Մահապատիժ, թե ցմահ բանտարկություն

[Ռուֆուս]

Keyboard կարա՞ս տոնդ փոխես կամ էս թեմայում ընդհանրապես չգրես։
Շնորհակալություն

Sent from my Nexus 6P using Tapatalk

[keyboard]

Keyboard կարա՞ս տոնդ փոխես կամ էս թեմայում ընդհանրապես չգրես։
Շնորհակալություն

Sent from my Nexus 6P using Tapatalk

Ռուֆ, երբ մոտս էնքան տեղ կունենաս, որ ասածդ մի բանի տեղ կընկալվի մոտս, մեծ սիրով, բայց քանի որ չունես՝ պատասխանեմ նախին վարչապետերից մեկի պատասխանով՝ ոչ։
Խնդրեմ։

[CactuSoul]

Հով, տուֆտում ես

Առաջարկում եմ՝ կողքի մարդու հայացքով մի հատ վերընթերցես վերջին գրառումներդ։ Եթե, իհարկե, «մոտդ էնքան տեղ ունեմ, որ ասածս մի բանի տեղ ընկալվի մոտդ»։ Թե չէ՝ ջանդ սաղ ։Ճ

[Ռուֆուս]

Ռուֆ, երբ մոտս էնքան տեղ կունենաս, որ ասածդ մի բանի տեղ կընկալվի մոտս, մեծ սիրով, բայց քանի որ չունես՝ պատասխանեմ նախին վարչապետերից մեկի պատասխանով՝ ոչ։
Խնդրեմ։

Ու մեր մեջ ասած շատ ուրախ եմ, որ քո պես մարդու մոտ տեղ չունեմ: Ու իմ զգացմունքներն էլ են քո նկատմամբ փոխադարձ: Հաջող:

[Մուշու]

Ես որպես զոհի հարազատ արտահայտվեմ:
Քրոջս մահվան հետ կապված ոչ մի դատի չենք գնացել, ոչ մի կերպ չենք հետաքրքրվել ի՞նչ եղավ մարդասպանի հետ ու մեզ ի սրտե մեկ էր/ա իրան ինչ կանեն: Իհարկ ցանկալի ա, որ իրեն տան ամենախիստ պատիժը զուտ նրա համար, որ իրա արածի վնասը ավելի շատ ա քան իրա որպես մարդ արժեքը: Վերջի գրածիս հետ կապված ոչ մեկ ինձ չի կարա հակառակում համոզի: Մյուս կողմից էլ համաձայն եմ Աթեիստի հետ, չպետքա մենք հարկեր վճարենք, որ պետությունը պահի մարդասպանին, ինքը դրան չարժի: Կարաք համարեք ասածս չար կամ ոչ մարդասիրական բայց ես հենց տենց եմ մտածում: Ավելացնեմ որ ոչ էլ մահն ենք ուզում էդ մարդու, որովհետև դա ոչինչ չի փոխի:

[Cassiopeia]

Ես որպես զոհի հարազատ արտահայտվեմ:
Քրոջս մահվան հետ կապված ոչ մի դատի չենք գնացել, ոչ մի կերպ չենք հետաքրքրվել ի՞նչ եղավ մարդասպանի հետ ու մեզ ի սրտե մեկ էր/ա իրան ինչ կանեն: Իհարկ ցանկալի ա, որ իրեն տան ամենախիստ պատիժը զուտ նրա համար, որ իրա արածի վնասը ավելի շատ ա քան իրա որպես մարդ արժեքը: Վերջի գրածիս հետ կապված ոչ մեկ ինձ չի կարա հակառակում համոզի: Մյուս կողմից էլ համաձայն եմ Աթեիստի հետ, չպետքա մենք հարկեր վճարենք, որ պետությունը պահի մարդասպանին, ինքը դրան չարժի: Կարաք համարեք ասածս չար կամ ոչ մարդասիրական բայց ես հենց տենց եմ մտածում: Ավելացնեմ որ ոչ էլ մահն ենք ուզում էդ մարդու, որովհետև դա ոչինչ չի փոխի:

Լիլ, կներես, որ խառնվում եմ, բայց չարժի նույնականացնել։ Ձեր դեպքը լրիվ ուրիշ ա։

[Cassiopeia]

###

[Մուշու]

Լիլ, կներես, որ խառնվում եմ, բայց չարժի նույնականացնել։ Ձեր դեպքը լրիվ ուրիշ ա։ Հարազատներիդ մեղավորության մասն էլ կա քրոջդ մահվան գործում (երեխան փողոցի մեջտեղով է քայլել սառույցի պատճառով)։ Ու բացի էդ սառած ճանապարհի վրա մեքենայի արգելակները կարող ա չհասցնեին գործել։

Համաձայն եմ որ նույնը չի Վեր, ես զուտ որպես պատահարի տուժած կողմ էի կարծիք հայտնում: Կարծեմ SLG էր գրել, որ հարազատին մեկ ա պատիժը, դրանից բան չի փոխվում ես էլ հետը համաձայնվում էի, որպես տուժած կողմ:

[Զաքար]

Ըստ էության, ես կողմ եմ նաև, որ ուղղվելու հնարավորություն տրվի, վաղաժամկետ ազատվելու, ասենք՝ հիսուն տարի անց, կամ եթե մի տեսակ շատ են ուղղվել, քառասուն տարի անց: Որ մարդիկ ձգտում ունենան ուղղվելու և ինքնակատարելագործվեն, բայց ոչ հինգ-վեց տարի հետո էլի: Հրաչն էր կարծեմ գրել պատժի անխուսափելության մասին, սա շատ կարևոր ա՝ կանխելու հետագա հանցագործությունները, թե չէ եթե տեսնեն, որ կարելի ա ասենք օրինակ ոչ մեկի կոնկրետ նկատի չունեմ ծառայակցին, ջահել-ջիվան տասնութ տարեկան երեխու, օջախի հույսին, սպանել ու վեց տարի անց արժանանալ հասարակության գրկաբաց ընդունելությանը, ազատվել վաղաժամկետ և այլն, էդքան ուժեղ չեն լինի զսպող մեխանիզմները:

Իհարկե լավ ա ունենալ էնպիսի հասարակություն որտեղ մարդիկ հանցանք չեն գործում, որովհետև դա վատ ա, ոչ թե որովհետև վախենում են պատժից՝ մարդու կամ Աստծու, բայց ցավոք դեռ մարդկությունը չի հասել դրան:

Շին, ասեմ, որ վաղաժամ ազատման իրավունք դատապարտյալը ունենում է, երբ փաստացի կրել է պատժի քսան տարին։
Իսկ ինչ վերաբերում է դատապարտյալի ուղղվելուն սա շատ բարդ հարց է։ Օրինակ ներկա պահի չափնաիշները խիստ սուբյեկտիվ են, ինչի պատճառով արդեն հստակ դիրքորոշում կա, որ պետք է սուբյեկտիվությունը հնարավորինս բացառել, որպեսզի արդյունքները հստակ գիտակցվեն, չքողարկվեն և այլն։
Եվ ինչ վերաբերում է տասնութ տարեկանի հարցին, ասեմ, որ սա շատ ավելի խնդրահարույց է, քան այն դեպքերը երբ անձը հանցանք կատարելիս եղել է սոցիալ բարոյապես հասուն։
Տասնութից քսանմեկ տարեկան անձանց հետ աշխատելը, նրանց ուղղելն ու հասարակություն վերադարձնելը շատ ավելի հեշտ է, քան այն անձանց ովքեր մինչև ցմահ դատապարտվելը բազմիցս դատապարտվել են ու եղել սոցիալ բարոյոպես հասուն։
Ասենք տարբեր երկրներում չափահասության շեմը տարբեր է, իսկ մարդը մինչև չափահաս լինելը շատ ավելի է կախված այլ անձանցից, քան ինքն իրենից։ Ու էս պատճառով էլ էսօր Հայաստանում բավականին ուշագրավ նախագիծ է ստեղծվել, որում հստակ ասվում է, որ ցմահ չեն կարող դատապարտվել հանցանքը կատարելիս քսանմեկ տարին չլրացած անձիք։
Ու հատկապես էս թեմայում պետք չէ մոռանալ, որ յուրաքանչյուր ցմահ դատապարտյալ նաև իրեն շրջապատող ֆիզիկական և սոցիալական աշխարհն է իր բարդ կապերով ու փոխհարաբերություններով, անգամ այն դեպքում, երբ անձը վիճարկում է ավանդական տեսակետները ու փորձում ստեղծել իր ուրույն կենսափիլիսոփայությունը։

[Շինարար]

Էրեխեք, մի բան էլ ասեմ էլի, էգուց վերջնաժամկետ ունեմ, ժամանակ չունեմ էդքան, բայց թեման լարված ա պահում: Սպանություն էլ կա, սպանություն էլ: Սպանությունը իհարկե երբեք լավագույն լուծումը չի, եթե ինքնապաշտպանություն չի, բայց... Իմ հարազատների մեջ սպանության համար դատապարտված կա, իրան տանսհինգ տարի էին տվել, ութ տարում ազատվեց՝ համաներման տակ: «Զոհը» Վանաձորի էն ժամանակվա օլիգարխներից էր, մարդամեջ գնացել էր ինքնաշեն զենքով խփել ու փախել, որ իրան չվերացնեն ու որպես աֆեկտ չհաշվի, հետո ինքնակամ հանձնվել ոստիկանությանը: Իրավիճակը նենց էր, որ իր կյանքին էր վնաս սպառնում ու «զոհն» էլ սուրբ չէր: Իրան ոչ մի կերպ չեմ արդարացնում, նախ և առաջ պետք չէր էդպիսի շրջապատների մեջ խրվել, որ հետո էլ էդ վիճակում հայտնվես: Էս ընթացքում, որ ինքը նստած էր, իր ընտանիքը ծայրահեղ ծանր վիճակում էր, երեխաները մեծացան առանց իրա: հայրը մահացավ, մայրը, մի որդին երիտասարդ էր մահացել, աչքը չցամաքեց երբեք: Կինը չարքաշ կյանքով մեծացրեց երեխաներին: Ինքը իհարկե մեծ շրջապատ ուներ, որոնք կարողացածի չափով աջակցում էին:

Բայց չգիտեմ՝ ինձ թվում ա՝ իր պատիճը ինքը լիարժեք կրել ա, ութ տարին հերիք էր: Նույնիսկեթե իրան պաշտպանելու նպատակով էր իր արարքը, արդարացման տեղ չկար, որովհետև ըստ էության կարող էր ուղղակի դիմել ոստիկանություն և ամեն բան պատմել, մի քանի անգամ մարդասպաններից փախել ա հազիվ, իրան կամրջից գետը գցելով, էլ չեմ իմանում ինչ: իհարկե մենք հակսանում ենք, որ անօրեն իննսունականներին օլիգարխի, որի ձեռքին ա քաղաքի կեսը, դեմ բողոքը ոստիկանությունում ոչնչի չէր հանգեցնելու ու ինտերնետի դարը չէր, բայց ամեն դեպքում ամենքս մենք ենք ընտրում մեր կապերը, շրջապատը: Բայց մեկը ես երբեք չեմ հրաժարվի էդ հարազատիցս ու բարեկամության մեջ էլ ոչ ոք չի հրաժարվում, բոլորն էլ հարգում են: Հիմա էլ ծանր աշխատանքով՝ ֆիզկիկական, ընտանիքից հեռու, ոնց որ հայաստանցիների մի ստվար մասը, օգնում ա իր երեխաներին ֆինանսապես, որ կրթություն ստանան կամ բարվոք ապրեն:

Ուզւոմ եմ ասեմ՝ չես կարող ասել՝ մարդասպան ու վերջ, ամեն գործ իր նրբությունն ունի, ու դրա համար մեկը ես ինչ հանցանքի համար էլ մարդը դատված լինի, չեմ շտապում եզրակացություններ անել: բայց նաև մանրամասները իմանալուց հետո կարևոր ա ճիշտ եզրակացություններ անելը, վերլուծական մոտեցում ունենալը, հակսանալը՝ դրդապատճառով և անդրդապատճառ սպանությունների տարբերությունը, և ընդհանրապես դրդապատճառների տարբերությունը:

[Cassiopeia]

Համաձայն եմ որ նույնը չի Վեր, ես զուտ որպես պատահարի տուժած կողմ էի կարծիք հայտնում: Կարծեմ SLG էր գրել, որ հարազատին մեկ ա պատիժը, դրանից բան չի փոխվում ես էլ հետը համաձայնվում էի, որպես տուժած կողմ:

Մի պահ գրեցի, ու էլի ջնջեցի։
Նույն նկատառումով, մենք, որպես տուժված կողմ, դեմ ենք եղել այն չնչին պատժին (ընդամենը 5 տարի), որին արժանացել է ոմն մարդասպան (պաշտոնյայի ազգական)՝ սպանելով 18-ամյա աղջկա։ (Գործը ներկայացրել էին էնպես, իբր ավտովթար է տեղի ունեցել, չնայած կային ապացույցներ, որ ավտովթարի զոհ չի այդ աղջիկը)։

Էնպես որ, տուժած կողմի համար միանշանակ ասել չի կարելի՝ տարբեր է թե անտարբեր հանցագործի հետագա ճակատագրին։

[keyboard]

Հով, տուֆտում ես

Առաջարկում եմ՝ կողքի մարդու հայացքով մի հատ վերընթերցես վերջին գրառումներդ։ Եթե, իհարկե, «մոտդ էնքան տեղ ունեմ, որ ասածս մի բանի տեղ ընկալվի մոտդ»։ Թե չէ՝ ջանդ սաղ ։Ճ

Կողմնապահությւոն ես անում էլի Անի, էսքան տուֆտածի մեջ մենակ իմ նորմալ գրառումը տեսար:
Էս պահին մոտս տեղ չկա Անի ջան, հազիվ աթոռին տեղավորվել գրում եմ, բայց քո համար հա էլ տեղ կգտնեմ, արխային:

Հա, ինչ էի ուզում ասեմ, անուններ չնշեմ, բայց քանի որ կան մարդիք ում խոսքը հարգում եմ, և էդ մարդիկ, ճիշտ ա սխալ, բայց կարծում են, որ իմ գրածներից լարվածություն ա առաջանում՝ ես էլ չեմ շարունակում համապատասխան օգտատերերին իրենց համապատասխան պատասխանները տամ:
Այնուամենայնիվ պահանջում եմ, նրանք ովքեր հանդուրժում ու շանս են տալիս պեդոֆիլներին, մարդասպաններին, բռնաբարողներին, պիտի հանդուրժեն ու շանս տան ինձ ու իմ գրածներից հիստերիկ զեղումներ չունենան:
Կարծիքս հաստատակամ ա՝ կյանք կյանքի դեմ:
Ես միշտ էս օրինակը բերում եմ, հիմա էլ եմ բերում, օսմանյան կայսրության թողած ժառանգությունը՝ Թուրքիան յուր 70 մլն բնակչությամբ ու աշխարհի ամենալավ աշխարհագրական դիրքում գտնվող տարածքը կառուցված ա ասածս երեք բառի վրա՝ կյանք կյանքի դիմաց:
էն ժամանակ, որ դեռ 1500 ական թվականներին եվրոպական երկրներում դատերը տևում էին ամիսներ և «մարդասիրության» քողի տակ ինչ էշություն ասես անում էին ու անեմում են առ էսօր, Թուրքիայում քադին (դատավոր, իմաստուն բան ման), մեկ օրում 20-25 արդարացի դատավարություն էր անում:
Ասածս ինչ ա, պտի ինձ հանդուրժեք նենց, ոնց ես կամ, ուրիշ տարբերակ չունեք, ես չար եմ, վատն եմ, անիծող եմ, սրիկա եմ, ես եմ, պտի ընդունեք ու հանդուրժեք նենց ոնց կամ:
ԱմԷն:

[Վիշապ]

Սթափվե՛ք :Ճ

Ինֆորմացիա մտորելու համար․
Կալիֆորնիայում մահապատիժը վերականգնելուց ի վեր մահապատժի է դատապարտվել 850 մարդ, որից մինչ օրս մահապատժի են ենթարկվել 13-ը: Դատական բարդ ու երկարատև գործընթացների արդյունքում շանսերն ավելի մեծ են, որ մահապատժի դատապարտվածները կմեռեն բնական մահով (բանտում) մինչև մահապատժի կատարման ժամկետի լրանալը։ Այս պահին 749 մարդ երկար ու ձիգ տարիներ սպասում են իրենց մահապատժի ի կատար ածմանը։

Տարբեր հաշվարկներով, յուրաքանչյուր մահապատժի դատապարտվածի վրա Կալիֆորնիան տարեկան ծախսում է 50-ից 90 հազար դոլար։

Նահանգներում դատապարտյալների մասին ինֆորմացիան բաց է բոլորի համար։ Օրենքները կարող են փոփոխվել ընտրությունից ընտրություն նախագծերի միջոցով, որոնք քվեարկվում են ժողովդրի կողմից։
Բա։ Տենց բաներ։

[Աթեիստ]

Անմեղ մարդուն ցմահ բանտարկելն իհարկե օքեյ չի, բայց գոնե կենդանի ա մնում, մի պուճուր շանս մնում ա լրացուցիչ ապացույցներ գտնելու ու անմեղությունն ապացուցելու: Մահապատժին կարելի ա դեմ լինել նաև նշածդ երկու պատճառով, մեկը մյուսին չի հակասում:

Բյուր, եթե կա կես տոկոսի կասկած, հարց չկա, թող ինչքան ուզում են պահեն։ Բայց ընդունո՞ւմ ես, որ կան դեպքեր, որտես կասկած ընդհանրապես չկա։ Անհերքելի ապացույցները կան, շատ ծանր հանցանքը կա, հանցագործը նագլիավարի ընդունում ա իրա մեղքը, ամեն հնարավորության դեպքում էլ համախոհներին կոչ ա անում շարունակել իրա գործը։

Էս դեպքում ինչո՞վ էս բացատրում մահապատժի արգելքդ։

[Շինարար]

Շին, ասեմ, որ վաղաժամ ազատման իրավունք դատապարտյալը ունենում է, երբ փաստացի կրել է պատժի քսան տարին։
Իսկ ինչ վերաբերում է դատապարտյալի ուղղվելուն սա շատ բարդ հարց է։ Օրինակ ներկա պահի չափնաիշները խիստ սուբյեկտիվ են, ինչի պատճառով արդեն հստակ դիրքորոշում կա, որ պետք է սուբյեկտիվությունը հնարավորինս բացառել, որպեսզի արդյունքները հստակ գիտակցվեն, չքողարկվեն և այլն։
Եվ ինչ վերաբերում է տասնութ տարեկանի հարցին, ասեմ, որ սա շատ ավելի խնդրահարույց է, քան այն դեպքերը երբ անձը հանցանք կատարելիս եղել է սոցիալ բարոյապես հասուն։
Տասնութից քսանմեկ տարեկան անձանց հետ աշխատելը, նրանց ուղղելն ու հասարակություն վերադարձնելը շատ ավելի հեշտ է, քան այն անձանց ովքեր մինչև ցմահ դատապարտվելը բազմիցս դատապարտվել են ու եղել սոցիալ բարոյոպես հասուն։
Ասենք տարբեր երկրներում չափահասության շեմը տարբեր է, իսկ մարդը մինչև չափահաս լինելը շատ ավելի է կախված այլ անձանցից, քան ինքն իրենից։ Ու էս պատճառով էլ էսօր Հայաստանում բավականին ուշագրավ նախագիծ է ստեղծվել, որում հստակ ասվում է, որ ցմահ չեն կարող դատապարտվել հանցանքը կատարելիս քսանմեկ տարին չլրացած անձիք։
Ու հատկապես էս թեմայում պետք չէ մոռանալ, որ յուրաքանչյուր ցմահ դատապարտյալ նաև իրեն շրջապատող ֆիզիկական և սոցիալական աշխարհն է իր բարդ կապերով ու փոխհարաբերություններով, անգամ այն դեպքում, երբ անձը վիճարկում է ավանդական տեսակետները ու փորձում ստեղծել իր ուրույն կենսափիլիսոփայությունը։

َՔանիո ր ակումբի ղեկավարությունը այնուամենայնիվ որոշել ա թույլ տալ քննարկումը, հետագայում քննարկում զարգանալու դեպքում մանրամասն կարձագանքեմ: