Ապեր, ինկատի ունենալով քո վերլուծությունը, անկախ նրանից թե ես դա ճիշտ եմ համարում թե սխալ, դու էսօրվա գործընթացներին ի՞նչ ալտերնատիվ գործընթաց ես առաջարկում… ի՞նչ ես ուզում որ մարդիկ անեն…Վիշապ-ի խոսքերից
կարևորը էս ա… էս ա որ քո հետևից մարդիկ պիտի բերի… քո (անձամբ քեզ ինկատի չունեմ, խոսքս քաղաքական դաշտու եղած քննադատների մասին ա) վերլուծություններն ու քննադատություններն էսօր կոպեկի ար=եք չունի եթե ալտերնատիվ պրակտիկ լուծում չես առաջարկելու…
Ինկատի ունեմ ստրատեգիա, գործընթաց կամ ուղի…
Բոլոր կետերի հետ էլ համամիտ եմ, ուղղակի շատ մեղմ ես գրել
Բայց մի բան չեմ հասկանում, Ղարաբաղցիներին հարցրել եք, թե իրենք ոնց են մտածում?
Իրանց մոտ որ Մադրիդյան սկզբունքի անուն ես տալիս սկսում են քֆրտել:
Ասում են "էլ բան ու գործ չունեք եվրոպական փուչիկներն եք քննարկում?"
Մադրիդյան չէ, ինչյան ուզում ա լինի, եթե ժողովուրդը համաձայն չեղավ, նորից պատերազմ կլինու, ու այս անգամ արդեն կարծես թե վերջնական
Համ էլ Արցախի հարցի լուծումը ձեռ չի տալիս առաջին հերթին հենց Ռուսաստանին ու ԱՄՆ-ին, ինչպես նաև մեր և ադրբեջանական իշխանություններին:
Ռուսաստանին ու ԱՄՆ-ին ձեռ չի տալիս, որովհետև Արցախի հարցը մի շատ լավ լծակ է մեր և հարևան երկրի ականջներից անընֆդհատ քաշելու և "բարի" խորհուրդներ տալու համար:
Մեր իշխանությանը ձեռ չի տալիս, որովհետև անկախ լուշման տարբերակից, հաջորդը իրենց հերթն է
Դե նույնն էլ Ալիևի մոտ է:
Միակ շահագրգիռ կողմը շուտափույթ լուծման դա Թուրքիան և Եվրոմիությունն են
Իսկ էդ Մադրիդյան "կապիտուլյացիոն սկզբունքները" պարտիայում հերթական կոմբինացիան են:
Անկեղծորեն հարցի լուծման ձգձգումը մեզ ձեռնտու է այնքանով, որ փաստացի մենք շահած ենք
aragats (19.06.2011)
Ապեր, իմ մոտ մի հատ ընենց տպավորություն ա որ դուք Հայաստանին նայում եք ռուսների աչքերով, այսինքն Հայաստանը դիտում եք որպես մի հատ հայ-ռաւսական համատեղ ռազմական բազա, որը խաղաղ բնակչություն չունի .… միշտ խոսաւմ եք ռազմական ստրատեգիայի ու դիրքերի տեսանկյունից…
Իմ ասածների մեջ ռազմական ստրատեգիայի մասին բան կար?
Համ էլ այս պահի դրությամբ իրոք որ Հայաստանը ռուսական բազա է, բայց համատեղ չի
Ուղղակի չես ասում, բայց վերաբերմունքը դա ա… երբեք չի նշվում ու քննարկվում էն գինը որը մենք վճարում ենք էս ստատուս քվո վիճակի համար ու երբեք չի քննարկվում դրա ազդեցությունը մեր ներքաղաքական ու առօրյա կյանքի վրա… փոխարենը թեթևացած շունչ ենք երբ հերթԿԱՆ անգամ ձախողվում են բանակցությունները…Իմ ասածների մեջ ռազմական ստրատեգիայի մասին բան կար?
Համ էլ այս պահի դրությամբ իրոք որ Հայաստանը ռուսական բազա է, բայց համատեղ չի
Պատասխանելու կամ կարծիք հայտնելու փոխարեն հարցեր տալը լավ մանևր է, ֆուտբոլային դիվանագիտության շրջանակներում:
Հիմա ինչքան հասկանում եմ, գնդակը իմ դաշտում է
1. Ղարաբաղի հարցով: Հայաստանն ու Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունը (թող մեկը ապացուցի, որ չկա նման պետություն) պետք է շարունակաբար պնդեն իրենց դիրքորոշումը ԼՂՀ անկախությունը Ադրբեջանի կողմից ճանաչելը որպես պարտադիր պայման լինելու վերաբերյալ: Ինչպես որ Ադրբեջանն է շարունակաբար պնդում, որ Ղարաբաղը երբեք անկախ չի լինելու, ու իրենք պետք է ստանան «իրենց» բոլոր հողերը, ներառյալ Ղարաբաղը ու կապ չունի հայերով, թե առանց հայերի: Ադրբեջանը նույնիսկ չի էլ ասում, թե ինչ կլինի տեղի հայերի հետ, երբ տեսականորեն ինքը ստանա (կարդա՝ ձեռք բերի) ամբողջը:
Եթե բանակցությունների արդյունքում ի վերջո կողմերը որևէ համաձայնության չգան, ու Ադրբեջանը պատերազմ սկսի, ապա դա կապացուցի, որ ոչինչ չէր խանգարի Ադրբեջանին պատերազմ սկսելու նաև այն դեպքում, երբ հայկական զորքերը տարածքներից դուրս հանելուց հետո կողմերը կրկին չհամաձայնվեին ԼՂՀ ստատուսի շուրջ: Այսինքն միջազգային ֆլան-ֆստանի ֆուֆլո լինելը ակնհայտ կդառնա բոլոր դեպքերում այն մարդկան համար, որ մինչև օրս հավատում են, թե միջազգային տարբեր թղթերի վրա ստորագրություններից ավելի բարձր ոչինչ չի կարող լինել: Հիշենք վերջին ստորագրված հռչակագրերը, հարցերը խաղաղ լուծելու պատրաստակամության շուրջ:
Իսկ թե որ դեպքում ադրբեջանական զորքերը նպաստավոր դիրքերում կհայտնվեն, մտածիր ինքդ: Եթե ակնհայտ չի ու հարցեր ունենաս, կասես:
2. Զարգացման, փակ սահմանների, տնտեսական ուղիների, արդյունաբերության, գյուղատնտեսության և մասնավորապես կովերի կաթնատվության շուրջ.
Իմ կարծիքը. Հայաստանի զարգացումը, օրինակ ասենք կովերի կաթնատվությունը մոտավորապես 90%-ով կախված է ՀՀ իշխանությունների աշխատանքից, և 10%-ով կախված է արտաքին և այլ գործոններից, որոնց մեջ մտնում են՝ հայ-թուրքական և հայ-ադրբեջանական սահմանների փակ կամ բաց լինելը, միջազգային հանրության կարծիքն ու նրանց կողմից փող, կաթի փոշի կամ ցեղական կովեր Հայաստան ուղարկել/չուղարկելը, բնական էֆեկտներից՝ կարկուտ, ջրհեղեղ, ցունամի, երկրաշարժ, և այլն, և ամենաշատը՝ Աստծու կամքից: Իսկ Աստված առավել բարյացակամ է աշխատասեր և քրտնաջան ժողովուրդների նկատմամբ, և ոչ թե միջազգային ուժերին ու հարևաններին ապավինող ժողովուրդների նկատմամբ:
Ուստի. Մեր զարգացման հիմնական ռեսուրսն ու գրավականը աշխատանքն ու պրոֆեսիոնալիզմն է (որից և կաղում ենք): Հայաստանը պետք է կառավարվի ոչ թե արևմտյան մոդելով, որտեղ պետությունը մենակ միջավայր է տալիս ու հարկեր է հավաքում, այլ չինական մոդելով, որտեղ պետությունը խցկվում է տնտեսություն և տնտեսվարողներին բրդում և դրդում է առաջ:
Մասնավորապես. Գյուղատնտեսության ոլորտում պետությունը հիմա էշ թվերով գյուղացունմ վաճառում է սերմացու, գործիքներ, պարարտանյութ և այլն, էշ տոկոսներով վարկեր է տալիս ու անմիջապես սկսում է էշ հարկեր դնել վզին: Ուստի գյուղատնտեսությունը հիմա ծանր ու մահամերձ հառաչում է, պետությունն էլ ոչ կարողանում է միջոցներ ծախել, ոչ էլ կարողանում է նորմալ հարկեր հավաքել:
Լուծում. Պետությունը գյուղատնտեսական կազմակերպություններին ազատում է հարկերից, ապահովում է անվճար կրթական ծրագրերով, սերմացույով, գործիքներով, միջոցներով մինչև կազմակերպությունների կենսունակ դառնալը, նոր սկսում է հարկել: Եթե պետության փողը քչություն է անում, ապա պետությունը պարտք է վերցնում Լֆիկ Սամոյից, Ծառուկյանից, Քոչարյանից և մյուսներից: Մեկ էլ արժեհամակարգերը պիտի փոխվեն տարբեր քարոզչական միջոցներով, սերիալները, քյարթու անիմաստ հաղորդումները պիտի արգելվեն, փոխարենը պիտի ստեղծվեն կրթական, պրագմատիկ ծրագրեր: Մարդիկ պիտի թարկեն անիմաստ գռփելն ու վատնելը: Հայաստանը խայտառակ վատնող երկիր է: Նույնիսկ ամենաշատ զարգացած երկրներում սենց ճոխ մեքենաներ ու տներ չկան, ինչքան որ Հայաստանում: Այսինքն ձևը մարդկանց մոտիվացիան ու նպատակները փոխելն է անձնականից դեպի պետական խնդիրներ: Այսինքն ապագա հաջողակ քաղաքական ուժի խնդիրները մոտավորապես հստակ են:
Իսկ էն ուժերը որ իրենց իշխանության հասնելու պլանները կկառուցեն արտաքին նախաձեռնողական գաղափարների վրա, Ղարաբաղի հարցի լուծում, լեգիտիմություն, միջազգայինների հետ ախպերություն, դեմոկրատիա, չգիտեմ էլ ինչ, կամ երկխոսություն իշխանությունների շուրջ, կամ պայքար մինչև վերջ սահմանադրության շրջանակներում, ապա նման լուծողական ուժերը կլուծվեն և կդառնան ԱԽՔ-եր և դհոլներ:
Շատ չեմ ծավալվում, երևի գոնե մոտավորապես կհասկանաս ինչ նկատի ունեմ: Եթե հարցեր կունենաս, կասես:
Վերջին խմբագրող՝ Վիշապ: 19.06.2011, 09:11:
Si vis pacem, para bellum
Էս կակ ռազ էն դեգրադացումն ա, որի մասին խոսում էի: Մինչև հիմա ՀՀ 3-րդ հանրապետության պատմության մեջ ես ոչ մի տեղ չեմ կարդացել, որ դաշտերը օրհնելով պահեն, իսկ կովերին լողացնելուց հետո կթեն: ՄԵֆ, սա ոչ թե զարգացման բացառում ա, այլ զարգացման դեգրադացում: Դրանք լրիվ ուրիշ հասկացություններ են:
Ինձ ընդամենը մի թեթև հուշում տուր, թե որ ոլորտից սկսեմ, մնացածը արդեն իմ վրա: Էնքան շատ են, որ չգիտեմ որը ասեմ: Ընդամենը հուշի...
Մեֆ, կոնկրետ սխալ ես հասկացել: Իմ ասածը ընդամենը հետևյալն ա. Հայաստանը իր վերջին 20 տարվա պատմությամբ ապացուցել ա, որ երկու կողմից փակ սահմաններով էլ կարող ա 0-ից պետություն ստեղծի (հա, հենց 0-ից): Ու էսօր փակ սահմանները մեզ համար հաստատ այնքան օրակարգային չեն, որքան գործող իշխանության վտարումը: Եթե ուզում ես իմանաս, այո, էսօր էլ Հայաստանը ներկա «յանի շրջափակված» պայմաններում հլը շատ տեղ ունի զարգանալու, որին խոչընդոտ են հանդիսանում շատ ավելի առաջնային խնդիրներ, քան թուրքիայի հետ փակ սահմանը:
Մեֆ ջան, ասա, էդ էլ քո իրավունքն ա, բայց արի կլինի մի տարու չափ գոնե ստեղ ապրի, հետո, հավատացնում եմ, ինքդ կասես, որ թուրքիայի հետ փակ սահմանը ու Ղարաբաղի հարցը (Ադրբեջանի սահմանը չեմ դիտարկում, որովհետև եղած-չեղած մի հաշիվ ա: Լավագույն դեպքում էներգատարներ անցնեն էդ սահմանով, ավել բանի հույս ունենալ պետք չի) հաստատ այն խոչընդոտը չի, որի պատճառով Հայաստանը էս կզած վիճակում ա:
Լֆիկին, Սաշիկին, նեմեցին ու Բաղդասարովին ոչ Ղարաբաղի հարցն ա «ծնել», ոչ էլ Թուրքիայի փակ սահմանը: Ոչ Ղարաբաղը, ոչ էլ Թուրքիան չեն ստիպում Զախարյանին, որ կադաստրի մաման շինի, նույնը ոստիկանութունը ու դատախազը: Սրանք փակ սահմանների ու Ղարաբաղի խնդիր չեն, Մեֆ:
Եթե կարծում եք, որ լուծելով Արցախյան հակամարտությունը կոմպրոմիսային եղանակով և թուրքերի հետ բարաեկամանալով կարելի է լուծել մեր ներքաղաքական և տնտեսական խնդիրները, ապա սխալվում եք:Մենք պետք է փառք տանք Աստծուն, որ սկսվեց այդ հակամարտությունը և մեր երկիրը մաքրվեց թուրքերից, որոնք փափուկ բարձ դնել ու ախպերենալ շատ են սիրում, ճագարի պես աճում են, հետո ել ստացվում է Կիպրոսի նման պատմություն:Երբ սկսվեց Արցախյան հակամարտությունը, Թուրղութ Օզալը սրտիային նոպա ունեցավ, նրա առաջին ռեակցիան էր; "Ախմախներ Հայաստանը համարյա գրավված էր":
Ինձ թվում է, ժամանակն է հասկանալ, որ հայերը ու թուրքերը իրար հետ անհամատեղելի են, եվրոպացինները այդ ամանը վաղուց են հասկացել և մուլտիկուլտուրալ հասարակության հեռանկարը ու ինտեգրացիան թուրքերի հետ համարում են աբսուրդ:
Աբսուրդ է նաև մեր համատեղ խաղաղ գոյակցությունը; թուրքերը եկել են ապրելու մեր երկրում, մեր տեղը, մեր չլինելու հաշվին(նրանց տրամաբանությամբ, որտեղ դիպել է իրենց ոչխարի կճղակը իրենցն է) և ինչքան էլ ծանր լինի նրանց բլկադայով պայմանավորված տնտեսական իրավիճակը մենք չպետք է տեղի տանք, չպերք է հավատանք իրենց նավթային ծրագրերի իրականացման համար կիռարվող ամերիկյան դեմոկրատիակիրներ երգին, առավել ևս թուրքերի վատ քողարկված դերասանությանը; հիշեք պրուսական գեներալի խոսքերը;"Լավ թուրքը մեռած թուրքն է":
Հիշեք Կոստանտինապոլիսի անկումը, հիշեք հուրիաթը, որով մեր ֆիդաիններին կուտ տվին և համոզեցին վայր դնել զենքերը:
Շուտով ես կհրապարակեմ իմ հիմքային տեսությունը, որտեղ գիտականորեն ապացուցվում է, որ թուրքերը չարիք են և խոչնդոտ համայն մարդկության ապագայի համար, նրանք իվիճակի չեն ընդունելու ներկայիս համամարդկային նորմերը և առավել ևս նոր որակ ստեղծելու և դա գենետիկակն է:Սխալ է ներկայիս տեսակետը, որով իբր-թե երիտասարդ ազգերը ստեղծվում են, հետո դանդաղ քաղաքակրթվում, թուրքեր եկել են Սին-Ցզյան անապատից, այնտեղ ել պիտի վերդառնան; դրան այլընտրանք չկա:
Տեր Աստված, քեզ դուր է գալիս? քո ստեղծած աշխարհը...
Varzor (19.06.2011)
Այդ "բանակցությունների" ձախողումը մեզ համար լիարժեքորեն ապահովում է ստատուս քվոն
Ինչում եմ ասում "բանակցությունների", որովհետև ավելի շատ հման է համոզելու գործընթացի, երբ երեխային սկսում են համոզել, որ համարյա ամբողջովին կերած կոնֆետը վերադարձնի, որովհետև նրան այլ կոնֆետ են տալու` ավելի լավ "եվրոպական" բրենդի: մեր պարագայում "միամիտ երեխան" թքած ունի, թե ինչ բրենդի կոնֆետ են տալու: Ավելի լավ է ուտել սեփական անհայտ բրենդի, բայց արդեն ծամված և ՀԱՄՈՎ կոնֆետը
Հարցի ցանկացած ձևով լուծման տարբերակում էլ մի բան պետք է դիմացը մեզանից ստանան: Ամեն դեպքում, ավելի լավ է ունենալ 15.000 քկմ ավելի տարածք, բայց լինել օտար երկրի գերիշխանության տակ (ոչինչ հավերժ չէ, նաև այդ գերիշխանությունը), քան թե մեզ դնենք միջազգային սուպեր ստանդարտներով ապրող ազգի տեղ և հրաժարվենք այդպիսի "յուղոտ" հողակտորից:
Հայաստանի միակ թույլ դիրքը դա բնակչության նվազումն է, որը ակնհայտորեն գալիս է երկրի ոչ խելացի կառավարման արդյունքներից (միգուցե դրսից վճարում են այդ ոչ խելացի կառավարումն իրականացնելու համար` չեն ուզում տեսնել ասենք 4.5 մլն բնակչություն ունեցող Հայաստան
Մի փոքրիկ ճշգրտում: 0-ից չենք ստեղծել, որովհետև գոյությունն ունեին բավականի լավ հղկված և արդոհւանվետ գործող պետական համակարգեր, որոնք առկա են բոլոր նորմալ պետություներում: Մենք դրանք քանդեցինք, հետո տեսանք նորից պետք են, փորձեցինք վերականգնել, անունը դրինք զարգացում, բայց այդպես էլ նորմալ չզարգացրինք
Լիովին համաձայն են քո այն մտքի հետ, որ ներկա զարգացմանը խոչընդոտում է ոչ այնքա սահմանների "փակ" լինելը, կամ արտաքին ազդեցությունը, որքան ներքին կառավարման մեղմ ասած անարդյուանվետությունը
Որեմն ասեմ, որ ցանկից կարող ես հանել Բաղդասարովին
Եվ նաև հավաստիացնում եմ, որ մինչև Զաքարյանի գալը Կադաստրի մաման ու բոլոր իգական ազգակիցները ոչ միայն արդեն շինված էին, այլև արդեն վաղուց հղի էին, ինչպես նաև անօրինական բազմաթիվ զավակներ ունեին: Զաքարյանն ուղակի, իր սովորության համաձայն, որոշեց չրխախտել ոլորտի ավանդույթները և գետի համար նու հուն չփոորել` թող իր հին հունով գնա
Այսօրվա օլիգարխներին հենց մեր ժողովուրդ ա ծնել, մասամբ մենք ենք սնել, մինչև առտամներ հանեցին կսեցին իրենք սնվել` ՀՀՇ-ի սեղանից, հետո էլ սկսեցին իշխանությունների հետ համատեղ նույն սեղանից սնվել և այդ սեղանի համար մթերք մատակարարել` դաբրոն իշխանություններից ստանալով:
Այո, այդ նույն օլիգարխները ժամանակին որպես պիոներ "միշտ պատրաստ էին": Պարզ երևում էր, որ լավ ել պատրաստ էին, պահը չկորցրին, ու դեռ շատ բաների են պատրաստ
Վարզոր ջան, ոնց որ սահմանադրական դատարանը լինես, գալիս վերջում մի հատ «իտոգ» ես տալիս «էս ա ճիշտը» ենթատեքստով ու էնքան երկար շարադասությամբ, որ մարդու կարդալն էլ չի գալիս: Արի սենց պայմանավորվենք. դու քո հույժ հիմնավոր փորձագիտական կարծիքը արտահայտի քո մտքերը շարադրելիս, այլ ոչ թե ուրիշներինը «ուղղելիս»: Կողքից հեչ սիրուն չի նայվում ու ոչ մի կերպ չի արդրադառնում քո ասածի ճշմարտացիության բարձրացման վրա:
Հ.Գ. Ընկեր, Զախարյանի պահով արի մի վիճի էլի: Կադաստրը Զախարյանից ուժեղ շինող հլը չի ունեցել: Հլը մտաբերի, թե վերջին ժամանակներս ինչ առնչություն ես ունեցել կադաստրի հետ, ու հիշի սրանից մի 5 տարի առաջ ոնց էր:
Իտոգ չեմ տալիս, արտահայտված մտքի վերաբերյալ իմ կարծիքն եմ արտահայտում:
Երկար շարադրությամբ էլ, կարծեմ մենակ իմ մտքերն եմ արտահայտում, իսկ "ուղղումներս", եթե հաճելի չեն, չեմ անի
Եղբայր, ուրեմն մենակ կասեմ հետևյալը. վերջին մեկ և կես տարվա ընթացքում անմիջականորեն և անձամբ առընչվել եմ ՀՀ ԱԳՊԿ-ի հետ` և Զախարյանից առաջ և նրա "օրոք": Քեզ ասեմ` գործելակերպի մեջ պրակտիկորեն ոչինչ չի փոխվել` բացի նրանից, որ մի քանի կադրային փոփոխություններ են կատարվել և նոր "օգնություններ" են ստացվել: Բուն կադաստրի գործունեության մեջ ոչ մի շարժ չեմ նկատել` տեղում դոփում են: Առայժմ գոնե փորձում են մի 80%-ով նորմալ տվյալների բազա ունենալ, դա էլ որոշ անհատների նախաձեռնությունից և եռանդից է ծնվել:
Չեմ ասում, թե Զախարյանի ժամանակ ոչ մի սյուրպրիզներ չեն եղել, բայց էն, որ ինքը չի սկսել այդ պրոցեսը և ակնհայտորեն չի էլ ուզում կանգնեցնել կարող եմ արձանագրել որպես փաստ!!!
Եթե պետք է կարող եմ կոնկրետ օրինակներ բերել:
Երևի խոսքդ վերաբեվում է անհատ-կադաստր փոխհարաբերություններին: Մտնում էիր, մի որոշակի գումար տալիս էին, բոլոր գործերդ արագ անում տալիս էին, իսկ հիմա գումարն էլ տալիս ես, մեկա ձգձգում են:
Պատճառը առաջացած խայտառակ խառնաշփոթն ա` նույն հողատարածքը կամ բնակարանը միաժամանակ տարբեր սեփականատերերի վրա գրանցելը, անհայտ և անմատչելի սեփականատերերի ցանկը, հասցեների համակարգի ոչ լիարժեք փոփոխությունը և այլն:
Վերջին խմբագրող՝ Varzor: 20.06.2011, 00:04:
Խոսքը ոճ միայն կառավարման նույնը մնալու մեջ է, այլ «ստավկաների» եռակի բարձրացման: Ոչ մի ղեկավար նման նագլիությամբ շորթումները չի բարձրացրել՝ համեմատած նախորդի:
Օպա, ես մեկը նորություն էր
Ինչքան են սարքել? խոսքը որ ստավկեքի մասին ա գնում? Նոր սեփականաշնորհման վկայականների տրամադրման, թե սեփականության վերագրանցման (վաճառք, նվիրատվություն, ժառանգություն և այլն) թղթերը սարքելու?
Ազնվորեն ասեմ, որպես անհատ վերջին անգամ գործարք կատարելու ժամանակ ոչ թե գումարի վրա եմ ուշադրությոն դարձրել, այլ այն փաստի, որ մի թղթի կտորի համար 3 օր տարան-բերին` մեքենագրուհին (կոմպյուտերի վրա աշխատողը) տեղում չէր, որ բլանկ տպերՆույնսիկ մի 10.000 էլ տվեցի "բլանկի համար", մեկա չազդեց: Միանգամից զանգեցի կենտրոն, պարզաբանումների, ասեցին, որ էդպեսա "կարգը", բայց հեսա կզանգեն ու կարագացնեն: Զանգից հետո տևեց 10 րոպե ու մի հատ էլ սուրճ հյուրասիրեցին: Չնայած պարապ նստած էին, ու ոնց ասի փողն էլ տվել էի
Համաձայն ես, որ այսօր պետական ոլորտում կադրերի խնդիր կա?
Այս պահին թեմայում են 2 հոգի. (0 անդամ և 2 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ