Moonwalker-ի խոսքերից
Այս խոսքերը 21-րդ Սաղմոսի առաջին տողից են՝
«Աստուա՜ծ, Աստուա՜ծ իմ, նայեաց առ իս, ընդէ՞ր թողեր զիս»:
Այդ սաղմոսը հայտնի է «խաչելության և չարչարանքների սաղմոս» անունով: Սկսվում է հուսահատական մի աղաղակով ու ավարտվում Աստծո փառաբանությամբ: Այս հայցը ևս ՀԱԵ դավանաբանական հարցերի շուրջ առաջ որևէ ինֆորմացիայի դատողություններ անելու վառ օրինակ է: Մեր Հավատո հանգանակը ասում է «Որ յաղագս մեր մարդկան եւ վասն մերոյ փրկութեան իջեալ ի յերկնից՝ մարմնացաւ, մարդացաւ, ծնաւ կատարելապէս ի Մարիամայ սրբոյ կուսէն Հոգւովն Սրբով։ Որով էառ զմարմին, զհոգի եւ զմիտ եւ զամենայն որ ինչ է ի մարդ, ճշմարտապէս եւ ոչ կարծեօք։»
Այս լույսի ներքո մեր դավանաբանությն մեջ լրիվ տեղավորվում է հնչած սաղմոսի տողերը: Հիսուսը մեջ մարդը՝ մարդկայինը զգում է, որ Տերը կամեցավ և ինքը պիտի մահանա (մարմինը):
ես չեմ հարցնում արդյոք այդ համարները համապօատասխանում են Նիկեյան հանգանակին ես ասում եմ, ինչպես բացատել ըստ Աստվածաշնչյան տողերի, իսկ դու բացատրում ես ըստ նիկեան հանգանակի տողերի...ի դեպ նշի այն Աստվածաշնչյան համարը որտեղ գրված է թե Աստված մարդացել է? Աստվածաշնչում նման համար գոյություն ունի? Ա տիմոթեոս 3:16 <որ հայտնվեցավ մարմնով> չի նշանակում և հստակ չի նշում թե մարմնացյալը Աստված էր թե ոչ? <բանը մարմին դառձավ> նույնպես չի նշանակում թե Աստված մարմնացավ, քանի որ նույն հաջողությանմբ կարել է մեկնաբանել Աստծո որդին, որ երկնքում հրեշտակ էր մարմնացավ երկրի վրա, որպես մարդ...ինչ հիմքով են ասում թե Աստված մարմնացավ, այն դեպքում երբ որևէ հստակ և վճռորոշ արգումենտ չակ դրա համար, օրինակ չկա որևէ համար որտեղ գրած լինի <Աստված մարմնացավ>, այն որ Բանը մարմնացավ դա նույն հաջողույթմբ կաելի է ասել Աստծո միածին որդին` որ մինչ այդ հրեշտակ էր մարմնացավ...
Մեջբերել
Էջանիշներ