Դատարկ փողոցներ, ոչ մի մեքենայի շարժումԵթե դա գիշերով չլիներ, փողոցային լույսերի տակ, հաստատ էդքան սիրուն չէր թվա
Դատարկ փողոցներ, ոչ մի մեքենայի շարժում
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Մեկը չկա՞,էս մեծ ուրախությունս կիսեմ հետը:
Քո աչքերն ինձ կանչեցին, ու ես հլու վեր կացա…
Mephistopheles (08.04.2013), Smokie (08.04.2013), Այբ (08.04.2013), Գալաթեա (08.04.2013)
Երեկ տասնմեկի կողմերն էր:Դուրս էի եկել պատժգամբ:Չգիտեմ մտքովս ինչ անցավ,գոռաց:Մերոնք վախեցած տնից դուրս եկան,իսկ ես մի գլուխ ծիծաղում էի:
Ավատարիս կենդանու ոհմակները վխտում են մեր ճամբարի շուրջն ու թախծորեն ոռնում, իսկ վրաններում սանձարձակ պոռնո ա տիրում' իրար վրա շպրտվող իրական, երևակայական ու անատոմիական առարկաներով ողողված...
Հետաքրքիր բան ա վայրենի ծառայությունը:
Էսօր տենց անսպասելի փող էր կպել, համարյա օդից էլի, էն որ չես էլ մտածել, որ կարա տենց բան լինի, տենց մի մասը ցբխելուց հետո, ինքնամոռաց Պրոսպեկտով քայլում եմ, մեկ էլ Պուշկին-Պրոսպեկտ խաչմերուկի բարդուց մի հատ հիսթերիկ, ԲՏ ագռավ` ճպպցրեց ուղիղ նշանառությամբ, փաստորեն դուրս ա գալիս, որ ոչ թե` եթե վրեդ ծրտում են փող ա կպնում, այլ եթե փող ա կպնում, ուրեմն պարտադիր պիտի վրեդ ծրտեն
վաղը մոտավորապես էս ժամերին ««բարև»»-ը կվերադառնա իր նախկին ու միակ իմաստին
Alphaone (09.04.2013), StrangeLittleGirl (08.04.2013), Գալաթեա (08.04.2013), Մինա (09.04.2013), Ռուֆուս (09.04.2013)
Ես չգիտեի, որ մեր երկրում էսքան ոստիկանության աշխատող ունենք: էսօր Բաղրամյան, Պրոսպեկտ փողոցները ցույց տվեցին ինձ այդ փաստը...
Հիմա ի՞նչ, էսօր առավել քան պաշտպանվա՞ծ ենք...
Էհհ...
ԱՄԵՆԱԿԱՐԵՎՈՐԸ ԱՉՔՈՎ ՉԵՍ ՏԵՍՆԻ, ԱՄԵՆԱԿԱՐԵՎՈՐԸ ԶԳՈՒՄ ԵՆ...
Ժողովրդի կողմից ընտրված նախագեն ժողովրդից գժված պաշտպանվելով յեռթում ա ուտում:
Պռոպկաներ, անվերջ պռոպկաներ, նեեռվերս քանդվեց մինչև տեղ հասա
Blessed the poison which brings the end
Էլ չեմ լինի 20 տարեկան, երբեք էլ չեմ լինի, որոշել եմ, ցմահ մնալու եմ 16տ.
Ինչի օրն ունի ընդամենը 24 ժամ:Ախր էդ շատ քիչ է սիրելի մարդկանց հետ անցկացնելու համար,մանավանդ երբ տարին մի անգամ ես տեսնում:
էս հարցը միշտ էնքանա հուզել` Տեսնես ինչ եմ անելու էսքան վարկանիշները..էսքան միավորները....
չնայած ինձ համար էնքաաան թանկ են բոլորիդ ջերմ ու բարի խոսքերը, որ կուզեյի դրանք միշտ ինձ հետ լինեյին
ասումա պետքա չ՛դժգոհես, որ լավ լինի ամեն ինչ!!!
....բլա, բլա, բլաաա՝
Էսօր ժամը 9-ից դասադուլավորների հետ էի. ԵՊՀ-ից շարժվեցինք Ժող, Բժշկական, Կոնսերվատորիա, հետո՝ Ազատության հրապարակ: Սկզբում քիչ էինք, բայց անընդհատ շատանում էինք: Բոլորը մարտական էին տրամադրված ու արդար հաղթանակը բերելու էին գնում: Կապ չունի, որ ոստիկանները շրջապատում էին մուտքերը, համալսարանում փակում էին դռները, եկողները գալիս էին, վախկոտները՝ պատճառաբանում, որ դռները փակ էին, պոֆիգիստներն էլ ծիծաղում էին մարդկանց ոգևորության վրա:
Ես գնացել էի՝ տրամադրվածությանս, հույսիս ու ոգևորությանս վերջին փշրանքները հավաքելով. անչափ շատ էի հիասթափվել այս մեկուկես ամսվա ընթացքում: Հիասթափությունս չպակասեց, որովհետև Ազատության հրապարակից մեզ ողջունեց ոչինչը... Էլի նույն խոսքերը, որ բազմիցս կրկնվել են, էլի այսօրվա գործը վաղվան թողնելը, էլի սպասում, սպասում, սպասում... Բոլորից բարձր գոռում էի «Հիմա՛», որովհետև պահը ավելի քան հասունացել է. եթե հարմար առիթը բաց թողնենք, պտուղներն արդեն կփտեն: Պետք չի թողնել, որ գիշատիչն իր անբարոյականների ոհմակի հետ մեկ րոպե ավել վայելի իր գահն ու գավազանը: Բայց արի ու տես, որ առաջարկում էին երգել ու պարել մինչև ժամը վեցը:
Տաք արյան ներհոսք դեպի ուղեղ, ոնց որ բութ ու ծանր գործիքներով խփեին գլխիս, իսկ հետո արդեն անորոշ վիճակ, երբ ոչինչ չհասկանալով հազիվ ոտքերս էի քարշ տալիս երթի մասնակիցների կողքից:
Հետո էլ ընկճված ու դեպրեսսված, ինձ մի կերպ երթուղայինը գցեցի՝ նույնիսկ հաշվի չառնելով, որ Բաղրամյանով է շարժվում, ու էդ տեմպերով դժվար թե տուն հասնեմ:
Խցանումներ, լիքը մարդիկ ու անձրևից հետո սնկի պես աճող ոստիկաններ: Արդեն փոշմանել էի, որ պահի տակ ունեցած զգացմունքներս հաղթեցին ինձ: Ամեն վայրկյան ուզում էի դուրս թռնել երթուղայինից ու միանալ ամեն քայլափոխի խումբ-խումբ հավաքված մարդկանց:
Մինչ մտքումս գցում-բռնում էի գնա՞լ, թե՞ մնալ ճակատագրական հարցը, տանեցիներս զանգում էին րոպեում մեկ զանգ հաճախությամբ ու խնդրում, աղաչում ,ստիպում, պահանջում, սպառնում, որ տուն գամ: Խոսքերի տեղատարափից հետո անձրևը վրա տվեց. երկինքն էլ էր ողբում, որ գիշատիչ մարդակերը չի իջնում գահից, իսկ խեղկատակությունը դեռ շարունակվում է:
Արդեն կանգառ էի հասնում: Ցուրտ էր, իսկ ես էլ՝ ամառային շորերով: Որոշեցի, որ տաք հագուստ եմ վերցնելու ու հետ գնամ Բաղրամյան:
Բայց ինձ փակեցին տանը, ու հիմա ես՝ տնային կալանքի ենթարկված անչափահասս, նայում եմ օրվա տեսագրությունները, նկարները, անընդհատ refresh անում ակումբի «Նախադահական ընտրություններ 2013» թեման ու ինձ զգում ամենավերջին դավաճանի պես, որ հիմա տաք թեյը գրկած նայում եմ համակարգչի էկրանին, փոխանակ ժողովրդիս կողքին կանգնած լինելու:
Անդադար կրծում եմ եղունգներս, ջղայնությունս թափում ստեղնաշարի ու մկնիկի վրա,անզորությունից լացս գալիս է, շարունակում եմ հետևել նորություններին՝ անընդունակ ուրիշ որևէ բան կատարելու:
Քաղաքական դեպրեսսիա...
Alphaone (09.04.2013), Arpine (13.04.2013), CactuSoul (10.04.2013), Claudia Mori (10.04.2013), erexa (10.04.2013), murmushka (10.04.2013), StrangeLittleGirl (12.04.2013), Stranger_Friend (09.04.2013), Tig (09.04.2013), Աթեիստ (09.04.2013), Անվերնագիր (10.04.2013), Դատարկություն (09.04.2013), Հայկօ (10.04.2013), Նաիրուհի (09.04.2013), Նիկեա (12.04.2013), Ուլուանա (09.04.2013), Ռուֆուս (10.04.2013)
Հայրենասիրական գրառում:
Հայաստանում ապրող հայությանը մաղթում եմ, որ հնարավորինս շուտ լքեն էդ ավերակ երկիրը ու գնան հաստատվեն ցանկացած ապահով բարգավաճ հզոր երկրում:
I may be paranoid but no android!
Arpine (13.04.2013), Claudia Mori (10.04.2013), Freeman (21.04.2013), Ruby Rue (10.04.2013), Yevuk (13.04.2013), Աթեիստ (10.04.2013), Անվերնագիր (10.04.2013), Արէա (10.04.2013), Դատարկություն (10.04.2013), Մարկիզ (10.04.2013), Մինա (11.04.2013), Նիկեա (12.04.2013)
Վերադարձ հին ու բարի ժամանակներին.... նորից օրվա պլաններ, ռեժիմներ, ծրագրեր՝ ոնց որ երկու տարի առաջ... ավելի վատ...
Սրիկա է մարդը, եթե նա ապրում է, երբ ապրելն իսկ անհնարին է.
Եվ սրիկա է նա, ով նրան դրա համար սրիկա է անվանում...
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ