Տարօրինակ պատմություն. քվեարկություն և քննարկումներ

[Dayana]

Դրա համար սուս ու փուս կարդում ու քվեարկում ես, ոչ էլ դռբի տակ ես ընկնում

[Ուլուանա]

Մի՞թե ես էս ամբողջ 14–էջանոց քննարկումը կարդացի ։ Հավատս չի գալիս...

Լավ էր, էս անգամ համարյա բոլոր տարբերակներն էլ հեշտ էին կարդացվում (բացի «Ծաղիկներից»)։ Ընդհանուր վատ չէր, բայց, իհարկե, կարող էր շատ ավելի լավ լինել։

Մեֆի լռությունն ա տարօրինակ... Մեֆ, հո բան չի՞ եղել ։

[ivy]

Ան, բայց տասնչորսն էդքան էլ շատ չի, մեկ-մեկ տասնյակներ են լինում (Մեֆի մասնակցությամբ), ու էլի կարդում ենք

[ivy]

Ճիշտն ասած...

Շին, ընդհանրապես հաղթողներին չեն սիրում. էդ ահագին համամարդկային թերություն է: Դե մենք էլ բացառություն չենք. մրցույթներում ով առաջինը վերևներում է հայտնվում, մեծ շանսեր ունի «աչքի գրող» դառնալու:
Էդ չուզողությունը լավ բան չի իհարկե, բայց դե շատ մարդկային է:

[StrangeLittleGirl]

Էդ երկու պատմվածքի միջև հնարավոր է՞ր համեմատության եզրեր գտնել

Դե Ծաղիկները աղջկական ծայրահեղություն ա, Numb-ը՝ տղայական, ու էրկուսն էլ համարյա հավասար վատ գործեր են ինձ համար

Ճիշտն ասած` ինձ էս քննարկումների ոճը սկսել ա նենց հավեսով ձանձրացնել: Քվեարկում ես, մեկ էլ արդիկ սկսում են պատասխան պահանջել, թե էդ գործին խի՞ ես ձայն տվել, էս նախորդ մրցույթի փորձից ա, էս մրցույթում` քաքոտ գործեր հավանող ես դառնում: Գրողը տանի, մրցույթը պահանջը էդ ա, որ ձայն տաս էն գործին որն ամենաշատն ես հավանել, հաղթում ա ամենաշատ ձայներ հավաքած գործը: Ո՞ւմ առաջ եմ ես պատասխանատու իմ ձայնի համար: Գործերի քննարկումը թողած ակումբցիների ճաշակն եք քննարկում:

Գուց ես եմ շատ փխրուն դառել, բայց ինձ թվում ա` վիրավորական ա, երբ քեզ քաք հավանող են անվանում, զիբիլ հավանող են անվանում, քաքոտ գործ հավանող են անվանում, գործի մեջ հենց քաք տեսնող-քվերակող են անվանում: Եթե ինչ-որ մեկը մենակ քաք ա տեսել, իր խնդիրն ա: Ես գործերը կարդալիս նույնիսկ վրիպակները չեմ նկատում մեծ մասամբ, ինչ-որ անհաջող բառ ինչքան աչք պիտի ծակի, որ նկատեմ ու կարծիքիս վրա ազդի, կարդում եմ պատմությունները: Ներեցեք, էս պատմությունը ինձ դուր ա եկել:

Շատ տհաճ ա, երբ ձեր հավանած գործի բարեմասնությունները ներկայացնելու փոխարեն, չհավանած գործն եք քլնգում, բայց էլ ավելի տհաճ ա, երբ էդ գործը հավանողներին եք քլնգում:

Որովհետև առաջին դեպքում գործ ունենք կամեցողության, կարդացած լավով կիսվելու, ուրիշներին էլ հասնալի դարձնելու ցանկության հետ, երկրորդ դեպքում` չուզողության:

Ինքս ոչ մեկին չեմ ուզում նեղացրած լինել, բայց երբեմն-երբեմն ինձ էլ ակումբը սկսում է դուր չգալ, երբ տեսնում եմ չուզողություն, չկամություն, չարություն: Բարության քարոզ էլ չէի ուզի գրածս դառնար, բայց մեր շուրջն էնքան չարություն կա, էնքան անարդարություն կա, որ ակումբը ինձ համար միշտ հրապուրիչ ա եղել իր դրական էներգիայով, ու ինձ ա թվում, թե ոնց, գուցե պատճառը լիքը էդ էներգիայով հորդացող մարդկանց քիչ գրելն ու չգրելն ա, բայց ինձ թվում ա` ակումբում էդ էներգիան պակասել ա, համենայն դեպս ինձ էլ չի հասնում:

Էլի սկսեցի՞ր

Շին, ընդհանրապես հաղթողներին չեն սիրում. էդ ահագին համամարդկային թերություն է: Դե մենք էլ բացառություն չենք. մրցույթներում ով առաջինը վերևներում է հայտնվում, մեծ շանսեր ունի «աչքի գրող» դառնալու:
Էդ չուզողությունը լավ բան չի իհարկե, բայց դե շատ մարդկային է:

Ռիփ, էլ մի: Իքս ֆակտորի ու Անձրևի հասցեին ոնց որ թե թթու խոսք չկա, համենայնդեպս՝ ոչ ոք չի զարմանում, թե ոնց են ձայներ ստանում:

[ivy]

Սաղ հեչ, լավ է, որ մրցանակից երկու հատ ունեմ, բայց մեկը վարդագույն սրտիկներով է: Թեև լրիվ նույն բանն է, ուղղակի սրտիկներ ունի վրան ու կոչվում է Love Notes, որ լողանալիս սիրային տողեր թողնես յարիդ, չնայած ոչ մեկ չի արգելում այլ նպատակով օգտագործել

[Mephistopheles]

Մի՞թե ես էս ամբողջ 14–էջանոց քննարկումը կարդացի ։ Հավատս չի գալիս...

Լավ էր, էս անգամ համարյա բոլոր տարբերակներն էլ հեշտ էին կարդացվում (բացի «Ծաղիկներից»)։ Ընդհանուր վատ չէր, բայց, իհարկե, կարող էր շատ ավելի լավ լինել։

Մեֆի լռությունն ա տարօրինակ... Մեֆ, հո բան չի՞ եղել ։

Ուլու ջան… բիզի եմ… կարգին չեմ էլ հետևել քննարկմանը իսկ գործերից նամն ու էքսն եմ կարդացել…

… բայց լավ էլ քննարկվում ա… աշխուժ ա…

[Ուլուանա]

Ան, բայց տասնչորսն էդքան էլ շատ չի, մեկ-մեկ տասնյակներ են լինում (Մեֆի մասնակցությամբ), ու էլի կարդում ենք

Հա, ես իրականում ավելի շատ էի սպասում, նենց ծանր զգացողությամբ սկսեցի կարդալ, մեկ էլ որ հասա տասնչորսին, հաճելիորեն զարմացա, որ պրծնում էր էդտեղ ։ Ինձ թվում էր՝ ավելի շատ ա, չէի նայել էջերին։

[տեսիլք]

Տխուր է, երբ որոշ ակումցիներ իրենց իրավունք են վերապահում հեղինակներին խորհուրդ տալ չգրելու իրենց ճաշակին չհամապատասխանող պատմվածքներ։ Առողջ քննադատությունը շատ կառուցողական կարող է լինել, մինչդեռ՝ հեղինակ ջան նման բաներ էլ մի գրի-ները մենակ անհանդուրժողականություն են սերմանում։

[Ուլուանա]

Հիմա՝ տարբերակների մասին՝ հերթով։

1. Գրական գործակալություն «X Factor»
Շարադրանքի առումով ամենալավ գործն էր՝ հասուն գրելաոճով, հետաքրքիր հնարքներով, հումորը տեղը, ընդհանուր՝ շատ հավես կարդացվող, առնվազն ինձ համար՝ ամենահավես կարդացվողը։ Շարադրանքի առումով կպնելու տեղ չկա։ Միակ կպնելու տեղը սյուժեն է։ Մի անգամ որ կարդացի, վերջն ահավոր հիասթափեցնող էր։ Ջղայնացա նույնիսկ, որ էդքան հավես սկիզբ ու ընթացք ունեցող պատմվածքը հեղինակն էդպես «թեթև ձեռքով» հարամել է։ Բայց հենց նոր մի անգամ էլ կարդացի, ու վերջին սկսեցի մի քիչ այլ հայացքով նայել։ Էստեղ ոնց որ թե կարծիքը հնչեց, որ հերոսը քննադատաբար է վերաբերվում ինքն իրեն, բայց իրականում էդ շատ խաբուսիկ՝ զուտ արտաքին կերպար էր. համաձայն եմ Լիզբեթի հետ, որ հերոս–հեղինակի անվստահությունը մի տեսակ հակասում ա իսկական հեղինակի վստահ տոնին։ Հնարավոր ա, որ հեղինակի մեսիջն էս էր. հերոսի պես խիստ եղեք ինքներդ ձեր նկատմամբ. ավելի լավ է՝ հետևեք նրա օրինակին և ճիշտ ժամանակին կերեք ձեր երկնած անտաղանդությունը՝ ազատելով մեզ ձեր զառանցանքները կարդալու տհաճությունից։ Իսկ պատմվածքի վերջին նախադասությունը շատ խոսուն էր, շատ հավանեցի։

Սկզբում մտածում էի՝ Այվին կլինի, բայց որ տեսա՝ ինքն էլ ա քվեարկել էդ տարբերակի օգտին, հասկացա, որ չէ։ Բայց շատ նման ա Այվիին, ինչ ուզում եք՝ ասեք։
Հետո որ ասեցին՝ Իմպն ա, երկրորդ անգամ կարդացի, ինձ էլ տենց թվաց։ Ուրիշ մարդ դժվար թե լինի։

[Ուլուանա]

Հա, մոռացա ասել. առաջին տարբերակի վերնագիրը հեչ չհավանեցի, մի տեսակ ոնց որ պարտականության պես դրած լիներ։

[Ուլուանա]

2. Անձրև
Իսկապես տարօրինակ պատմություն, վերջն էլ ինքն էր։ Լավ շարադրված, լավ կառուցված սյուժեով գործ էր։ Ճիշտ է, էն կոսով աղջկանից իմ զահլեն էլ գնաց, բայց հնարավոր ա, որ էդ ինձնից էր, չգիտեմ ։

[Ուլուանա]

3. Numb

Իսկապես շատ երկար ու անբովանդակ էր տղայական ժարգոնախեղդ զրույցը։ Հասկանում եմ, որ ժարգոնը տղաներից շատերի խոսքի անբաժան մաս է կազմում, հատկապես երբ մենակ են՝ առանց աղջիկների, ու պատմվածքում ներկայացված երկխոսությունն էլ շատ բնական ու իրական էր, բայց էստեղ մի ուրիշ կարևոր հանգամանք կա. արդյոք ամեն բնական խոսակցություն էնքան հետաքրքի՞ր է, որ պատմվածքի մաս դառնա, էլ չեմ ասում՝ պատմվածքի համարյա ողջ ընթացքը կազմի։ Իմ կարծիքով, ահագին առօրեական, ոչինչ չասող խոսակցություն էր. հանգիստ կարող էր դրա իննսուն տոկոսը չլինել, ու գործը դրանից չէր տուժի։ Հայաստանի ու դարչնագույն զանգվածի գաղափարը հաջող էր, հետաքրքիր էր, բայց դա, ըստ իս, էս գործի միակ հաջողված մասն էր ու էնքան չկար, որ գործը փրկեր։

Ի դեպ, երբ սկսեցի կարդալ, հենց սկզբից հերոսի դերում ակամա Արամին էի պատկերացնում, ու, բնականաբար, մտքովս անցավ, որ հեղինակը կարող է ինքը լինել։ Բայց հետո էլի եկավ էն պահը, երբ նայում ես քվեարկությանն ու հասկանում, որ չէ ։

[Ուլուանա]

Տարբերակ 4.
Մենակ ի՞նձ ա թվում, թե էս պատմվածքը նախորդ մրցույթներից մեկում էլ ա եղել... Լուրջ եմ ասում, հենց սկզբից էդ զգացողությունն եմ ունեցել, ու ինչքան կարդում էի, էնքան ավելի էր ուժեղանում էդ զգացողությունը։ Բայց դե դրանից բացի, մի ուրիշ՝ ավելի ուժեղ զգացողություն էլ կար, որ թույլ չտվեց մինչև վերջ կարդալ՝ արհեստական խուճուճ–մուճուճ բառերից ու առնվազն ինձ համար անհետաքրքիր ռոմանտիկ մոտեցումից առաջացած զգացողությունը։ Թող ների ինձ հեղինակը, բայց էս տիպի գործերը հենց սկզբից արդեն պատկերացում են տալիս ընդհանուր գործի մասին, ու եթե դուրդ չի գալիս, ինձ թվում է՝ մեղք չի չշարունակելը։

[Ուլուանա]

5. Լիլիթ
Շարադրանքը մի քիչ տարօրինակ էր (Ռուֆուսի ասած շարահյուսական հնարքները նկատի ունեմ), բայց ինչ–որ առումով՝ սյուժեին համահունչ. մի ուրիշ գործի դեպքում շարադրանքը կդիտարկեի որպես թերություն, բայց էս գործի դեպքում ուտվում էր։ Հեղինակն էնքան էլ հմուտ գրող չի երևում, բայց պատմությունը բավական հետաքրքիր էր, ինձ դուր եկավ, թեև համաձայն եմ էն կարծիքին, որ մի քիչ շատ էր ձգձգած, կարելի էր որոշ մասեր կրճատել։ Ընդհանուր տպավորությունս ավելի շատ դրական է։