Տրիբուն-ի խոսքերից
Առաջին կետին ես ոչ մի բան չեմ հակադարձի: Դրան Լևոնը ինքն է իր ելույթում հակադարձել:
Այնպես որ, ապեր, աշխարհը թքած ունի Ղարաբղի հարցի վրա էլ, Հայաստանի վրա էլ վրից ներսից ու դրսից, ու ոչ մի քարտ բլանշ տալու կամ չտալու խնիդր չկա: Ասել եմ ու էլի ասում եմ, մի գերագնահատեք աշխարհի դերը մեր ներքին հարցերում:
Եկրորդ կետի հետ կապված էլ ասեմ, որ նույն ժողովուրդը մարտի մեկին գնաց այլ մեթոդների, ու թքած ուներ թշնամուն ուժեղացնելու ու չուժեղացնելու վրա, ու պարտվեց, քանի որ հիմա Ղարաբաղից խոսացող լիդերը, էլի անկախ Ղարաբաղի հարցի լուծված ոի չլուծված լինելուց, ժողովրդին կուտը տվեց իշխանափոխությունով ու ավգյան ախոռները մաքրելով, ու հետո թսեց ու նստեց տանը, ասելով որ եթե դուրս գար իրան կսպանեին: Ու «թող ոչ մի զոհ չպահանջվի ինձանից բացի» թեզը դառավ մի գրամ չիշիկ, քանի որ տաս զոհ եղավ ու արդյունքում ոչ մի բան չեղավ: Եղավ էն, որ հիմա նենց ձեռի հետ խոսում ենք Ղարաբաղից: Այ սենց բաներ Չուկ ջան:
Էջերի քանակը կապ չունի: Հերքել կարելի ա ամեն ինչ, նույնիսկ Նյուտոնի օրենքները: Կարևորը նա է, որ բացարձակ ճշմարտություններ գոյություն չունեն, հատկապես եթե խոսքը վերաբերվում հասարակական հարաբերություններին: Մարդկանց վարքագիծի չի մոդելավորվում, Չուկ: Էսօրվա ճշմարիտը, վաղը կարող ա ամենամեծ սխալը լինի: Իսկ կոնկրետ քո գրածները բացարձակ ճշմարտությունից այնքան են հեռու, որքան ես քվանտային ֆիզիկայից:
Մեջբերել
Էջանիշներ