Ես մի հատ գրել էի ակումբում տարիներ առաջ
Բարև՛, դիակս քեզ մոտ եմ թողել: Եթե կարող ես, վերադարձրու:
Ես մի հատ գրել էի ակումբում տարիներ առաջ
Բարև՛, դիակս քեզ մոտ եմ թողել: Եթե կարող ես, վերադարձրու:
Ի դեպ, ես լսել եմ, որ ոչ միայն գլուխը, մարմինն էլ։ Մի անգամ մի պատմություն էի լսել՝ իրական դեպք։ Թե ինչքանով է իրական՝ չգիտեմ, բայց պատմությունը հետևյալն է. չգիտեմ ով, երբ կռվի ժամանակ իր զինվորների հետ պարտվել ու գերի էր ընկել թշնամուն, վերջինիս հետ պայմանավորվում է, որ եթե ինքը գլխատվելուց հետո էդպես անգլուխ մի քանի մետր քայլելով գնա–գա, իր զինվորներին ազատ կարձակեն, ու էդպես էլ անում է։
Ինչ վերաբերում է կարճ պատմվածքներին, ապա հետաքրքիր է, արժե փորձել։ Իսկ ուրիշ ի՞նչ թեմա կառաջարկեիք։ Մենակ սիրային չլինի։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Աթեիստ (08.03.2014)
Ինձ ամենաշատը 20-ը դուր եկավ, իրապատում էր՝ դաքֆեյսի քրոնիկները![]()
Sambitbaba (26.03.2014), Smokie (09.03.2014), Աթեիստ (09.03.2014), Հայկօ (08.03.2014)
«Նա, ով իմ հեքիաթի աղջիկն էր, մի օր վերցրեց ու ամուսնացավ, և կյանքս մեղրի կարասից վերածվեց փտող տակառի: Միակ մխիթարանքս այն է, որ ինքն իր որոշումից գոհ մնաց, և հիմա երկու սիրուն երեխա ունի ու ինձ՝ որպես ամուսին»:
գրեք, կարդանք.... հավես ա....
Աթեիստ (09.03.2014)
Կլօր, երեկվանից էս ինչ արտառոց թեմաներ են մտքովդ անցնում. հլը որ խելոք սպասում եմ, որ ինքդ գրես։
Alphaone (10.03.2014)
Նա բացեց դարակը, հերթով հաշվեց ծրարներն ու նստեց գրելու: Ժամեր անց պարզելու էր, որ տպիչը չի աշխատում:
Հ.Գ. էս պատմության միջով անցածը միանգամից կհասկանա, որ դրամա եմ գրել![]()
Sambitbaba (26.03.2014), Smokie (11.03.2014), Tiger29 (10.03.2014)
Ալֆ, լավ չհասկացա, էդ ինչ տպիչ ու ծրարներ էին:
Smokie (11.03.2014)
Կիսաիրական
Հաճելի ժամադրություն
Արդեն տասնհինգ րոպե է ինչ փողոցում կանգնած սպասում եմ: Սկսում եմ նյարդայնանալ, ինչու՞ եմ ամեն անգամ ստիպված լինում ժամերով սպասել: Կողքս նստած սև շունը հորանջում է: Լեզուն դուրս է հանել, մոտակայքում ոչ մի ստվեր չկա: Արդեն ուզում եմ գնալ ու հենց այդ պահին դիմացի մայթից գծանշաններով վազելով մոտենում է... մի ուրիշ շուն՝ պիտակ, հավանաբար էգ: Սևուկն իսկույն ոտքի է կանգնում, դունչիկներով իրար են քսվում ու միասին գնում : Մի երկու րոպեից վերջապես գալիս է երկար սպասված երթուղայինը:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Sambitbaba (26.03.2014), Vardik! (26.03.2014), Արևանուռ (26.03.2014)
ՍՈՒՐԲ ԴԻՈՆԻՍԻ, ՌՈՒՍՏԻԿԻ ԵՎ ԵԼԵՎՖԵՐԻ ՊԱՏՄՈՒԹՅՈՒՆԸ
Ըստ ավանդության, Դիոնիսը քրիստոնեություն էր քարոզում Հռոմում, հետո գերմանական հողերում և Իսպանիայում: Նրա ուղեկիցներն էին Ռուստիկն ու Ելեվֆերը: Հետո Դիոնիսը դարձավ Լյուտեցիայի (Փարիզի) առաջին եպիսկոպոսը:
Քրիստոնեաների հետապնդման ժամանակ այս երեք քարոզիչներին գլխատեցին Մոնմարտրի գագաթին (այստեղից էլ Մոնմարտր` տառապյալների սար): Սուրբ Դիոնիսը վերցրեց իր գլուխը և քայլեց մինչև եկեղեցի: (Ուրիշ աղբյուրներն ասում են, որ քայլեց մոտ 600 մետր ճանապարհով, որ այսօր կոչվում է Սեն Դենի (Սուրբ Դենիսի ճանապարհ), և հետո միայն ընկավ: Եվ այնտեղ, որտեղ ընկավ նրա արյունը, կառուցվեց եկեղեցի:
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ