enna (11.07.2014)
Վոլտերա (11.07.2014)
Ուլուանա (11.07.2014)
CactuSoul (11.07.2014)
Մեֆ ես համաձայն չեմ որ պատմվածքը հայաստանի քաքի մեջ լինելու շուրջն ա կառուցած...ընկալման հարց ա: Դու դրանից հետ բան չես ուզում տեսնես, իսկ ես օրինակ շարունակում եմ մինչև էն պահը որ տեսնեմ էդ ջահելի անտարբերությունը, այ սա ա կենտրոնը, քաքի մեջ եղածը էական չի, Հայաստանի տեղը ասենք կարա աշխարհը եղնի, մի ուրիշ երկիր, իրան հետաքրքիր չի ինքը իր այֆոնն ա ուզում:
Դու ոնց որ դա առանցքային էս սարքել, ինչպես շատերը քաքը:
SWTS
Աչքովս ընկավ որ Անձրևի վերջ անսպասելի էր... ոչ մի նման բան: Հենց Կարո քեռու տղուն հիշեց ես ասի ֆսյո, ինքը մեռավ:
SWTS
ինձ թվում ա՝ էս առաջին տարբերակի մեջ բոլորն ինչ-որ լուրջ մեսիջ են դրել ման գալիս, բայց եթե մի գրամ ուշադիր լինեն, կզգան, որ չի կարա լինի ոչ մի մեսիջ, քանի որ
հեղինակը բացահայտ կապիկություն ա անում
իր հերոսին, որին սարքել ա իր կերպով և նմանությամբ, օժտում ա նենց որակներով, որոնք հենց հաջորդ վայրկյանին էլ ժխտում ա
ու ասենք էդ կերպարը պարզ ա, որ վերջում մի հիմարություն պետք ա աներ, ինքը չէր կարա բացեր պապկեն, ակնոցը դներ քթին ու լուրջ տեսքով կարդար, որ՝ Առավոտ էր, Արարատյան դաշտի եսիմ ինչ զահրումար առավոտներից մեկը
իսկ վերջին նախադասությունն էլ երևի գրել ա նրա համար, որ ընթերցողը հասկանա, որ ինքը տենց էլ կարա գրի, ու եթե պատմվածքը չուտեր հերոսը, կարող ա կարդացածը տենց մի բան լիներ /էլի ինքն իրեն հակասելու բանաձևով, քանի որ ինքն արդեն ասել ա, որ պատմվածքները երբեք տենց չէր սկսի, կամ երբ ասեց, որ երբեք իր պատմվածքում հեռախոսներից խոսք չէր գնա, ու հենց հաջորդ նախադասությունում գնաց/
ուղղակի պետք ա հասկանալ, որ հերոսը, ինչքան էլ "չի գրել" պատմվածք, մեկա գրել ա, էն, ինչ կարդում ենք, էդ հենց հերոսի պատմվածքն ա, ինքը պատմում ա էն, ինչը կատարվել ա շուտ
Find what you love and let it kill you. (c) Bukowski
Sambitbaba (11.07.2014), Աթեիստ (12.07.2014), Վոլտերա (11.07.2014)
Լիլոշ, ընենց ես մեկնաբանում, քիչ ա մնում՝ հավատամ, որ դու ես գրել![]()
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
Աթեիստ (12.07.2014)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ