Պետական համակարգի մակարդակով, իրոք որ ոչ մի զարգացում չենք ունեցել: ի դեպ ոչ թե 10 տարի այլ 16` սկասծ 1994-ից: 1991-ից մինչև 1994-ը պատերազմ էր (պատերազմն իրականում ավելի շուտ էր սկսվել, բայց ոչ ՀՀ 2-րդ հանրապետության օրոք) և այդ պատերազմի տարիներին էլ ներքին կառավարման օբյեկտիվ և սուբյեկտիվ թերացումները բերեցին հետագա կառավարման համակարգի լճացմանը` զարգացումը խթանելու փոխարեն "սառեցրին" այդ զարգացումը:
Առայժմ կառավարման համակարգում ունեցած ամենամեծ զարգացումը եղել է 1991թ.-ին

Սակայն կառավարման ինստիտսւտից զատ զարգացել են որոշ ոլորտներ, մասնագետներ, բիզնեսի որոշ սեկտորներ, բայց պետական կառավարումը էլի նույն "հին" տաշտակն է:
Լիովին համամիտ չեմ նաև նրան, որ փակ սահմաններով չես զարգանա: Նայած, թե ինչն ես ուզում զարգացնել: Կան ոլորտներ, որոնք կարելի է և նունսկ երբեմն պետք է զարգացնել փակ սահմաններում, այդ թվում է նաև պետական կառավարման համակարգի ինստիտուտը:
Սակայն համարել, որ ՀՀ սահմանները փակ են, այնքան էլ ճիշտ չի: Այո փակ են արևմտյան և արևելյան սահմանները, սակայն բավականին էլ բաց են հյուսիսային և հարավային սահմանները, ինչպես նաև օդային սահմանները:
Մեփեստոփել ջան, ինչից ես վերցրել, որ էրկրի առաջ
լինել-չլինելու խնդիր է դրված? Ուզում եմ ասել, որ այդ խնդիրը վաղուց էր դրված, բայց առավել ևս հիմա այդ խնդիրը ավելի մեղմ է արտահայտվում, ես կասեի ավելի շատ թաքուն և ոչ հրատապ

Էջանիշներ