Մահապատիժ, թե ցմահ բանտարկություն

[Տրիբուն]

Ես մահապատժին դեմ եմ, իսկ խիստ պատժին՝ կողմ:

Ու հավանական ա, որ էս քննարկման պատճառներից մեկն էն ա, որ երբեմն կամ հաճախ մենք չենք տեսնում խիստ պատիժը: Աթեիստի բերած Բրեյվիկի դեպքում մենք տեսնում ենք նենց պայմաններում ապրող մարդու, ում պայմաններին նույնիսկ նախանձել կարելի ա: Հայաստանում ցմահ դատապարտյալների դեպքում էնպիսի բաներ ենք լսում, որ նորից չենք զգում խիստ պատժի գոյությունը: Օրինակ Տրիբունի ասածի պես հասարակությունից մեկուսացվա՞ծ են. ըստ հասնող լուրերի չէ, չնայած չունեն իրավունք, բայց իրանց հասանելի ա դառնում ինտերնետը, անընդհատ շփումը դրսի հետ: Պատմում են, որ շատ ցմահներ կալանավայրում իրենց բեզպրեդելշիկ են զգում, գիտեն որ ավելին կորցնելու չունեն, ինչ ուզում, անում են, թքած ունեն ամեն ինչի վրա, հասնում են նրան, մարդիկ կարողանում են անգամ նոր ծանություններ հաստատել, այցելուներ ունենալ և այլն:

Էս ու ուրիշ լիքը բաներ հաշվի առնելով, ես կարծում եմ, որ մենք քննարկելուց չենք ֆիքսվում բուն գաղափարի վրա, այլ ավելի շատ ֆիքսվում ենք կոնկրետ դեպքերի վրա, որոնք էս կամ էն համակարգի թերության կամ սխալ քաղաքականության արդյունք են:

Չուկիտո ջան, պատիժը խստությամբ չի չափվում, համարժեքությամբ ա չափվում։ Չմոռնանք, որ մահապատիժը առավելագույն պատժաչափ ա ու պաժի տեսակ ա, որը հետողորմյա չես կարա անես։ Հիմա հարց ա ծագում, (1) որոնք են էն հանցանքները, որոնց համար կարաս սահմանես առավելագույն պատժաչափ, առանց հետողորմյայի հնարավորության; (2) որտեղ ա սահմանը, որը բաժանում ա առավելագույն պատժաչափը առավելագունից մի խազ պակաս պատժաչափից; (3) ով իրավունք ունի սահմանելու հանցագործությունների էտ ցանկը, որոնց համար կարաս առավելագույն պատիժ կիրառես։

Ասածս ինչ ա, մահապատիժը առանձնահատուկ դեպք ա ու իրան չես կարա դիտարկես այլ տեսակի պատիժների հետ համեմատության մեջ ու համարժեքություն չափես։ Նույնիսկ ակնհայտ հանցագործությունների համար սահմանը գծելը դժվար ա - օրինակ տեռորիստ կա հինգ հոգու գռանատով պայթացրել ա, տեռոսրիտ կա քսան հոգու դանակով գլխատել ա․ որի՞ համար ա պետք սահմանել առավելագույն պատիժ։ Կասես երկուսի համար էլ։ Ես էլ կասեմ, իսկ եթե առաջին դեպքում հինգ հոգու փախարեն չորս հոգու սպանած լինե՞ր, կամ երկու՞։ Հստակ սահման քաշելը շատ դժվար ա։

Իսկ ինչ վերաբերվում ա Բրեյվիկին ու իրա պատժին - ի՞նչ ասես, ծայրահեղ ձախ հասարակությունները վերջին տարիներին ամեն տեսակի տխմարությամբ մարդկությանը շոկի մեջ են գցում, բայց հիմա էս մոդայա։ Բայց սրա վերջը պիտի մի օր կգա, քանի որ եթե չգա, նման ծայրահեղությունների պատասխանը նոիյնքան ծայրահեղ բրեքզիթն ու Թրամփի ընրվելն ա լինելու, ու ինչքան գնա, էնքան վատանալույա։

[Chuk]

Չուկիտո ջան, պատիժը խստությամբ չի չափվում համարժեքությամբ ա չափվում։

Համարժեք՝ խիստ: Լրիվ համաձայն եմ դիտողությանդ:

Ինչ վերաբերում ա ով որոշելուն, ապա սենց ասեմ, եթե ես ասենք պատգամավոր լինեի ու քրեական օրենսգիրք քննարկեինք, ապա մահապատժի դրույթին դեմ եղողներից կլինեի: Մնացածն էլ միջազգային փորձը նայելով կսահմանեի, թե որ դեպքում ա պետք ցմահը: Ասենք գենոցիդ կազմակերպելը, կենսաբանական զենք կիրառելը իմ համար քննարկելի չեն, իրանք պիտի ցմահի տակ գնան:

Բայց գրառումս էնքան դրա մասին չէր, ինչքան նրա, որ դեպքերի մի մասում ասածդ համարժեքությունն ա խախտվում, մի ինչ-որ մասում էլ դատարանը համարժեք պատիժ սահմանում ա, իսկ քրեակատարողական հիմնարկը էդ պատիժ անհամարժեք մեղմ ա իրականացնում:

[keyboard]

«Փախուստ Շումենքից» կինոյի տակ մնացած գրառումներ եք անում ժողովուրդ։
Սխալ դատավարություն, մեղմացուցիչ, եսմինչացուցիչ։
Արտհակը հստակ օրինակի վրա թեման թարմացրել ա, Մմոսկվայում 4 տարեկան երեխու գլուխը կտրած էն անաաունի օրինակը կա, Եվրոպաներում արդեն քանի անգամ գռուզավիկով մարդկաց վրով քշելու փաստերը կան։
Դուք դրել սխալ դատավարությունից եք խոսում։
Կոնկրետ պերմյակովի դեպքը ակնհայտ սարքոցի ու թոզ փչոցի ա, դրա համար դրա օրինակընսեղ չենք քննարկում։
Քննարկում ենք ակնհայտ սպանությունները՝ ալյա Բրեյվիկ և այլն։
Մի քիչ հետո Արտակի պես երևակայությանս զոռ կտամ մի 2 բան էլ կաաեմ։

[_Հրաչ_]

Գաղտնիք չեմ ասի, եթե փաստեմ, որ էդ ծեծված դատական սխալները պրակտիկայում հանցագործների համար ավելի շատ դրական արդյունք են ապահովում, քան բացասական: Այսինքն` թեկուզ տոկոսային հարաբերություն չեմ ներկայացնի` էդ պրակտիկան կատարյալ օբյեկտից ուսումնասիրելու անհնարինության պատճառով, բայց էն, որ շատ հանցագործներ չեն պատժվում զուտ քննության սխալների պատճառով, տասնյակ, միգուցե հարյուրավոր կամ ավելի անգամ ավելի շատ ա պատահում, քան անմեղ մարդուն դատական սխալի պատճառով դատելը: Դա (դատական սխալի պատճառով անմեղի դատվելը) ավելի շատ միֆ ա, որ մեր հասարակությունն ավելի հակված ա ընդունելու` բոլորիս հայտնի օբյեկտիվ ու սուբյեկտիվ պատճառներով, բայց հասարակության ընկալումն ավելի շատ էմոցիոնալ պրոցես ա, հասարակությունը թույլ ա դեմագոգիայի դեմ, ընդե մեծ մասն աչքաչափով փորձագետներ ու մասնագետներն են: Իսկ այ, քննության կամ դատական սխալի պատճառով որոշ հանցագործների անպատիժ մնալը խնդրեմ, բոլորդ էլ գոնե մի հատ տենց օրինակ լսած կլինեք:
Որպեսզի անորոշ ու ընդհանուր չթվա ասածս, կոնկրետ օրինակ բերեմ: Մի հասարակ որոշման, արձանագրության կամ դատավարական այլ փաստաթղթի կազմելու ձևը խախտելու դեպքում էդ փաստաթուղթը ճանաչվում ա անթույլատրելի, որը շարանով անթույլատրելի ա դարձնում իրանից բխող կամ դրա հիման վրա կատարված մյուս փաստաթղթերը, ինչի հետևանքն էլ լինում ա էն, որ հիմնավորող ապացույցները քչանում են, առաջ են քաշվում անմեղության կանխավարկածի, հիմնավոր կասկածի առկայության/բացակայության, բավարար ապացույցների համակցության ու մյուս հարցերը, ինչն էլ արդյունք ա հանդիսանում, որ դատարանն արդարացնի հանցավորին: Չե՞ք հավատում, խնդիր չի, բացեք datalex.am կայքը, դատական գործեր որոնեք` արդարացման ելքերով, կարդացեք ու կպատկերացնեք, որ դատարանները մենակ շատերի պատկերացրած «անհիմն» ու «սխալ» վճիռները չի, որ կայացնում ա, իրանք մեկ-մեկ արդարացնում էլ են, որ ապացույցները կարդալիս դուք էլ եք համոզվում, որ կատարել ա արարքը, բայց քննության սխալի պատճառով ապացույցը փչանում ա, ինչից օգտվում ու արդարացվում ա: Դրա համար եմ միշտ ասում, ոչինչ բացարձակ չի, բացարձակ մենակ հասարակության ընկալումն ա:

[Գաղթական]

Գաղտնիք չեմ ասի, եթե փաստեմ, որ էդ ծեծված դատական սխալները պրակտիկայում հանցագործների համար ավելի շատ դրական արդյունք են ապահովում, քան բացասական: Այսինքն` թեկուզ տոկոսային հարաբերություն չեմ ներկայացնի` էդ պրակտիկան կատարյալ օբյեկտից ուսումնասիրելու անհնարինության պատճառով, բայց էն, որ շատ հանցագործներ չեն պատժվում զուտ քննության սխալների պատճառով, տասնյակ, միգուցե հարյուրավոր կամ ավելի անգամ ավելի շատ ա պատահում, քան անմեղ մարդուն դատական սխալի պատճառով դատելը: Դա (դատական սխալի պատճառով անմեղի դատվելը) ավելի շատ միֆ ա, որ մեր հասարակությունն ավելի հակված ա ընդունելու` բոլորիս հայտնի օբյեկտիվ ու սուբյեկտիվ պատճառներով, բայց հասարակության ընկալումն ավելի շատ էմոցիոնալ պրոցես ա, հասարակությունը թույլ ա դեմագոգիայի դեմ, ընդե մեծ մասն աչքաչափով փորձագետներ ու մասնագետներն են: Իսկ այ, քննության կամ դատական սխալի պատճառով որոշ հանցագործների անպատիժ մնալը խնդրեմ, բոլորդ էլ գոնե մի հատ տենց օրինակ լսած կլինեք:
Որպեսզի անորոշ ու ընդհանուր չթվա ասածս, կոնկրետ օրինակ բերեմ: Մի հասարակ որոշման, արձանագրության կամ դատավարական այլ փաստաթղթի կազմելու ձևը խախտելու դեպքում էդ փաստաթուղթը ճանաչվում ա անթույլատրելի, որը շարանով անթույլատրելի ա դարձնում իրանից բխող կամ դրա հիման վրա կատարված մյուս փաստաթղթերը, ինչի հետևանքն էլ լինում ա էն, որ հիմնավորող ապացույցները քչանում են, առաջ են քաշվում անմեղության կանխավարկածի, հիմնավոր կասկածի առկայության/բացակայության, բավարար ապացույցների համակցության ու մյուս հարցերը, ինչն էլ արդյունք ա հանդիսանում, որ դատարանն արդարացնի հանցավորին: Չե՞ք հավատում, խնդիր չի, բացեք datalex.am կայքը, դատական գործեր որոնեք` արդարացման ելքերով, կարդացեք ու կպատկերացնեք, որ դատարանները մենակ շատերի պատկերացրած «անհիմն» ու «սխալ» վճիռները չի, որ կայացնում ա, իրանք մեկ-մեկ արդարացնում էլ են, որ ապացույցները կարդալիս դուք էլ եք համոզվում, որ կատարել ա արարքը, բայց քննության սխալի պատճառով ապացույցը փչանում ա, ինչից օգտվում ու արդարացվում ա: Դրա համար եմ միշտ ասում, ոչինչ բացարձակ չի, բացարձակ մենակ հասարակության ընկալումն ա:

Խնդրեմ.

Դեկտեմբերի 30-ին Բելգիական Լաուկ քաղաքում հայրը մորթում է իր 2 դուստրերին (8 և 11տ.), որից հետո հրդեհում իրենց տունը` ինքնասպանության նպատակով:
կոմայի մեջ ընկած վիճակում փրկում են ու տեղափոխում հիվանդանոց:
հունվարի 1-ին ուշքի է գալիս ու առաջին անգամ ցուցմունք տալիս ոստիկանությանը:
օրենքով` առաջին ցուցմունքին հաջորդած 24 ժամերի ընթացքում պետք է քննիչը ձերբակալության օրդեր ներկայացներ, բայց ինչ-ինչ պատճառներով նա դա ուշացրել է ուղիղ 45 րոպեով...

ընթացակարգային սխալի վրա հիմնվելով պաշտպանը պահանջել է իր պաշտպանյալին ազատ արձակել, ինչը և տեղի է ունեցել հունվարի 19-ին (այսինքն` մինչ այդ էլ բանտում չի եղել, այլ` հիվանդանոցում ապաքինվելուց)..

հետագայում (կոնկրետ ժամանակ չի նշվում) հանցագործը պիտի ներկայանա դատարան` գործի լսման համար, բայց մինչ այդ ընկած ժամանակահատվածը նա անցկացնելու է ազատության մեջ...

[_Հրաչ_]

Խնդրեմ.

Դեկտեմբերի 30-ին Բելգիական Լաուկ քաղաքում հայրը մորթում է իր 2 դուստրերին (8 և 11տ.), որից հետո հրդեհում իրենց տունը` ինքնասպանության նպատակով:
կոմայի մեջ ընկած վիճակում փրկում են ու տեղափոխում հիվանդանոց:
հունվարի 1-ին ուշքի է գալիս ու առաջին անգամ ցուցմունք տալիս ոստիկանությանը:
օրենքով` առաջին ցուցմունքին հաջորդած 24 ժամերի ընթացքում պետք է քննիչը ձերբակալության օրդեր ներկայացներ, բայց ինչ-ինչ պատճառներով նա դա ուշացրել է ուղիղ 45 րոպեով...

ընթացակարգային սխալի վրա հիմնվելով պաշտպանը պահանջել է իր պաշտպանյալին ազատ արձակել, ինչը և տեղի է ունեցել հունվարի 19-ին (այսինքն` մինչ այդ էլ բանտում չի եղել, այլ` հիվանդանոցում ապաքինվելուց)..

հետագայում (կոնկրետ ժամանակ չի նշվում) հանցագործը պիտի ներկայանա դատարան` գործի լսման համար, բայց մինչ այդ ընկած ժամանակահատվածը նա անցկացնելու է ազատության մեջ...

Բա տենում ես: Ու դա ընդամենը մեկ դեպք ա հազարավոր դեպքերից:

[anslov]

Խնդրեմ.

պաշտպանը պահանջել է իր պաշտպանյալին ազատ արձակել, ինչը և տեղի է ունեցել հունվարի 19-ին (այսինքն` մինչ այդ էլ բանտում չի եղել, այլ` հիվանդանոցում ապաքինվելուց)..

Պաշպանը ուղղակի հիանալի է կատարել իր մարդկային մեծ առաքելությունը, ու շանս է տվել ՄԵԾՆ «««Վենդետային»»» ազատության մեջ գտնելու ու իր հարցերը լուծելու մարդկային տականքի հետ:

Ուրիշ հարց է, որ Վենդետան ծանր հիվանդ է, ու հնարավոր է էլի չկաորղանա կատարել ի՛ր առաքելությունը:

Բայց ոնց որ թե Մեծ Մարդը սկսում է դուրս գալ մահաբեր կոմայից :

[Բարեկամ]

Նայած հարցին ինչ տեսանկյունից պետք է նայել:

Եթե հանցանք է կատարվել, արդարադատության նպատակը, ըստ իս, պետք է լինի կանխելը, որ նման հանցանք այլևս չկատարվի /նույն մարդու կամ այլոց կողմից/, ոչ թե հանցագործից վրեժ լուծելը:
Եթե հանցագործին մահապատժի ես ենթարկում, դրանով լավ վախեցնում ես մնացյալին. հանցագործն այս դեպքում պատիժ չի կրում՝ կարելի է ասել, քանի որ նա դադարում է գոյություն ունենալուց /գոյություն չունեցողը չի էլ կարող որևէ բան կրել/: Սա, իհարկե, կանխման հզոր ձև է: Սինգապուրում կամ Ինդոնեզիայում, օրինակ, թմրանյութ ներմուծելու համար մահապատիժ է, ընդ որում՝ անկախ քանակությունից: Դա, բնականաբար, չտեսնված բարձրացնում է զգոնությունը: Հիշում եմ՝ մի քանի տարի առաջ, Բալիում /տուրիստական շատ պոպուլյար կղզի է Ինդոնեզիայում/ մի ավստրալիացի զբոսաշրջիկ-ուսանող տղայի, մի քանի գրամ թմրանյութի համար մահապատժի դատապարտեցին: Անգամ Ավստրալիայի կառավարության միջամտությունը չօգնեց: Ընդ որում, մահապատիժը հրապարակավ էր, անգամ հեռուստացույցով էին հեռարձակում, որի ընթացքում հազարավոր ավստրալիացիներ մոմերը ձեռքներին կանգնած էին դրսում մինչ բացօթյա մեծ էկրաններին հեռարձակում էին ողջ պրոցեսը՝ թե ինչպես վայելուչ կոստյում-շալվար հագած, համեստ, խելոք տեսքով երիտասարդին, քայլեցնում են ամբոխի միջով դեպի եկեղեցի, հետո գրկում-հրաժեշտ է տալիս իր հարազատներին, որից հետո, բոլորի հայացքների ներքո տանում են ներս՝ գնդակահարելու: Ու այդ ամենը պատշաճ, սիրուն հագնված, սանրված, ակնոցներն աչքերին... Սարսափ էր նայելը: Դրանից հետո Ավստրալիան խզեց դիվանագիտական հարաբերությունները Ինդոնեզիայի հետ: Դե հիմա պատկերացրեք, քանի մարդ դրանից հետո կհամարձակվի անգամ սեփական օգտագործման թմրանյութ պահելու մոտը այդ երկիր մուտք գործելիս: Սինգապուր էլ որ մտնում ես, հենց օդանավակայանում անձնագրիդ մեջ շրխկացնում են մեծ, վառ կարմիր կնիք` "death penalty for drug trafficking".

Եթե նայենք հարցին, թե արդարացի՞ էր արդյոք նման դատաստանը, ես մի բան գիտեմ՝ ավստրալիացի երիտասարդության մեջ մեծ պեպուլյարություն ունի Բալի գնալը հանգստանալու, որովհետև այնտեղ իրենց երազած ազատությունն է՝ ծովափ, աղջիկներ, թմրանյութ, առավոտից առավոտ խրախճանք... Իսկ որտեղի՞ց է այդ դեպքում հայտնվում թմրանյութը Բալիիում: Նարկոարքաների կողմից, հասկանալիորեն, որոնց ամեն ինչ կարելի է: Սրա կողքին շփոթված ուսանողին գնդակահարելը մի քանի գրամի համար խիստ անարդար է թվում: Բայց: Այդպիսին է օրենքը, և օրենքը հենց վախեցնելու համար է: Ասածս այն է, որ մահապատժի օրենքը հետագա կանխման նպատակ է հետապնդում:

Ես այսպես եմ տեսնում. որ դատավարությունն ու օրենքը ոչ այնքան տվյալ անհատին պատժելու և վրեժ լուծելու համար պիտի լինի, այլ կարգավորելու հանցագործությունների հետագա հնարավորությունը, քանի որ մարդուն ցմահով կարող ես իհարկե վախեցնել, բայց կյանքից զրկվելը շատ ավելի սարսափելի պետք է որ թվա:

[Վիշապ]

Բարեկամը էնքան վառվռուն ու սարսափելի նկարագրեց, գայթակղվեցի, որոնում կատարեցի :Ճ
Ըստ փաստերի միակ բռնողը Անդրյու Չան-ի դեպքն է, որը իրականում ձերբակալվել է 8 այլոց հետ
հերոինի մաքսանենգության կասկածանքներով 2005-ին, մահապատժի է ենթարկվել 2015-ին:
Հա, կան մոմավառությունը, գնդակահարվելուց առաջ խմբով երգելը, էլի այլ ռոմանտիկ կայֆեր, բայց կա նաև խմբակային, կրկնվող կիլոգրամներով հերոնինի մաքսանենգությունը:
Սա «մի քանի գրամ թմրանյութի համար» չի:

[Բարեկամ]

Բարեկամը էնքան վառվռուն ու սարսափելի նկարագրեց, գայթակղվեցի, որոնում կատարեցի :Ճ
Ըստ փաստերի միակ բռնողը Անդրյու Չան-ի դեպքն է, որը իրականում ձերբակալվել է 8 այլոց հետ
հերոինի մաքսանենգության կասկածանքներով 2005-ին, մահապատժի է ենթարկվել 2015-ին:
Հա, կան մոմավառությունը, գնդակահարվելուց առաջ խմբով երգելը, էլի այլ ռոմանտիկ կայֆեր, բայց կա նաև խմբակային, կրկնվող կիլոգրամներով հերոնինի մաքսանենգությունը:
Սա «մի քանի գրամ թմրանյութի համար» չի:

Վիշապ ջան, գործի մանրամասների մեջ չեմ մտել՝ քանի գրամ էր, թե կիլոգրամ, և թե առաջին անգամ էր, թե բազմակի, ինձ մոտ տպավորվել էր, որ շատ չէր, բայց դա, ինչքան հասկանում եմ, էդ երկրի օրենքով չի ապահովագրում մահապատժից: Անձնագրիդ մեջ իսկապես վառ կարմիրով խփում են՝ death penalty for drug trafficking, ու քաշի թույլատրելիության մասին ոչ մի սահմանափակում: Բայց հարցը էն չի, թե թմրանյութի ներկրումը, անկախ կամ կախված չափերից, մահապատժելի պիտի լինի, թե ոչ, այլ, պատասխանելով թեմայի հարցմանը, ուզում էի ասել, որ եթե տվյալ երկրի համար շատ-շատ կարևոր է, որ այդպիսի բան չկատարվի, մահապատիժը դառնում է պոտենցիալ հանցագործությունը կանխելու միջոց՝ կյանքից զրկվելու սպառնալիքով վախեցնելու միջոցով, և ոչ թե վենդետա անհատի հանդեպ, որ տվյալ մարդը հանկարծ տենց բան էլ չանի:

[Վիշապ]

Վիշապ ջան, գործի մանրամասների մեջ չեմ մտել՝ քանի գրամ էր, թե կիլոգրամ, և թե առաջին անգամ էր, թե բազմակի, ինձ մոտ տպավորվել էր, որ շատ չէր, բայց դա, ինչքան հասկանում եմ, էդ երկրի օրենքով չի ապահովագրում մահապատժից: Անձնագրիդ մեջ իսկապես վառ կարմիրով խփում են՝ death penalty for drug trafficking, ու քաշի թույլատրելիության մասին ոչ մի սահմանափակում: Բայց հարցը էն չի, թե թմրանյութի ներկրումը, անկախ կամ կախված չափերից, մահապատժելի պիտի լինի, թե ոչ, այլ, պատասխանելով թեմայի հարցմանը, ուզում էի ասել, որ եթե տվյալ երկրի համար շատ-շատ կարևոր է, որ այդպիսի բան չկատարվի, մահապատիժը դառնում է պոտենցիալ հանցագործությունը կանխելու միջոց՝ կյանքից զրկվելու սպառնալիքով վախեցնելու միջոցով, և ոչ թե վենդետա անհատի հանդեպ, որ տվյալ մարդը հանկարծ տենց բան էլ չանի:

Հա, ես դա հասկացա ու դեմ չեմ, Բարեկամ ջան: Կա տենց պրոբլեմ Ինդոնեզիայում, կարդացի, օրեկան 33 հոգի մեռնում է թմրանյութերից: Շատ չի ոնց որ :Ճ Ասում են, ծխելուց ավելի շատ են մեռնում:

[Բարեկամ]

Հա, ես դա հասկացա ու դեմ չեմ, Բարեկամ ջան: Կա տենց պրոբլեմ Ինդոնեզիայում, կարդացի, օրեկան 33 հոգի մեռնում է թմրանյութերից: Շատ չի ոնց որ :Ճ Ասում են, ծխելուց ավելի շատ են մեռնում:

Հըմ, ուրեմն պետք ա ծխախոտ արտադրողներին բոլորին գնդակահարել

[One_Way_Ticket]

Բարեկամը էնքան վառվռուն ու սարսափելի նկարագրեց, գայթակղվեցի, որոնում կատարեցի :Ճ
Ըստ փաստերի միակ բռնողը Անդրյու Չան-ի դեպքն է, որը իրականում ձերբակալվել է 8 այլոց հետ
հերոինի մաքսանենգության կասկածանքներով 2005-ին, մահապատժի է ենթարկվել 2015-ին:
Հա, կան մոմավառությունը, գնդակահարվելուց առաջ խմբով երգելը, էլի այլ ռոմանտիկ կայֆեր, բայց կա նաև խմբակային, կրկնվող կիլոգրամներով հերոնինի մաքսանենգությունը:
Սա «մի քանի գրամ թմրանյութի համար» չի:

Չէ, այդ դեպքը չէ, քանի որ Բարեկամը այդ պատմությունը ինձ 2013 թվին է պատմել Ինձ էլ այն ժամանակ շատ հետաքրքրեց, ու ես էլ չկարողացա ոչ մի կերպ գտնել դեպքի մանրամասները:

[Բարեկամ]

Չէ, այդ դեպքը չէ, քանի որ Բարեկամը այդ պատմությունը ինձ 2013 թվին է պատմել Ինձ էլ այն ժամանակ շատ հետաքրքրեց, ու ես էլ չկարողացա ոչ մի կերպ գտնել դեպքի մանրամասները:

Տարօրինակ ա... Հնարավոր ա, որ Էնդրյու Չանը լիներ, որովհետև ըստ այս ցուցակի էլ ուրիշը չի համապատասխանում, բայց նա 2015-ին էր՝ գրված ա:
Դավիթ, հաստա՞տ 2013-ին եմ պատմել...

[One_Way_Ticket]

Տարօրինակ ա... Հնարավոր ա, որ Էնդրյու Չանը լիներ, որովհետև ըստ այս ցուցակի էլ ուրիշը չի համապատասխանում, բայց նա 2015-ին էր՝ գրված ա:
Դավիթ, հաստա՞տ 2013-ին եմ պատմել...

Պրակտիկորեն համոզված եմ, որ դու դա ինձ բանավոր ես պատմել, իսկ մենք միայն մեկ անգամ ենք հանդիպել