Անկապ օրագիր

[Smokie]

Մարդու փոփոխականությունը ի՞նչ աստիճանի ա հասնում: Ինչքան շատ տեսնես սկզբի պահին վատ թվացող երեւույթները, էդքան դրանք սովորական կդառնան քո համար:

Ժամանակին կարող ա ինձ վատ զգայի, երբ գեյ երգչի արվեստը սիրեի, կամ օրինակ տեսնեի, որ ականջօղերով ա: Հիմա ավելի շատ էն մասին եմ մտածում, որ դա իրենց անձնական գործն ա, իրենց որոշումը ու ընդհանրապես, իրենցից շատերը, որքան էլ ազատ ուանկեղծ են, միեւնույնն է աջակցության կարիք են զգում: Գուցե իսկապես դիմացինի կարծիքը կարող է ազդել իմինի վրա, թե՞ դա նշանակություն չունի: Կարեւոր չի, կարեւորը հիմա այլ կերպ եմ մտածում, ի՞նչ անենք, որ անհամարձակությունս միշտ մեյդան ա գալիս էս մտքերիս ժամանակ:

Հիմա՝ ինչպես առաջ, ինձ համար տհաճ ա օրինակ համերգների ժամանակ, կամ երգերի մեջ fuck բառը լսելը, կամ տարբեր տեսանյութերում, նկարներում ու լամպուշկաների մեջ մեջտեղի մատի ցուցադրումը: Տվյալ պահին հաստատ չեմ ուզում, որ դա ինձ համար սովորական բան դառնա, ինչպես ժամանակին չէի ուզում, որ գեյությանը քիչ թե շատ հանդուրժողաբար վերաբերվեմ: Մի տեսակ չեմ հասկանում:
Մի անգամ ընկերոջս հետ խոսացի հաճելի մթնոլորտից ու շրջապատից, եթե անգամ որոշ չափով ցենզուրայից դուրս լինի տվյալ պահի զրույցը, կամ խաղը՝ ասեց «Բա եթե ցենզուրայից դուրս ա, ավելի ազատ պիտի զգաս»: Անկեղծ ասած էնքան էլ համաձայն չեմ, բայց որ նման հանդիպումներին ես էլ եմ բոլորի պես անկեղծորեն ծիծաղում ու ուրախանում, դա փաստ ա: Հա՛, հիշեմ որ այս մթնոլորտում չեմ զգացել վերեւի պարբերությունում նշածս թերությունները, կամ «թերությունները»: Շատ-շատ կարող ա կատակով «գրողը տանի» արտահայտությունը հնչի, որը էլի անհամարձակորեն սիրում եմ:


Չնայած հիմա սա բացառում եմ կտրականապես, բայց վախենամ թե մի օր թմրանյութերի, կամ հանցագործությունների մասին էլ խոսեն այնպես, ինչպես հիմիկվա նորմալ դարձած երեւույթների մասին:

[Այբ]

Եթե ընտանիքում կա սեր, հարգանք, միմյանց նկատմամբ հոգատարություն, մեկը մյուսին ոգևորելու ու սատարելու պատրաստակամություն, դիմացինին հասկանալու ու լսելու կարողություն, ուրեմն՝ այդ ընտանիքից դուրս եկած անհատը երբեք չի կարող լիել ընկճվող, հուսահատվող․․․նա միշտ վստահ քայլում է ընդառաջ այն ամենին, ինչին ձգտում է։ Այ այդպես է նաև հասարակությունը՝ տարբեր ընտանիքներից դուրս եկած անհատների միագումարը, որի համախմբվածությունը, հարգանքը մեկը մյուսի նկատմամբ և ամենակարևորը՝ համառ պայքարը հանուն ընդհանուր շահերի․․․այդ հասարակությունը չի կարող հաղթող չլինել։ Նա իր համախմբվածությամբ արդեն հաղթող է, իսկ վերջնական հաղթանակը հաստատ չի ուշանալու։

[Freeman]

Ասում ա՝ խի՞ ա մնացածի հեռախոսի էկրանին աղջիկ, քոնին՝ վիսկի :դ

[Alphaone]

Ես ասում եմ.
- Կեցցե ամերիկան, մարդու իրավուքների ու լիբերալիզմի ճանապարհին ահռելի քայլ է արել:
Ինքն ասում է.
- Կրակը դաժե ափսոս ա, որ վառես գոմիկներին:

***
Ես.
- Ուզում եմ մազերիս մեջ այլմոլորակայինոտ կանաչ գիծ գնա, մազերս կտրեմ ահավոր կարճ ու վերջապես էս նեղ ջինսերի քաոսում մի հատ հանգիստ, հոլիդեյ ջինս ճարեմ:
Ինքը.
- Արևը խփել ա գլխիդ:

***
Ես.
- Ո՞նց եմ ուզում էս քանի օրը հարբեմ, գլուխս կորցնեմ, արթնանամ տեսնեմ միթինգներն էլ, քաղաքական խժդժություններն էլ, պատերազմներն էլ, քաղաքակրթություններն էլ, ամեն ինչ պրծել ա:
Ինքը.
- Եթե հիմիկվանից հարբեցողությամբ զբաղվես, վաղը, մյուս օրը առողջ երեխա չես ունենալու...
***
Ո՞ր սատանան ինձ կբացատրի, թե ես ինչու եմ մինչև հիմա իր կողքին... Ի՞նչն ա մեզ կապում:

[Freeman]

ինքը - ստուգի ալկոհոլի առկայությունը, զեկույցի:
ես - որ ես ստուգեմ, էլ զեկուցելու բան չի մնա:

[Alphaone]

Ախմախ բանավեճ ա գնում:
- Լավ, դե ասա, եթե տիեզերքը Աստված չի ստեղծել, ո՞նց ա տիեզերքն առաջացել, ո՞նց կարար ոչնչից ինչ-որ բան առաջանար:
Ասում եմ.
- Նշանակում ա այս կամ այն կերպ տիեզերքը (էներգիա և նյութ) միշտ կար:
- Ո՞նց կարա ինչ որ բան օդից վերցնի, առաջանա, աբսուրդ ա, որ մի բան կարար միշտ լինել: Տիեզերքն Աստված ա ստեղծել:
- Եթե ինչ-որ բան չի կարա մի բան օդից վերցնի, առաջանա, ապա Աստված ո՞նց ա առաջացել:
- Աստված միշտ կար:

Ես իմ կրոնական դեգերումները դեռ շարունակում եմ, եթե հիմա ժխտում եմ Աստծո գոյությունը, դեռ չի նշանակում, որ մի օր մի բզիկ էլի չի բզզա ու ինձ հավատացյալ դարձնի, բայց իրենց կրոնական «արժեքները» փրփուրը բերանին պաշտպանող ֆանատիկների պարագայում ո՜նց եմ ուզում, որ դժոխք, այնուամենայնիվ, լինի ու իրանք, քանի որ էնքան էլ քրիստոնեական կյանք չեն վարում, էնտեղ լիքը-լիքը ժարիտվեն՝ ի սեր իրենց ֆիլանտրոպ Աստծո...

[Cassiopeia]

Մարդ մտնում ա հենաշարժողական խնդիրներ ունեցող երեխաների վերականգնողական կենտրոն ու տխրում ինչքան բարդ դեպքեր կան։ Էդ երեխեքին նայելուց սիրտդ մղկտում ա։
Ու մանավանդ, երբ տեսնում ես, որ տատիկ-պապիկներն են էդ երեխեքով զբաղվում։ Չգիտեմ ինչի, ինձ թվում ա, որ Էդ երեխեքի ծնողները «երես են թեքել» իրենց զավակներից։
Մի դեպք հաստատ գիտեմ, որ ծնողը երես էր թեքել երեխուց ու տատիկն էր զբաղվում այդ աղջկանով (անունն Էվելինա էր)։ Բավական տանջվելուց հետո երեխան բավական լավ վիճակում էր, տատիկի հետ գնաց ԱՄՆ վերջնական բուժում ստանալու։ Բայց ցավոք, 7-8 տարեկանում ավտովթարից մահացավ։ Իսկ ծնողները իսկի չէին էլ տխրել իրենց երեխու մահվան կապակցությամբ։ Իրենց մյուս երեխաներով էին զբաղված։ Տատիկն էլ մնաց ԱՄՆ-ում ու մի երկու տարի հետո էլ ինքը մահացավ։

[StrangeLittleGirl]

Էրեկ առավոտյան տանն ինտերնետ չկար: Դա ահավոր ջղայնացնող ա, որովհետև սովորաբար նախաճաշի հետ նորություն-մորություններ եմ կարդում, ֆեյսբուք-բան փորփրում, գալիս գործի, կենտրոնանում աշխատանքիս վրա: Էդպես էկա գործի, տեսնեմ՝ տանտիրոջիցս մեյլ ա էկել, թե օրվա ընթացքում կարող ա ինտերնետ չլինի, ինչ-որ ափդեյթ-մաթդեյթ ա անում:
Տենց, իրիկունը ժամը հազարին տուն մտա: Էլի ինտերնետ չկար: Ասեցի՝ տանտիրոջս ասեմ, էն էլ լսում եմ՝ իրա սենյակից ընկերուհին կայֆի տակ գոռում ա: Ասեցի՝ լավ, չխանգարեմ:
Առավոտն էլ ինտերնետ չկար, տանտերս էլ արդեն գործի էր գնացել: Էկա գործիս տեղը, ջղային մեյլ գրեցի, թե կապ չկա տանը: Սա էլ ի՞նչ ասի, որ լավ լինի.
- Թե տանն ես, router-ը ռեսթարթ արա:
Ահա, տանն եմ, ինտերնետ չկա ու քեզ մեյլ եմ գրում, բա ոնց:

[Այբ]

Կորչել, աներևութանալ, անհայտանալ, անէանալ, չքանալ, չքվել, վերանալ, գետինն անցնել, ցնդել, գոլորշիանալ, շոգիանալ․․․մի խոսքով՝ դեպրեսիա։

[Chuk]

Պատմվածք ա հասունացել: Ու կարծում եմ, որ եթե գրեմ, վատը չի լինի: Երկար ընդմիջումից հետո: Բայց ինքը հիմնված ա իրական բաների վրա, թեև ահագին շեղվել ա: Ու ինչ-որ բարիեր ա առաջացել, չեմ կարողանում ինձ համոզեմ ու գրի առնեմ: Մի տեսակ... օֆ աման եսիմ է:

[Նաիրուհի]

Երեկ հեռախոսով խոսելով բարձրանում էի Բուսաբանական այգոց դեպի տուն՝ մասիվ։ Երեկոյան տասնմեկն անց էր։ Մեկ էլ տեսնեմ՝մայթի վրա՝ համեմատաբար լուսավոր հատվածում, մանկասայլակ է կանգնած, մեջը մոտ երկու տարեկան պուճուր աչոնիկ կա, տարածքում ոչ ոք չի երևում, որ մտածեմ՝ իրիկուն է, անել են երեխուն մաքուր օդի։

Սենց անհանգիստ, անընդհատ աչքս պուճուրի կողմը՝ անցնում եմ, մի քսան մետր վերև տեսնում եմ ջահել կնոջ, ով փողոցն է ավլում, էն քաղաքապետարանի թե թաղապետարանների նարնջագույն արտահագուստով։ Հաճախակի հայացքը գցում է երեխայի վրա, տեսնում, որ ամեն ինչ կարգին է, հետո շարունակում գործը։

Մի տեսակ սիրտս լցվեց, նենց անուշ ու տխուր տեսարան էր։ Հիշեցի, որ պայուսակումս շոկոլադ ունեմ։ վազեցի հետ, տվեցի ճուտիկին, թուշիկն էլ պաչեցի ու բարձրացա վերև։ Մաման բարի ու տխուր նայեց վրաս, ժպտաց...

[Freeman]

Ասում էի, որ ես էմպաթիա չունեմ, ասում էր, որ չէ, էնքան ունեմ, որ չեմ տարբերում ուրիշների զգացածներն իմինից:
Երևի էս հարցում էլ էր ճիշտ:
#կամացզգացեքխանգարումեք #հարբածշաման

[Alphaone]

Ահավոր մրսած ամբողջ գիշեր չեմ քնել, օրերս րոպե առ րոպե պլանավորած էին, որ գրաֆիկից հետ չընկնեմ, արդեն իսկ հետ եմ ընկել, ինձ համար պառկած գիրք եմ կարդում՝ ինչ լինում է, թող լինի, նյարդերս արդեն տեղի են տալիս:

[Smokie]

Էլի լցվեց ակումբային նամակներիս հավաքածուն: Սկսում ենք 4-րդ սեզոնը

[Մուշու]

Էնքան շատ բան կա անելու, որ գերադասում եմ ոչինչ չանել: Ուղղակի ոչինչ չանելուց սրտխառնոցը սպանում ա, ինչ անտանելի վատ եմ, չգիտեմ էլ ո՞նց դիմանամ : Երևի վերջին կես տարվա մեջ սենց ահավոր վիճակում չեմ եղել , սրտիս աշխատանքը զգում եմ ամբողջ մարմնովս, օդը մի այլ կարգի չի հերիքում , ասես ինչ որ մեկը փակած լինի շնչուղիներս : Երբեք հոգեվարքի միջ գտնվող մարդու հետ չեմ տեսել/խոսել հետը, բայց վստահ եմ որ իրանք էլ էս տեսակ մի բան են զգում : Հավանաբար սենց ծանր չէի լինի եթե արդեն նման իրավիճակում հայտնված չլինի: Երբ գիտես ինչ ա սպասում ձախողման դեպքում ընկալուդ մի այլ կարգի փոխվում ա : Վախենում եմ շաաաատ, զզվում եմ տագնապի զգացողությունից , ինքը ներսից քանդում ա :