Գեա ջան ես այսքան գեղեցիկ պատմություն երբեք չեմ կարդացել,ու էն էլ արտասվել,իսկապես հրաշք էր,չգիտեմ,էնքան կուզեի լավ խոսքեր գրել,հիմա անձեռոցիկի տուփը կողքիս արտասվում եմ,ու էն պահից սկսած, երբ Արամը խոսում էր Մարիի հետ,ու դրանից հետո ամեն ինչ հուզիչ էր շատ,ամեն բառից լացս գալիս էր....
Հենց սկզբից էլ սիրտս կծկվել էր,ու դողում էի,որովհետև ես բացի նրանից,որ մեծ պատկերացում ունեմ,ես նման տեսարանների ներկա եմ եղել,պռակտիկայի ժամանակ,անգամ տեսել եմ, թե մեկը ոնց է կորցնում երեխային,դաժանա կողքից նայելը էտ ամենին,բայց ուրախ եմ,որ էս պատմությունը էսպես ավարվեց,իսկ
Արամի ու նաև ամմենավերջին տողերը հրաշք էին....միլիոնավոր վարկանիշների ու նաև նվերի արժանի պատմվածք,որ քեզ տեսնեմ ես կհիշեմ նվեր բերել հետս

խոստանում եմ.....



Մեեծ, շաատ մեծ շնորհակալություն քեզ.....
Էջանիշներ