Անձամբ ես չեմ փորձում, չնայած ռուսերենին տիրապետում եմ հայերենից մի քիչ վատ, բայց ամեն դեպքում շատ լավ, բայց եթե դիմացինս հայ է, գիտեմ, որ հայերեն հասկանում է, սկզբունքորեն խոսում եմ միայն հայերեն։ Ռուսերեն խոսում եմ միայն այն դեպքում, եթե գիտեմ դիմացինս հայերեն չի հասկանա։einnA-ի խոսքերից
պահանջեք պահանջեքմի քիչ էլ ձեռի հետ լիցքաթափվեք
քո բերած օրինակի համար կասեմ, որ էստեղ ավելի շատ ազգային թերարժեքության խնդիրն է: Ինչու ասենք մեր կողքին մեկը` ռուսախոս հայ, հենց սկսում է ռուսերեն խոսել, անպայման կողքինները (այդ թվում և ես) փորձում ենք նրա հետ ռուսերեն խոսել: Էլ չենք ասում, որ մենք կարող ենգ ԳՐԱԿԱՆ հայերեն խոսել, թող ինքն էլ լսի ու սովորի:
ԻՆՉՈՒ?
Սակայն նույնիսկ եթե ընդունենք, որ էդպիսի բարդույթ գոյություն ունի, ապա դա չպետք է հեռուստատեսությամբ էլ արտահայտվի. եթե Նազենին փողոցում հանդիպի Ալեքսանդր Գրիգորյանին, լրիվ ազատ է, կարող է ֆրանսերենով էլ շփվել, դա ոչ մեկիս գործը չէ, բայց Հ1-ով պարտավոր են թարգմանված տարբերակը մատուցել հեռուստադիտողին։
Մեջբերել
Էջանիշներ