Պետք է ոչ թե ասել. "չկարծես, թե ես ռասսիզմ եմ", այլ. "չկարծես, թե ես ռասսիստ եմ":Vive L'Armenie-ի խոսքերից
Պետք է ոչ թե ասել. "չկարծես, թե ես ռասսիզմ եմ", այլ. "չկարծես, թե ես ռասսիստ եմ":
Պետք է ոչ թե ասել. "չկարծես, թե ես ռասսիզմ եմ", այլ. "չկարծես, թե ես ռասսիստ եմ":
LOLԿարող է ուզում էր ասել «ես տեղով հենց ռասիզմ եմ»
"ԱՐ"-ն ԷՐ Ի ՍԿԶԲԱՆԷ
Վերջում էլի Նա Է լինելու…
Ափսո՜ս՝ ներկա չեմ լինելու…
«ՆԱ» ԵՎ «ԻՆՔՆ»
Շատ դեպքերում «նա» և «ինքն» դերանունները, մեկը մյուսի փոխարեն օգտագործվելով, կարող են լրիվ փոխել նախադասության իմաստը։ Ահա երկու նախադասություն, որոնցում պարզորոշ կերպով երևում է դրանց իմաստային տարբերությունը.
1. Արմանը շատ լավ գիտեր, որ նա այստեղ հարգված մարդ է։
2. Արմանը շատ լավ գիտեր, որ ինքն այստեղ հարգված մարդ է։
Առաջին նախադասության «նա»-ն ոչ թե Արմանն է, այլ մեկ ուրիշ անձ, մինչդեև երկրորդ նախադասության «ինքը» հենց Արմանն է։
Մեկ այլ օրինակ.
1. Մարինեն հայտնեց քրոջը, որ նրա բացակայության ժամանակ իրեն զանգահարել են։
2. Մարինեն հայտնեց քրոջը, որ իր բացակայության ժամանակ նրան զանգել են։
Նման դեպքերում ինքն (իր, իրեն, իրենք, իրենից և այլն) դերանունը ցույց է տալիս գլխավոր գործողությունը կատարողին (նախադասության ենթական), քանի որ առաջին դեպքում զանգահարել են իրեն՝ Մարինեին, քրոջ (նրա) բացակայությամբ, իսկ երկրորդ դեպքում զանգահարել են քրոջը (նրան)՝ Մարինեի բացակայությամբ։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ի՞նչ է նշանակում «նրանք իրար հետ խոսում էին ծոր տալով»:
«Ծոր տալով խոսել» նշանակում է ձայնը երկարացնելով, հնչյունները ձգելով խոսել։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ժոոոող, լոքշ բառի հայերենն եմ գտել՝ ՏԱՂՏՈՒԿ
Բայց դե էլի անկապ ա էլի, հո չե՞ս կարա ասես մոտս տաղտուկ ա
Լոքշ չհասկացայ թէ ինչ կը նշանակէ, բայց «տաղտուկ» հայերէնով կը նշանակէ. ՁԱՆՁՐՈՅԹ:
Օրինակ՝ իմ առօրեայ գործս տաղտկալի է:
Պանդուխտ ջան, լոքշն էլ ժարգոնային բառ ա, որի միջոցով կարելի ա արտահայտել օրինակ՝ 4 բառից կազմված հետեվյալ միտքը.
Դա քո երջանկությունն է, եղբայր։ Փառք աստծո, որ նեոհայկական էքզիստենցիալիզմի այս այս կենտրոնական տերմինը դեռ չի հասել ավանդական սփյուռքին, հուսով եմ՝ չի էլ հասնի։ Եթե էքզիստենլիզմ, ապա, ասենք, Հայդեգեր, իսկ լոքշիզմը թող մնա մեզ...
Շնորհակալ լինել ինչ-որ մեկի՞ց, թե՞ մեկին:
Ի դեպ, ես «տաղտուկ» բառը շատ հաճախ եմ օգտագործումԺոոոող, լոքշ բառի հայերենն եմ գտել՝ ՏԱՂՏՈՒԿ, կարելի է ասել, իմ фирменный բառերից է։
Իսկ ինչու՞ չէ որ։ Շատ էլ լավ կասես, ուղղակի սովորության հարց է։Բայց դե էլի անկապ ա էլի, հո չե՞ս կարա ասես մոտս տաղտուկ ա
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 13.11.2009, 01:42:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Մի բան էլ ես գրեմ, չնայած չգիտեմ, թե ոնց պետք է բացատրեմ, որովհետև լիքը տերմիններ մոռացել եմ:
Սխալ է ասել. սա այն մարդն է, ում սիրում եմ:
Պետք է լինի. սա այն մարդն է, որին սիրում եմ:
Իսկ եթե «ում» բառը շատ եք ուզում օգտագործել, ասեք. սա նա է, ում սիրում եմ:
Նման սխալներ հաճախ են հանդիպում (որը-ով, որոնք-ովքեր և այլն): Հիմա փորձեմ բացտրել: Առաջին նախադասության մեջ երկրորդական նախադասությունը լրացնում է «մարդ» բառին, իսկ լրացման հարցը տալիս ես այսպես. «ո՞ր մարդն է», հետևաբար դա որոշիչ երկրորդական նախադասություն է, որը պահանջում է «որը»:
Հ.գ բամբասանք բառը ն-ով է գրվում, թե՞ մ-ով: Որքան գիտեմ մ-ով պետք է գրվի, բայց չէ՞ որ բամբասանք բառի արմատը «բան-խոսք» բառն է: Որեմն ինչու՞ «ն» փոխվեց «մ»-ի:
Վերջին խմբագրող՝ Մարիաննա: 25.04.2007, 11:51:
Կարճ է ոչ թե այն ճանապարհը, որը ուղիղ է, այլ այն ճանապարհը, որը հաստատ է:
«Մ»-ով է գրվում (բամբասանք)։ Բանն այն է, որ «բամբասանք» բառն առաջացել է գրաբարյան «ես բամ, դու բաս» խոնարհված ձևերից, այսինքն՝ ես խոսում եմ (խոսեմ), դու խոսում ես (խոսես)։ Այնպես որ ոչ մի տարօրինակ բան չկա։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Շնորհակալություն:
Կարճ է ոչ թե այն ճանապարհը, որը ուղիղ է, այլ այն ճանապարհը, որը հաստատ է:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ