Վաճառվում է Sarge ֆիրմայի պլանշետ: Օգտագործվել է 3 տարի, գտնվում է նորմալ վիճակում, գույնը' շագանակագույն: Ունի ուսին գցելու հարմարանք: Օֆիսային ատրիբուտներից բացի հնարավոր է տեղադրել երգեր, ֆիլմեր, գրքեր, հիգիենայի պարագաներ, հրուշակեղեն, պատրաստի կամ պատրաստման ենթակա սնունդ և այլն: Կարող է ծառաել նաև որպես նստելու տակդիր: Հետը տրվում է 2 կարգավորիչ:
Նկարը' սպոյլերում:
Ցանկացողները դիմեն ՀՀ ՊՆ:
••Սեղմել՝ ցույց տալու համար
Էսօր պատահաբար նկարը ձեռքս ընկավ: Կարճ մազերով, հոլիդեյ, քրքրված շալվարով, կովբոյական ոճի էլի ջինսից կուրտկայով աչոն էր, բայց երևի իրեն տղայի տեղ էր դրել: Էնպես չի, որ եսիմինչ սիրուն էր, բայց աչքերում կրակ կար, իսկական կրակ, նախանձելի վառ կրակ: Մի տեսակ չեմ հավատում, որ տաս տարի անցել ա էդ լուսանկարն անելուց, արդեն տաս տարի կլինի, որ ինքը մեռած ա: Հիմա իր փոխարեն ես եմ ու ինչքան ուզում եմ իմ մեջ իրեն վերակենդանացնել, էնքան ավելի ժրաջան են իրականության որդերը լպստում կմախքը: Սկսում եմ համակերպել, որ ինձ ժամանակին կենդանի թաղեցի...
մեկ մեկ նենց սիրում եմ հեռուն նայել, ու շատ հեռուն նայելիս երբեմն վախենում եմ, հա հա, վախենում եմ մտածել, օրինակ մահվանս մասին, բայց երբեմն էլ նենց հաճելիյա մտածել այ 20 տարի հետո ինչեր փոխված կլինեն, ու էդ հաճելիին գումարվու մէ հետաքրքրության զգացումը, ու ընկնում եմ մտքերիս գիրկը...
եսիմ...տեսնես ինչեր փոխված կլինեն...
ասումա պետքա չ՛դժգոհես, որ լավ լինի ամեն ինչ!!!
....բլա, բլա, բլաաա՝
Lusntag Lusine (03.11.2013), Smokie (04.11.2013), unknown (11.11.2013), Այբ (04.11.2013), Նիկեա (03.11.2013)
2 տարի առաջ էս օրն էր: Զինկոմիսարիատում պավեսկա տվեցին նոյեմբերի 23-ի համար: Էն ժամանակ արդեն մի ոտով բանակում էի ինձ զգում: 2 տարի անց ինձ արդեն մի ոտով տանն եմ զգում:
Все люди - евреи, просто не все нашли смелость признаться.
Agni (04.11.2013), Arpine (05.11.2013), CactuSoul (04.11.2013), Chilly (03.11.2013), E-la Via (03.11.2013), einnA (05.11.2013), John (03.11.2013), keyboard (03.11.2013), Skeptic (03.11.2013), Smokie (05.11.2013), Vardik! (03.11.2013), Yevuk (05.11.2013), Անվերնագիր (03.11.2013), Արամ (04.11.2013), Արևանուռ (04.11.2013), Արևհատիկ (03.11.2013), Հարդ (06.11.2013), Նաիրուհի (03.11.2013), Նիկեա (03.11.2013), Սերխիո (03.11.2013), Փոքրիկ շրջմոլիկ (04.11.2013)
Ասում են ինչի ես ձեռքերդ գրպաններդ դրած ու գլխարկը գլխիդ քաշած ման գալիս,իբր ըտենց պոտենցիալ մարդասպանի եմ նմանվում:Բա ինչ անեմ:Մետրանոց կրունկներով,արևային ակնոցները ճակատիս մեխած քանդվելով քայլեմ,որ հանցագործի տեղ չդնեն:Մեռնեմ,թե հասկանում եմ էս մեծերին:
Բանակում մի բժշկուհի ունեինք, շատ կիրթ ու խելացի կին էր: Մի օր տեսնեմ սենյակում նստած գիրք ա կարդում ու հռհռում: Որ ներս մտա, տեսնեմ աստվածաշունչ ա կարդում, էն էջերը, որտեղ նկարագրվում են, թե ինչ ա սպասում «ճշմարիտ աստծուց» շեղվողին ու նրա ազգուտակին: Եթե նույնիսկ մենակով կարդալուց մարդուն բացում ա, ո՞նց կարա քննարկման մեջ բացակայի «խինդն ու ծիծաղը»:
Եթե բացակայում ա, ուրեմն քննարկողներից ինչ որ մեկի բերանը փակում են:
Ես ձեզ մաղթում եմ քաջ առողջություն ու բարի բախտ: «աստված» ձեզ հետ© լրիվ ուրիշ մարդու)
Վերջին խմբագրող՝ Աթեիստ: 03.11.2013, 22:05:
artak.amDe gustibus et coloribus non est disputandum.
հիմնականում էն մարդիկ, ովքեր շախմատի անունը լսելիս սկսում են հետդ խոսել ա-լյա գրոսմայստեր, պարտվում են երրորդ րոպեն չանցած
մի շփոթեք էդ ազնվագույն խաղը նարդու հետ, էլի
Find what you love and let it kill you. (c) Bukowski
ու երբ ես ուզում եմ ժպտալ, շատ մարդիկ էդ ժպիտից վատ են զգում իրենց...
-ժողովուրդ ժպիտը ձրիյա, ես ձեզանից չեմ գողացել, ես ինձանով եմ վաստակել այն, ու ես ձեզ պարտք չեմ...
.... ժպտացեք այն ձրիյա՜( բարի մարդկանց համար )...
դժվարա...:hogoc hanox smayl
Վերջին խմբագրող՝ Meme: 03.11.2013, 23:03:
ասումա պետքա չ՛դժգոհես, որ լավ լինի ամեն ինչ!!!
....բլա, բլա, բլաաա՝
Տղերքից մեկի հետ մի բանկա Նուտելայի վրա գրազ էի եկել, որ Հնդկաստանի մայրաքաղաքը Դելին չի: Գրազը հաղթեցի:
Arpine (05.11.2013), CactuSoul (04.11.2013), E-la Via (04.11.2013), Meme (05.11.2013), My World My Space (05.11.2013), Vardik! (04.11.2013), Yevuk (05.11.2013), Անվերնագիր (04.11.2013), Նաիրուհի (04.11.2013), Նիկեա (07.11.2013)
Էն օրը մարզասրահից եկանք տուն, սառնարանում պիցցա կար, հանեցի մի կտոր ու տանում էի բերանս, էդ պահին Անին միանգամից հայտնվեց խոհանոցում ու պիցցաս ակնթարթորեն ձեռքիցս թռցնելով՝ գցեց աղբարկղը։ Բերանս մնաց բաց։ Ախր սովից մեռնում էի։ ։( Սպանախը հանեց, դրեց դիմացս, թե՝ սովա՞ծ ես, էս կե՛ր։
Էդպես սոված էլ մնացի։
Էսօր էլ դաս էինք անում, շոկոլադ կար մոտս դրված։ Մեկ էլ Անին ձեռքը երկարացրեց, որ վերցնի, միանգամից շոկոլադն ինձ քաշեցի։ Փորձեց ավելի երկարացնել, էլ ավելի հեռացրի։ Ասի՝ չի կարելի, համ էլ սառնարանում սպանախ կա (դե վերջիվերջո դիետայի վրա է, գիշերվա կեսին ի՞նչ շոկոլադ)։ Մեկ էլ տեսնեմ՝ խեղճը լացում է։ Էնպես խղճացի, էլ ասելու չի։ Ինչքան մոտեցրի շոկոլադը, որ վերցներ, ասեց՝ չեմ ուտելու։ Սրտիս դարդ եղավ։ ։(
CactuSoul (04.11.2013), Smokie (05.11.2013), Vardik! (04.11.2013), Նաիրուհի (04.11.2013), Փոքրիկ շրջմոլիկ (04.11.2013)
Ինձ թվում էր էս պրակտիկան ավելի վատ ա անցնելու, քան նախորդը, որովհետև նախորդին գոնե հիվանդանոցի մեջ ուր ուզում գնում էինք, ինչ ուզում անում էինք, իսկ Արաբկիրում խիստ էին վերբերվում ու նույնիսկ ճաշարան չէր կարելի գնալ: Բայց մի կարևոր հանգամանք հաշվի չէի առել՝ որ սա մանկական հիվանդանոց ա ու երեխեքը չեն թողի որ դու ձանձրանաս
էսօր էլ բուժքույրը օգտվեց մեր ներկայությունից ու ջերմություն և ճնշում չափելը մեզ հանձնարարեց: Վերցրեցինք ջերմաչափեր, անձեռոցիկներ, ճնշաչափ ու ուղևորվեցինք պալատներով: Մտանք պալատ ու սկսեցինք իրար վրա գցել, թե ով ա ճնշում չափելու: Տանը շատ եմ չափել, բայց ինձ թվու էր երեխեքինը դժվար ա լինելու, ասեցի ես փաս: Տենց խմբակային մանժետը կապեցինք, ֆարենդոսկոպը դրեցինք, հավաքեցինք տեղը տեղին, եկավ չափելու պահը: Երեխեքից մեկը հենց տանձիկը սեղմեց, մանժետը քանդվեց, սաղ խառնվեց իրար: Եկավ մյուսի հերթը, էլի նույն պատմությունը, երրորդի ժամանակ մանժետը թեթևակի բռնեցինք որ չթռնի, բայց չէինք կարում սլաքով կամ ֆարենդոսկոպով որոշել ինչքան ա ճնշումը՝ պարզ չէր լսվում: Տենց մի 4 անգամ փորձեցինք, չկարացանք, ուզում էինք գնայինք արդենմ, էս եեխու մաման ասեց՝ փորձեք, որ սովորեք երեխեք ջան, ես էլ եմ եդպես սովորել, դուք հանգսիտ փորձեք, վերջում ես կչափեմ, կլրացնենք թերթիկը (բուժքույր էր): Վերջը Մամային խնդրեցինք նույն պալատի մյուս երեխունն էլ չափի, խայտառակ եղած դուրս եկանք:
Հասկացա, որ մեծի ու փոքրի ճնշում չափելը նույն բանը չի, ջերմաչափերն ու անձեռոցիկները վեցրեցի, գնացի ջերմություն չափելու: Մտա առաջին պալատ, անծանոթ լեզվով էին խոսում (Սիրիայից էին) ջերմաչափը ցույց տվեցի, հասկացրեցի որ ջերմությունն եմ չափելու, երեխուն նստացրեցի, դրեցի ջերմաչափը, հինգ րոպեից հանեցի 35,5 էր ցույց տալիս: Սրբեցի, նորից դրեցի, մաման մի քիչ վախեցավ, տեսա չեմ կարա հասկացնեմ որ սխալ էր դրած եղել, սուս ու փուս սպասեցի հինգ րոպե: Հանեցի` 35,7, ուզում էի հասկացնեի որ երևի ջերմաչափը լավը չի կամ երեխեն ձեռքը պինդ չի պահում, չկարացա: Ջերմաչափը տվեցի, որ նայի, մտածեցի կհասկանա ինչ եմ ասում. նայեց նայեց, տեսավ ցածր ա, աեց.
- Լավ, շատ լավ, օքե՞յ
- Օքեյ, օքեյ.
Ձեռքս դրեցի երեխու ճակատին՝ տաք չէր, թերթիկում գրեցի 36,6 :
Պալատից դուրս եկա, տեսնեմ երեխեքը պատուհանի մոտ նստած ճնշում ու ջերմություն են հորինում, լրացնում թերթիկները: Հեչ սրտովս չէր ետ, բայց վերջում տենց նկարած թվերով հանձնեիցինք թերթիկները բուժքրոջը, հազիվ բերանս փակեցի, որ չասեմ անկապ թվեր են: Բոլորիս պրակիտիկան հինգ փակեց, հրաժեշտ տվեցինք մեր անհոգ օրերին` պրկտիկային ու գնացինք տուն:
Բայց մինչև հիմա սիրտս կախ ա` մտածում եմ կարող ա երեխեքից մեկը իրոք լավ չլինի, բայց մենք որ իրա ամեն ինչը նորմալ ենք գրել, բուժքույրը բանի տեղ չի դնի.
Մի ժամանակ ոնց որ մոդա լիներ. բոլորը արաբական երգեր էին լսում,դիսկեր էին գնում և այլն...
Էսօր երթուղայինով տուն եմ գնում, վարորդը արաբական երգեր էր լսում... չգիտեմ ինչի՝ ծիծաղս եկավ: Ախր մեր երթուղայինի վարորդները սովորաբար ռաբիզ երաժշտություն են լսում, մյուս կողմից էլ՝ արաբական երգեր լսելու մոդան ոնց որ անցել է:
Տեսնես՝ մեր ազգի համար ինչի՞ է ամեն ինչ մոդայով (բուհ ընդունվելը, մի ժամանակ ազգովի լոտո խաղալը, Սևակ կարդալը...):
Arpine (05.11.2013), keyboard (05.11.2013), Meme (04.11.2013), Փոքրիկ շրջմոլիկ (04.11.2013)
Տանը մենակ էի, դուռը թակեցին: Բացում եմ՝ ջրի մարդն է: Հայացքը երբեք չեմ մոռանա...խեղճ մարդը լեղաճաք եղավ, բայց բան չասեց: Էդ մարդը, որ գնաց, տարօրինակ հայացքից հասկացել էի, որ իմ հետ մի բան էն չի...շտապ վազեցի հայելու մոտ ու ինչ տեսնեմ...դեմքս լրիվ սև մուր:
Առահասարակ չեմ շպարվում, բայց էսօր խելքիս ինչ էր փչել, աչքերիս տուշ էի քսել: Չգիտեմ՝ ոնց էր եղել, բայց տուշը տարածվել էր ու ամբողջ դեմքս սևացել էր:
Մարդ պետք է մեկ-մեկ իրեն հայելու մեջ նայի, որ ուրիշներին չվախեցնի:
Alphaone (04.11.2013), Chuk (04.11.2013), E-la Via (04.11.2013), einnA (05.11.2013), erexa (04.11.2013), keyboard (05.11.2013), Meme (05.11.2013), Smokie (05.11.2013), Vardik! (05.11.2013), Դատարկություն (04.11.2013), Նաիրուհի (04.11.2013), Շինարար (04.11.2013), Ուլուանա (04.11.2013), Փոքրիկ շրջմոլիկ (04.11.2013)
Տաք չայը, թոնրի լավաշը, տնական կարագը սեղանին : Փայտից վառարանը սենյակում,կատուն վառարանի տակ մունջ-մունջ քնած, իսկ դու՝ քո սիրելի ճռճռան բազմոցին նստած, կարդում ես ««The Hitchhiker's Guide to the Galaxy»»: Ստեղ պակասում ա մենակ ձմեռվա իրիկունը՝ հողմը մեգով երկինք առնող:
A long time ago, in a galaxy far, far away...
Alphaone (04.11.2013), Arpine (05.11.2013), CactuSoul (06.11.2013), E-la Via (04.11.2013), einnA (05.11.2013), Lílium (04.11.2013), Meme (05.11.2013), Peace (05.11.2013), Skeptic (04.11.2013), Smokie (05.11.2013), Արէա (05.11.2013), Արևանուռ (04.11.2013), Նաիրուհի (04.11.2013), Ռուֆուս (04.11.2013), Փոքրիկ շրջմոլիկ (05.11.2013)
Ինչի՞ են բաժանումներն էսքան ահավոր, եթե անգամ դու ես բաժանման նախաձեռնողը՝ շատ լավ տեսնելով հետևանքները...
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ