Կենսական էներգիա

[Արշակ]

Ընդհանուր առմամբ, իհարկե շուտ քնել-արթնանալը լավ ա, բայց հույսն արևածագի վրա դնելը, իմ կարծիքով, անհեթեթություն ա: Կարծում եմ՝ դա ավելի շուտ Հնդկաստան-Չինաստանից եկած գաղափար ա, որտեղ տարվա ընթացքում արևածագը ժամային նման սարսափելի տատանում չի տալիս: Ասենք, եթե ձմռանը Յոենսուում ուզեի արևածագին արթնանալ, պիտի ժամը տասին նոր ոտքի կանգնեի, մինչդեռ էնտեղ ութ-իննին էի արթնանում: Իսկ էստեղ՝ Խրոնինգենում, ամռանը եթե ուզենամ արևածագին արթնանալ, պիտի ժամը չորսից ոտքի վրա լինեմ, իսկ մայրամուտին քնելը կստացվի ժամը տասնմեկ-տասներկուսին քնել: Արդյունքում՝ ընդամենը չորս-հինգ ժամ ես քնում, ինչը նույնքան վնասակար ա, ինչքան ուշ քնել-շուտ կամ ուշ արթնանալը: Էլ չեմ ուզում մտածել, թե Յոենսուում սա ոնց կլիներ: Էնտեղից պատմում են, որ կեսգիշերին դեռ արևը շողում ա, մայր մտնելու մտադրություն չունի:

Բյուր, ձեր «եվրոպաներում» երկար չեմ ապրել, հետևաբար սեփական փորձից չեմ կարող խոսել ու էֆեկտիվ լուծում առաջարկել, բայց գոնե Հայաստանում կարող ենք էդ հրաշքը վայելել Արևածագը նորմալ ժամի ա լինում, կարելի ա միշտ էլ արևածագից առաջ արթնանալ, դե իսկ երեկոյան պարտադիր չի մայրամուտին, ուղղակի նենց քնես, որ արևածագին զարթնելուց բավարար քանակով քնած լինես արդեն։ Իմ փորձից 10-11–ին քնելը ամենալավն ա լինում։
Ընդ որում, նկատել եմ, որ եթե շուտ ես քնում, քունդ ավելի որակով ա լինում ու ավելի շուտ ես հագենում։ Օրինակ՝ ես որ ժամը 1-ին քնեմ, 8–9 ժամ քնելն էլ հաճախ հերիք չի լինում, իսկ 10-11-ին քնելու դեպքում 5-6 ժամը հերիք ա լինում։ Ու արդյունքում շահում եմ լիքը ժամանակ, ընդ որում, առավոտվա առույգ ժամերը։

Իհարկե, էս ամենը որոշ չափով ինդիվիդուալ ա, պայմանավորված տվյալ մարդու առանձնահատկություններով ու երկար տարիների կենցաղով, բայց կարծում եմ սրանք հիմնականում ընդհանուր մարդկային օրգանիզմից, բնությունից բխող սկզբունքներ են, որոնք ընդհանուր առմամբ համընկնում են ու դրանց հետևելը շատացնում ա կենսական էներգիան։