գողական օրենքների հիմքում ընկած է գողերին, հանցագործներին, մարդասպաններին կանոնակարգելու ու ղեկավարելու ապարատը: ու եթե էտ ապարատային "օրենքների" մեջ "գրված" է որ հարիֆը չպետք ա դավաճանի գողին, ապա դա չի նշանակում որ իրանց օրենքները "լավն" են, "մանկանը" սովորեցնում են չդավաճանելVarzor-ի խոսքերից
քո ասելով որ գնանք ,դուրս կգա որ ասենք Մարտիրոս Սարյանը իրա "տղամարդկային կոդեքսի" հիմքում գողական զակոններն էր դրել:
կրմինալը մնում ա կրիմինալ, հանցագործ. ինչ դրոշ էլ պարզի իր գլխավերևը: ու պետք չէ իրա շուրջը խորհրդավորության վարգույր քաշել:
ու ընդանրապես, կարծում եմ հոդվածը ոչ թե գողական օրենքների բովանդակային մասի մասին էր, այլ երևույթի մասին:
եթե "չդավաճանելու" տեսության տարածման մասին է խոսքը գնում, ապա շատ ավելի արժեքավոր "կոդեքսներ" կան մարդկության գրադարաններում, օրինակ Աստվածաշունչը, ու զզվելի,այրունոտ ձեռքերով գրված կոդեքսները երբևէ պետք չէ առաջ բռթել: հեղինակին ես այս կեևպ եմ ընկալում:
Մեջբերել
Էջանիշներ