքնին արդեն սարսափելի պատիժ ա։ Մի հատ փորձեք ձեզ պատկերացնել չորս պատերի միջև փակված, կհասկանաք, որ ցմահ ազատազրկումն ինքնին արդեն բավական խիստ պատիժ ա, ու պետք չի բողոքել, թե մարդիկ ինտերնետ ունեն կամ թույլ են տալիս, որ մարդիկ այցելեն իրենց։

Ու գալով մեր դատական համակարգին հիշեցնեմ, որ էդ էն դատական համակարգն ա, որը բազմակի պեդոֆիլին առավելագույն պատիժ չնշանակեց, ու պեդոֆիլն էդպես էլ ազատության մեջ ֆռֆռալու էր, եթե գործը հասարակական հնչեղություն չստանար։ Էդ էն համակարգն ա, որը Վարդան Պետրոսյանին կալանքի տակ էր պահում։ Էն համակարգն ա, որն ընտրությունները կեղծված չի համարում։ Ու եթե դուք մահապատիժ եք ուզում նման համակարգում, էդ դեպքում դադարեցրեք տոլերանտության մասին բոլոր տեսակի խոսակցությունները։

Ինչ վերաբերում ա Ինդոնեզիայի ու մնացած երկրների թմրանյութերի համար մահապատիժ սահմանելուն, ապա տեսնում ենք, որ էդ երկրներում, փաստորեն, մարդու կյանքն արժեք չունի։ Ուզու՞մ եք ապրել էնպիսի հասարակությունում, որտեղ մարդու կյանքն արժեք չունի։ Ես չեմ ուզում։

Մեկ էլ կարծում եմ՝ հանցագործությունների մեծ մասը տեղի են ունենում ոչ թե որովհետև ադեկվատ պատիժներ չկան, այլ որովհետև պատճառները լավ չեն ուսումնասիրվում։ Վերցրեք հենց իսլամիստ տեռորիստներին։ Մինչև հիմա մի տեռորիստի կենդանի չբռնեցին, որ հասկանանք՝ մտքինն ինչ ա։ Բայց շատերի կենսագրություններն ուսումնասիրելով պարզում ենք, որ իրանց փոքրուց շրջապատը հալածել ա, փոքրուց չարացել են աշխարհի հանդեպ։ Հիմա եթե իրանց փոքրուց լավ վերաբերվեին, գուցե մեծանային, տեռորիստ չդառնային, էդ բոլոր զոհերն էլ հիմա կենդանի կլինեին։ Մարդու հանդեպ չարանալու արդյունքում չարությունն ավելի ա շատանում, իսկ չարությունը նոր հանցագործությունների ա բերում։

[Վիշապ]

Մեկ էլ կարծում եմ՝ հանցագործությունների մեծ մասը տեղի են ունենում ոչ թե որովհետև ադեկվատ պատիժներ չկան, այլ որովհետև պատճառները լավ չեն ուսումնասիրվում։ Վերցրեք հենց իսլամիստ տեռորիստներին։ Մինչև հիմա մի տեռորիստի կենդանի չբռնեցին, որ հասկանանք՝ մտքինն ինչ ա։ Բայց շատերի կենսագրություններն ուսումնասիրելով պարզում ենք, որ իրանց փոքրուց շրջապատը հալածել ա, փոքրուց չարացել են աշխարհի հանդեպ։ Հիմա եթե իրանց փոքրուց լավ վերաբերվեին, գուցե մեծանային, տեռորիստ չդառնային, էդ բոլոր զոհերն էլ հիմա կենդանի կլինեին։ Մարդու հանդեպ չարանալու արդյունքում չարությունն ավելի ա շատանում, իսկ չարությունը նոր հանցագործությունների ա բերում։

Ամեն ինչ էդքան պարզ չի։ Օրինակ Բրեյվիկին բռնեցին, մարդը (:Ճ) բացատրեց, թե մտքինն ինչ էր։ Օգնե՞ց։ Հանգստացա՞ք։
Պրեմյակովը բացատրեց։ Լիքը իսլամիստ պարագլուխներ մինչև ալահ ակբար անելը օնլայն սաղին բացատրեցին, թե իրենց մտքներին ինչ ա։
Մի խոսքով՝ ապացուցված չի, որ հանցագործ դառնում են միայն ու միայն այս ու այն հատուկ պայմանների դեպքում, որոնք եթե բացառվեն, աշխարհում հանցագործներ չեն լինի։
Երկրորդ՝ եթե տունս մեկը զինված ներխուժի ակնհայտ սպանելու, կամ բռնաբարելու ու թալանելու մտադրությամբ, ապա նրա մտադրության դրդապաճառները հոգեբանորեն ուսումնասիրելու ու մարդկայնորեն հասկանալու ժամանակ չեմ ունենա, ընդհանենը ունեմ երկու արագ ու վճռական ընտրություն առանց հետողորմյայի։
Փորձենք կատարել հետևյալ մտավոր վարժությունը, պատկերացնում ենք, որ.
ա) X վտանգավոր հանցագործներին գնդակահարում են դեպքի վայրում, որովհետև վերջիններս չեն հնազանդվում ու հանձնվում ոստիկանությանը։
բ) X վտանգավոր հանցագործները դեպքի վայրում հնազանդվում ու հանձնվում են ոստիկանությանը։

Հարցեր ինքներդ ձեզ․
Օքե՞յ եք ա) դեպքի հետ։
Օքե՞յ եք, եթե բ) դեպքի հանձագործները դատապարտվեն մահապատժի։ Եթե ոչ, ինչու՞ եք օքեյ ա) դեպքի հետ։

Իմ կարճ տեսակետից, մահապատիժը փորձանք է։ Մոտավորապես այնպիսի փորձանք, ինչպիսին է ասենք լակած 200-ի տակ մեքենայով ծառին հագնելը։
Պետք է զգուշ լինել, որ մահապատժի չենթարկվել։
Ստեղ ԱՄՆ-ում կարող եմ էշ էշ սրճարանում կողս նստած ոստիկանի գոտուց գրավիչ տնկված ատրճանակը հանել ու կատակով գոռալ, թե սա թալան է, պառկեք գետնին (մեկ մեկ մտքովս անցնում ա, ու միտքս մի երկու սթափեցնող չափալախ ա ինձ տալիս)։ Արդյո՞ք ես կարող եմ մեղադրել փամփուշտները մարմնիս մեջ մխող ոստիկաններին, որ ինձ ժամանակ չտվեցին արտահայտելու իմ արարքի հոգեբանական դրդապատճառները։
Ասելիքս ինչ ա, զգուշ եղեք։ Մահապատիժը եթե օրենքով արգելվի էլ, մեկ մեկ ուրիշ ձևով ա գալիս էդ անտերը։ Սիրեք իրար։

[_Հրաչ_]

Բյուր, ընդհանուր առմամբ գրառմանդ տրամաբանությանը համաձայն եմ՝ որոշ վերապահումներով: Ինքս էլ դեռ թեմայի ստեղծման սկզբնական շրջանում մահապատժին դեմ եմ քվեարկել:

Իմ կարծիքին ավելացնելու ոչինչ չունեմ:
Ի դեպ, անձնական էլ ոչ մեկի դեմ չունեմ: Ես արտահայտում եմ իմ կարծիքը՝ հիմնված մասնագիտական գիտելիքների վրա:

[boooooooom]

Ես էլ էի Բյուրի նման մտածում. ուղարկեցին "Դոգվիլը" նայելու, որից հետո ամեն ինչ խառնվեց իրար։ Ու հիմա ինչ որ անցումնային փուլում եմ՝ մի ոտքս մի ճամբարում ա, մյուսը՝ մյուս։

[StrangeLittleGirl]

Ես էլ էի Բյուրի նման մտածում. ուղարկեցին "Դոգվիլը" նայելու, որից հետո ամեն ինչ խառնվեց իրար։ Ու հիմա ինչ որ անցումնային փուլում եմ՝ մի ոտքս մի ճամբարում ա, մյուսը՝ մյուս։

Դոգվիլը տեսել եմ, բայց դրանից բան չի փոխվել: Ես էլ կարամ ուղարկեմ լիքը կինոներ նայելու: Նույն Լարս ֆոն Տրիերի Խավարում պարողն էլ հերիք ա:

[Աթեիստ]

Դոգվիլը տեսել եմ, բայց դրանից բան չի փոխվել: Ես էլ կարամ ուղարկեմ լիքը կինոներ նայելու: Նույն Լարս ֆոն Տրիերի Խավարում պարողն էլ հերիք ա:

Ես ասի Դեվիդ Գեյլին հղում կանես ։)

[boooooooom]

Ստեղ հարցը էն ա, թե արդյո՞ք "կարմիր կովը իր կաշին փոխում է", ու խղճով մարդու մոտ հույս ա առաջանում, որ հնարավոր ա, որ կան "կովի" տեսակներ (էլ չասեմ որ երբեմն մտածում ա բոլորը), որ այնուամենայնիվ խելքի են գալիս, աշխատում են իրենց վրա ու վերջապես "փոխում են իրենց կաշվի գույնը"։ Բայց մյուս կողմից էլ, եթե բոլորին էդ հնարավորությունը տրվի, էլ ինչ պատիժ։

[StrangeLittleGirl]

Ստեղ հարցը էն ա, թե արդյո՞ք "կարմիր կովը իր կաշին փոխում է", ու խղճով մարդու մոտ հույս ա առաջանում, որ հնարավոր ա, որ կան "կովի" տեսակներ (էլ չասեմ որ երբեմն մտածում ա բոլորը), որ այնուամենայնիվ խելքի են գալիս, աշխատում են իրենց վրա ու վերջապես "փոխում են իրենց կաշվի գույնը"։ Բայց մյուս կողմից էլ, եթե բոլորին էդ հնարավորությունը տրվի, էլ ինչ պատիժ։

Փոխում ա: Անգամ բանտում: Կան դեպքեր իրական կյանքում:

[CactuSoul]

Դոգվիլը տեսել եմ, բայց դրանից բան չի փոխվել: Ես էլ կարամ ուղարկեմ լիքը կինոներ նայելու: Նույն Լարս ֆոն Տրիերի Խավարում պարողն էլ հերիք ա:

«Խավարում պարողը», ինչքան հիշում եմ, ուղղակի ցուցմունք տալիս ամեն ինչ չպատմեց, այլ կերպ ասած՝ չփորձեց էլ արդարանալ, իսկ մնացած ամեն ինչ օրինաչափ էր։ Չնայած նորից կնայեմ, հենց ժամանակ ունենամ, գուցե կարևոր մանրուքներ եմ մոռացել։ Ամեն դեպքում, էնպես չէր, որ հանցանքը չէր գործվել, մարդուն անմեղ֊անմեղ բռնեցին ու մահապատժի ենթարկեցին։

Իսկ «Դոգվիլ»֊ից իմ ամենասիրելի մեջբերումներից մեկն ուզում եմ՝ էս թեմայում լինի․

"You do not pass judgement, because you sympathize with them. A deprived childhood and a homicide really isn't necessarily a homicide, right? The only thing you can blame is circumstances. Rapists and murderers may be the victims, according to you. But I, I call them dogs, and if they're lapping up their own vomit the only way to stop them is with the lash."
"But dogs only obey their own nature, so why shouldn't we forgive them?"
"Dogs can be taught many useful things, but not if we forgive them every time they obey their own nature."

[boooooooom]

Փոխում ա: Անգամ բանտում: Կան դեպքեր իրական կյանքում:

Ինքը կփոխվի, բայց իրա արարքը կմնա իր հետևանքներով։ Բա սա ոնց կուլ տանք? Բա էն մարդկանց կյանքերը, որ էլ ոչ մի հնարավորություն չեն ունենալու, որովհետև էլ ողջ չեն։
Չէ Բյուր, արդար չի, բաներ կա որ անհնար ա "աչք փակել"

[Զաքար]

Ստեղ հարցը էն ա, թե արդյո՞ք "կարմիր կովը իր կաշին փոխում է", ու խղճով մարդու մոտ հույս ա առաջանում, որ հնարավոր ա, որ կան "կովի" տեսակներ (էլ չասեմ որ երբեմն մտածում ա բոլորը), որ այնուամենայնիվ խելքի են գալիս, աշխատում են իրենց վրա ու վերջապես "փոխում են իրենց կաշվի գույնը"։ Բայց մյուս կողմից էլ, եթե բոլորին էդ հնարավորությունը տրվի, էլ ինչ պատիժ։

Օրենքն ասում է, որ հնարավոր է մարդը ուղղվի, անգամ տալիս հնարավորություն, որ վաղաժամկետ ազատ արձակվի կամ ներվի։
Ես կարող եմ կոնկրետ Հայաստանի ցմահներ մասին ասել, որ եթե օրենքով սահմանված կարգերով ցմահ դատապարտյալների հետ աշխատանքներ տարվեն, ապա դրական արդյունք հաստատ կգրանցվի։ Ներկայումս էլ աշխատում են մի նախագծի վրա, որը հնարավորինս կօբյեկտիվացնի դատապարտյալի ուղղման չափանիշները։
Բայց էլի շատ կարևոր է, թե որքանով է դատապարտյալը ձգտում ուղղման։

[Վիշապ]

Ըստ իմ հասկացածի, այս թեմայի հարցն այն է, արդյո՞ք ծանր հանցագործից պետք է ազատվել նրան սպանելով, թե մեկուսացնել, իմա՝ թույլ տալ ապրել բանտում, ու կարծես թե կարևոր չի՝ դատապարտվածը զղջում է, փոխվում է, ուղղվում է, թե մնում է նույնը:
Ստեղ պրոբլեմն այն է, որ դատապարտվածի զղջալով սխալի ուղղում պրակտիկորեն չի կատարվում, օրինակ՝ զոհերը չեն վերակենդանանում:
Այդպես, ես կարող եմ ծեր տարիքում սպորտային հետաքրքրության համար մարդ սպանել, ու բանտում ցմահ հայտնվելը կարող է ինձ համար մեկ այլ սպորտային հետարքրություն լինել: Բայց գնդակահարվելը մի տեսակ անհետաքրքիր է:
Հաշվի առնելով տվյալ հասարակության վարքուբարքը, հայացքները, պոտենցիալը, մահապատիժը կարող է անհրաժեշտություն լինել: Բարդ է:

[keyboard]

Դիսքլեյմեր. մարդ սպանելը, բռնաբարելը, տեռակտը ու նման այլ հանցագործությունները համարում եմ հանցագործություն, շատ վատ բան, արդարացնելու նպատակ չունեմ։ Իսկ հիմա անցնեմ բուն ասելիքին։

Ուրեմն Հրաչը նշեց, որ շատ ավելի հազվադեպ ա պատահում, որ անմեղ մարդուն դատում են, քան կարծում ենք։ Բայց պատահում ա, չէ՞։ Եթե նույնիսկ միլիարդից մի դեպքում ա լինում, ուրեմն էդ միլիարդից մի հոգու կյանքը խնայելու համար պետք ա մահապատիժը վերացնել։ Մարդու կյանքը խաղալիք չի, որ որոշենք, որ «ավելի լավ ա էդ մի հոգուն զոհ տանք», բայց իքս քանակով գումար տնտեսվի։ Մարդասպանության համար մարդը դատվում ա, մարդասպանությունը հանցանք ա համարվում հենց էն պատճառով, որ մարդու կյանքը թանկ բան ա, խաղալիք չի, ու պետք ա դրան լուրջ մոտենալ։ Եթե դժվար ա էդ ամենը պատկերացնելը, փորձեք ինքներդ ձեզ պատկերացնել։ Ի վերջո, դատական սխալից ոչ մեկս ապահովագրված չի, էն էլ Հայաստանի պես երկրում։

Բայց եթե նույնիսկ ընդունենք, որ դատական սխալներ ընդհանրապես չեն լինում, որ պատժվում են մենակ մեղավորները, նույնիսկ էդ դեպքում մահապատիժը խիստ սխալ եմ համարում։ Աշխարհը սև ու սպիտակ չի, ու կատարյալ սուրբի ու գենոցիդ անողի միջև լիքը նրբերանգներ կան։ Մեկը, որ մի օր մարդ ա սպանում, կարող ա զղջա դրա համար։ Իրան պետք ա շանս տալ դրա համար։ Ցմահ ազատազրկվածներից բոլորը չեն, որ սերիական մարդասպաններ են կամ վայրի գազաններ են, որ հենց ազատ թողնես, պիտի հարձակվեն վրադ։ Կա մարդ ջահել տարիքում սպանում ա, հետագայում զղջում ա։ Կա մարդ, որ չի զղջում։ Կա մարդ, որ անմեղսունակ ա։ Կա մարդ, որ պսիխոպաթ ա։ Կա մարդ, որի գլխին ուզում են սարքել, եղած հանցանքն ավելի ծանրացրած են առաջ բրդում, դատարանն էլ բան-ման ա որոշում։ Ի վերջո, ինչ ասես չի լինում։ Ու հանցագործը շարունակում ա մարդ լինել, պետք ա շարունակել իրան վերաբերվել որպես մարդու, նույնիսկ եթե ցմահ ազատազրկված ա, նույնիսկ եթե աշխարհի ամենասարսափելի հանցանքն ա գործել։

Ինչ խոսք, Բրեյվիկն իր դժգոհություններով չափուսահման շատ ա անցնում, ու հա, իրան պետք ա ցմահ նստացնել, բայց էդ չի նշանակում, որ ցմահ ազատազրկվածն իրավունք չունի մարդկային պայմաններում ապրելու։ Ի վերջո, ազատազրկումն ինքնին արդեն սարսափելի պատիժ ա։ Մի հատ փորձեք ձեզ պատկերացնել չորս պատերի միջև փակված, կհասկանաք, որ ցմահ ազատազրկումն ինքնին արդեն բավական խիստ պատիժ ա, ու պետք չի բողոքել, թե մարդիկ ինտերնետ ունեն կամ թույլ են տալիս, որ մարդիկ այցելեն իրենց։

Ու գալով մեր դատական համակարգին հիշեցնեմ, որ էդ էն դատական համակարգն ա, որը բազմակի պեդոֆիլին առավելագույն պատիժ չնշանակեց, ու պեդոֆիլն էդպես էլ ազատության մեջ ֆռֆռալու էր, եթե գործը հասարակական հնչեղություն չստանար։ Էդ էն համակարգն ա, որը Վարդան Պետրոսյանին կալանքի տակ էր պահում։ Էն համակարգն ա, որն ընտրությունները կեղծված չի համարում։ Ու եթե դուք մահապատիժ եք ուզում նման համակարգում, էդ դեպքում դադարեցրեք տոլերանտության մասին բոլոր տեսակի խոսակցությունները։

Ինչ վերաբերում ա Ինդոնեզիայի ու մնացած երկրների թմրանյութերի համար մահապատիժ սահմանելուն, ապա տեսնում ենք, որ էդ երկրներում, փաստորեն, մարդու կյանքն արժեք չունի։ Ուզու՞մ եք ապրել էնպիսի հասարակությունում, որտեղ մարդու կյանքն արժեք չունի։ Ես չեմ ուզում։

Մեկ էլ կարծում եմ՝ հանցագործությունների մեծ մասը տեղի են ունենում ոչ թե որովհետև ադեկվատ պատիժներ չկան, այլ որովհետև պատճառները լավ չեն ուսումնասիրվում։ Վերցրեք հենց իսլամիստ տեռորիստներին։ Մինչև հիմա մի տեռորիստի կենդանի չբռնեցին, որ հասկանանք՝ մտքինն ինչ ա։ Բայց շատերի կենսագրություններն ուսումնասիրելով պարզում ենք, որ իրանց փոքրուց շրջապատը հալածել ա, փոքրուց չարացել են աշխարհի հանդեպ։ Հիմա եթե իրանց փոքրուց լավ վերաբերվեին, գուցե մեծանային, տեռորիստ չդառնային, էդ բոլոր զոհերն էլ հիմա կենդանի կլինեին։ Մարդու հանդեպ չարանալու արդյունքում չարությունն ավելի ա շատանում, իսկ չարությունը նոր հանցագործությունների ա բերում։

Բյուր գրածդ մինչև վերջ չկարդացի, որտև պարզ էր ինչ ես գրելու։
Մի տեղ ասել եմ, քեզ էլ ասեմ, քեզ իսրտե ցանկանում եմ, տենց մեկի ձեռը ընկնես, չսպանի, պռոստը շաաաաաաաաաաատ մոտիկից զգաս մահը, էն որ նայես աչքերի մեջ, ինքը նայի քո աչքերի մեջ ու դու հոգու խորքում հավատաս,բոր քեղ չի սպանելու, բայց ինքը սենց ամեն ինչ անի քեզ սպանելու համար։
Դրանից հետո սաղ կյանքդ էդ տեսարանը աչքերիդ առաջ մնա, որ էս գրառումդ կարդալուց մի հատ էլ ու մի հատ էլ ու մի հատ էլ կարդաս։

[Շինարար]

Բյուր գրածդ մինչև վերջ չկարդացի, որտև պարզ էր ինչ ես գրելու։
Մի տեղ ասել եմ, քեզ էլ ասեմ, քեզ իսրտե ցանկանում եմ, տենց մեկի ձեռը ընկնես, չսպանի, պռոստը շաաաաաաաաաաատ մոտիկից զգաս մահը, էն որ նայես աչքերի մեջ, ինքը նայի քո աչքերի մեջ ու դու հոգու խորքում հավատաս,բոր քեղ չի սպանելու, բայց ինքը սենց ամեն ինչ անի քեզ սպանելու համար։
Դրանից հետո սաղ կյանքդ էդ տեսարանը աչքերիդ առաջ մնա, որ էս գրառումդ կարդալուց մի հատ էլ ու մի հատ էլ ու մի հատ էլ կարդաս։

Ինչի՞ ես անիծում, ի՞նչ վատություն ա արել Բյուրը քեզ, նույնիսկ եթե որոշ հարցերի նկատմամբ քեզնից տրբեր, քո կարծիքով սխալ մոտեցում ունի, Բյուրը բարի մարդ ա, մի քիչ երբեմն կոշտ, բայց ոչ չար: Ո՞նց կարելի ա իրան կամենալ էն, ինչ դու ես կամենում: Ո՞նց կարելի ա դիմացինին կամենալ բացի դրականից, բացի ժպիտից, անսպառ երջանկությունից ուրիշ որևէ բան: Մարդասպա՞ն ա Բյուրը, տեռորի՞ստ ա, բռնաբա՞ր ա, խի՞ էլի: Էս անդերը սեքսիստ ըլնեմ, բայց ի վերջո ոնց կարող ա տղամարդը կնոջը անիծի: էս ո՞ւր ենք հասել: