Հակակրոն և հակաաթեիզմ

**Sambitbaba** · 27.10.2013, 08:04

Mephistopheles-ի խոսքերից

քանի կա աստծո գաղափարը, կրոնը միշտ էլ լինելու ա…

Աթեիզմն էլ, Մեֆ ջան...

**Mephistopheles** · 27.10.2013, 08:06

Sambitbaba-ի խոսքերից

Աթեիզմն էլ, Մեֆ ջան...

Աթեիզմը կրոն չի… աթեիզմը հավատքի վրա չի հիմնված… փաստի վրա ա…

**Sambitbaba** · 27.10.2013, 08:18

Mephistopheles-ի խոսքերից

Աթեիզմը կրոն չի… աթեիզմը հավատքի վրա չի հիմնված… փաստի վրա ա…

Իհարկե կրոն չի աթեիզմը, Մեֆ ջան: Աթեիզմն այն է, ինչ հակադրվել է կրոնին: Եվ հենց այդ է պատճառը, որ կոնկրետ այս թեմայում ես նրան "Հակակրոն" անունն եմ տվել:

Բայց այն էլ հավատի վրա է հիմնված: Աթեիզմը հավատում է, որ Աստված չկա:

**Mephistopheles** · 27.10.2013, 08:22

Sambitbaba-ի խոսքերից

Իհարկե կրոն չի աթեիզմը, Մեֆ ջան: Աթեիզմն այն է, ինչ հակադրվել է կրոնին: Եվ հենց այդ է պատճառը, որ կոնկրետ այս թեմայում ես նրան "Հակակրոն" անունն եմ տվել:

Բայց այն էլ հավատի վրա է հիմնված: Աթեիզմը հավատում է, որ Աստված չկա:

էս նախադասությունն իմաստ չունի… աթեիզմն ասում ա "եթե ապացուցեք որ աստված կա, կընդունենք"… սա հավատքի հետ կապ չունի… քանի դեռ ապացուցված չի որ կա, ուրեմն չկա… այսինքն չենք կարող ընդունել որ գոյություն ունի…

**Վիշապ** · 27.10.2013, 08:36

Գրառումները երկար են ու հիմնականաում կրավորական նախադասություններից մի քիչ դժվար է գլխի ընկնելը, թե էս թեմայի Աստվածն ով ա ու իրեն ինչ ա պետք

:

Ինչքան հասկացա մինչև էս պահը, Աստված ԱՄԵՆ ԻՆՉ է։ Այսինք ներառյալ ձեռքիս «Նեգրա Մոդելո» կիսատ գարեջրի շիշն ու էլեկտրոնային սիգարեթը (պա՜հ, զարմացրի)... ու պետք չի ջոկողություն անել։ Սենց սիրու՜ն սաղ հավասարեցնում ենք իրար, ոնց որ ասենք սվաղչին մալայով բետոնը սենց հավասա՜ր, հավասար։
Ինչ–որ դուրս չի գալիս։ Բա որ ամեն ինչ Աստված ա, բա խի՞ ա Աստված։ Որ երկրպագե՞նք Ամեն Ինչը, թե՞ որ Ամեն Ինչի հետ հաշվի նստենք։ Ասենք հիմա ի՞նչ ա ուզում իմ կիսատ շշի միջի գարեջուրը, չլինի՞ ուզում ա իրեն խմեմ։ Կարող ա իրա տանձին էլ չի, կարելի ա թափել, համ էլ արդեն շատ եմ խմել... Օֆ էսիմ է...

Մարդիկ ռացիոնալ չեն։ Ինձ թվում է, Աստծու որոնումները գալիս են նրանից, որ մարդը ուզում է վրայից ցրել պատասխանատվությունը։ Մարդուն իրենից բացի մեկ այլ որոշում կայացնող ա պետք։ Որ ի՞նչ... կարող ենք պարզապես ընդունել որ մենք ողորմելի ենք ու սխալական, բայց փորձենք դզել մեզ... Խոստանանք որ ջանք չենք խնայի... Համ էլ մարդ ենք, մեկ մեկ կարող ա սխալվում ենք... Մի՞թե մեզ Աստված ա պետք, որ պարզ բաները մեր գլուխը մտցնի...
Հա, մի բան դուրս եկավ, որ ըստ էս փիլիսոփայության, բոլոր մարդիկ ոնց որ պիտի հավասար լինեն... բայց էս հնդիկների ճաշերի հոտը մեկ մեկ զզվեցնում ա...

**Sambitbaba** · 27.10.2013, 08:54

Mephistopheles-ի խոսքերից

էս նախադասությունն իմաստ չունի… աթեիզմն ասում ա "եթե ապացուցեք որ աստված կա, կընդունենք"… սա հավատքի հետ կապ չունի… քանի դեռ ապացուցված չի որ կա, ուրեմն չկա… այսինքն չենք կարող ընդունել որ գոյություն ունի…

Էս նախադասությունն էլ պակաս անիմաստ չի, Մեֆ ջան: Մասնավորապես, ինձ համար: Որովհետև ես սովոր եմ ինքս իմ կյանքը սարքել, այլ ոչ թե նստել-սպասել, թե ինձ պետք է ինչ-որ բան ապացուցեն կամ ոչ: Ըստ այդմ էլ՝ ինքս կարիք չունեմ ինչ-որ բան ապացուցելու:

Եվ այդ պատճառով, երբ դու ինձ ասում ես. "եթե ապացուցես, որ Աստված կա, կընդունեմ", - դա ինձ համար նույնն է, ինչ ասես. "եթե ինձ համար կոշիկ առնես, կհագնեմ":
Ընդ որում, վերջինն ավելի հավանական է իմ կողմից, քան առաջինը:

Հա, մոռացա ասել, որ այդ նախադասությունդ շատ էլ կապ ունի հավատի հետ:
Եթե չես հավատում, որ Աստված չկա, - ուրեմն ինչի՞դ է պետք նրա գոյության ապացույցը:

**Mephistopheles** · 27.10.2013, 09:21

Sambitbaba-ի խոսքերից

Էս նախադասությունն էլ պակաս անիմաստ չի, Մեֆ ջան: Մասնավորապես, ինձ համար: Որովհետև ես սովոր եմ ինքս իմ կյանքը սարքել, այլ ոչ թե նստել-սպասել, թե ինձ պետք է ինչ-որ բան ապացուցեն կամ ոչ: Ըստ այդմ էլ՝ ինքս կարիք չունեմ ինչ-որ բան ապացուցելու:

Եվ այդ պատճառով, երբ դու ինձ ասում ես. "եթե ապացուցես, որ Աստված կա, կընդունեմ", - դա ինձ համար նույնն է, ինչ ասես. "եթե ինձ համար կոշիկ առնես, կհագնեմ":
Ընդ որում, վերջինն ավելի հավանական է իմ կողմից, քան առաջինը:

Հա, մոռացա ասել, որ այդ նախադասությունդ շատ էլ կապ ունի հավատի հետ:
Եթե չես հավատում, որ Աստված չկա, - ուրեմն ինչի՞դ է պետք նրա գոյության ապացույցը:

Հավատի հետ կապ չունի… հավատն առանց ապացույցի ա լինում… որ ապացուցես, ԿԸՆԴՈՒՆԵՄ… ապացույցից հետո հավատալն անիմաստ ա… պետք ա ընդունես… եթե մարդը փաստը չի ընդունում ուրեմն էդ մարդը դատողության հետ խնդիրներ ունի… մարդուն դատում են ապացույցների ու փաստերի հիման վրա, ոչ թե հավատալու…

Սամ, հինգ հազար տարի ա փաստ պտի բերեք… ու՞ր ա… Սամ եթե դու ես քո կյանքը սարքում ապա ի՞նչ դեր ա քո կյանքում աստված խաղում… քո ինչի՞ն ա պետք աստված որ ՀԱՎԱՏՈՒՄ ես նրա գոյությանը…

Սամ ջան, ոչ մի աթեիստ, ոչ սպասում ա, ոչ հույս ունի, ոչ էլ կարիք ունի որ ինչ որ մեկն ապացուցի… արդեն վաղուց պարզ ա որ չկա տենց բան… չիեղել ու չի լինելու…

մենք աստծո կարիք չունենք, որ ունենայինք կստեղծեինք… դուք կարիք ունեք, ստեղծել եք ու հավատում եք առանց հարցնելու և դիտավորյալ շրջանցելու դրա գոյության հավանականությանը…

**Mephistopheles** · 27.10.2013, 09:24

Վիշապ-ի խոսքերից

Գրառումները երկար են ու հիմնականաում կրավորական նախադասություններից մի քիչ դժվար է գլխի ընկնելը, թե էս թեմայի Աստվածն ով ա ու իրեն ինչ ա պետք

:

Ինչքան հասկացա մինչև էս պահը, Աստված ԱՄԵՆ ԻՆՉ է։ Այսինք ներառյալ ձեռքիս «Նեգրա Մոդելո» կիսատ գարեջրի շիշն ու էլեկտրոնային սիգարեթը (պա՜հ, զարմացրի)... ու պետք չի ջոկողություն անել։ Սենց սիրու՜ն սաղ հավասարեցնում ենք իրար, ոնց որ ասենք սվաղչին մալայով բետոնը սենց հավասա՜ր, հավասար։
Ինչ–որ դուրս չի գալիս։ Բա որ ամեն ինչ Աստված ա, բա խի՞ ա Աստված։ Որ երկրպագե՞նք Ամեն Ինչը, թե՞ որ Ամեն Ինչի հետ հաշվի նստենք։ Ասենք հիմա ի՞նչ ա ուզում իմ կիսատ շշի միջի գարեջուրը, չլինի՞ ուզում ա իրեն խմեմ։ Կարող ա իրա տանձին էլ չի, կարելի ա թափել, համ էլ արդեն շատ եմ խմել... Օֆ էսիմ է...

Մարդիկ ռացիոնալ չեն։ Ինձ թվում է, Աստծու որոնումները գալիս են նրանից, որ մարդը ուզում է վրայից ցրել պատասխանատվությունը։ Մարդուն իրենից բացի մեկ այլ որոշում կայացնող ա պետք։ Որ ի՞նչ... կարող ենք պարզապես ընդունել որ մենք ողորմելի ենք ու սխալական, բայց փորձենք դզել մեզ... Խոստանանք որ ջանք չենք խնայի... Համ էլ մարդ ենք, մեկ մեկ կարող ա սխալվում ենք... Մի՞թե մեզ Աստված ա պետք, որ պարզ բաները մեր գլուխը մտցնի...
Հա, մի բան դուրս եկավ, որ ըստ էս փիլիսոփայության, բոլոր մարդիկ ոնց որ պիտի հավասար լինեն... բայց էս հնդիկների ճաշերի հոտը մեկ մեկ զզվեցնում ա...

Պիվեն աստված… վատ գաղափար չի… զատօ ապացուցելի ա…

**Sambitbaba** · 27.10.2013, 09:24

Վիշապ-ի խոսքերից

Գրառումները երկար են ու հիմնականաում կրավորական նախադասություններից մի քիչ դժվար է գլխի ընկնելը, թե էս թեմայի Աստվածն ով ա ու իրեն ինչ ա պետք

:

Հասկանում եմ, Վիշապ ջան ու շատ եմ ափսոսում, որ այդքան սուղ են քերականական գիտելիքներս, բայց ինչ արած, այդ է հնարավորություններիս սահմանը. հավատա, կարողություններս չեմ խնայում, որ թարգմանածս հասկանալի լինի...

Ինչքան հասկացա մինչև էս պահը, Աստված ԱՄԵՆ ԻՆՉ է։ Այսինք ներառյալ ձեռքիս «Նեգրա Մոդելո» կիսատ գարեջրի շիշն ու էլեկտրոնային սիգարեթը (պա՜հ, զարմացրի)... ու պետք չի ջոկողություն անել։ Սենց սիրու՜ն սաղ հավասարեցնում ենք իրար, ոնց որ ասենք սվաղչին մալայով բետոնը սենց հավասա՜ր, հավասար։
Ինչ–որ դուրս չի գալիս։ Բա որ ամեն ինչ Աստված ա, բա խի՞ ա Աստված։ Որ երկրպագե՞նք Ամեն Ինչը, թե՞ որ Ամեն Ինչի հետ հաշվի նստենք։ Ասենք հիմա ի՞նչ ա ուզում իմ կիսատ շշի միջի գարեջուրը, չլինի՞ ուզում ա իրեն խմեմ։ Կարող ա իրա տանձին էլ չի, կարելի ա թափել, համ էլ արդեն շատ եմ խմել... Օֆ էսիմ է...

Մարդիկ ռացիոնալ չեն։ Ինձ թվում է, Աստծու որոնումները գալիս են նրանից, որ մարդը ուզում է վրայից ցրել պատասխանատվությունը։ Մարդուն իրենից բացի մեկ այլ որոշում կայացնող ա պետք։ Որ ի՞նչ... կարող ենք պարզապես ընդունել որ մենք ողորմելի ենք ու սխալական, բայց փորձենք դզել մեզ... Խոստանանք որ ջանք չենք խնայի... Համ էլ մարդ ենք, մեկ մեկ կարող ա սխալվում ենք... Մի՞թե մեզ Աստված ա պետք, որ պարզ բաները մեր գլուխը մտցնի...
Հա, մի բան դուրս եկավ, որ ըստ էս փիլիսոփայության, բոլոր մարդիկ ոնց որ պիտի հավասար լինեն... բայց էս հնդիկների ճաշերի հոտը մեկ մեկ զզվեցնում ա..

Ճիշտ է հասկացածդ, խոսքն այստեղ հենց "Ամեն-Ինչ-Աստծո" մասին է: Եվ դա մեզ համար լրիվ նոր Աստված է, քանզի մեր բոլոր կրոններն էլ միշտ սահմանափակել են Աստծոն ընտրովի ինչ-որ կոնկրետ բաների մեջ:

Բայց այն մի ասածդ էլ է ճիշտ, որ մարդիկ ռացիոնալ չեն: Հենց դու օրինակ: Տես, ինչի մեջ ասես, կարող ես փնտրել Աստծոն, նույնիսկ գարեջրիդ կիսատ շշի մեջ: Կարելի՞ է հարցնել. իսկ ինչու՞ քո մեջ չես փնտրում: Մի՞թե դու քեզանից ավելի հեռու ես, քան գարեջրի շիշը կամ էլեկտրոնային սիգարետդ... Թե՞ վախենում ես քեզ վրա պատասխանատվություն վերցնել...

Հնդիկների ճաշերի հոտն էլ եթե դուրդ չի գալիս (մեր մեջ ասած՝ ես էլ եմ զզվում

), մի փոքր ձևափոխիր նախադասությունդ. "մենք բոլորս հավասար ենք" ասելու փոխարեն ասա. "մենք բոլորս մեկ ենք": Սա երկու բան կարող է նշանակել և ես կառաջարկեի ընդունել երկուսն էլ.
ա) մենք բոլորս նույնն ենք, նույն նյութից ենք սարքված և ոչնչով իրարից չենք տարբերվում;
բ) մենք բոլորս մեկ ենք, մի հատ ենք, այսինքն՝ մի Ամբողջականություն ենք, որի անունն է՝ Աստված:

**Mephistopheles** · 27.10.2013, 09:29

Sambitbaba-ի խոսքերից

Հասկանում եմ, Վիշապ ջան ու շատ եմ ափսոսում, որ այդքան սուղ են քերականական գիտելիքներս, բայց ինչ արած, այդ է հնարավորություններիս սահմանը. հավատա, կարողություններս չեմ խնայում, որ թարգմանածս հասկանալի լինի...

Ճիշտ է հասկացածդ, խոսքն այստեղ հենց "Ամեն-Ինչ-Աստծո" մասին է: Եվ դա մեզ համար լրիվ նոր Աստված է, քանզի մեր բոլոր կրոններն էլ միշտ սահմանափակել են Աստծոն ընտրովի ինչ-որ կոնկրետ բաների մեջ:

Բայց այն մի ասածդ էլ է ճիշտ, որ մարդիկ ռացիոնալ չեն: Հենց դու օրինակ: Տես, ինչի մեջ ասես, կարող ես փնտրել Աստծոն, նույնիսկ գարեջրիդ կիսատ շշի մեջ: Կարելի՞ է հարցնել. իսկ ինչու՞ քո մեջ չես փնտրում: Մի՞թե դու քեզանից ավելի հեռու ես, քան գարեջրի շիշը կամ էլեկտրոնային սիգարետդ... Թե՞ վախենում ես քեզ վրա պատասխանատվություն վերցնել...

Հնդիկների ճաշերի հոտն էլ եթե դուրդ չի գալիս (մեր մեջ ասած՝ ես էլ եմ զզվում

), մի փոքր ձևափոխիր նախադասությունդ. "մենք բոլորս հավասար ենք" ասելու փոխարեն ասա. "մենք բոլորս մեկ ենք": Սա երկու բան կարող է նշանակել և ես կառաջարկեի ընդունել երկուսն էլ.
ա) մենք բոլորս նույնն ենք, նույն նյութից ենք սարքված և ոչնչով իրարից չենք տարբերվում;
բ) մենք բոլորս մեկ ենք, մի հատ ենք, այսինքն՝ մի Ամբողջականություն ենք, որի անունն է՝ Աստված:

Սամ, արի բանկիս հաշիվը տամ քո աշխատավարձ "քո" էս մի բանկի հաշվիդ վրա գցի, օքե՞յ… բոլորս մեկ ենք, չէ՞…

**Վիշապ** · 27.10.2013, 10:00

Sambitbaba-ի խոսքերից

Հասկանում եմ, Վիշապ ջան ու շատ եմ ափսոսում, որ այդքան սուղ են քերականական գիտելիքներս, բայց ինչ արած, այդ է հնարավորություններիս սահմանը. հավատա, կարողություններս չեմ խնայում, որ թարգմանածս հասկանալի լինի...

Ճիշտ է հասկացածդ, խոսքն այստեղ հենց "Ամեն-Ինչ-Աստծո" մասին է: Եվ դա մեզ համար լրիվ նոր Աստված է, քանզի մեր բոլոր կրոններն էլ միշտ սահմանափակել են Աստծոն ընտրովի ինչ-որ կոնկրետ բաների մեջ:

Բայց այն մի ասածդ էլ է ճիշտ, որ մարդիկ ռացիոնալ չեն: Հենց դու օրինակ: Տես, ինչի մեջ ասես, կարող ես փնտրել Աստծոն, նույնիսկ գարեջրիդ կիսատ շշի մեջ: Կարելի՞ է հարցնել. իսկ ինչու՞ քո մեջ չես փնտրում: Մի՞թե դու քեզանից ավելի հեռու ես, քան գարեջրի շիշը կամ էլեկտրոնային սիգարետդ... Թե՞ վախենում ես քեզ վրա պատասխանատվություն վերցնել...

Հնդիկների ճաշերի հոտն էլ եթե դուրդ չի գալիս (մեր մեջ ասած՝ ես էլ եմ զզվում

), մի փոքր ձևափոխիր նախադասությունդ. "մենք բոլորս հավասար ենք" ասելու փոխարեն ասա. "մենք բոլորս մեկ ենք": Սա երկու բան կարող է նշանակել և ես կառաջարկեի ընդունել երկուսն էլ.
ա) մենք բոլորս նույնն ենք, նույն նյութից ենք սարքված և ոչնչով իրարից չենք տարբերվում;
բ) մենք բոլորս մեկ ենք, մի հատ ենք, այսինքն՝ մի Ամբողջականություն ենք, որի անունն է՝ Աստված:

Սամ ջան, ներիր ինձ խնդրում եմ, բայց ինձ թվում է ահագին հավայի էներգիա ես ծախսում այդ մարդու կարծիքը կամ հայացքները թարգմանելու ու Ակումբի ապերախտ ժողովդրին հրամցնելու համար։ Համ էլ ինքը հայ չի, ու իրա Աստված հայեցի չի... էհ, ինչ եմ ասում, ուզում եմ ասել, սրա մեջ էական քյար ես չեմ տեսնում համամարդկային արժեքների տեսակետից ու չեմ հավատում որ սույն փիլիսոփայությունը մարդուն կարող է օգտակար լինել։
Ես չեմ ուզում ընդունել որ մենք բոլորս մեկ ենք կամ նույնն ենք կամ ոչնչով իրարից չենք տարբերվում։ Ես ուզում եմ, որ գոնե իմ աշխատավարձը տարբերվի իմ թիմում «աշխատող» ձրիակերների աշխատավարձից, որովհետև իրենք չեն ընդունում, որ մենք նույնն ենք ու նույն չափով պետք ա աշխատենք մեր թիմի բիզնեսը առաջ տանելու համար։ Ռացիոնալիզմի տեսակետից դու կարող ես մարդկանց հավասարեցնել օրենքի առաջ ըստ մաշկի գույնի, սեռի ու էլի ինչ–որ հատկանիշների, բայց չես կարող մարդկանց հավասարեցնել ըստ աշխատասիրության, տաղանդի, ներդրումների, օգտակարության, ինչպես օրինակ ասենք չես կարող հավասարեցնել փղին ու նապաստակներին բաժին ընկնող նախաճաշերը գազանանոցում, որովհետև իրենք փաստորեն տարբեր են անկախ նրանից, թե դու ինչ Աստված ես ուզում ունենալ։
Այսինքն էս Աստված էդքան էլ արդար չի ոնց որ...

**Sambitbaba** · 27.10.2013, 10:11

Mephistopheles-ի խոսքերից

Սամ ջան, ոչ մի աթեիստ, ոչ սպասում ա, ոչ հույս ունի, ոչ էլ կարիք ունի որ ինչ որ մեկն ապացուցի… արդեն վաղուց պարզ ա որ չկա տենց բան… չիեղել ու չի լինելու…

Մեֆ ջան, կարո՞ղ է, էդ ես եմ ընկել ոտքերդ ու աղաչում եմ. "ինչ կլինի, եկ ապացուցեմ, որ ընդունես": Մի՞թե դու չես ասողը. "որ ապացուցես, ԿԸՆԴՈՒՆԵՄ" Բա էլ սպասելն ու կարիք ունենալը ո՞նց է լինում...

Հիշում եմ, աղջիկս երբ երկու-երեք տարեկան էր, հենց քնելու ժամանակը գալիս էր, իսկ մենք էլ աչքիթողի էինք պատահաբար արել, մեկ էլ կտեսնեիր, ինքն իրեն քթի տակ խոսում է. "չէ-չէ-չէ, ես քնել չեմ ուզում..."
Ինչ-որ նմաներեցի քո ասած "որ ապացուցես, ԿԸՆԴՈՒՆԵՄ"-ի հետ...

եթե մարդը փաստը չի ընդունում ուրեմն էդ մարդը դատողության հետ խնդիրներ ունի…

Մարդը փաստն ընդունում է, ուղղակի ամեն մարդ իր փաստն ունի և բոլորովին էլ պարտադիր չի, որ բոլորը կամ իմ փաստերն ընդունեն, կամ քո փաստերը: Երբ դու, օրինակ, անհուսալիորեն ինձ փորձում ես խցկել հավատացյալների ցուցակի մեջ, - դու ելնում ես ընդամենը քո փաստերից, այլ ոչ թե իմ: Իսկ եթե ելած լինեիր, ասենք, Հայազնի կամ Նետի փաստերից, վաղուց արդեն ինձ պետք է աուտոդաֆեի ենթարկած լինեիր:

Ինչու է այդպե՞ս: Որովհետև ամեն մարդու անձնական փաստը՝ հենց այդ մարդու անձնական ճշմարտությունն է, և միայն իրենը:

Սամ, հինգ հազար տարի ա փաստ պտի բերեք… ու՞ր ա… Սամ եթե դու ես քո կյանքը սարքում ապա ի՞նչ դեր ա քո կյանքում աստված խաղում…

Իսկ ես ապրում եմ իմ սեփական ճշմարտության մեջ, և հինգ հազար տարի փորձում եմ քեզ ասել, որ այնտեղ, որտեղ դու տեղադրում ես ինձ, ես չկամ...
Հինգ հազար տարի ես փորձում եմ քեզ ասել, որ իմ պատկերացումներն Աստծո մասին ոչ մի կերպ չեն համապատասխանում քո պատկերացմամբ իմ պատկերացումներին Աստծո մասին կամ քո պատկերացումներին Աստծո մասին:

Իմ պատկերացրած Աստված նրա համար չէ, որպեսզի ինչ-որ դեր խաղա իմ կյանքում: Այդ ես ու դու ենք խաղում մեր դերը իմ հասկացած Աստծո կյանքում, ընդ որում, շատ մեծ դեր, քանի որ հենց մեր խաղացած դերով է Նա հասկանում, թե ինչ ասել է Իսկական Աստված:

քո ինչի՞ն ա պետք աստված որ ՀԱՎԱՏՈՒՄ ես նրա գոյությանը…

Հավատա, ես այդ հարցը երբեք չեմ բարձրացրել: Եթե հանկարծ բարձրացնեմ, երևի այսպես կհնչի այն.
"Աստծո ինչի՞ն ենք պետք ես ու Մեֆը, որ Նա ստեղծել է մեզ..."
Բայց միևնույն է, վստահ եմ. եթե ստեղծել է, ուրեմն ինչ-որ բանի համար պետք ենք:

Եվ վերջինը, Մեֆ ջան.
Ես՝ չեմ հավատում:
Ես՝ ԳԻՏԵՄ:

**Mephistopheles** · 27.10.2013, 10:21

Sambitbaba-ի խոսքերից

Եվ վերջինը, Մեֆ ջան.
Ես՝ չեմ հավատում:
Ես՝ ԳԻՏԵՄ:

Որտեղի՞ց գիտես Սամ…

**Sambitbaba** · 27.10.2013, 10:42

Վիշապ-ի խոսքերից

Սամ ջան, ներիր ինձ խնդրում եմ, բայց ինձ թվում է ահագին հավայի էներգիա ես ծախսում այդ մարդու կարծիքը կամ հայացքները թարգմանելու ու Ակումբի ապերախտ ժողովդրին հրամցնելու համար։ Համ էլ ինքը հայ չի, ու իրա Աստված հայեցի չի... էհ, ինչ եմ ասում, ուզում եմ ասել, սրա մեջ էական քյար ես չեմ տեսնում համամարդկային արժեքների տեսակետից ու չեմ հավատում որ սույն փիլիսոփայությունը մարդուն կարող է օգտակար լինել։
Ես չեմ ուզում ընդունել որ մենք բոլորս մեկ ենք կամ նույնն ենք կամ ոչնչով իրարից չենք տարբերվում։ Ես ուզում եմ, որ գոնե իմ աշխատավարձը տարբերվի իմ թիմում «աշխատող» ձրիակերների աշխատավարձից, որովհետև իրենք չեն ընդունում, որ մենք նույնն ենք ու նույն չափով պետք ա աշխատենք մեր թիմի բիզնեսը առաջ տանելու համար։ Ռացիոնալիզմի տեսակետից դու կարող ես մարդկանց հավասարեցնել օրենքի առաջ ըստ մաշկի գույնի, սեռի ու էլի ինչ–որ հատկանիշների, բայց չես կարող մարդկանց հավասարեցնել ըստ աշխատասիրության, տաղանդի, ներդրումների, օգտակարության, ինչպես օրինակ ասենք չես կարող հավասարեցնել փղին ու նապաստակներին բաժին ընկնող նախաճաշերը գազանանոցում, որովհետև իրենք փաստորեն տարբեր են անկախ նրանից, թե դու ինչ Աստված ես ուզում ունենալ։
Այսինքն էս Աստված էդքան էլ արդար չի ոնց որ...

Ինչ խոսք որ, Վիշապ ջան, խորինս զգացված եմ, որ ցավակցում ես էներգիայիս իզուր կորուստի համար: Բայց հարցն այստեղ "այդ մարդու կարծիքը կամ հայացքները" չեն: Եթե դրանք լինեին, շատ հնարավոր է, որ ես, ի վերջո, այդ էներգիան "հավայի" չծախսեի՞...
Հարցն այստեղ ավելի շատ աշխարհընկալման մեկ այլ ձևն է, որտեղ շատ բաներ այլ կերպ են դիտարկվում, լրիվ այլ տեսանկյուններից: Օրինակ, այն, ինչ մի մակարդակի վրա դիտարկվում է որպես էներգիայի հավայի ծախս, մի այլ մակարդակի վրա կարող է դիտարկվել որպես էներգիայի կուտակում, քանզի այն մակարդակի վրա հայտնի է, որ որքան շատ տալիս ես, բազմակի ավելի շատ հետ ես ստանում...

Ես չեմ ուզում ընդունել որ մենք բոլորս մեկ ենք կամ նույնն ենք կամ ոչնչով իրարից չենք տարբերվում։

Իսկ ես ոչ միայն ուզում եմ, այլ արդեն ընդունել եմ և գիտեմ, որ հենց այդպես է, որ կա: Ես լրիվ ընդունում եմ վերամարմնավորման գաղափարը: Ինձ համար փաստ է (Մեֆի ականջը կանչի), որ մենք բազմաթիվ կյանքեր ենք ապրել և ապրում: Այդ պատճառով քո յուրաքանչյուր ներկա դրսևորում (լինես դու իմ թիմի ձրիակեր թե բիզնեսի առաջատար) ես չեմ կարող չհարգել: Քո ներկայիս վիճակը՝ ինչ էլ որ այն լինի, - դա մի փորձ է, որը դու ապրում ես քո բազմաթիվ կյանքերից մեկում, և դա այն փորձն է, որը ես էլ՝ ապրել եմ կամ ապրելու եմ իմ բազմաթիվ կյանքերից մեկում: Եվ այդ պատճառով ես ընդամենը մեկ վերաբերմունք կարող եմ ունենալ քո փորձի հանդեպ, որն է՝ հարգանք:

Էնպես որ, Վիշապ ջան, բազմաթիվ կյանքերի այս շրջապտույտի մեջ հավասարվում են նույնիսկ աշխատասեր փիղն ու անտաղանդ նապաստակը:

Հ.Գ. Թույլ տուր հիշեցնել, որ հնդկական ճաշեր ես էլ չեմ սիրում, էնպես որ մի հիշատակիր դրանք, խնդրում եմ...

**Sambitbaba** · 27.10.2013, 10:47

Mephistopheles-ի խոսքերից

Որտեղի՞ց գիտես Սամ…

Փորձից, Մեֆ ջան...

Երբ հասկացա, որ ոչ հավատը, ոչ էլ անհավատությունը, ոչնչով չեն ազդում կյանքիս վրա, որոշեցի փորձել ճանաչել, նույնն է՝ գիտենալ, - և այդ ժամանակ փոփոխություններն առաջին պլան եկան...