Ավատար / Avatar (2009)

[Norton]

3D Ֆորմատների համառոտ տարբերությունները
http://habrahabr.ru/blogs/3d_graphics/79145/

Կարծիք որ IMAX-ն ավելի լավն է։
http://rykon2.livejournal.com/60676.html

Կարծիք, որ RealD-ն է լավը։
http://exler.ru/blog/item/7348/

Երկու կարծիքներն էլ ձևավորվել են հենց Ավատարի դիտումից հետո։
Ես հակված եմ հավատալու Էքսլերին։

Դե միայն, այն որ Imax տեխնոլոգիայի, օֆիցյալ սայթում ավատարը դրվածա, որպես այդ ֆորմատի ֆիլմ, հուշում է, որ այդ ֆորմատով է նկարած:
Բայց դրանից չի ենթադրում, որ ֆիլմը սովորական 3D-ով կամ RealID-ով նայել հնարավոր չի:

[Աթեիստ]

http://reald.com/
Ավատարն այստեղ էլ կա։

[Հայկօ]

Է՜խ բա չապրեինք մինչև 2154 թիվ ու Պանդորա մոլորակը մի աչքով տենայինք: Սցենարը պրիմիտիվ էր, իսկ մոլորակի ֆաունայի ու ֆլորայի մտահաղացումը, իր մի քիչ փոփոխված բնիկներով հանդերձ //առանց ամաչելու ասում եմ//, գ՜ո՜ղ՜ա՜ց՜վ՜ա՜ծ : Սպեցեֆեկտների մասին խոսք չկա , նման բան դեռ չէի տեսել: Կարճ ասած դուրս էկավ, սիրում եմ հեքիաթներ:

Որտեղի՞ց էր գողացված, Յոժ :

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

Օտար մոլորակ էլ ա շատ եղել, ընդհանուր բանականություն էլ, թանկարժեք հանքանյութ էլ, մարդկանց ներխուժում էլ, բայց էդ բոլորը միասին...

Սցենարը պրիմիտիվ հիմարություն էր, մի բան, որ ֆիլմում ինձ համար ամենակարևորն ա, բայց էֆեկտների մասին խոսք չկա, շատ լավն էին, դե ես սենց ֆիլմեր չեմ սիրում, ինձ համար լավն էր, կարողա ավելի լավերը կան, ես չեմ տեսել: Բայց չեմ կարծում, որ կարելի ա էս ֆիլմը փոքր էկրանի վրա նայել, ես որ տասը րոպե էլ չեմ նայի, չի նայվի, էլի:

Զարմանում եմ, ժող, դուք չգիտեի՞ք՝ ինչ եք գնում նայելու: Ի՞նչ պրիմիտիվ սցենարի մասին ա խոսքը: Էնպիսի ակնկալիքներ ունեիք, ասես Էյզեյնշտեյնի «Զրահանավ Պոտյոմկինի» երկրորդ մասն էի՞ք գնում նայելու՝ նույն ռեժիսյորի կատարմամբ : Էս կատեգորիայի ո՞ր ֆիլմն ա էդքան փայլուն, խորը, հոգեցունց սցենար ունեցել: Կարծում եմ՝ սխալ ա ֆիլմը քննադատել մի բանի բացակայության համար, որ ի սկզբանե էլ պարզ էր՝ չի լինելու: «Սարդ-մարդում» ո՞վ էր հանճարեղ սցենար սպասում: Իսկ «Յուրայան դարաշրջանի զբոսայգիու՞մ»: «Վան Հելսինգու՞մ»: Բան չունեմ ասելու, կան դեպքեր, երբ թե՛ լավ դերասանական խաղ կա, թե՛ լավ սցենար և թե՛ լավ էֆեկտներ: Ինչ վերաբերում ա կոնկրետ ֆիլմի լուծումներին, ապա մի քանի բան ինձ իրոք շատ դուր եկան, օրինակ՝

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

հենց նույն «ընդհանուր բանականության» գաղափարը, մեկ մոլորակ - մեկ ուղեղ - մեկ ցանց սկզբունքը, մահանալուց հետո ընդհանուր գիտակցությանը ձուլվելու պահը, կենդանիներին՝ ձիերին ու թռնողներին նյարդային վերջավորություններով ձուլվելը և այլն:

Իսկ փոքր էկրանին հաստատ կնայվի, ինձ թվում ա, որովհետև «Ավատարը» մենակ էֆեկտներ չի: Էֆեկտներն էլ վատ չեն նայվի, ի դեպ :

Ֆիլմը դեռ չեմ տեսել,բայց ակումցիների տեսակետները լսելով,հասկացա որ ֆիլմը հիմնականում ստեղծել են 3D տեխնալոգիայով աշխատող կինոթատրոնների համար,այսինքն ֆիլմի մասին կարելի է եզրակացնել միայն այդ ֆոռմատով դիտելու դեպքում,վվատ է որ Հայստանում նման տեխնելոգիաներ չկան,վատ է որ նույնիսկ չկա IMAX 3D,գոնե այդպես պատկերացում կկազմեի թե ինչ է դա

Չէ, սխալ ա մտածելը, որ ֆիլմը պետք ա նայել միայն ու միայն իր ստերեո էֆեկտների համար, կամ որ միայն էդպես կարելի ա ֆիլմից ինչ-որ տպավորություն ստանալ: «Ավատարն» ինքնին ավարտուն, խիստ բարձրակարգ ու իր կատեգորիայի համար լավագույն ֆիլմերից ա՝ անկախ էն բանից, թե եռաչափ կնայես, թե՝ երկչափ:

[*e}|{uka*]

Որտեղի՞ց էր գողացված, Յոժ :

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

Օտար մոլորակ էլ ա շատ եղել, ընդհանուր բանականություն էլ, թանկարժեք հանքանյութ էլ, մարդկանց ներխուժում էլ, բայց էդ բոլորը միասին...

:

Պանդորա մոլորակի ֆանտաստիկ ֆլորան ու ֆաունան իր էկո ու ներվային համակարգով Ստրուգացկի եղբայրների «Անհանգստություն» վեպի մեջից ա վերցված// ես տենց եմ մտածում//, որտեղ բնիկները շան դեմք ունեին, բայց կազմվաքծով ու կառուցվածքով նման էին Պանդորայի տեղաբնիկներին: «Անհանգստություն» վեպի գլխավոր հերոսի կենսաբան Սիդորովի ընկերուհու անունը Նավի էր, որը Պանդորային բնիկներից էր: Կամերոնի Պանդորայում մարդկանց ցիվիլիզացիայի անունը Նավ'ի էր: Էս ձեզ մեկ Նմանութուն: Բայց դե Կամերոնը ասում ա, որ սցենարը գրվել ա 15 տարի առաջ ու հիմնականում մանկության տարիներին կարդացած ֆանտաստիկ գրքերի տպավորության տակ : Կամերոնը ինքը նշել ա, որ որոշ տեղեկություններ վերցվել են Էդգար Բերրոուզ Ռայսի վեպերից:

[Աշխեն]

գիտաՖանտաստիկա և անիմացիա չսիրելով հանդերձ ֆիլմը նայել եմ մեկ շնչով ու շատ հավանել եմ: Առաջին հերթին շատ գեղեցիկ ֆիլմ, որոշ չափով ուսուցանող, ուղղակի մի պահ ատելությամբ ես լցվում մարդ արարածի նկատմամբ, որը կարող է նման գեղեցկությունն ոչնչացնել
Ով չի նայել, անպայման խորհուրդ կտամ դիտել ու մեծ էկրանով, քանի դեռ հնարավորություն կա, գեղագիտական հաճույքն հաստատ ապահովված է

[Elmo]

Կինգին սփիլսբերգի հետ էի խառնել. Մեկ ա ֆիլմը անկրկնելի ա:
http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9B%...B5%D1%80%D1%8B

[Tyler]

Զարմանում եմ, ժող, դուք չգիտեի՞ք՝ ինչ եք գնում նայելու: Ի՞նչ պրիմիտիվ սցենարի մասին ա խոսքը: Էնպիսի ակնկալիքներ ունեիք, ասես Էյզեյնշտեյնի «Զրահանավ Պոտյոմկինի» երկրորդ մասն էի՞ք գնում նայելու՝ նույն ռեժիսյորի կատարմամբ : Էս կատեգորիայի ո՞ր ֆիլմն ա էդքան փայլուն, խորը, հոգեցունց սցենար ունեցել:

Օրինակ Գիբսոնի "Ապոկալիպսիսը", որը շատ ընդհանուր բաներ ունի էս ֆիլմի հետ (ավելի ճիշտ էս ֆիլմը շատ ընդհանուր բաներ ունի Ապոկալիպսիսի հետ ), իմ վրա զգալիորեն ավելի շատ տպավորություն թողեց, քան Ավատարը: Հոգեցունց չէր, բայց հետաքրքիր էր, ավելի շատ ու ավելի բնական էմոցիաներ, ապրումներ կային կադրում:

«Սարդ-մարդում» ո՞վ էր հանճարեղ սցենար սպասում: Իսկ «Յուրայան դարաշրջանի զբոսայգիու՞մ»: «Վան Հելսինգու՞մ»:

Նշված ֆիլմերից ո՞ր մեկի ռեժիսորն ա իր կյանքում նենց շեդեվրներ հանել, ոնց որ Կամերոնը

Չէ, սխալ ա մտածելը, որ ֆիլմը պետք ա նայել միայն ու միայն իր ստերեո էֆեկտների համար, կամ որ միայն էդպես կարելի ա ֆիլմից ինչ-որ տպավորություն ստանալ: «Ավատարն» ինքնին ավարտուն, խիստ բարձրակարգ ու իր կատեգորիայի համար լավագույն ֆիլմերից ա՝ անկախ էն բանից, թե եռաչափ կնայես, թե՝ երկչափ:

Դու կարծում ես ֆիլմի շուրջը էսքան աղմուկի գոնե կեսի չափ իրարանցում ու հիացած արձագանքներ կլինեին, եթե ոչ 3D-ն՞

Պանդորա մոլորակի ֆանտաստիկ ֆլորան ու ֆաունան իր էկո ու ներվային համակարգով Ստրուգացկի եղբայրների «Անհանգստություն» վեպի մեջից ա վերցված// ես տենց եմ մտածում//, որտեղ բնիկները շան դեմք ունեին, բայց կազմվաքծով ու կառուցվածքով նման էին Պանդորայի տեղաբնիկներին:

Ի դեպ, Ստրուգացկիները իբր թե ուզում են դատի տան Կամերոնին դրա համար

ուղղակի մի պահ ատելությամբ ես լցվում մարդ արարածի նկատմամբ, որը կարող է նման գեղեցկությունն ոչնչացնել

Կիլոմետրերով էդ գեղեցկությունը լիքն էր ամբողջ մոլորակում, էլ ինչի պետք ա մտածեին մի 300 քմ ոչնչացնելուց առաջ՞

[Հայկօ]

Օրինակ Գիբսոնի "Ապոկալիպսիսը", որը շատ ընդհանուր բաներ ունի էս ֆիլմի հետ (ավելի ճիշտ էս ֆիլմը շատ ընդհանուր բաներ ունի Ապոկալիպսիսի հետ ), իմ վրա զգալիորեն ավելի շատ տպավորություն թողեց, քան Ավատարը: Հոգեցունց չէր, բայց հետաքրքիր էր, ավելի շատ ու ավելի բնական էմոցիաներ, ապրումներ կային կադրում:

Ուրախ եմ քեզ համար : Կարող էիր, ուրեմն, «Ապոկալիպսիսը» երկրորդ անգամ նայել՝ «Ավատարի» փոխարեն : Ես էլ կարող եմ ասել, որ «Ապոկալիպսիսում» կապույտ ու երկոտանի կատուներ չկային. դա փաստարկ կլինի՞: Տարբեր ֆիլմեր են:

Նշված ֆիլմերից ո՞ր մեկի ռեժիսորն ա իր կյանքում նենց շեդեվրներ հանել, ոնց որ Կամերոնը

Հումոր է՞ր: Օրինակ՝ «Շինդլերի ցուցակի», «Շարքային Ռայանի» ու «Յուրայան զբոսայգու» ռեժիսյոր Սթիվեն Սփիլբերգը:

Դու կարծում ես ֆիլմի շուրջը էսքան աղմուկի գոնե կեսի չափ իրարանցում ու հիացած արձագանքներ կլինեին, եթե ոչ 3D-ն՞

Հա, կարծում եմ: Ինչպես նաև կարծում եմ, որ մենակ մենք չենք, որ 3D-ով չենք նայել, այլ առնվազն ֆիլմը դիտողների կեսը:

Դու, եթե չեմ սխալվում, ֆիլմը գնահատել էիր 3/10, չէ՞: Իսկ եթե 3D-ի շուրջ քո ասած էսքան աղմուկն ու իրարանցումը եղած չլինե՞ր, ինչքան կգնահատեիր: Կողմնապահություն մի արա, ոչ ոք մեղավոր չի, որ դու ակնկալում էիր, ասենք, հարյուրը, բայց ստացար հիսունը՝ այն, ինչ իրականում կար: Ինձ համար, օրինակ, 3/10 ֆիլմի մակարդակը համապատասխանում ա Պերիս Հիլթոնի «Գեղեցկուհին և հրեշին», կամ «զոմբիներն ընդդեմ ֆաշիստների» ոճով հերթական տրեշին:

[Tyler]

Ես էլ կարող եմ ասել, որ «Ապոկալիպսիսում» կապույտ ու երկոտանի կատուներ չկային. դա փաստարկ կլինի՞: Տարբեր ֆիլմեր են:

Բայց լիքը ընդհանուր բան ունեն: Ու ընդեղ թեման ավելի լավ էր մատուցված, ոչ միայն մանուկներին դուր գալու համար

Հումոր է՞ր: Օրինակ՝ «Շինդլերի ցուցակի», «Շարքային Ռայանի» ու «Յուրայան զբոսայգու» ռեժիսյոր Սթիվեն Սփիլբերգը:

1,«Շինդլերի ցուցակի», «Շարքային Ռայանի» ապագա ռեժիսոր: Այսինքն 1993 թվին Սփիլբերգը հիմնականում հայտնի էր արկածային՝ Ինդիանա Ջոնսի նման ֆիլմերով: Բացառություն ա կազմում մենակ Империя Солнца-ն:
2.«Զբոսայգին» գրքի էկրանիզացիա էր: Այսինքն թեման արդեն պարզ էր, ու ֆիլմը ծայրից ծայր ռեժիսորի մտահղացումը չէր, ոնց որ էս դեպքում ա:

Դու, եթե չեմ սխալվում, ֆիլմը գնահատել էիր 3/10, չէ՞: Իսկ եթե 3D-ի շուրջ քո ասած էսքան աղմուկն ու իրարանցումը եղած չլինե՞ր, ինչքան կգնահատեիր:

5/10: Առաջին գրառման մեջ տենց էլ գրել էի: Մաքսիմում 6: 3/10 միայն հաշվի առնելով թե ինչը՝ ինչպես ա ներկայացվում:

Կողմնապահություն մի արա, ոչ ոք մեղավոր չի, որ դու ակնկալում էիր, ասենք, հարյուրը, բայց ստացար հիսունը՝ այն, ինչ իրականում կար:

Ես իրավունք չունե՞մ օրինակ Ռոբերտ Դե Նիրոից լավ դերասանական խաղ ակնկալել անկախ նրանից, թե ինչ ոճի ֆիլմում ա նա նկարահանվում:
Ես իրավունք չունե՞մ օրինակ Pink Floyd-ից շատ բարձրորակ երաժշտություն ակնկալել:
Ես իրավունք չունե՞մ ինչ-որ մի Մայքլ Բեյի հանած ֆիլմում լավ սպեցէֆեկտներ ու բարձր դիտարժանության մակարդակ ակնկալեմ... և այլն և այլն:
Ինձ թվում ա հաջորդ հարցը ակնհայտ ա՝ ես իրավունք չունե՞մ Ջեյմս Կամերոնից խորը, լուրջ ֆիլմ ակնկալեմ, որի մեջ բացի վիզուալ գեղեցկությունից այլ բաներ էլ լինեն Անկախ ժանրից: Եթե կատակերգություն չի իհարկե

[Հայկօ]

Բայց լիքը ընդհանուր բան ունեն: Ու ընդեղ թեման ավելի լավ էր մատուցված, ոչ միայն մանուկներին դուր գալու համար

Չեմ կարծում, որ «Ավատարը» հավանողները (էդ թվում՝ էս թեմայում գրողները) բոլորը մանուկներ են, ու չեմ կարծում, որ քո կողմից մանուկ համարվելը բոլորին դուր կգա, լրիվ հակառակը: Թեման փակեցինք:

1,«Շինդլերի ցուցակի», «Շարքային Ռայանի» ապագա ռեժիսոր: Այսինքն 1993 թվին Սփիլբերգը հիմնականում հայտնի էր արկածային՝ Ինդիանա Ջոնսի նման ֆիլմերով: Բացառություն ա կազմում մենակ Империя Солнца-ն:

Եթե «Յուրայանի» փոխարեն վերջին «Ինդիանա Ջոնսը» գրեի, ինչ-որ բան կփոխվե՞ր: Սա՝ մեկ: Երկրորդ՝ մեջբերում եմ քո գրածը.

Նշված ֆիլմերից ո՞ր մեկի ռեժիսորն ա իր կյանքում նենց շեդեվրներ հանել, ոնց որ Կամերոնը

Ապա.

5/10: Առաջին գրառման մեջ տենց էլ գրել էի: Մաքսիմում 6: 3/10 միայն հաշվի առնելով թե ինչը՝ ինչպես ա ներկայացվում:

Ես իրավունք չունե՞մ օրինակ Ռոբերտ Դե Նիրոից լավ դերասանական խաղ ակնկալել անկախ նրանից, թե ինչ ոճի ֆիլմում ա նա նկարահանվում:
Ես իրավունք չունե՞մ օրինակ Pink Floyd-ից շատ բարձրորակ երաժշտություն ակնկալել:
Ես իրավունք չունե՞մ ինչ-որ մի Մայքլ Բեյի հանած ֆիլմում լավ սպեցէֆեկտներ ու բարձր դիտարժանության մակարդակ ակնկալեմ... և այլն և այլն:
Ինձ թվում ա հաջորդ հարցը ակնհայտ ա՝ ես իրավունք չունե՞մ Ջեյմս Կամերոնից խորը, լուրջ ֆիլմ ակնկալեմ, որի մեջ բացի վիզուալ գեղեցկությունից այլ բաներ էլ լինեն Անկախ ժանրից: Եթե կատակերգություն չի իհարկե

Քո իրավունքն է: Ոչ ոք քեզ չի ստիպում հավանել որևէ ֆիլմ: Բայց ընդունիր, որ «լավ դերասանական խաղը», «բարձրորակ երաժշտությունն» ու «խորը, լուրջ ֆիլմը» շատ հեղեղուկ հասկացություններ են: Դու նաև իրավունք ունես փողոցում հանդիպած առաջին իսկ մարդուց պահանջելու, որ քեզ միլիոն եվրո տա, բայց եթե չտա, էդ մարդուն «քձիբ» չպիտի ասես: Հիշեցնեմ, որ մենք հիմա ֆիլմը քննարկում ենք as is, այսինքն՝ որպես ավարտուն գործ, և բողոքները կամ դժգոհությունները ոչ մի բան էլ չեն փոխի: Ու եթե դու վիզուալ գեղեցկությունից բացի ուրիշ բան չես տեսել, դա կարող է նշանակել հետևյալները.

1. Այնտեղ վիզուալ գեղեցկությունից բացի ուրիշ բան չկար
2. Կար, բայց դու չես կարողացել տեսնել
3. Կար, բայց մեկ ուրիշի համար. քեզ համար դա գեղեցկություն չէր

Ցանկացած դեպքում բողոքելդ կամ քննադատելդ անիմաստ է: Հավանել-չհավանելը խիստ սուբյեկտիվ կատեգորիա է. դու կարող ես չհավանել, բայց մի՛ փորձիր ուրիշին համոզել, որ ինքը սխալ է հավանել:

[Tyler]

Չեմ կարծում, որ «Ավատարը» հավանողները (էդ թվում՝ էս թեմայում գրողները) բոլորը մանուկներ են, ու չեմ կարծում, որ քո կողմից մանուկ համարվելը բոլորին դուր կգա, լրիվ հակառակը: Թեման փակեցինք:

Երևում ա պետք ա շատ մանրամասն գրեմ, որովհետև ընդհանրացումները ինչ-որ շատ ցավագին են ընդունվում: Ավելի կոնկրետ ասած՝ իմ կարծիքով, որը ես ոչ մեկին չեմ պարտադրում, էս կինոն կարող ա դուր գալ 3 կատեգորիայի մարդկանց.
1.Մինչև 16 տարեկաններին:
2.Գեղեցիկ հեքիաթների էմոցիոնալ և զգայուն սիրահարներին (որոնց դեպքում տարիքը դեր չի խաղում)
3.Սպեցէֆեկտների սիրահարներին, որոնք կինո նայում են մենակ ժամանակ անցկացնելու համար, առանց իմանալու թե ով ա ռեժիսորը, ով ա խաղում, ֆիլմը ինչի մասին ա և այլն՝ էնքան որ գմփ-գմփ կա:
Սենց ավելի լավ ա՞

Եթե «Յուրայանի» փոխարեն վերջին «Ինդիանա Ջոնսը» գրեի, ինչ-որ բան կփոխվե՞ր: Սա՝ մեկ: Երկրորդ՝ մեջբերում եմ քո գրածը.

Նույնը. իմ գրածի իմաստը էն եր, որ քո բերած օրինակներից ոչ մեկի դեպքում (Վան հելսինգ, Յուր. զբոսայգի և այլն) մենք հիմք չունեինք սպասելու նենց կինո, ոնց որ հիմք ունեինք սպասելու Կամերոնից: Ավելի պարզ՝ ինչպիսին ռեժիսորն ա на момент выхода фильма, էդպիսին էլ իրանից սպասումներն են:

Բայց ընդունիր, որ «լավ դերասանական խաղը», «բարձրորակ երաժշտությունն» ու «խորը, լուրջ ֆիլմը» շատ հեղեղուկ հասկացություններ են: Ցանկացած դեպքում բողոքելդ կամ քննադատելդ անիմաստ է: Հավանել-չհավանելը խիստ սուբյեկտիվ կատեգորիա է. դու կարող ես չհավանել, բայց մի՛ փորձիր ուրիշին համոզել, որ ինքը սխալ է հավանել:

Ընդունում եմ: Բայց ցանկացած պահի ստեղ կարող ա հայտնվի մեկը, որը կասի որ աշխարհի ամենալավ կինոն ասենք "Որոգայթն" ա, ու ոչ մի կերպ հակառակում չհամոզվի, հետո՞ Ֆորում ա չէ, քննարկման իրավունք կա՝ ուրեմն կա ոչ միայն միակողմանի կարծիքներ արտահայտելու իրավունք:

[Վիշապ]

Էնքան շուխուր արեցիք, վերջապես գնացի նայեցի Անչափ գեղեցիկ հեքիաթ–մարտաֆիլմ էր չարի ու բարու պրիմիտիվ փիլիսոփայությամբ: Բայց դրվագները իրենց ֆանտազիայով ու դինամիկայով այնքան գերող են, որ սյուժեյի պրիմիտիվությունը հետին պլան է մղվում ու ֆիլմը կլանված դիտվում է: Ճիշտ է երկրորդ անգամ նայելու ցանկություն չի առաջանում, որովհետև ֆիլմը իր բովանդակությամբ բաց հարցերի ու բաց թողնված պահերի հնարավորություն չի տալիս թերևս տեսողական վառ հիշողություն ունեցող մարդկանց համար, քանի որ գերող մասերի ճնշող մեծամասնությունը զուտ գեղատեսիլ սցենարներ են: Եվ երկրորդ անգամ նայելիս արդեն հնարավոր կլինի կենտրոնանալ նաև սցենարի տրամաբանության վրա, որտեղ կարծում եմ հիասթափություն է սպասվելու, դրա համար չարժի փչացնել հիմնական տպավորությունները։
Հ.Գ. Անկեղծ ասած Tylerի հետ որոշ բաներում համաձայն եմ, և նայելիս ինձ թված, որ Կամերոնը տեղաբնիկների վարքն ու էությունը թխել է Գիբսոնի «Ապոկալիպսիս»–ից (իմիջայլոց վերջինս իմ կարծիքով լուրջ ֆիլմ է, ես երեք անգամ նայել եմ առանց հոգնելու)։

[Աթեիստ]

իմ կարծիքով, որը ես ոչ մեկին չեմ պարտադրում, էս կինոն կարող ա դուր գալ 3 կատեգորիայի մարդկանց.
1.Մինչև 16 տարեկաններին:
2.Գեղեցիկ հեքիաթների էմոցիոնալ և զգայուն սիրահարներին (որոնց դեպքում տարիքը դեր չի խաղում)
3.Սպեցէֆեկտների սիրահարներին, որոնք կինո նայում են մենակ ժամանակ անցկացնելու համար, առանց իմանալու թե ով ա ռեժիսորը, ով ա խաղում, ֆիլմը ինչի մասին ա և այլն՝ էնքան որ գմփ-գմփ կա:

Նման ցուցակին միշտ ճիշտ է ավելացնել, «մարդիկ, որոնց ես չեմ հասկանում», օրինակ ես պատրաստվում եմ դիտել ֆիլմը, որպես նոր տեխնոլոգիայով նկարահանված ֆիլմ։ Դա քո 3 կետին չի վերաբերում, որովհետև ինձ չի գրավում «Տրանսֆորմերներ» ֆիլմը։ Այսինքն ինձ հետաքրքրում է Motion Capture-ը, ոչ թե գրաֆիկան։ Դրանք լրիվ տարբեր բաներ են։ Ընդ որում, ես չեմ բացառում, որ կլինեն մարդիկ, որ կդիտեն բոլորովին այլ պատճառով։
Նշեմ ևս մի ֆիլմ դիտելու պատճառ։ Ռեժիսորի կամ դերասանի անունը տիտրերում։ Ես պատրաստվում եմ դիտել «Տերմինատոր 4» ոչ թե սպասում եմ ինչ որ լուրջ ֆիլմ, այլ որովհետև այնտեղ խաղում է Կրիստիան Բեյլը։ Ընդ որում ես հասկանում եմ, որ եթե ֆիլմը շատ վատը եղավ, դերասանը ինչքան էլ ճղվի, չի կարողանա նորմալ խաղ ցույց տալ, բայց միայն նրա ներկայությունը հերիք է, որ ես ուզենամ դիտել ֆիլմը։

[Chuk]

1.Մինչև 16 տարեկաններին:
2.Գեղեցիկ հեքիաթների էմոցիոնալ և զգայուն սիրահարներին (որոնց դեպքում տարիքը դեր չի խաղում)
3.Սպեցէֆեկտների սիրահարներին, որոնք կինո նայում են մենակ ժամանակ անցկացնելու համար, առանց իմանալու թե ով ա ռեժիսորը, ով ա խաղում, ֆիլմը ինչի մասին ա և այլն՝ էնքան որ գմփ-գմփ կա:
Սենց ավելի լավ ա՞

Չէ: Բոլորովին:
Իսկ ինչու՞ ոչ սպեցեֆեկտների սիրահարներին, օրինակ, ովքեր ոչ միայն սպեցէֆեկտների սիրահար են, այլև գիտեն թե ով ա ռեժիսորը, ով ա խաղում, որակյալ կինոյի սիրահար են և այլն: Բայց այս կինոյից էլ հաճույք են ստանալու իր վարպետորեն նկարված լինելու համար, օրինակ:

հ.գ. Կինոն չեմ նայել, Կամերոնի ոչ մի ֆիլմ չեմ սիրում, կարծես թե, համենայն դեպս այս պահին որ կինոն հիշեցի, թեև կլանված նայել եմ, բայց չեմ սիրել: Բայց երբեք ինձ թույլ չէի տա Տիտանիկի կամ Տերմինատորի սիրահարներին այսպես դասակարգել:

[Tyler]

Նման ցուցակին միշտ ճիշտ է ավելացնել, «մարդիկ, որոնց ես չեմ հասկանում», օրինակ ես պատրաստվում եմ դիտել ֆիլմը, որպես նոր տեխնոլոգիայով նկարահանված ֆիլմ։

Ես ասում էի մենակ էն մարդկանց մասին, ում կինոն կարող է դուր գալ: Բուն կինոն, այլ ոչ թե նրանում կիրառված տեխնոլոգիան:

Նշեմ ևս մի ֆիլմ դիտելու պատճառ։ Ռեժիսորի կամ դերասանի անունը տիտրերում։ Ես պատրաստվում եմ դիտել «Տերմինատոր 4» ոչ թե սպասում եմ ինչ որ լուրջ ֆիլմ, այլ որովհետև այնտեղ խաղում է Կրիստիան Բեյլը։ Ընդ որում ես հասկանում եմ, որ եթե ֆիլմը շատ վատը եղավ, դերասանը ինչքան էլ ճղվի, չի կարողանա նորմալ խաղ ցույց տալ, բայց միայն նրա ներկայությունը հերիք է, որ ես ուզենամ դիտել ֆիլմը։

Համաձայն եմ, ես էլ եմ տենց: Եթե իմ սիրած դերասաններից մեկը կինոյում կա, անպայման կնայեմ: Ուրիշ հարց ա, կինոն (այլ ոչ թե դերասանի խաղը) դուր կգա թե չէ: Անձամբ ինձ Ավատարը հետաքրքրեց մենակ նրա համար, որ ռեժիսորը Կամերոնն էր, որին ես շատ հարգում եմ ու իր նախկին ֆիլմերը շատ դուրս գալիս են: Մեկ էլ նոր 3D-ի համար կուզենայի նայեի անկախ ռեժիսորից, բայց քանի որ ստեղ չկա...

Իսկ ինչու՞ ոչ սպեցեֆեկտների սիրահարներին, օրինակ, ովքեր ոչ միայն սպեցէֆեկտների սիրահար են, այլև գիտեն թե ով ա ռեժիսորը, ով ա խաղում, որակյալ կինոյի սիրահար են և այլն: Բայց այս կինոյից էլ հաճույք են ստանալու իր վարպետորեն նկարված լինելու համար, օրինակ:

Դե ես կարող էի մի 15 կատեգորիայի մարդ թվարկել՝ Սիգուիրնի Ուիվերի տաղանդի սիրահարներ, Ջեյմս Կամերոնի ֆանատներ, այլ մոլորակների մասին պատմությունների սիրահարներ, կանաչ բնության սիրահարներին և այլն և այլն: Բայց էդքան մանրանալու ոչ իմաստ կար, ոչ ժամանակ

հ.գ. Կինոն չեմ նայել, Կամերոնի ոչ մի ֆիլմ չեմ սիրում, կարծես թե, համենայն դեպս այս պահին որ կինոն հիշեցի, թեև կլանված նայել եմ, բայց չեմ սիրել: Բայց երբեք ինձ թույլ չէի տա Տիտանիկի կամ Տերմինատորի սիրահարներին այսպես դասակարգել:

Բայց ես Տիտանիկի կամ Տերմինատորի սիրահարների հասցեին մի բառ ասել ե՞մ: Խոսքս վերաբերվում էր միայն ու միայն Ավատարին: