6. Ժառանգը
Խոստովանեմ, որ առաջին անգամ կարդալուց ես էլ բան չեմ հասկացել։ Տարբեր ակումբցիների բացատրությունները (թեկուզև երբեմն իրար հակասող) ահագին օգնեցին, որ երկրորդ անգամ կարդալուց հետո ինձ էլ տեղ հասնի, թե ինչն ինչոց էր։ Իհարկե, երաշխիք չկա, որ հասկացածս էն է, ինչ նկատի է ունեցել հեղինակը, բայց կարևորը՝ հետաքրքիր էր բավական։ Շարադրանքն էլ էր լավը, այսինքն՝ ինչ–որ առանձնահատուկ բանով աչքի չէր ընկնում, բայց նորմալ էր էնքանով, որ որևէ վատ բան ասել չեմ կարող, իսկ դա արդեն քիչ չի երևի։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Փոքրիկ շրջմոլիկ (10.07.2014)
7. Ազատության օրերս
Լավ գաղափարի ոչ էնքան հաջող իրականացում։ Լավ էր սկսվել, խոստումնալից էր, բայց վերջում ինձ խաբված զգացի։ Շատ անկապ էր վերջը։ Հոր «իմաստությունն» էլ, ըստ իս, անիմաստություն էր իրականում։ Հեղինակը բավական հոռետես է։ Ենթադրում եմ՝ ով է։ Եթե ճիշտ եմ ենթադրում, ամեն դեպքում շարադրանքի մեջ զգալի աճ եմ տեսնում ու հետագայում ակնկալում եմ ավելի հաջող գործեր կարդալ իր հեղինակած։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Sambitbaba (10.07.2014), Փոքրիկ շրջմոլիկ (10.07.2014)
Վերջը որոշեցի քվեարկել հետևյալ տարբերակների օգտին.
1. «Գրական գործակալություն «X Factor»»
2. «Անձրև»
5. «Լիլիթ»
6. «Ժառանգը»։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Guest (10.07.2014), Sambitbaba (10.07.2014), Վոլտերա (10.07.2014)
Մինչ այժմ մրցույթներում քվեարկողների ամենամեծ թիվը 54-ն է եղել. կարող ե՞նք նոր ռեկորդ սահմանել, դեռ մեկ ու կես օր կա
Ես շատ մի չեմ հասկանում շարադրանքի որակը ինչ ա ու չեմ էլ իմանում գրական արժեք ասելով ինչ են հասկանում, այդ պատճառով խնդրում եմ լսել, միջին մակարդակից ցածր ընթերողի՝ անգրագետիս տպավորությունը պատմվածքների մասին:
1 Տեղ` Տարբերակ 6. Ժառանգը
Ամենատաօրինակ պատմվածքը, որը շատերը մի քանի անգամ կարդացին ու ամեն մեկը հասկացավ այն ինչ հասկացավ: Բա էդպես էլ պիտի լինի, մարդ պիտի հասկանա այն ինչ ուզում ա ու հալալ ա այն գրողին, որ կարողանում ա հակասական կարծիքներ ստեղծի ընթերցողների մոտ:
Իմ համար այստեղ խառնված էին համ ժամանակը, համ իրականությունները ու երազները: Սահուն անցումներն էլ հրաշալի էին:
2 Տեղ` Տարբերակ 2. Անձրև
Կայֆոտ էր, թեթև ձանձրալի ու սպասելի: Հանգիստ էր կարդացվում: Ինձ դուր ա եկել բավականին:
3 Տեղ` Տարբերակ 7. Ազատության օրերս
Տարօրինակությամբ երկրորդ, իսկ ընդանուր կարճ ու սկիզբը վերջին չհամապատասխանող: Երևի մեջտեղի մասը բաց ա թողնվաց
4 Տեղ` Տարբերակ 1. Գրական գործակալություն «X Factor»
Սահուն կարդացվող էր, իսկ վերջին նախադասության պարքեված ժպիտը շատ հաճելի էր ժպտալ :-D
5 Տեղ` Տարբերակ 5. Լիլիթ
Երկար ու անհետաքրքիր, իմ համարՄի կերպ կարդացի:
6 Տեղ` Տարբերակ 3. Numb
Էնքան ա որ գրած ա, անիմաստ ա մի տեսակ: Կամ ինչպես ասացի, անգրագետ եմ, չեմ ջոկում:
7 Տեղ` Տարբերակ 4. Ծաղիկներ
Միակ պատմվածքը, որ մի 5 անգամ փորձեցի կարդալ: Ամեն անգամ թռնում էի որոշ մասերի վրայով, իսկ հաջորդ անգամ կարդալուց մտածում էի, որ արդեն կարդացել եմ ու էլի էի թռնում: Տենց էլ չհասկացա ինչի մասին ա, մարդ կա՞, որ մի երկու բառով կասի ինչ էր գաղափարը, որովհետև քանի անգամ կարդացի մենակ ինչ որ նկարագրող բառերի հանդիպեցի բայց չհասկացա ինչ էին նկարագրում:
Մեր դասարանում մի հատ գերազանցիկ կար, որ շարադրությունները էս ոճով էր գրում իսկ դասատում հաջորդ դասին, որպես լավագույն գործ բարցրաձայն ընթերցում էր: Մի անգամ, նման ընթերցման ժամանակ, վեր կեցա ու դուրս էկա դասարանից: Տնորենի 5 րոպե գոռգոռոցը հաստատ ավելի հաճելի էր լսես, քա 15 րոպե այն "ստեղծագործություն"-ը:
Հ.Գ. Ավել պակասի համար կներեք:
Sambitbaba (10.07.2014), Փոքրիկ շրջմոլիկ (10.07.2014)
բայց օրինակ ինչի՞ են բոլորը հրաժարվում նկատել առաջին տարբերակի առնվազն մեկ պատմվածքը
մի տողանի, սիրուն պատմվածք
ամենավերջում
հլը նայե՞ք
Find what you love and let it kill you. (c) Bukowski
Sambitbaba (10.07.2014)
Ես հավանածս պատմվածքը ցանկության դեպքում կկարդամ երկրորդ, երրորդ և էլ չգիտեմ ո՞րերորդ անգամ: Բայց եթե պատմությունն ինքն ա էնպես անում, որ երկրորդ անգամ կարդամ՝ հասկանալու համար, դա ինձ համար էնքան էլ հեշտ չի ու վերջիվերջո ոչ մեկ ինձ չի ստիպում: Չեմ սիրում, երբ հանգամանքների բերումով եմ երկրորդ անգամ կարդում պատմվածքը ու զգում եմ, որ չունեմ դրա ցանկությունը: Ոնց որ ավելորդ տեղը գլուխ ցավացնես, ինչի՞ համար, վերջիվերջո պարտադիր պայման չի: Հասկանում եմ՝ չնայած չհասկացվելուն, պատմվածքը որոշ մարդկանց կարող ա էնքան հետաքրքրի, էնքան գայթակղի, որ ստիպի երկրորդ անգամ կարդալ՝ հասկանալ ի՞նչն ինչոց ա: Ինձ էդքան չգրավեց Ժառանգները:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Sambitbaba (10.07.2014)
Հիմա ասել էի հաimpression-ի խոսքերից
Սիրունը սիրուն ա, բայց դե ընդհանուր պատմվածքին քիչ ա կպնում:
Ո՞նց թե բոլորը, ես էլ հեչ, հա՞.
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
impression (10.07.2014), ivy (10.07.2014), Sambitbaba (10.07.2014)
Ընդհանրապես վերջին գրառողներից մի քանիսն էլ են անդրադարձել էդ նախադասությանը:Ո՞նց թե բոլորը, ես էլ հեչ, հա՞
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Վե՞րջ, էլ ոչ խոսում եք, ոչ քվեարկո՞ւմ
Չէ… գրում ենք հլա…Վե՞րջ, էլ ոչ խոսում եք, ոչ քվեարկո՞ւմ
էքս ֆակտոր…
առաջին հայացքից լավ քորեոգրաֆդ գործ ա ու հենց էդպիսին էլ կա… բայց ունի մի հատ ֆեյք մոմենտ… գրողը գրում ա առաջին դեմքով, բայց դատողությունները 3րդ դեմքի ոնց որ լինեն… օրինակ երբ խմբագիրը դուրս ա գալիս և գրողը սկսում ա ուտել գործը… սա շատ նուրբ մոմենտ ա քանի որ եթե գրողն ուտողն ա ապա դրա ռացիոնալը պետք ա ավելի լավ կառուցված լինի… "ազատում եմ ձեզ էդ տանջանքից"-ը մի տեսակ ոնց որ "ֆեյք համեստություն" լինի… ակամայից հիշեցի Չեխովի "հիվանասենյակ համար 6"-ը… էդ փասեջըն ընդեղ շատ լավ էր արված՝ նորմալից-խելագար… ստեղ իհարկե էդ մոմենտը չկար, բայց երբ որ ասում ա (իհարկ ոչ բառացի, այլ ցույց ա տալիս) "տեսեք ինչ տարօրինակ բան եմ անում", սկսում ես կասկածել նրա ազնիվ տարօրինակությանը…
եթե ուտողն ա գրում, ապա նա պետք ա հստակ կառուցի ուտելու տրամաբանությունն էն աստիճանի որ մենք ուրիշ ելք չտեսնենք (մենք էլ լինեինք, մենք էլ կուտեինք)… կամ էլ ինչ որ մի կետից պատմվածքը պտի անցներ 3րդ դեմքի… կարծում եմ կարելի ա փորձել մի կեսը գրել առաջին դեմքով, մյուսը 3րդ… համոզված չեմ… պատմվածքը էդ կետից կոտրվում ա ու ոնց որ թեյփով կպցվի… լավ ես անում ուտում ես, բայց պտի համոզես որ ուրիշ ելք չկա… կարելի ա առաջարկներ անել, բայց շատ մարդիկ կարող ա հարձակվեն վրես, ասելով որ ստիպում եմ փոխեն… շատ պետքս ա նստեմ փոխեմ… ձեր մուր ձեր գլուխ…
էս գործոններին որ նայում ես, արդեն վերջին նախադասությունը որն էնքան ուշադրություն ա ուզում գրավի, դառնում ա անտեղի… ո՞րտեղից էդ նախադասությունն եկավ… կպցրած ա մի տեսակ… Իմփրեշընի հատ կարամ համաձայնվեմ որ առանձին պատմվածք ա՝ կարճ… բայց առանձին ա… where the hell that came from?…
էս բաներին որ նայում ես, արդեն զգում ես որ իրա կուռ լինելն էդքան էլ տենց չի…
լավ ա գրած՝ հումորով, բայց կարծես էդ հումորին արդեն ծանոթ ենք մի քիչ… ոչ էս մրցույթներից…
բնական ա որ գրողը գրելու հմտություն ունի, բայց էդ հմտությունը երբեմն թակարդ ա դառնում ու լավ մշակած դետալների հետևում overall ստրուկտուրան կորում ա… big picture-ը տուժում ա… մեր մասնագիտության մեջ էլ կա տենց բան…
CactuSoul (11.07.2014), impression (11.07.2014), ivy (11.07.2014), Sambitbaba (11.07.2014), Smokie (11.07.2014), Շինարար (10.07.2014), Ուլուանա (10.07.2014), Վոլտերա (11.07.2014)
Նամը…
սիտուացիաներ կան, է՞ որ մեկին հանդիպում ես, շատ ստանդարտ սիտուացիա ա, խոսում եք վիճակներից որ մինչև բողազներս քաքի մեջ ենք խրված, էս ինչ քաքն ընկանք… մի բան որ ամեն մարդ ա ասում անկախ կրթական ու ինտելեկտուալ մակարդակից… այ հենց ասում ա "Հայաստանն ա. մեր պապական Հայաստանը…" գործն ինջնում ա էդ մակարդակի… ամբողջ տեքստը դառնում ա անիմաստ… դետալներն արդեն հետաքրքիր չեն դառնում, լեզուն դառնում ա irrelevant… բացարձակապես արդեն շարունակելն անիմաստ ա դառնում որովհետև դրանից ավելի ուժեղ բան էլ չի ասվելու ու մեր երևակայությունն իրա գրածներից ավելի առաջ ա անցնում… էդ մի ֆրազան էնքան ծանոթ ա, օգտագործված ու գերօգտագործված, էնքան շատ ենթատեքստ ունի, որ դրա շուրջն ինչ էլ կառուցես փուլ ա գալու… այսինքն էդ մտքին հասնելու համար ոչ մի ստրուկտուրա պետք չի, ինքը ֆրազան առանձին կարում ա իրանով գոյություն ունենա ու իրա ոտերի վրա կանգնի…
բացի դրանից… ես համոզված չեմ որ "հայաստանը քաքի մեջ ա" թեման գրական,պատմվածքային ա… գուցե "հայաստանի վիճակը"-ը լիներ, այսինքն կլիներ, բայց հատկապես "հայաստանը քաքի մեջ ա"-ն ոնց որ արվեստի կամ գրական շեմը չի անցնում, մանավանդ հիմա… ավելի ֆելիետոնային ա… երևի ինչ որ տեղ երգիծական/խմբագրականային… բայց որպես գրական գործ չի ձգում… հաստատ երկրորդ անգամ չես կարդա, որ ավելի ուշադիր լինես հանկարծ բան բաց թողած չլինես… արդեն կապ էլ չունի թե կանեփը չոր ա թե թաց… ամեն ինչ կորում ա էդ մի ֆրազայի պատճառով…
իհարկե կարելի աառաջարկներ անել, բայց հաշվի առնելով էս ստրատեգիայի անընդունելությունը՝ չենք անում…
CactuSoul (11.07.2014), Sambitbaba (11.07.2014), Վոլտերա (11.07.2014)
Քանի մի քիչ խմած եմ, կարելի՞ ա խոսելՎե՞րջ, էլ ոչ խոսում եք, ոչ քվեարկո՞ւմ
Էս մրցույթում ինձ ամենաշատը Ռիփը դուր էկավ: Նենց կայֆ ա անցկացնում, աշխուժացնում, անհանգստանում:
մի հատ հլա քեզ հավաքի… գնա օյաղացի նոր խոսա… օքե՞յ…Քանի մի քիչ խմած եմ, կարելի՞ ա խոսել
Էս մրցույթում ինձ ամենաշատը Ռիփը դուր էկավ: Նենց կայֆ ա անցկացնում, աշխուժացնում, անհանգստանում:
Sambitbaba (11.07.2014), Աթեիստ (11.07.2014)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ