Ոճրագործն ազատության մեջ. Ռամիլ Սաֆարովն արտահանձնվել է Ադրբեջանին

[Moonwalker]

Լինկ վ ստուդիու

Հա, խոսքը Թուրինի օլիմպիադայի Բերմուդա փարթիի (ի դեպ էսօր նույնց կլինի նաև Ստամբուլում) ժամանակ տեղի ունեցած այսպես կոչված Gormallygate-ի/ա լա Watergate/ մասին ա: ԱՄՆ-ի հավաքականի խաղացող Վարուժան Հակոբյանն էր խփում-մփում: Ի՜նչ ժամանակներ էին: Ողջ համաշխարհային մամուլը (Times, Sun, Guardian...) անդրադարձել էր ժամանակին
Էդ ֆիլիպինցի աղջիկը՝ Արիաննեն հիմա էլ Լևոնի ընկերուհին է:
Ծեծվածն էլ ինքն ա՝ Դանիել Գորմալին:

Փրուֆլինք

[Vaio]

Մինչեւ մեր քաղաքական գործիչները այնպես չանեն, որ սահմանի վրա կրակոցներ չլինեն ու երեխաներ չորբանան, ինձ համար լրիվ մեկ է թե ՀՀ նախագահը ուշացած ի՜նչ հրաշալի քայլեր է կատարում...

Նենց բան եք ասում, ՀՀ նախագահը հաստատ ձեզնից ավելի շատա ուզում, որ կրակոցներ չլինեն, մի մոռացեք, որ մենք գտնվում եք պատերազմի մեջ Ադրբեջանի հետ:

[Vaio]

Փաստորեն Эхо Москвы-ն սենց ոչ օբյեկտիվա... կարդացեք ու տեսեք լրագրողի ցինիզմը:

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

Топор, деньги и пиар

02 сентября 2012, 12:09.
История с освобождением из-под ареста азербайджанского офицера Рамиля Сафарова и последовавшим за этим венгерско-армянским дипломатическим конфликтом, породил много вопросов. И главный вопрос, конечно же, в неоднозначности ситуации, которая в момент своего возникновения расколола общественное мнение даже в самом Азербайджане. Вкратце напомню. История началась 19 февраля 2004 года. Тогда группа офицеров с Южного Кавказа в рамках программы НАТО «Партнерства во имя мира» проходили трёхмесячные англоязычные курсы в Будапеште. В кулуарах между лейтенантом азербайджанской армии Рамилем Сафаровым и группой армянских офицеров произошла перепалка. Согласно версии азербайджанской стороны (впрочем, армянская сторона этого тоже не отвергает) армянские офицеры оскорбительно выразились в адрес Азербайджана и жертв карабахской войны с азербайджанской стороны. Больше всех в ситуации был заметен лейтенант Гурген Маркарян. Сафаров, который оказался один среди армян, обиду стерпел. Но ненадолго – ночью он топором отрубил голову спящему Маркаряну. В том же году Сафаров венгерским судом получил пожизненное заключение без права помилования на ближайшие 30 лет. В пятницу его срок вышел – Будапешт его экстрадировал Баку, не успела нога Сафарова коснуться азербайджанской земли, указом президента Азербайджана Ильхама Алиева его помиловали.

С момента убийства армянского офицера мнения разделились. Нет, конечно, в Ереване все пели в унисон – Маркаряна убили жестоко и подло. С этим трудно спорить. Совсем другая ситуация была в Баку. Были, конечно, визги - «пламенный патриот Рамиль отрезал голову армянской собаке», но было полно людей, которые выпячивали обстоятельства - «не в честном бою, ночью, во сне» и указывали на неадекватность поведения. В конце концов, можно было обидчика поймать один на один и морду ему начистить. Это преступление особенно подло выглядело в исполнении боевого офицера. Но сейчас вопрос стоит по-иному. Конечно, я далек от мысли присоединиться к бакинской почти всеобщей осанне о том, как «государство вытащила из венгерской застенки патриота Сафарова». Понятно, что это пиар-акция азербайджанских властей, притом очень дорогая , - по данным СМИ официальный Баку выкупил ценных бумаг Венгрии на 2, 7 миллиардов долларов.

С азербайджанскими властями все ясно: через год в стране президентские выборы, с сентября начинаются акции протеста оппозиции, которые обещают быть достаточно массовыми. Любой авторитарный режим, который держится исключительно на полицейских дубинках, падает стремительно и больно. Значит, кроме дубинки нужен и политический капитал - вот теперь Рамиль Сафаров, которого все официальные и подконтрольные СМИ Азербайджана возвели до национального героя, с телеэкранов благодарит Ильхама Алиева за свое спасение. Все гораздо лучше, если при этом заодно можно показать кукиш и Еревану – и теперь в учебники истории в Армении можно вписать еще пару строк о показательности многострадальности истории этой страны, которую обижают все. Именно внутриполитическими обстоятельствами можно и объяснить вполне неадекватную, почти истеричную реакцию Еревана на решение венгерских властей об экстрадиции Сафарова - президент Армении Серж Саркисян объявил о приостановлении дипломатических отношений с Венгрией. В Армении президентские выборы пройдут еще раньше, чем в Азербайджане – через полгода. Нет вопросов и к Венгрии – страна еще не пришла в себя от кризиса 2008-2010 гг., впереди маячит новая волна, и в такой ситуации вливание нескольких миллиардов азербайджанских нефтедолларов в экономику – почти баллон свежего воздуха перед наступлением тяжелых времен. И каждому государству свои интересы ближе – венграм они как то дороже, чем память убитого армянского офицера. Как и словенцам и латышам, которым интересы своего бизнеса как-то ближе, чем перспективы строительства белорусской демократии – именно поэтому они и «отмазывают» Батьку Лукашенко от европейских экономических санкций.

Что касается Рамиля Сафарова, он, безусловно, совершил преступление. Но он преступник, отбывший свое наказание. 8,5 лет для убийства, совершенного в состоянии аффекта – это приличный срок. Неадекватным выглядел приговор венгерского суда, который отправил Сафарова на пожизненное заключение, даже Брейвик, на совести которого 77 убитых, в том числе детей, получил меньше.

Առաջին - հայկական կողմը չի համաձայնել ադրբեջանական կողմի վերսիայի հետ, ավելին` դատաքննության ընթացքում չի հիմնավորվել, ոչ մի վկայի ցուցմունք չի եղել, որ Գուրգեն Մարգարյանը նրան վիրավորել է, հակառակը ցուցմունքներ են եղել, որ Գուրգենը շատ հանգիստ, ընկերասեր տղա է եղել:
Երկրորդ - Սաֆառովը աֆեկտի մեջ չի եղել սպանության պահին, ինչը հիմնավորվել է փորձաքննությամբ, քանի որ եթե աֆեկտի մեջ լիներ, նրան ազատ կարձակեին դատարանի դահլիճից:
Երրորդ - փաստորեն այս ցինիկ լրագրողի ասացը կայանում է նրանում, որ հա'յեր, ինչ եք ձեզ կոտորում, հենա տղեն նստելա 8,5 տարի ու դա ահագինա, մի բան էլ շատա իր արարքի դիմաց...

[keyboard]

Փաստորեն Эхо Москвы-ն սենց ոչ օբյեկտիվա... կարդացեք ու տեսեք լրագրողի ցինիզմը:

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

Топор, деньги и пиар

02 сентября 2012, 12:09.
История с освобождением из-под ареста азербайджанского офицера Рамиля Сафарова и последовавшим за этим венгерско-армянским дипломатическим конфликтом, породил много вопросов. И главный вопрос, конечно же, в неоднозначности ситуации, которая в момент своего возникновения расколола общественное мнение даже в самом Азербайджане. Вкратце напомню. История началась 19 февраля 2004 года. Тогда группа офицеров с Южного Кавказа в рамках программы НАТО «Партнерства во имя мира» проходили трёхмесячные англоязычные курсы в Будапеште. В кулуарах между лейтенантом азербайджанской армии Рамилем Сафаровым и группой армянских офицеров произошла перепалка. Согласно версии азербайджанской стороны (впрочем, армянская сторона этого тоже не отвергает) армянские офицеры оскорбительно выразились в адрес Азербайджана и жертв карабахской войны с азербайджанской стороны. Больше всех в ситуации был заметен лейтенант Гурген Маркарян. Сафаров, который оказался один среди армян, обиду стерпел. Но ненадолго – ночью он топором отрубил голову спящему Маркаряну. В том же году Сафаров венгерским судом получил пожизненное заключение без права помилования на ближайшие 30 лет. В пятницу его срок вышел – Будапешт его экстрадировал Баку, не успела нога Сафарова коснуться азербайджанской земли, указом президента Азербайджана Ильхама Алиева его помиловали.

С момента убийства армянского офицера мнения разделились. Нет, конечно, в Ереване все пели в унисон – Маркаряна убили жестоко и подло. С этим трудно спорить. Совсем другая ситуация была в Баку. Были, конечно, визги - «пламенный патриот Рамиль отрезал голову армянской собаке», но было полно людей, которые выпячивали обстоятельства - «не в честном бою, ночью, во сне» и указывали на неадекватность поведения. В конце концов, можно было обидчика поймать один на один и морду ему начистить. Это преступление особенно подло выглядело в исполнении боевого офицера. Но сейчас вопрос стоит по-иному. Конечно, я далек от мысли присоединиться к бакинской почти всеобщей осанне о том, как «государство вытащила из венгерской застенки патриота Сафарова». Понятно, что это пиар-акция азербайджанских властей, притом очень дорогая , - по данным СМИ официальный Баку выкупил ценных бумаг Венгрии на 2, 7 миллиардов долларов.

С азербайджанскими властями все ясно: через год в стране президентские выборы, с сентября начинаются акции протеста оппозиции, которые обещают быть достаточно массовыми. Любой авторитарный режим, который держится исключительно на полицейских дубинках, падает стремительно и больно. Значит, кроме дубинки нужен и политический капитал - вот теперь Рамиль Сафаров, которого все официальные и подконтрольные СМИ Азербайджана возвели до национального героя, с телеэкранов благодарит Ильхама Алиева за свое спасение. Все гораздо лучше, если при этом заодно можно показать кукиш и Еревану – и теперь в учебники истории в Армении можно вписать еще пару строк о показательности многострадальности истории этой страны, которую обижают все. Именно внутриполитическими обстоятельствами можно и объяснить вполне неадекватную, почти истеричную реакцию Еревана на решение венгерских властей об экстрадиции Сафарова - президент Армении Серж Саркисян объявил о приостановлении дипломатических отношений с Венгрией. В Армении президентские выборы пройдут еще раньше, чем в Азербайджане – через полгода. Нет вопросов и к Венгрии – страна еще не пришла в себя от кризиса 2008-2010 гг., впереди маячит новая волна, и в такой ситуации вливание нескольких миллиардов азербайджанских нефтедолларов в экономику – почти баллон свежего воздуха перед наступлением тяжелых времен. И каждому государству свои интересы ближе – венграм они как то дороже, чем память убитого армянского офицера. Как и словенцам и латышам, которым интересы своего бизнеса как-то ближе, чем перспективы строительства белорусской демократии – именно поэтому они и «отмазывают» Батьку Лукашенко от европейских экономических санкций.

Что касается Рамиля Сафарова, он, безусловно, совершил преступление. Но он преступник, отбывший свое наказание. 8,5 лет для убийства, совершенного в состоянии аффекта – это приличный срок. Неадекватным выглядел приговор венгерского суда, который отправил Сафарова на пожизненное заключение, даже Брейвик, на совести которого 77 убитых, в том числе детей, получил меньше.

Առաջին - հայկական կողմը չի համաձայնել ադրբեջանական կողմի վերսիայի հետ, ավելին` դատաքննության ընթացքում չի հիմնավորվել, ոչ մի վկայի ցուցմունք չի եղել, որ Գուրգեն Մարգարյանը նրան վիրավորել է, հակառակը ցուցմունքներ են եղել, որ Գուրգենը շատ հանգիստ, ընկերասեր տղա է եղել:
Երկրորդ - Սաֆառովը աֆեկտի մեջ չի եղել սպանության պահին, ինչը հիմնավորվել է փորձաքննությամբ, քանի որ եթե աֆեկտի մեջ լիներ, նրան ազատ կարձակեին դատարանի դահլիճից:
Երրորդ - փաստորեն այս ցինիկ լրագրողի ասացը կայանում է նրանում, որ հա'յեր, ինչ եք ձեզ կոտորում, հենա տղեն նստելա 8,5 տարի ու դա ահագինա, մի բան էլ շատա իր արարքի դիմաց...

Էդ լրագրողի անուն ազգանունը կարդացել ես? թուրք վիժվածքա, ԲՏ, էլ ինչ `իր սպասում դրանից?

[Moonwalker]

Փաստորեն Эхо Москвы-ն սենց ոչ օբյեկտիվա... կարդացեք ու տեսեք լրագրողի ցինիզմը:

Նորություններ չի, այլ Эхо Москвы-ի բլոգային համակարգի սովորական գրառում: Մովսուն Գաջիև անունով հեղինակից էլ առանձնակի օբյեկտիվություն պետք էլ չէր ակնկալել:

[Ձայնալար]

Հա, խոսքը Թուրինի օլիմպիադայի Բերմուդա փարթիի (ի դեպ էսօր նույնց կլինի նաև Ստամբուլում) ժամանակ տեղի ունեցած այսպես կոչված Gormallygate-ի/ա լա Watergate/ մասին ա: ԱՄՆ-ի հավաքականի խաղացող Վարուժան Հակոբյանն էր խփում-մփում: Ի՜նչ ժամանակներ էին: Ողջ համաշխարհային մամուլը (Times, Sun, Guardian...) անդրադարձել էր ժամանակին
Էդ ֆիլիպինցի աղջիկը՝ Արիաննեն հիմա էլ Լևոնի ընկերուհին է:
Ծեծվածն էլ ինքն ա՝ Դանիել Գորմալին:

Փրուֆլինք

Ես լավ չհասկացա, Վարուժան Հակոբյա՞նն ա վրեժխնդիր եղել: Գուգլում փնտրեցի, հայկական աղբյուրներում բան չկա գրած, անգլալեզու աղբյուրներում միջադեպի մասին գրած ա, բայց շարունակության մասին ոչինչ գրված չկա:

[Moonwalker]

Ես լավ չհասկացա, Վարուժան Հակոբյա՞նն ա վրեժխնդիր եղել: Գուգլում փնտրեցի, հայկական աղբյուրներում բան չկա գրած, անգլալեզու աղբյուրներում միջադեպի մասին գրած ա, բայց շարունակության մասին ոչինչ գրված չկա:

Վարուժանը վերևում տվածս Chessbase-ի հղումում նշված GM X-ն ա (անմիջապես միջադեպի ժամանակ):
Ճիշտն ասած հիմնականում ասում են, որ մի քանի օր հետո մեր տղերքը + Վարն են գնացել անգլացուն «տենալու» (Guardian:"...in any case a few days later Gormally is himself said to have been set upon by several of Aronian's team-mates, in an alleged revenge attack."): Բայց կռիվը բաժանած անգիացիները իրանց չէին էլ ճանաչել: Մի ռուսալեզու ֆորումում հանդիպել էի գործին ներսից տեղյակ ռուսախոս ԳՄ-ի գրառումի, բայց հիմա տեղը չեմ գտնում:

[Hayk Avetisyan]

Նման դեպքերում միշտ հայկական կողմի պատասխանը լինում է միայն բողոքը, որը ողջունելի չէ: Մինչև հիմա հայերը չեն կարողանում հանգամանքները շրջեն իրենց օգտին: Հայազգի սպա Գուրգեն Մարգարյանին սպանած ադրբեջանցի Ռամիլ Սաֆարովին հունգարական բանտից ազատելու և Ադրբեջանում ներում շնորհելու փաստը ավելի շահավետ և գրագետ օգտագործելը կարող է դառնալ մեր զենքերից մեկը: Հունգարիայի կառավարությանը անընդհատ պախարակելու, բոյկոտելու և նոր թշնամիներ ձեռք բերելու փոխարեն առաջարկում եմ հրապարակել և շեշտը դնել Ադրբեջանի վարած նվաստ և իրեն իսկ խայտառակող քաղաքականության վրա:
1. “պետություն”, որտեղ պատիվ է համարվում անպատվաբեր սպանությունը:
2. “պետություն”, որը կարողանում է կաշառել մի եվրոպական երկրի, որը աչք է փակում իր իսկ օրենքների վրա և կուլ է գնում ադրբեջանական միլիարդներին:
3. Ադրբեջանի այդ քայլի պատճառով Եվրոպայում մեկը մյուսի հետևից կսկսվեն մարդասպանների ազատ արձակման պահանջները:
4. Հունգարիան չի կարողանում հավատարիմ մնալ իր դիսցիպլինային և եթե այդպես շարունակի, դեռ էլի կենթարկվի Ադրբեջանի այլ քմահաճույքներին:
Հարգելիներս, ավելի սառն է պետք դատել քաղաքականության մեջ. պատերազմում չի հաղթում նա, ով արդար է, չի հաղթում այն երկիրը, որտեղ հարցին լուծում տալը էմոցիաների դրսեվորումն է կամ բողոքը: Հունգարիայի դրոշ վառելով, նրանց դիմաց թքելով միայն ընդհանուր թշնամի կարող ենք դառնալ երկուսի համար, իսկ ընդհանուր թշնամին ավելի է մտերմացնում հակառակորդներին միմյանց հետ:
- Պետք է կոնֆլիկտ սադրենք աշխարհի և Ադրբեջանի միջև, մանավանդ որ հիմքեր շատ կան:

[Chuk]

Հաջորդ օրը էս օյաղացած անասունը ներկայանում է ներողություն խնդրելու ու մերոնք էլ ձև են անում, որ ամեն ինչ հարթվեց անցավ: Սակայն հաջորդ օրը, մի քանի ամրակազմ թիկնապահներ, այս անգլիացուն բռնացնում են մի տեղ ու այնքան ծեծում մինչև էշին քեռի կանչի:

Կներեք, բայց բացեց

Ներողություն ա խնդրել, ձև են արել, որ ամեն ինչ հարթվել ա, հետո դնգսել են Սովորական հանցագործ անասուններ: Սրանո՞վ եք հիանում:

Էդ «օյաղացած անասունը» հանցագործություն ա արած եղել, ծեծել ա մեր շախմատիստին: Դատի՛ տայիք, անասուններ:

[My World My Space]

Կներեք, բայց բացեց

Ներողություն ա խնդրել, ձև են արել, որ ամեն ինչ հարթվել ա, հետո դնգսել են Սովորական հանցագործ անասուններ: Սրանո՞վ եք հիանում:

Էդ «օյաղացած անասունը» հանցագործություն ա արած եղել, ծեծել ա մեր շախմատիստին: Դատի՛ տայիք, անասուններ:

է, էս մեկին էլ դատի տվինք, հմիա զատության մեջ ա, մենք էլ ազգովի մանթոյի... լա՞վ ա

[Ձայնալար]

Տվյալ պարագայում ինձ էլ ա ծեծելու տարբերակը ավելի գրավում, մենակ թե տղամաարդկային չի ներողությունը ընդունելուց հետո դա անել, բայց դե քանի որ շատ մանրամասներ հայտնի չեն, դեպքն էլ շատ հին ա, թեմայից էլ դուրս ա ...

Փոխարենը մենք էդ տարի չեմպիոն ենք դարձել, իսկ էդ հարիֆը վայթե մանթոյից թարկել ա շախմատ խաղալը

[Claudia Mori]

Նենց բան եք ասում, ՀՀ նախագահը հաստատ ձեզնից ավելի շատա ուզում, որ կրակոցներ չլինեն, մի մոռացեք, որ մենք գտնվում եք պատերազմի մեջ Ադրբեջանի հետ:

Այ պատերազմի մասին սահմանամերձ գյուղերում մեկ շաբաթ ապրելուց ու տասնյակ մարդկանց լսելուց հետո հաստատ չեմ մոռանա, իսկ ուզելը նախագահի պարագայում քիչ է, ինքը այդ պաշտոնին է, որ գործ անի:

[dvgray]

Օբամային «խորապես մտահոգել» է

...պիտակ տունը հայտարարել է, որ ԱՄՆ-ի նախագահ Բարաք Օբաման «խորապես մտահոգված է» Ադրբեջանի նախագահի կողմից հայ սպային սպանած զինվորականին ներում շնորհելու փաստի առնչությամբ։
....

http://www.azatutyun.am/archive/news...ml?id=24694695

ճիշտն ասած, ես հլա դեռ Օ-բամային էսքան մտա-հոգ /հոգնած մտքով/ չէի տեսել: իսկապես որ խորապես ա հոգնած... մի բան չանի՞ իրա մարմնի հետ էս խեղճ խափշիկը

[Chuk]

է, էս մեկին էլ դատի տվինք, հմիա զատության մեջ ա, մենք էլ ազգովի մանթոյի... լա՞վ ա

Խնդիրն էն ա, որ համեմատությունն ի սկզբանե սխալ էր: Իսկ հիմա մի քանի կետով փորձեմ հիմնավորել ասածս.


1. Էն, որ սաֆարովն հիմա ազատության մեջ ա, հետևանք ա նաև (նաև, այլ ոչ թե միայն) նրա, որ մերոնք անգործություն են ցուցաբերել, հետևողական չեն եղել: Ավելին, էն, որ հիմա սաֆարովն ազատության մեջ ա, ոչ միայն չի փակում պատմությունն, այլև ավելի ա բացում, սրան անպայմանորեն պետք ա հաջորդեն այլ գործողություններ (խոսքս զուտ իրավական ու քաղաքական հարթության գործողություններին ա վերաբերում, չեմ անդրադառնում վրեժխնդրությանը և այլն):

1.ա) Ազգովի մանթո մնալու պատճառ չկա: Վրդովելու, զայրանալու ու հաջորդող գործողություններ անելու պատճառներ կան ու պետք է և՛ վրդովվել, և՛ զայրանալ, և՛ հաջորդող գործողություններ անել: Մանթո մնալ ուղղակի պետք չի: Էդ իրանք են, որ պարտված լինելու մանթոյից սենց բաներ են անում:

2. Դեպքերից մեկը սովորական խուլիգանության մասին ու ըստ կարդացածիս կապված ա ինչ-որ աղջկա հետ, մյուսը ազգային պատկանելիության, միջպետական հարաբերությունների առնչվող խնդիր ա ու նաև, եթե կուզեք, ազգային անվտանգության խնդիր: Երկու իրարից տարբերվող խնդիրներ, որոնց կողքին որևէ կերպ հավասարության նշան դնելը սխալ է: Երկու խնդիր, որոնց առաջացրած զայրույթների աստիճանը բնականաբար պետք է տարբեր լինեն, ինչքան էլ մեր շախմատիստին սիրենք, հեչ որ չէ որովհետև մի դեպքում խնդիրը եղել է զուտ միջանձնային, մյուս դեպքում՝ ազգային:

3. Հարցը տղայական ձևով լուծելը գուցե ինձ էլ է հաճելի (դրա մասին լսելը կամ դա անելը): Բայց պետք է տարբերություն դնել անողների մեջ: Եթե Լևոնի ընկերները իրենց ընկերոջ պատիվը պահելու համար ծեծում են իրենց ընկերոջը նեղացնողին, վիրավորողին, ճնշողին, նեղողին, ծեծողին դա մի բան է, եթե դա անում են քո երկրի առաջին դեմքերից մեկի հրահանգով առաջին դեմքերից մեկի թիկնապահները՝ լրիվ ուրիշ դեպք է: Երկրորդ դեպքում դա անում է մի մարդ, ով պարզապես պարտավոր է գործել ոչ թե տղայական, թայֆայական, խուլիգանական մակարդակում, այլ միայն ու միայն օրենքի շրջանակում:

3. ա) Սաֆարովի դեպքն, ինչպես ասացի, լրիվ տարբերվում է Արոնյանի դեպքից: Ու տեսական հնարավորությունը, որ երկրի ԱԱԾ-ն զբաղվի Սաֆարովի վերացման գործով նորից համեմատության մեջ չի մտնում Արոնյանին խփողին ծեծելու հրահանգ տալու հետ:

[Lion]

Այ մաաարդ, խելքներիդ զոռ մի տվեք - եթե քեզ ապտակում են, ինչքան ուժ ունեց հասցրու այդ անողի մռութին... ու վերջ Մենք խորանում ենք բարոյական թավուտների մեջ, իսկ մեր հարևանը գերադասում է մեզ քնած տեղը կացնով հարվածել: Սենց վայրենի հարևաններ ունենալու դեպքում պետք է մի քիչ... վայրենի լինել: Հա, չեմ ասում իջնել իրենց մակարդակին, բայց դե արևմտաեվրոպական կրթված ոճի բարոյա-քննադատական մոտեցումն էլ ոչ տեղին է, ոչ էլ հարգվում է, հատկապես մեր տարածաշրջանում: Ի դեպ - դրված նյութերից տենց էլ չհասկացա, իրոք նախագահի թիկնազորն է այդ անգլիացուն ծեծել, թե մեր տղերքը, Վարուժի հետ??