Օրինակ Գիբսոնի "Ապոկալիպսիսը", որը շատ ընդհանուր բաներ ունի էս ֆիլմի հետ (ավելի ճիշտ էս ֆիլմը շատ ընդհանուր բաներ ունի Ապոկալիպսիսի հետՀայկօ-ի խոսքերից
Զարմանում եմ, ժող, դուք չգիտեի՞ք՝ ինչ եք գնում նայելու: Ի՞նչ պրիմիտիվ սցենարի մասին ա խոսքը: Էնպիսի ակնկալիքներ ունեիք, ասես Էյզեյնշտեյնի «Զրահանավ Պոտյոմկինի» երկրորդ մասն էի՞ք գնում նայելու՝ նույն ռեժիսյորի կատարմամբ: Էս կատեգորիայի ո՞ր ֆիլմն ա էդքան փայլուն, խորը, հոգեցունց սցենար ունեցել:
), իմ վրա զգալիորեն ավելի շատ տպավորություն թողեց, քան Ավատարը: Հոգեցունց չէր, բայց հետաքրքիր էր, ավելի շատ ու ավելի բնական էմոցիաներ, ապրումներ կային կադրում:
Նշված ֆիլմերից ո՞ր մեկի ռեժիսորն ա իր կյանքում նենց շեդեվրներ հանել, ոնց որ Կամերոնը«Սարդ-մարդում» ո՞վ էր հանճարեղ սցենար սպասում: Իսկ «Յուրայան դարաշրջանի զբոսայգիու՞մ»: «Վան Հելսինգու՞մ»:
Դու կարծում ես ֆիլմի շուրջը էսքան աղմուկի գոնե կեսի չափ իրարանցում ու հիացած արձագանքներ կլինեին, եթե ոչ 3D-ն՞Չէ, սխալ ա մտածելը, որ ֆիլմը պետք ա նայել միայն ու միայն իր ստերեո էֆեկտների համար, կամ որ միայն էդպես կարելի ա ֆիլմից ինչ-որ տպավորություն ստանալ: «Ավատարն» ինքնին ավարտուն, խիստ բարձրակարգ ու իր կատեգորիայի համար լավագույն ֆիլմերից ա՝ անկախ էն բանից, թե եռաչափ կնայես, թե՝ երկչափ:
Ի դեպ, Ստրուգացկիները իբր թե ուզում են դատի տան Կամերոնին դրա համար
Կիլոմետրերով էդ գեղեցկությունը լիքն էր ամբողջ մոլորակում, էլ ինչի պետք ա մտածեին մի 300 քմ ոչնչացնելուց առաջ՞ուղղակի մի պահ ատելությամբ ես լցվում մարդ արարածի նկատմամբ, որը կարող է նման գեղեցկությունն ոչնչացնել
Մեջբերել
Էջանիշներ