CactuSoul-ի խոսքերից
Գեյերին բան չունեմ ասելու, եթե տենց են, ի՞նչ արած, ոչ իրենք կարող են դրա հետ մի բան անել, ոչ ես: Ես դեմ եմ դա նորմալ երևույթ համարելուն, դեմ եմ նման հարաբերություններն օրինականացնելուն: Նաև, բնականաբար, դեմ եմ օրենքով պատժելուն, քավ լիցի: Բայց դա չպիտի համարվի նորմալ, չպիտի համարվի ճիշտ… Իմ երեխեն պիտի իմանա, որ նորմալ ընտանիքը մամա-պապա-երեխան են, իսկ մնացած ձևերը, չնայած իրենց գոյության իրավունքն ունեն, բայց նորմալ չեն: Ու ես չեմ ուզում երեխայիս էս տեսակ դաստիարակություն տալու համար հոմոֆոբ պիտակը կրել: Հոմոֆոբը ո՞րն ա, մարդուց վախեցո՞ղ, մարդատյա՞ց: Չէ, ես տենց չեմ: Գեյ ա, թե լեսբուհի, տնօրեն ա, թե հավաքարար, երեխա ա, թե ծեր, նշանակություն չունի, մարդս մարդ լինի, ոնց որ ասում են: Աստված մի արասցե, եթե իմ երեխեն էլ հոմոսեքսուալ լինի, էլի դրա դեմ բան չեմ կարող անել: Բայց համարել, թե դա նորմալ է, առավել ևս չեմ կարող:
Ոնց որ իմանաս, որ կողքիդ մարդն ինչ-որ հիվանդություն ունի, բայց համարես, թե դա նորմալ ա, լավ ա: Ես իհարկե կշարունակեմ էդ մարդու հետ շփվել հիվանդ լինելու փաստն իմանալուց հետո, պարզապես մեջդ մի բան կոտրվում է, չէ՞, տխրում ես, ցավում ես իր համար…
Էջանիշներ