Ոճրագործն ազատության մեջ. Ռամիլ Սաֆարովն արտահանձնվել է Ադրբեջանին

[ivy]

Էն որ Նեմեցին չեն դատում, մեր հասարակության թուլությունն ա պատճառը ու իշխանությունների ԲՏ-ությունը:

Էն որ ԵՄ անդամ երկիրը օրը ցերեկով մարդասպանին էքստրադիցիայա անում, իմանալով որ ազատ են արձակելու, արդեն ազգային անվտանգության խնդիր ա դառնում:

Այնպես որ, եկեք մեկը մյուսի հետ չխառնենք:

Այսինքն՝ մեր ազգային անվտանգության խնդիրը ծագում է միայն էն ժամանակ, երբ հայերն անպատիժ կերպով սպանվում են արտերկրացիների (թշնամոնց) կողմից, իսկ որ սեփական երկրի ներսում սեփական հայրենակիցների կողմից են հեշտ ու հանգիստ սպանվում, դա արդեն մարդու և ազգի անվտանգության խնդիր չի:

[Տրիբուն]

Այսինքն՝ մեր ազգային անվտանգության խնդիրը ծագում է միայն էն ժամանակ, երբ հայերն անպատիժ կերպով սպանվում են արտերկրացիների (թշնամոնց) կողմից, իսկ որ սեփական երկրի ներսում սեփական հայրենակիցների կողմից են հեշտ ու հանգիստ սպանվում, դա արդեն մարդու և ազգի անվտանգության խնդիր չի:

Ազգային անվտանգության խնդիր ա:

Կարող ա էնքան էլ ճիշտ միտքս չարտահայտեցի: Մոտավորապես ուզում էի ասել հետևյալը.

էն որ մեր իշխանությունները ԲՏ են, էտ մի հարց ա, ու մի լուծում ունի: Բայց մեր իշխանությունների ԲՏ լինելը չի կարա պատճառ լինի, որ թողնենք, որ համ էլ դրսից վրեքներս ոնց ուզում են ղժան, հատկապես սենց նուրբ հարցում, որտեղ խոսքը գնում ա մարդասպանին ազատ արձակելն ու հերոս սարքելը: Թող Սերժը հազար անգամ իրա Նեմեցով աչքիս գրողը լինի, բայց Հունգարիայի հետ դիվանագիտական հարաբերությունները խզելն ու էս հարցի շուրջ աղմուկ բարձրացնելը շատ ճիշտ քայլ ա:

[Moonwalker]

Armenian Cyber Army հայկական հաքերային խումբը կոտրել է Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի պաշտոնական president.az կայքը:

[Tig]

Եզրակացություններ Սաֆարովի ազատման օպերացիայի ավարտի վերաբերյալ

Սաֆարովին, իրենց հերոսին, ադրբեջանցի թուրքերն ազատեցին: Նախանձի արժանի հետևողականությամբ նրանք այս ութ տարիների ընթացքում աշխատեցին ու վերջը հասան իրենց նպատակին:

Հայ հասարակությունն ու պետական գործիչները բնականորեն զայրույթով դիմավորեցին այդ լուրը, ինչն այս իրավիճակում տրամաբանական ռեակցիա է, որովհետև թշնամու կերպարը չի կարող լինել առանց զգացմունքային վերաբերմունքի: Ստորև փորձենք դասակարգել հասարակության արձագանքը վերջին իրադարձությունների վերաբերյալ:

Հետաքրքիր է, որ այս անգամ էլ, ինչպես և այլ նմանատիպ իրավիճակներում, հայ հանրության մի լայն շերտ Սասունցի Դավթի միամտությամբ վրդովվեց, զարմացավ եվրոպական երկրի քայլերից, Ադրբեջանի նենգությունից և այլն: Այս վրդովմունքից կարելի է ենթադրել, որ «աշխարհի պատկերը» մեզանում ձևավորված է իռացիոնալ, ոչ օբյեկտիվ հիմքի վրա: Ավելին՝ նույնիսկ մեր հարևանների նկատմաբ դիրքորոշումները շատ դեպքերում իրականությանը չեն համապատասխանում, ինչը Սաֆարովի հետ կապված իրադարձությունների համատեքստում արտահայտվեց անկեղծ զարմանքով, թե ինչպե՞ս կարելի է հերոսացնել քնածին կացինով սպանող մարդուն ու հետո էլ մեծ ռեսուրսներ ծախսել նրան ազատելու համար: Իսկ եթե աշխարհին ու մեր հարևաններին դիտենք ոչ թե մեր արժեհամակարգի, դիրքորոշումների ու բարոյականության պրիզմայից, այլ այնպես, ինչպես իրականումն է, մեր գործողություններն ավելի կշռադատված ու տրամաբանական կլինեն:

Սաֆարովի ազատման կապակցությամբ որոշ մարդիկ նույնիսկ հասարակության ուշադրությունն իրական խնդրից շեղելու համար հայտարարեցին, թե մի զայրացեք Ադրբեջանի նման քայլերի վրա, դա նրանց ներքին խնդիրն է: Առնվազն տարօրինակ է. ադրբեջանցիների կողմից հայերին ոչնչացնելը խրախուսվող քաղաքականությունը Ադրբեջանի ներքի՞ն խնդիրն է: Եթե մի երկրի կողմից հային սպանել խրախուսելը մեզ չի վերաբերվում, և իրենց ներքին խնդիրն է, այդ դեպքում ո՞րն է մեր խնդիրը, համեստորեն և «քաղաքակիրթ» սպասելը, երբ կգան մեզ ոչնչացնելո՞ւ:

Բնական է, որ նման տեղեկատվական արձագանքը պետք է օգտագործեին նաև քաղաքական ուժերն իրենց սեփական շահին ու քաղաքականությանը համապատասխանեցնելու համար: Վերոնշյալի տրամաբանությամբ որոշ քաղաքական ուժեր ամեն ինչ արեցին Սաֆարովի ազատման մեղքը հայկական իշխանությունների վրա բարդելու համար: Սակայն բնական է, որ հայկական պետությունը չունի այն ռեսուրսները, որ Ադրբեջանից ավելի բարձր գին առաջարկեր Սաֆարովին Հունգարիայում պահելու համար: Իսկ որ Հունգարիան տնտեսական ծանր իրավիճակում իր նյութական շահերով ավելի շատ է հետարքրված, քան վարկանիշով՝ կարելի էր կանխատեսել:

Ամեն դեպքում վերջին իրադարձությունները մեզ մի շարք եզրակացությունների հիմք են տալիս.

1. Հայկական տեղեկատվական դաշտն իր քաղաքականության ռազմավարական փոփոխություններ պետք է իրականացնի, ինչի արդյունքում հարևան պետությունների ու «համաշխարհային հանրություն» կոչվածի վերաբերյալ անհրաժեշտ է ձևավորել մեր անվտանգության տեսանկյունից անհրաժեշտ դիրքորոշումներ:

2. Ադրբեջան պետության հիմքում ընկած է ահաբեկչական քաղաքականության ռազմավարությունը, ինչի ապացույցն էր Սաֆարովի հերոսացումը, Երևան-Արցախ խաղաղ նպատակներով շահագործվող ինքնաթիռը պայթեցնելու մասին հայտարարությունները և այլն: Ադրբեջանը աշխարհին, ինչպես նաև հայկական լսարանին պետք է ներկայացվի որպես ահաբեկչությունը պետական քաղաքականություն ընդունած երկիր, իսկ Ադրբեջանի նկատմամբ մեր քաղաքականությունը պետք է բխի վերոնշյալ դիրքորոշումից:

3. Հայկական արդարադատության ձգտումը պետք է հիմնված լինի միայն սեփական ուժերի վրա, և մշակի ու ունենա հստակ քաղաքականություն՝ Հայաստանից դուրս մեր շահերը պաշտպանելու համար: Օրինակ՝ արտասահմանում հատուկ գործողությունների միջոցով անհրաժեշտ է ոչնչացնել մեր նկատմամբ ահաբեկչություն իրականացնող անհատներին, ինչպես որ անում են շատ երկրների գաղտնի ծառայություններ:

4. Ադրբեջանն իր հասարակությանն ակնհայտորեն պատրաստում է հայերի նոր ցեղասպանության, ինչն արտահայտվում է հայերին ցանկացած կերպով ոչնչացնելու ձգտումով ու քարոզչությամբ: Շատ կարևոր է, որ վերոնշյալ դիրքորոշումը հաշվի առնվի պետական բոլոր օղակներում:

5. Չի կարելի հույս դնել հայ-ադրբեջանական հակամարտության լուծման վրա, չի կարելի խոսել «փոխզիջումներից» ու համատեղ խաղաղ կյանքից, քանի դեռ Ադրբեջանի հասարակությունն ու իշխանությունները ձգտում և խրախուսում են Հայաստանի ու հայերի ոչնչացումը: Վերոնշյալ իրավիճակը անհրաժեշտ է ներկայացնել նաև արտաքին աշխարհին:

6. Ազգային արժանապատվությունը քաղաքական կատեգորիա է: Հայ հասարակության ազգային արժանապատվությունը բարձրացնելու համար ներկա պահին անհրաժեշտ են կտրուկ գործողություններ, թշնամու «հաղթանակի դափնիները» ոչնչացնելու, սեփական բնակչության ոգին բարձրացնելու համար: Դա կարող է արվել, օրինակ, դիվերսիոն գործողությունների միջոցով ադրբեջանական զինուժին մեծ վնասներ հասցնելու, իսկ հետագայում՝ Սաֆարովին Բաքվում լիկվիդացնելու միջոցով:

Ամեն դեպքում կարևոր է, որ վերջին իրադարձությունների համատեքստում Հայաստանը ոչ միայն կարճաժամկետ որոշումներ ու գործողություններ իրականացնի, այլև երկարաժամկետ ռազմավարության փոփոխություններ, որպեսզի հետագայում նման իրավիճակները բացառվեն: Եթե երկարաժամկետ ռազմավարական փոփոխություններ չմշակվեն ու չիրականացվեն, նշանակում է՝ տարածաշրջանում ու աշխարհում մենք ուղղակի տեղ ունենալ չենք կարող:

Վահրամ ՄԻՐԱՔՅԱՆ

հ.գ. Եթե իրոք ազերիներին հաջողվել է "խաբել" հունգարներին, ապա Հունգարիաի միակ ադեկվատ և համարժեք պատասխանը կլինի այն, որ նա ճանաչի Արցախը, որպես անկախ կամ որպես ՀՀ մաս: Մեր դիվանագետներն էլ պիտի նման պահանջ դնեն Հունգարիայի առաջ, որպես նախապայման՝ դիվանագիտական հարաբերությունները վերականգնելու համար:

[My World My Space]

սաֆարովին մայորի կոչում և 8 տարվա աշխատավարձ տալով ապացուցվեց նաև այն փաստը, որ նա ռազմական առաջադրանք է կատարել Գուրգենին սպանելով:

Հ.Գ. Տեսնես մեր իշխանությունները կֆայմե՞ն էս փաստն օգտագործեն...

[Վահե-91]

Հ.Գ. Տեսնես մեր իշխանությունները կֆայմե՞ն էս փաստն օգտագործեն...

եթե ակումբում գրանցված են, պիտի որ

[yerevanci]

Բա հիմա ու՞ր են գեր պետությունները. Օբամային «դուր չի եկել» Ադրբեջանի նման պահվածքը և վերջ, Պուտինն ընդհանապես ոչ մի հայտարարությամբ հանդես չի եկել, մեզ այդքան հարազատ Ֆրանսիան կառավարական մակարդակով հայտարարությամբ հանդես չի եկել... ու այդքանից հետո արդեն քսան տարի է հենց այս պետությունների ձեռքով ուզում ենք Ղարաբաղի հարց լուծել: Սրտումս մեծ ցավ կա այս երևույթի հետ կապված ու դեռ լուրջ հակահարված չեմ տեսնում: Իհարկե դիվանագիտական կապեր խզելը դրա առաջին քայլն է, բայց ես ավելի կողմ կլինեի, որ այս հարցը լուծվեր Թեհլերյանական ոճով:

[Chuk]

Էն որ Նեմեցին չեն դատում, մեր հասարակության թուլությունն ա պատճառը ու իշխանությունների ԲՏ-ությունը:

Էն որ ԵՄ անդամ երկիրը օրը ցերեկով մարդասպանին էքստրադիցիայա անում, իմանալով որ ազատ են արձակելու, արդեն ազգային անվտանգության խնդիր ա դառնում:

Այնպես որ, եկեք մեկը մյուսի հետ չխառնենք:

Իհարկե ազգային անվտանգության խնդիր ա ու հակառակը ոչ մեկը չի ասել, գոնե ես չեմ ասել:

Իսկ մեկը մյուսին կխառնեմ հասարակ պատճառով. այսօր էդ լակոտական, իբր առյուծի կաթ կերած ելույթները ունենում ա մեր ազգային անվտանգության սպառնացող մեկ այլ անձ, ով անգործություն ու ցուցաբերել էս ազգային անվտանգությանը սպառնացող հարցը կանխել փորձելու հարցում: Ու խառնողն էլ ես չեմ, այլ ի սկզբանե խառնված ա:

Մնացածը՝ կարդա նախորդ գրառմանս մեջ:

[dvgray]

Բա հիմա ու՞ր են գեր պետությունները. Օբամային «դուր չի եկել» Ադրբեջանի նման պահվածքը և վերջ, Պուտինն ընդհանապես ոչ մի հայտարարությամբ հանդես չի եկել, մեզ այդքան հարազատ Ֆրանսիան կառավարական մակարդակով հայտարարությամբ հանդես չի եկել... ու այդքանից հետո արդեն քսան տարի է հենց այս պետությունների ձեռքով ուզում ենք Ղարաբաղի հարց լուծել: Սրտումս մեծ ցավ կա այս երևույթի հետ կապված ու դեռ լուրջ հակահարված չեմ տեսնում: Իհարկե դիվանագիտական կապեր խզելը դրա առաջին քայլն է, բայց ես ավելի կողմ կլինեի, որ այս հարցը լուծվեր Թեհլերյանական ոճով:

թեհլերյանական ոճով հարցերը լուծվուն են էն դեպքում , եթե չունես պետություն:
հակահարված ինչին՞, սկսենք իրար գզզե՞լ արտասահմաններում, կամ գնանք իրանց մոտ, իրանք էլ մեր մոտ ու մետրոներ տրաքացնեք՞՞՞՞
ինչի՞ց եք բողոքում, չեմ հսսականում: մի՞թէ պարզ չի, որ Ալիևը լրիվ դրածո ա, ու իրա աննորմալ, մանկական քայլերով մենակ ուզում ա ավելի շատ փրփուրներից կախվի...
Սերժի պատասխանը նախագահի մակարդակով կարծում եմ լավագույնն էր, որ կարող ա ես պատկերացնեի: մանավանդ որ ինքը լավ ու տեղին էլ հաթաթա տվեց աշխարհի բոլոր "դատարկ" քաղքական ղեկավարներին, սկսած մեր դաշնակիցներց մինչև Բուրկին -Ֆասո...:

[Chuk]

ՀԱԿ-ը հերթական անգամ փայլել ա իրա ոչինչ չասող, ախմախ հայտարարությամբ:

Ի՞նչ կանխարգելիչ միջոցառումներ պիտի անեին մեր իշխանությունները: Նախ, եթե Հունգարիան իրոք Ադչբեջանից փող ա վերցրել, ապա մենք ոչ մի բան չէինք կարող անել: Կարո՞ղ ա գնայինք, խոսքի ավելի շատ փող տայինք, որ պահեին: Սա հենց այնպես…

Իրականում, կարող ա հայկական կողմը լավ էլ իմացել ա, որ պիտի բաց թողնեին, ու հատուկ ոչ մի բան չի արել, որ հետո մեծ շուխուռ բարձրացնի: Իրականում շատ լավ բան ա տեղի ունեցել - մի անգամ ևս սաղ աշխարհը տեսնում ա, թե ինչ ա իրանից ներկայացնում էսօրվա ադրբեջանցին: Ղարաբաղի հարցում ևս մի կոզր հայկակն կողմի ձեռքը, որ մենք Ադրբեջանին ոչ մի դեպքում չենք վստահում, քանի որ չենք կարա վստահենք էն երկրին, որտեղ մարդասպանը ազգային հերոս ա:

Ու ընդհանրապես, էս էն դեպքերից մեկն ա, որը մի անգամ էլ ապացուցում ա, որ Ղարաբղում պիտի ամեն ձև ստատուս քվոն պահվի ու ոչ մի զիջում թուրքերին չի հասնում:

Հայտարարության մասին չեմ խոսելու, քո մեկնաբանության մասին՝ խոսելու եմ: Ավելի ճիշտ արդեն խոսել եմ:
Ի՞նչ կանխարգելիչ միջոցներ պիտի անեին. գրել եմ մի քանի գրառում վերև: Անընդհատ էս հարցը պետք ա դիվանագիտական օրակարգում պահեին, որ էսօրվա քայլերը ոչ թե մկան ծվծվոց լիներ, այլ լուրջ գործոն:

Իսկ «Իրականում, կարող ա հայկական կողմը լավ էլ իմացել ա, որ պիտի բաց թողնեին, ու հատուկ ոչ մի բան չի արել, որ հետո մեծ շուխուռ բարձրացնի» գրածդ բոմբ էր Բացեց մի այլ կարգի: Հա, ապեր, դեռ մի բան էլ իրանք են հուշել, որ Հունգարիան Սաֆարովին հանձնի Ադրբեջանին:

Ասածիդ մեջ կա ճշմարտության մի հատիկ. իսկապես էս կատարվածը կարելի ա օգտագործել հօգուտ մեզ՝ բանակցություններում: Սակայն էն ապաշնորհ կառավարությունը, էն ապաշնորհ դիվանագետները, ովքեր սրա դեմը առնելու փորձ անգամ չեն արել ու ապացուցել են իրենց ոչ կոմպետենտությունը, դժվար էլ կարողանան օգտագործել: Մի քանի օր կղժան-կբժան, մի քանի օր մենք կքննարկենք, ու էս պատմությունը կմարի կգնա: Մի քիչ էլ ժամանակ կանցնի, շատ մեծ հավանականությամբ ինչ-որ պատրվակով կվերականգնեն մեր դիվանագիտական հարաբերությունները Հունգարիայի հետ: Իսկ Ալիև-Սարգսյան հաջորդ հանդիպումից հետո եռանախագահները կհայտարարեն, որ գործընթացը դրական շարունակություն ունի:

Սրանից ավելի՞ն ես սպասում էս ապաշնորհներից: Սարգսյանի յանիմ խրոխտ խոսքին խաբնվե՞լ ենք: Ինքը պարզապես այլընտրանք չուներ էս պահին, քան նման քայլ անելու, հակառակ դեպքում համ մենք էինք թռնելու դեմքին, համ էլ դրսից էին վրան ղժալու: Արդյունքում ինքն իրա ուզածին հասավ, դու էլի ոմանք մոռացել են, որ պետք ա դեմքին թռնեն

[My World My Space]

Ռուսաստանի մաման էլ ընդեղ՝ ծպտունը չի հելնում մեր ռազմավարական դաշնակցի...

[dvgray]

Թող Սերժը հազար անգամ իրա Նեմեցով աչքիս գրողը լինի

չեմ կարծում, որ Նեմեցը Սերժինն ա... նեմեցները, գագոները, գռզոները... դրանք սաղ լևոնների ժառանգությունն են, որոնք լևոնականների վախտից, կամ ավելի ճիշտ- կոմունիստների ՝դաշնակների՝ խաչագողերի վախտից եղել են հայկական ժառանգականություն...
իսկական "Ժառանգություն" կուսակցությունը սրանք են, և ոչ թե էն մի քանի կնանիք

[Vaio]

Հայերը Սաֆառովին խփելու են, ու դա 100%-ա, ու չեմ կարծում, թե մի հայ կգտնվի, ով կկասկածի դրանում: Մի քիչ համբերություն և ամեն ինչ իր տեղը կընկնի:

Միևնույննա, քաղաքակիրթ մեթոդը, ինչպես ցույց տվեց կյանքը, չի աշխատում, պետք է դիմել ծայրահեղ մեթոդների և կդիմենք!!!

[dvgray]

որ մեր դիվանագետները պատմական տարբեր թվեր և «փաստեր» անգիր անելու հետ դիվանագիտության հետ էլ ծանոթանային, մենք Ադրբեջանին դիվանագիտորեն արդեն վաղուց էին համապատասխան դիրքի կանգնացրել:

չեմ հասկանում, թե ինչ՞ դիվանագիտության մասին եք անվերջ խոսում
դիվանագիտություն, դա Անգլիայի, Ռուսաստանի, ԱՄՆ-ի ու սրանց հավասարեցված երկրների քաղաքական գործիքն ա: Մեր ու Ազերիների կարգի երկիները ինչ՞ դիվանագիտություն, ինչ՞ բան: ով՞ ենք մենք Աշխարհի համախառն Արդյունքի ու Աշխարհի համախառն նիստ ու կացի տեսանկյունից որ ինչ դիվանագիտություն եք ուզում :
ի՞նչ դիվանագիտութուն ամեն, ասենք պատառաքաղ ու դանակը ավելի ճիշտ բռնել սովորեն՞՞՞

[dvgray]

Հայերը Սաֆառովին խփելու են, ու դա 100%-ա, ու չեմ կարծում, թե մի հայ կգտնվի, ով կկասկածի դրանում: Մի քիչ համբերություն և ամեն ինչ իր տեղը կընկնի:

Միևնույննա, քաղաքակիրթ մեթոդը, ինչպես ցույց տվեց կյանքը, չի աշխատում, պետք է դիմել ծայրահեղ մեթոդների և կդիմենք!!!

հետո՞ ինչ, մի հատ անասունով աշխարհը պակաս կլինի կամ ավել, դրանով բան չի որոշվում, քանի որ էտ երկրի հետ մենք ոչ մի հարաբերություն չունենք..
դու խոսում էս ոչ թե թույլի, այլ թույլիկի դիրքերից: միշտ հիշի, որ մենք տարած ենք, իրանք կռուպնիով /տերիտորիայի 20 և ավել տոկոս/ տարված/ : քեզի հաղթողի պես պահի, ու հաթաթաներ մի տուր: որ ձեռտ ընկնի, հա Օրինական ճանապարհով մահապատճի կամ ցից հանի, բայց միջազգանի տեռորը ... դա թույլերի միջոց ա