Ավատարի հետ կապված հիշեցի իրենց ժամանակին այնպիսի կռուտոյ ֆիլմեր, ինչպիսին էին Կինգ Կոնգը կամ Միլիոն տարի մեր թվարկությունից առաջը: Ի~նչ անշլագներ էին, կամ ո~նց էին մարդիկ /հատկապես սովետական/ սպասում, որ տարին մի անգամ գիշերը ուշ ժամին ցույց կտան, ու երեխաներին էլ թողնում էին արթուն մնալ, որ նայեն: Չտեսնված բան էր - դինոզավր ու կողքը մատնաչափ մարդ Կամ կապիկի ափի մեջ աղջիկ
Ասել կուզեմ` մի հինգ տարի հետո էն ինչի համար ավատարն էսօր ֆուրոր ա ապրում, պարզունակ ու ստիցոտ ա թվալու
Նենց որ շատ մի հիացեք, ձեր թոռները չէ, ինչ թոռներ, երեխաները մեղմ ասած ձեզ չեն հասկանա