Հարևանների շատ բարձր կռվից որոշ ցիտատներ.
Տղամարդ. Քեզ նորմալ պահի՛ր, այ ձկան խորտիկ:
Կին. Ինքդ քեզ նորմալ պահի՛, տավարի կոլոլակ:
Կին. Տղամարդ ես, հարվածի՛ր ինձ:
Տղամարդ. Ես քեզ այդ պատվին չեմ արժանացնի:
Հանգիստ կարող եք մտածել, որ հորինում եմ: Ես որ լսել եմ, իմ հավատն էլ չի գալիս
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Alphaone (29.11.2014), CactuSoul (28.11.2014), Cassiopeia (28.11.2014), Jarre (02.12.2014), John (28.11.2014), laro (28.11.2014), murmushka (29.11.2014), Skeptic (28.11.2014), Smokie (28.11.2014), Srtik (28.11.2014), Այբ (28.11.2014), ԱնԱիդա (28.11.2014), Գորտուկ (29.11.2014), Կաթիլ (12.12.2014), Հայկօ (07.12.2014), Ձայնալար (29.11.2014), Մուշու (27.11.2014), Նաիրուհի (28.11.2014), Նիկեա (28.11.2014), Ուլուանա (28.11.2014), Վոլտերա (17.06.2015)
Երեկ ու նախորդ օրը իմ կամքից անկախ դարձել էի մի միջազգային մրցույթի հայաստանյան փուլի ժուրիի, կամ ոնց-որ բեյջիս վրա էր գրված՝ հանձնաժողովի անդամ:
Կոնկրետ այն անվանակարգը, որում ես ժուրի էի, վեբ դիզայնն էր: Մրցույթին չեմ անդրադառնա, էական չի: Ուղղակի կարճ ասեմ, որ տրվում էր հանձնարարություն, որը երկու օրում՝ մեր հսկողության տակ պետք է կատարեին, որից հետո պետք է հետները կոնկրետ տրված հարցերով հարցազրույց անցկանցնեինք ու գնահատեինք նաև իրենց աշխատանքը, այս երկուսի հիման վրա ճանաչեինք հաղթողներին, ովքեր էլ պետք է գնա միջազգային մրցույթի վերջնական փուլ, կարծեմ Բրազիլիա:
Հարցազրույցի հարցերից մեկն էր «ինչպե՞ս եք տեսնում ձեր ապագան»: Ընդհանրապես, ճիշտն ասած, չեմ սիրում էս տիպի հարցերը, բայց դե ընկել էի, պիտի քաշեի:
Հինգ մասնակցից երեքը պատասխանեցին, որ ուզում են ծրագրավորող/վեբ-դիզայներ/վեբ-դեվելոփեր դառնալ:
Մյուս երկուսը պատասխանեցին. «Հայաստանից դուրս»:
Տխուր էր:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
«Վտանգավոր» է, երբ սկսում ես մոտիկից շփվել չհամակրածդ, չսիրածդ մարդկանց հետ։ Սկսում ես նրանց մեջ դրական կողմերն էլ նկատել․․․
Աշխատանքային օրը սկսվում ա: Վերջին մի քանի օրվա մունդառ եղանակի պատճառով տանից կամ աշխատավայրերից դուրս չեկող հաճախորդները էսօր իրար հետևից գալիս են բանկ (համ էլ ամսվա վերջ ա): Գործիցս դժգոհելու առիթ չունեմ, բացի նրանից, որ ուսьի-պուսьի առոգանությամբ խոսացող սիրունիկ նորաթուխ կոլեգաս հաճախորդներին գերսիրալիր սպասարկելուց ազատ ժամանակը ծախսում ա զանազան-զարմանազան «էնեռգեծիկաների», «բիոտոկերի» ու «չակռաների» մասին խոսակցություններով մյուսների ուղեղները բռնաբարելու վրա: Ես փորձում էի կլանված խորասուզվել աշխատանքի մեջ, սկսվում էի լարվել, ու էդտեղ ինձ օգնության հասավ գեղեցիկ սեռի մյուս կոլեգաս: Պետք էր հաճախորդներից մեկի տվյալները նայել, բայց զգացի, որ գործընկերուհիս ծիծաղը հազիվ ա զսպում: Խնդրեցի, որ հաճախորդի ազգանուն-անուն-հայրանունն ասի, բայց սենց դեմքով մի կերպ թղթի վրա գրեց ու փոխանցեց ինձ. պարզվում ա, որ մեր անձնագրային վարչության ոմն ուլտրագրագետ աշխատակից էդ մարդու արտասահմանյան անձնագրում տեսել ա գրված Ishak ու վերջինիս չհարցնելով անվան ճիշտ արտասանությունը (Իսհակ), առանց երկար-բարակ մտածելու հայերեն անձնագրում գրել ա Իշակ: Ընդ որում, իրա ամբողջական անվան մեջ էդ բառից երկու հատ կա: Քիչ էր մնում ամբողջ բաժնով խայտառակվեինք:
Աշխատանքային օրը վերջանում ա: Գործառնական ժամերի ավարտից հետո կորած-մոլորած հաճախորդներից մեկը եկավ «օվերդրայվը մարելու»՝ նկատի ունենալով օվերդրաֆտը: Էն դեպքում, երբ օվերդրայվը հենց օֆիսային բանվորների մոտ ա հիմնականում առաջանում:
Եզրափակեմ Պելևինին ցիտելով.
Не подумайте, что я злорадствую, но современное рабочее место в офисе — cubicle — даже внешне похоже на стойло крупного рогатого скота. Только вместо ленты с кормом перед мордой офисного пролетария стоит монитор, по которому этот корм показывают в дигитальном виде. Что вырабатывается в стойле? Ответ настолько очевиден, что вошел в идиоматику самых разных языков. Человек делает деньги.
Վերջին խմբագրող՝ Skeptic: 28.11.2014, 21:26:
Alphaone (29.11.2014), boooooooom (29.11.2014), CactuSoul (29.11.2014), Cassiopeia (28.11.2014), Jarre (02.12.2014), Smokie (28.11.2014), The silent river (28.11.2014), Աթեիստ (28.11.2014), Կաթիլ (12.12.2014), Ձայնալար (29.11.2014), Նաիրուհի (10.12.2014), Նիկեա (29.11.2014)
Իսկ եթե հիմա քնեմ... Աաա՜, չէ, բա որ քնած մնացի... Իսկ ես պետք ա առավոտը շուտ զարթնեմ։ Լավ, ուրեմն չեմ քնում... Հա, ասենք թե չքնեցի, առավոտն էլ քնած չմնացի բայց արթու՞ն կմնամ... Եսիմ է...
unknown (29.11.2014)
Սաղ սուտ ա: Հայաստանի ապագան կարող ա կառուցել միայն ակումբցու պես մարդը: Ժամանակն ա ակումբը խելքի բերելու, որ էդ մարդիկ իրար գլխի հավաքվեն:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Alphaone (29.11.2014), Arpine (25.01.2015), boooooooom (29.11.2014), CactuSoul (29.11.2014), Cassiopeia (29.11.2014), Jarre (02.12.2014), John (30.11.2014), Nadine (09.12.2014), Skeptic (29.11.2014), Smokie (29.12.2014), unknown (29.11.2014), _Հրաչ_ (29.11.2014), Աթեիստ (29.11.2014), Այբ (29.11.2014), Արամ (29.11.2014), Արէա (29.11.2014), Հայկօ (29.11.2014), Ձայնալար (29.11.2014), մարիօ (29.11.2014), Նաիրուհի (10.12.2014), Նիկեա (29.11.2014), Վոլտերա (17.06.2015), Տրիբուն (30.11.2014)
Ասում եք՝ անկապ օրագի՞ր, լավ անկապվեմ մի քիչ:
Գործի տեղը խելոք նստած եմ, մեկ էլ մի 60-ին մոտ ամուսիններ են մոտենում. իրենց գործն անելու ընթացքում զրույցի բռնվեցինք ամուսնու հետ, սկսեց հարցուփորձ անել.
-Բա քանի՞ տարեկան ես: Եթե դպրոցական ես ու ընդունվելու ես, բժշկական չընդունվես:
-Չէ, արդեն ընդունվել եմ, հնագիտություն եմ սովորում ԵՊՀ-ում:
-Հա՛, բժշկականից հեռու մնա, հանկարծ բժշկականից տղա էլ որ գա քեզ ուզելու, չամուսնանաս:
Զարմանում եմ ու հարցնում, թե ինչի՞ էլի:
-Արամ Սուրենիչն ա տենց ասում. սաղ կաշառք են վերցնում, ես էլ չեմ կարում աշխատեմ հետները, գործից դուրս եմ եկել, թոշակի կգնամ, իսկ դու բժշկական չգնաս: Արամ անունի ծագումնաբանությունը գիտե՞ս: Հա՛, դու կիմանաս, Աբովյանի ռսի ոտի մասին ասածներն էլ կիմանաս: Հենց մեկի հետ խոսել ուզենաս Արամ Սուրենիչին կասես, էդ ես եմ էլի, բարի, խելոք մարդ եմ, էս էլ կինս: մի հատ 7-րդ դասարանի խնդիր տամ, կլուծե՞ս: Շուտ չամուսնանաս, լավ երեխա ես երևում: Ես կաղոթեմ քո համար, ո՞ր եկեղեցում աղոթեմ: Դե մի եկեղեցի ասա էլի: Էլի եմ ասում՝ բժշկականից հեռու կմնաս, չնայած քո համալսարանն էլ մի բան չի բալես: Լավ, դե մենք գնանք, հաջողություն: Քեզ լավ կնայես, լավ երեխա ես երևում: Գիրք շատ կարդա:
ՈՒ չի թողնում ոչ մի ասածին պատասխանեմ, խոսում, խոսում:
Մեկ-մեկ աշխատանքի բերումով ինչ հավես պապիկներ են հադիպում:
i wanted to destroy something beautiful
Դպրոցում մի քանի առարկաներ մերոնք են դասավանդել, դասվարս էլ մորաքույրս էր։ Դպրոցում էլ բոլոր մնացած հիմարությունների հետ տարրական դասարանում կոճակ կարել էինք սովորում։ Ես էլ, չնայած ինչ ասում էր, խելոք կատարում էի իրեն հարցրեցի, թե տղաների ինչի՞ն ա պետք կոճակ կարել իմանալ, ինքն էլ պատասխանեց, որ կմեծանամ, կգնամ բանակ, մի օր կոճակս կպոկվի, չեմ իմանա, ոնց կարեմ։ Ինքը չի իմանա, բայց էդ օրը եկել ա։
Alphaone (06.12.2014), Arpine (25.01.2015), boooooooom (06.12.2014), CactuSoul (06.12.2014), Cassiopeia (06.12.2014), Chuk (06.12.2014), Lev (07.12.2014), Lusina (06.12.2014), My World My Space (06.12.2014), Skeptic (09.12.2014), Smokie (29.12.2014), Աթեիստ (06.12.2014), Արամ (09.12.2014), մարիօ (06.12.2014), Մուշու (06.12.2014), Յոհաննես (06.12.2014), Նաիրուհի (10.12.2014), Ներսես_AM (06.12.2014), Նիկեա (06.12.2014), Շինարար (06.12.2014), Ուլուանա (08.12.2014)
http://news.am/arm/news/242817.html
Չնայած ես իրան տեսել էի արդեն մեծ աղջիկ դարձած, բայց մեկ ա, հիշելու եմ 10 տարեկան տիկնիկին։ Շուտվանից ուզում էի Վանաձոր գնալ, բայց կնախըտրեի կյանքում երբեք էլ չգնալ, քան նման բանի համար գնալ։
artak.amDe gustibus et coloribus non est disputandum.
Աշունը փորձության, կոփման ժամանակ է: Ծառի կանաչ ապրող տերևը կարմրացնող, գեղեցկացնող ու հետո միանգամից անշնչացնող ու չորացնողն է: Ամռան փափկությունից սթափեցնողը, մերկությունը ծածկողը, հույսի թելը կտրվելու չափ բարակացնողը:
Ձմռանը ցրտին ու զրկանքին առերեսվում ես ակնհայտորեն, փորձությունն ամենաուժգինն է, բայց նաև հույսը գնալով ամրանում է՝ ինչքան մոտենում է գարունը: Աշունն ամենահեռուն է գարնանից, զարթոնքից: Աշունը կարող է սպանել ամենաուժեղ միջուկը՝ հույսը, որով անցնում ես մնացած տարվա ժամանակների փորձությունները: Աշունը կամ սիրում ես կամ նրանից վախենում:
Աշնանը մաշվողը ձմռանը չի դիմանում: Աշնանից վախեցողը գարունը չի տեսնի: «Ինչը մեզ չի սպանում, կոփում է»: Աշնանը չհանձնվողը, սնվում է նրանից և ուժեղանում հարյուրապատիկ, քան կորցնում է նրան անձնատուր եղողը: Աշունը սիրողի ներսում կայծակի ու ամպրոպի դղրդյունի, վայրենի քամու ոռնոցի ժամանակ ներսում համառ երեխա է արթնանում ու սկսում է ձայնակցել, երգել: Աշունը սիրողի ռունգերը լայնանում են ծանր շնչելուց, արագ սրտի զարկից, երբ փորձության դեմ պայքարի հեռանկար կա:
Աշունն անցավ, բայց էլի կգա: Թե՞ չի էլ գնացել:
Il y a un spectacle plus grand que la mer, c'est le ciel; il y a un spectacle plus grand que le ciel, c'est l'intérieur de l'âme. (V. Hugo, Les Misérables)
Դեկտեմբերի ութ: Տարբեր տարիներում տեղի ունեցած դեպքերն են` առաջին հարազատի կորուստ, առաջին անգամ աղջկա կողմից մերժում, առաջին հեռախոսի վրա գցած կոդի բացել, առաջին լուրջ կռիվը նեղ շրջապատում, առաջին արձակուրդը բանակից:
The cake is a lie.
Այդ օրվա հանդիպումն անշուշտ հետաքրքիր էր լինելու՝ կանխավայելում էի այդ հաճույքը:
Մի ընկերս, որը սիրում է գարեջուր խմել, ու անշուշտ սիրում է խոսել, այն էլ շատ, ու այն էլ շատ հաճախ կրոնից, որովհետև երդվյալ աթեիստ է:
Մյուս ընկերս, որը սիրում է գարեջուր խմել, ու անշուշտ սիրում է խոսել, այն էլ շատ, ու այն էլ շատ հաճախ կրոնից, որովհետև հոգևորական է:
Ու իրար չեն ճանաչում:
Ու արանքում մենք, որ ոչ հոգևորական ենք, ոչ էլ երդվյալ աթեիստ: Մեկս կարծում է, որ ամեն դեպքում հավատացյալ է, բայց գուցե ներքուստ ինքն էլ է աթեիստ, մյուսս համարում է, որ ինքն ագնոստիկ է, բայց գուցե ինքն էլ է աթեիստ, բայց համենայն դեպս այդ մյուսներիս համար կրոնի թեման այնքան էլ հետաքրքիր չի:
Ու բոլորս քաղաքացիական շորերերով:
Ու բնականաբար երկուսն էլ արդեն ինչ-որ կարճ ռեպլիկներ թողել են կրոնական թեմայով: Ու հաստատ պետք է շարունակեն:
Մինչ այն պահը, երբ երդվյալ աթեիստը «թաքուն» իմանում է, որ մյուսը հոգևորական է:
- Թեման փակեցինք, - խուսափում է միանգամից:
Մինչ այն պահը, երբ հոգևորականը «թաքուն» իմանում է, որ մյուսը երդվյալ աթեիստ է:
- Թեման փակեցինք, - խուսափում է միանգամից:
Մեջտեղում ո՞վ է շահում: Դե իհարկե մենք, մեր տրամադրությունն ու գարեջուրը, որովհետև այդ օրը ոչ մի կողմից չքարոզվեցինք
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Մտածում էի, թե շատ հեշտ կլինի գրել Արմեն Շեկոյանի հետ հանդիպման մասին, բայց էս պահին ուղղակի չի ստացվում։ Բայց կգրեմ դեռ։ Մի խոսքով՝ Շեկոյանին հիմա ավելի շատ եմ սիրում։
Հ․Գ․ Շուտով նաև Գուրգեն Խանջյանի հետ եմ ծանոթանալու։
Առավոտը Նորդիկ հետազոտությունների (մեր ժարգոնով ասած՝ իսլանդական ձեռագրերի) ամբիոնում հավաքված միասին աշխատում էինք: Էդպես, իմ գրասենյակ կարողացա գալ միայն ճաշից հետո: Մեկ էլ մտնեմ, ինչ տեսնեմ: Գրասեղանիս վրա փաթեթավորված նվեր ա դրված: Դանիերեն
Ակումբը էնպես է պասիվացել, որ եթե գրես, իհարկե, Աստված հեռու պահի, Չուկը մեռել ա, էլի ձեն-ձուն չի ելնի:
Այս պահին թեմայում են 3 հոգի. (0 անդամ և 3 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ