Փոքր ժամանակ շատ էի սիրում թաքնվել, ու որ տանեցիները ման գային չգտնեին4 տարեկան էի, բակից տուն եկա, տեսա էդ րոպեին ինձ ոչ-ոք չնկատեց, արագ մտա "չուլանի" մեջ ու սիրուն նստեցի կոշիկների վրա`դուռը ներսից մի կերպ բռնելով: Հետո քունս տարավ , քնեցի, տնեցիքից մեկն էլ լվացքի մեքենան հետո քաշել, դրել էր դռան դիմաց ու էն ճեղքն էլ էր փակվել, որով գոնե շնչում էի: Եվ էդպես մինչև երեկոյան 8 ը ամբողջ շենքով մեկ ինձ էին ման եկել , վերջը պատահական էդ չուլանից էին գտել
Մեջբերել
Էջանիշներ