Շատ դեպքերում պատճառը բոլորովին էլ պաշտպանելը չի, այլ ինքնապաշտպանվելն ա:Liza_GriFFin-ի խոսքերից
Ամբողջ հարցն էն ա, որ ուզենք թե չուզենք կա հասարակության մի «գաղափարական շերտ», որը ապրում է ասենք ակումբցիների ապրելակերպից, աշխարհայացքից տարբերվող կերպ: Էս ասածս տիպի մոտ սեփական պատիվը հաճախ գերագույն արժեք է: Այլ հարց, որ իրականում պետք է չակերտների մեջ գրեի պատիվը: Իրանց համար գոտկատեղից ներքև հարված կլինի, եթե հանկարծ մեըն ասի. «էն օրը քրոջդ տեսել եմ փաբում՝ ծխելուց»: Ինքը բացարձակ չի մտահոգվի էդ քույրը ծխելով իր առողջությանը վնասու՞մ է, թե՞ ոչ: Չէ, իրան կմտահոգի էն, որ իրա վրա «պիտնո» կա, որտև արդեն կողքինը կասի «փաստորեն դու էնքան տղա չես, որ քրոջդ գյամերը քաշես»:
Այ սենց, շատ հակիրճ, մեր հասարակության իրականություններից մեկը: Բայց իմ խորին համոզմամբ տենդենցն էնպիսին է, որ նման երևույթները պակասում են:
Մեջբերել
Էջանիշներ