Մարդ ինչքան էլ իրեն տհաճ պայմաններում գտնվի, եթե քունը քիչ թե շատ լավն եղավ, լավ տրամադրությամբ կարթնանա: Մենակ թե օրվա ընթացքում էդ տրամադրությունը չգցեն:
Մարդ ինչքան էլ իրեն տհաճ պայմաններում գտնվի, եթե քունը քիչ թե շատ լավն եղավ, լավ տրամադրությամբ կարթնանա: Մենակ թե օրվա ընթացքում էդ տրամադրությունը չգցեն:
Բարեկամներիցս մեկը երկար ժամանակ ՖԲ-ով մի աղջկա հետ էր խոսում: Ի վերջո, վիրտուալ շփումը դառնում է իրականություն: Ու չնայած որ իրար հետ վիրտուալ տիրույթում լավ լեզու էին գտնում, իրական հանդիպումները չեն ստացվում: Բաժանվում են: Բարեկամիս տղան էլ որոշում է, այնուամենայնիվ, ընտանիք կազմել ու դիմում է ծանոթ միջնորդի: Միջնորդն էլ խորհուրդ է տալիս, թե չգիտեմ ում աղջիկը շատ լավ աղջիկ է և այլն: Բարեկամիս տղան գնում է միջորդի ասած աղջկան տեսնելու ու հանդիպում է ՖԲ-ում ծանոթացած աղջկա հետ, ում հետ իրական հանդիպումներից հետո բաժանվել էր:
Էսօր էլ ինձ մեր բարեկամի տղան ասում է.
-Նոր Նարեին սիրահարվեցի...
Բան չեմ հասկանում...ո՞նց...միջնորդն էր պատճառը, թե՞...չգիտեմ
Բայց ինչ տարօրինակ մարդիկ կան:
Վերջին խմբագրող՝ Այբ: 28.10.2013, 12:51:
CactuSoul (28.10.2013), Cassiopeia (28.10.2013), keyboard (28.10.2013), Meme (28.10.2013), Smokie (28.10.2013), unknown (28.10.2013), Vardik! (29.10.2013), Նարե91 (28.10.2013), Փոքրիկ շրջմոլիկ (28.10.2013)
Գնացել եմ թարգմանչի մոտ, որ դիպլոմս ռուսերենով թարգմանեմ միջազգային համալսարան ընդունվելու համար:
Ռուսների մեջ կան բացահայտ լավ մարդիկ ու բացարձակ խոզեր: Հետաքրքիր է բայց պետական ու պաշտոնական կառույցներում դեռեւս միայն լավ մարդկանց եմ հանդիպել: Անտանելի են վարորդներն ու խանութի աշխատողները, չնայած դրանք Հայաստանում էլ մի բարի պտուղ չեն:
Թարգմանիչս նախ ասաց, որ հայերեն դիպլոմս ես ինքս կարող եմ թարգմանել, որ էժան լինի, իրենք կստուգեն ու կհաստատեն նոտարի համար: Հաջորդ օրը տարա թարգամնությունը, որի մեջ ընդամենը մեկ բառ փոխեց` ասելով որ ինքը այդպես էլ գիտեր, որ լավ կլինի, քանի որ ես շատ հեղինակավոր բուհ եմ ավարտել: Փաստորեն Երեւանի պետական համալսարանը Ռուսաստանում գիտեն:
Մինչեւ անձնագիրս կթարգմանվեր մյուս աշխատակիցը, ասաց կարելի է հանգստանալ, թեքեց էկրանը ու միացրեց Տղամարդիկ ֆիլմըԴրեց այն հատվածը երբ գալիս են Ջիգարխանյանի մոտ, երգում են: Ասաց, որ հայերը երբ զանգում են իրեն, հեռախոսի զանգը սա է դրված
Եթե ուզում ես հրաշք տեսնել, փորձիր ինքդ հրաշք լինել…
Alphaone (28.10.2013), CactuSoul (28.10.2013), Cassiopeia (28.10.2013), Smokie (28.10.2013), Vardik! (29.10.2013), Գալաթեա (28.10.2013), Դատարկություն (28.10.2013), Հարդ (30.10.2013), Նաիրուհի (28.10.2013), Նուշություն (29.10.2013), Վահե-91 (28.10.2013), Փոքրիկ շրջմոլիկ (28.10.2013)
Զարմանում եմ, ո՞նց են տղամարդիկ ռիսկ անում գինեկոլոգ դառնալ: Ախր կնոջը լրիվ ուսումնասիրելուց հետո բացի հոգեկան ներաշխարհից, ուրիշ ոչ մի հետաքրքրություն էլ չի մնում: Ու իրանց համար շատ դժվար կլինի կյանքը ուղեկից գտնելը: Իրանք պիտի համ էլ լավ հոգեբան լինեն, որ կյանքում մենակ չմնան:
շատ ուժեղ ու հպարտ զգցումա, երբ օրվադ աշխատածը ծախսում ես ուղղակի, անառիթ նվեր առնելու, ու անակնկալի վրա, ու բերանդ մինչ ականջերդ բաց՝ գալիս ես տուն...
հ.գ՝ով աշխատումա կհասկանա...
հ.գ.գ՝ հիշեցի տուն գալուց դեմքս...
ասումա պետքա չ՛դժգոհես, որ լավ լինի ամեն ինչ!!!
....բլա, բլա, բլաաա՝
Երեխայություը են ա, երբ քեզ ուղղում են, դու ընդունում ես դա, բայց սուսուփուս համաձայնվելու տեղը քոնն ես պնդում, հաջորդ անգամ էլ նույն սխալն ես անում, որ ցույց տաս դու ես ճիշտը.
Հ.գ. Բայց էս երեխայությունը շատ մեծերի մոտ պահպանվում ա
Օ՜ ժամանակներ, օ՜ բարքեր…
Առաջ հանդիպելիս որպես հարգանքի նշան բարձրացնում էին գլխարկը։ Հիմա հանում են նաուշնիկը, որպես հատուկ հարգանքի նշան՝ երբեմն երկուսը…
Alphaone (29.10.2013), CactuSoul (29.10.2013), Chuk (29.10.2013), John (29.10.2013), keyboard (29.10.2013), Kuk (29.10.2013), Lusntag Lusine (29.10.2013), Smokie (29.10.2013), Tiger29 (29.10.2013), Vardik! (29.10.2013), Աթեիստ (29.10.2013), Արևհատիկ (29.10.2013), Հարդ (30.10.2013), Շինարար (29.10.2013), Ուլուանա (29.10.2013)
Անհամեստ ու մեծամիտ մարդու գրառում.
Մեկ-մեկ սեփական գրառումներս վարկանիշելու անհագ ցանկություն ա պարուրում ինձիկ...
Alphaone (29.10.2013), Cassiopeia (29.10.2013), John (29.10.2013), Meme (29.10.2013), My World My Space (29.10.2013), Rhayader (29.10.2013), Smokie (29.10.2013), Այբ (29.10.2013), Արամ (29.10.2013), Արևհատիկ (29.10.2013), Նաիրուհի (29.10.2013), Նարե91 (29.10.2013), Նիկեա (29.10.2013), Շինարար (29.10.2013), Վահե-91 (29.10.2013)
Երեկ նշանդրեքի կոնֆետ էին տվել: Չնայած ես նման բաների չեմ հավատում ու մտադիր էլ չեմ մոտակա տարիները ամուսնանալ, բայց դե որոշեցի (հետաքրքրասիրությանը դրդեց) կոնֆետը դնեմ բարձիս տակ ու քնեմ: Երազ տեսա: Ինչ-որ խառը-մառը բաներ ու անծանոթ երիտասարդ: Ինչևէ: Առավոտյան պատրաստվում էի, որ դասի գնամ, մեկ էլ հարևանիս աղջիկը զանգեց ու սկսեց իր տեսած երազը պատմել (իրեն էլ էին նշանդրեքի կոնֆետ տվել): Ես էլ իմ երազը պատմեցի ու դեռ հեռախոսը չէի անջատել, լսում եմ եղբորս ծիծաղը: Հարցնում եմ.
-Ինչի՞ վրա ես ուրախանում:
-Հեչ...ուղղակի գիշերը, որ քնած էիր, բարձիդ տակի շոկոլադը հանել ու կերել եմ:
Իմ վիճակը պատկերացրեք:
Լավ է, ինձ տեղն է: Ախր ես նման բաների երբեք չեմ հավատացել ու ոչ էլ հետևել եմ նման բաների: Մյուս անգամ միանգամից ես կուտեմ, էլ բարձիս տակ չեմ դնի:
Բայց տեսնես երազս կատարվելու է, թե՞ չէ...
Երևի մի ձեռքիս մատերն էլ շատ լինեն,եթե փորձեմ հաշվել էն մարդկանց,ովքեր ինձ ճանաչում են իսկապես: Ախր ճանաչելը մենակ բարևելն ու որպիսությունը հարցնելը չէ: Էդպես մարդիկ տարիներով ամեն օր հանդիպում են ու մնում իրար անծանոթ: Ճանաչելն էնա,երբ մարդու դեմ հոգիդ ես բացում,մտքերդ,գաղտնիքներդ,երբ վստահում ես անմնացորդ: Եթե կա տենց մարդ,ուրեմն ծանոթ ենք: Իմ կյանքում տենց մարդիկ շատ քիչ են: Էնպես որ,երբ մեկին թվումա,որ ինձ ճանաչումա ու սաղի հետ նույն արշինովա չափում,գոնե պետքա հիշի,թե վերը նշվածներից քանի՞սն են համընկնում իր դեպքում:
Ու էնքան քիչ են տենց հարազատ մարդիկ,որ Աստված չանի մեկին կորցնեմ,ուղղակի չեմ դիմանա:
Դե ես մի քիչ աննոrմալ եմ,չէ ու սիրում եմ պատկերացնել իմ ապագան:Մի քիչ առաջ,ըտենց պատկերացնելով հասա մինչև մեռնելս ու գիտեք ինչ եմ որոշել.ես որ մեռա չեմ թողելու որևէ մեկը վրես լացի,ավելին ասեմ.իմ վերջին կամքի համաձայն բոլորը իմ հուղարկավորության ժամանակ ՊԱՐԵԼՈՒ են:Օրիգինալ բան եմ մտածել,չէ՞:Գիտեք մենակ ինչի համար եմ ափսոսում.ես ներկա եմ լինելու էդ ամենին,բայց ոչ մի բան չեմ տեսնելու.կամ էլ կարողա ծիծաղից վերակենդանանամ:
Հ.Գ.ափսոս ուրվականներ չկան:Իրանց հետ հավես կլիներ,համ էլ ես էլ ուրվական կդառնայի ու սաղ սաղ մնացածների հոգին կհանեի:
Չգիտեմ ՝ ոնց էր ստացվել, բայց հեռախոսիս ժամացույցը առաջ էր ընկել:
Դասից եկել եմ տուն, նայում եմ հեռախոսիս ժամացույցին ու զարմանում եմ . «Դասերս չորսին է վերջացել ու միանգամից տուն եմ եկել, բա ինչի՞ եմ ժամը 18:30 նոր տուն հասել»: Ու հետաքրքիր է, բայց մտքովս չանցավ, թե կարող է իմ հեռախոսի ժամն է սխալ: Արդեն սկսեցի երևակայել, թե ցերեկային լուսնոտ եմ դարձել, որ թափառում է դասերից հետո, բայց չի հիշում: Մեկ էլ, որ աչքս չգցեմ տան ժամացույցին...ժամը 16:30 է ...
էնքան բան կա գրելու...
փոփոխություն,,,,
Վերջապե՜ս ես կարող եմ շնորհակալել ինչ գրառում ուզեմ, առանց մտածելու, որ մկնիկը կթռնի աջ ու բլոգում կհայտնվեմ
Հազիվ ազատվեցի ետ անդաստիրակ մկնիկից
Մի տեսակ ուզում եմ, որ բոլորը ինձնից նեղանան, արհամարհեն ինձ, բանի տեղ չդնեն ու չխոսեն հետս: Գոնե մի օր, մի ժամ...
Որ կարողանամ սառը դատել ու չմտածեմ որևէ մեկին նեղացնելու մասին...
Սրիկա է մարդը, եթե նա ապրում է, երբ ապրելն իսկ անհնարին է.
Եվ սրիկա է նա, ով նրան դրա համար սրիկա է անվանում...
Այս պահին թեմայում են 5 հոգի. (0 անդամ և 5 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ