Էդ դեպքում սպասեինք, մինչև հասարակությունը սովորեր ամուսնալուծության գաղափարին: Սպասեինք, որ սովորեր, որ առանց հոր մեծացած աղջիկը պոռնիկ չի, նոր թույլ տայինք, որ հայրերը մահանային... էնքա՜ն բաներ կան, որին հասարակությունը պատրաստ չի: Հենց էդ նույն հասարակությունը չի հանդուրժում նույնիսկ տղամարդ-կնոջ հավասարությունը (էս էլ հարևան թեմայից), ասում ա՝ կինը էս պիտի չանի, էն պիտի չանի, ասում ա՝ հայ կնոջը սազական չի: Ինչ ասես չի ասում: Բայց հո սպասելով չի՞:
Իսկ առաջադեմ Եվրոպայում պետություններից ա կախված: Նիդեռլանդներում լրի՜վ նորմալ երևույթ ա, ասում եմ՝ անգամ քաղաքապետարանում գրանցման թերթիկում պիտի ծնողներիս սեռը նշեի: Ֆրանսիան անկեղծ ասած ես էլ զարմացա, որ օրենք ընդունեց, մի քիչ իրանցից չէր: Բայց ամեն դեպքում, էստեղ կարևոր ա, որ օրենքներ լինեն, որ թույլ տան նման ընտանիքները երեխա որդեգրեն ու նաև օրենքներ լինեն, որոնք կպաշտպանեն հոմոսեքսուալ ընտանիքների երեխաներին: Թե չէ, կներես արտահայտությանս համար, հասարակությունը շատ ք*ք կարա ուտի:
Էջանիշներ